Όνειρα και Επαναστάσεις
Ειρήνη Τριανταφύλλου
http://sfyraki.blogspot.com/2008/10/blog-post_17.html

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Αγάπη μόνο αρκεί





Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Χαμένες νύχτες



Κάποιες μέρες οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να κατεβάσουν τις τέντες των μπαλκονιών τους

Αφήνουν να πεθάνει από τη δίψα ο πληθυσμός των καλλωπιστικών φυτών στις γλάστρες

Επιτρέπουν στο λάθος φως να φωτίζει τη διαδρομή τους μέσα στο βράδυ

Έχουν το περιθώριο να αγνοήσουν κάθε προτροπή
Μόνοι, αποφασισμένοι, εξαντλημένοι

Κάποιες μέρες, οι άνθρωποι δεν βλέπουν το φεγγάρι τη νύχτα




Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Οι δύο μεγάλοι φόβοι



Κάποια στιγμή, είπαμε:

Ο μεγαλύτερος φόβος στη ζωή μου είναι να σε χάσω. Με τρελαίνει. Αυτός είναι ο μόνος φόβος μου. Έρχεται πριν κι από το φόβο να χάσω τα δυο μου χέρια, η μεγαλύτερη αδυναμία του σώματος που μπορώ να φανταστώ. Η ιδέα και μόνο με φρικάρει, με παγώνει.

Μην με ρωτήσεις, θα σου τα πω έτσι κι αλλιώς. Έτσι θα ένιωθα ανάπηρος, ανίκανος, ανήμπορος. Αποξενωμένος από όλους κι από μένα. Βέβαια, και τώρα, έτσι νιώθω καμιά φορά. Όλο και πιο συχνά τελευταία. 3Α. Τουλάχιστον, όμως, έχω εσένα.

Δεν θα μπορούσα πια να σου γράφω τίποτα, ούτε καν αυτά που δεν σου αρέσουν γιατί λες ότι είναι πολυγραμμένα και βαρετά. Μα, σκέψου το. Δεν θα μπορούσα να σου ξαναπαίξω κάτι στο πιάνο, κάτι να το ακούσεις εσύ, μιας και εσύ ξέρεις τι είναι και τι δεν είναι.

Δεν θα μπορούσα να σου υπόσχομαι ξανά και ξανά ότι την επόμενη φορά θα σου μαγειρέψω. Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, έκλεισε. Τον πουρέ τον αναλαμβάνεις εσύ.

Έπειτα, υποσυνείδητα, θα σταματούσα να ονειρεύομαι ότι σε αγκαλιάζω, η κίνηση και μόνο θα μου ήταν απαγορευμένη. Από την άλλη, ίσως η ανάγκη μου να σε κρατάω να κορυφωνόταν, και να μην σε άφηνα ούτε λεπτό μέσα στη νύχτα, όπως σου αρέσει να κάνουμε, δηλαδή...

Δεν θα μπορούσα ποτέ να σε χάσω.


Πώς μπορεί;



Το φεγγάρι πως μπορεί, κάθε βράδυ
Φωτεινό, κρυμμένο, μόνο του;