Όνειρα και Επαναστάσεις
Ειρήνη Τριανταφύλλου
http://sfyraki.blogspot.com/2008/10/blog-post_17.html

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Οι δύο μεγάλοι φόβοι



Κάποια στιγμή, είπαμε:

Ο μεγαλύτερος φόβος στη ζωή μου είναι να σε χάσω. Με τρελαίνει. Αυτός είναι ο μόνος φόβος μου. Έρχεται πριν κι από το φόβο να χάσω τα δυο μου χέρια, η μεγαλύτερη αδυναμία του σώματος που μπορώ να φανταστώ. Η ιδέα και μόνο με φρικάρει, με παγώνει.

Μην με ρωτήσεις, θα σου τα πω έτσι κι αλλιώς. Έτσι θα ένιωθα ανάπηρος, ανίκανος, ανήμπορος. Αποξενωμένος από όλους κι από μένα. Βέβαια, και τώρα, έτσι νιώθω καμιά φορά. Όλο και πιο συχνά τελευταία. 3Α. Τουλάχιστον, όμως, έχω εσένα.

Δεν θα μπορούσα πια να σου γράφω τίποτα, ούτε καν αυτά που δεν σου αρέσουν γιατί λες ότι είναι πολυγραμμένα και βαρετά. Μα, σκέψου το. Δεν θα μπορούσα να σου ξαναπαίξω κάτι στο πιάνο, κάτι να το ακούσεις εσύ, μιας και εσύ ξέρεις τι είναι και τι δεν είναι.

Δεν θα μπορούσα να σου υπόσχομαι ξανά και ξανά ότι την επόμενη φορά θα σου μαγειρέψω. Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, έκλεισε. Τον πουρέ τον αναλαμβάνεις εσύ.

Έπειτα, υποσυνείδητα, θα σταματούσα να ονειρεύομαι ότι σε αγκαλιάζω, η κίνηση και μόνο θα μου ήταν απαγορευμένη. Από την άλλη, ίσως η ανάγκη μου να σε κρατάω να κορυφωνόταν, και να μην σε άφηνα ούτε λεπτό μέσα στη νύχτα, όπως σου αρέσει να κάνουμε, δηλαδή...

Δεν θα μπορούσα ποτέ να σε χάσω.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για μένα.
Με απασχολεί περισσότερο τι σκέφτονται για μένα.

Παρακαλώ να υπογράφετε τα σχόλιά σας..