(όπως δημοσιεύθηκε στο stixoi.info)
Στον Σπύρο και στον Αιμίλιο
Πόσα 'χουν δει τούτ' οι κίονες
Βρεγμένα κλάματα γλυκά,
σπαργανωμένα σε δαντέλα και μέλι
Κρασί και βάλσαμο στις ματωμένες
των γονατιστών ψυχές.
Φωτοστέφανα, αρχαίοι καρποί της γης
και βιβλιαράκια για τις ευχές.
Τα μάτια κάποτε τα συνθλίβει το χρώμα
του σταριού. Παλιοί γνωστοί, αδέρφια,
η Ευθαλία με το κόκκινο φουστάνι..
Και ο ίδιος πάλι άνθρωπος, και νυν και αεί,
βαστιέται από τον φόβο της αγάπης
την αγάπη του θανάτου
τον θάνατο του φόβου.
(Προσκυνητής σε άγνωστα δρομολόγια,
στου μέλλοντος τους Αγίους Τόπους.)
Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για μένα.
Με απασχολεί περισσότερο τι σκέφτονται για μένα.
Παρακαλώ να υπογράφετε τα σχόλιά σας..