Όνειρα και Επαναστάσεις
Ειρήνη Τριανταφύλλου
http://sfyraki.blogspot.com/2008/10/blog-post_17.html

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Η μουσική είναι ένα ποδήλατο



20/3/2011

Η μουσική είναι ένα ποδήλατο που σε μαθαίνει ισορροπία, σε βολτάρει και σε ταξιδεύει στα κοντινά και τα μακριά. Δεν είναι άθροισμα μερών κι εξαρτημάτων (ίσως όμως εξαρτήσεων), δεν είναι αμάξι. Θέλει τα πόδια σου να δένουν στο πετάλι πριν να σου λύσει της ημέρας το χρησμό.

Το ποδήλατό σου πηγαίνει πότε αργά και πότε γρήγορα, το στρίβεις εσύ κατά 'πως θες, το κάνεις κίτρνιο ή μπλε με κουδουνάκι. Κι ό,τι κι αν ήθελες να βάλεις στο καλάθι, κράτα στην πρύμνη του μια θέση για τη σχάρα.


Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Θυσείο



(όπως δημοσιεύθηκε στο stixoi.info)
Στον Άγγελο & την βόλτα στην Ακρόπολη

Λίγη σκόνη στο παντελόνι
Λίγο χώμα στην τσάντα

Τα μπαλώματα της εφηβείας μας τα κάναμε μαζί
Δύο, πέντε, οκτώ, τι σημασία είχε..
Τράβαγε ο ένας τα σκοινιά του άλλου
Γιατί βλέπαμε από τί ήμασταν καμωμένοι

Και αλλού πάλι, ένα κορίτσι που κλαίει, ένα νεράντζι που πέφτει
Οι ώμοι σου πρέπει πάντα να είναι άδειοι

Οι άνθρωποι συνεχίζουν να έρχονται από τις σκάλες

Το απέναντι διαμέρισμα έμεινε αναμμένο όλη νύχτα.
Λίγο πριν ξημερώσει, ο άντρας φεύγει μόνος
(Η κοπέλα ίσως να μ’ είδε που κοιτάζω..)

Έτσι είναι η Αθήνα τη νύχτα,
όλη ένα κίτρινο


Λόρι Σάντος: Μια μαϊμουδίσια οικονομία, παράλογη όσο και η δική μας



Μία πανέμορφη ομιλία πάνω στους ανθρώπινους αυτοπεριορισμούς και την σύγκριση της ανθρώπινης οικονομίας με αυτή των.. μαϊμούδων! Σας το συστείνω καθώς πιστεύω ότι θα είναι σαφώς πιο χρήσιμο και ενδιαφέρον από ένα εικοσάλεπτο αναίτιας και άστοχης περαντζάδας στο διαδίκτυο.



Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Ανταπόκριση από την παρουσίαση της επανέκδοσης των λόγων του Σπυρίδωνα Τρικούπη



Οι πρώτες εικόνες από τον εκθεσιακό χώρο πείθουν τον επισκέπτη πως πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση με έργα σημαντικών ελλήνων εικαστικών καλλιτεχνών, πάντα γύρω από την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου. Ο χώρος στον πρώτο όροφο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, ζεστός και φωτισμένος, φιλοξενεί περί τα 30 (τριάντα) χαρακτικά της συλλογής του Ιδρύματος Μοσχανδρέου, στην έκθεση που λειτουργεί σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Χαρακτών και την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.

Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει από κοντά έργα του Θεόδωρου Βρυζάκη, της Βάσω Κατράκη, του Δημήτρη Τσιρογιάννη, του Απόστολου Κούστα, των Μιχάλη και Γρηγόρη Κότσαρη.. Προσωπική επιλογή, ωστόσο, υπήρξε το παρακάτω χαρακτικό της Ελισάβετ Διονυσοπούλου:


Την εκδήλωση προλόγισαν οι Πάνος Χρ. Μοσχανδρέου & Ζωή Χρ. Μοσχανδρέου, ενώ ο δημοσιογράφος-ιστορικός και αντιδήμαρχος Αθηναίων Λευτέρης Σκιαδάς συμπλήρωσε το τραπέζι των ομιλητών στον ρόλο του συντονιστή.

Ο Περιφερειάρχης Δυτ. Ελλάδος κ. Α. Κατσιφάρας, όντας πρώτος ομιλητής, εισήγαγε το ακροατήριο σε βασικά βιογραφικά στοιχεία του πρώτου πρωθυπουργού, ενώ τόνισε την σημασία του Σπυρίδωνος Τρικούπη ως ενός ρήτορα που δεν άργησε να ενσαρκώσει το πνεύμα του αγώνα και του αναγεννημένου ελληνικού έθνους. Θεωρήθηκε, μάλιστα, εντυπωσιακή η ικανότητα του Τρικούπη να εκφωνεί τους λόγους του χωρίς προεργασία και σχεδόν εν θερμώ: "Τόσον καιρόν έβαλα να συνθέσω όσο σχεδόν εχρειάζετο να τους εκφωνήσω", αναφέρει ο ίδιος στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης των λόγων του. Εντόπισε δε την βαθιά θρησκευτική παιδεία που κατείχε στις συχνές παραπομπές του σε θρησκευτικά στοιχεία, όσο και σε μία από τις βασικές κατευθύνσεις του αγώνα κατά τον Τρικούπη, εκείνη του πολέμου "των χριστιανών κατά των ασεβών". Ωστόσο, κάθε συστατικό της ρητορικής του (θρησκευτικότητα, εθνική πνοή, συγκίνηση και χρήση της δημοτικής) δεν αποτέλεσαν παρά κινητήριες δυνάμεις στην εμψύχωση του νεότευκτου ελληνικού έθνους στον δρόμο του για την πολυπόθητη πρόοδο επάνω στους άξονες του ελληνισμού και της ορθοδοξίας.


Εν συνεχεία, στο βήμα βρέθηκε ο οικογενειακός φίλος της οικογένειας Μοσχανδρέου Περιφερειάρχης Πελλοπονήσου κ. Πέτρος Τατούλης ο οποίος με τη σειρά του εξήρε την μετριοπάθεια και την νηφαλιότητα που χαρακτήριζαν τον Σπυρίδωνα Τρικούπη ως πολιτικό άνδρα. Χαρακτήρισε, μάλιστα, ως καθοριστικό σημείο της μετέπειτα πορείας του πολιτικού την σύνδεσή του με το τότε λεγόμενο Αγγλικό Κόμμα, από το οποίο βέβαια μετέπειτα απομακρύνθηκε. Ακόμη, αναγνώρισε στον μεσολογγίτη πρωθυπουργό την επιμέλεια που έδειχνε στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και επιχείρησε μία σύνδεση της τότε ανάγκης για διεθνείς σχέσεις και ερείσματα με το σήμερα.


Ακολούθησε ο Δήμαρχος Ι.Π. Μεσολογγίου κ. Πάνος Κατσούλης ο οποίος αφότου αναγνώρισε την προσφορά του κ. Μοσχανδρέου στην πόλη του Μεσολογγίου, έδωσε προτεραιότητα στην ανάγκη ανάδειξης του έργου και της εικόνας του Σπυρίδωνα Τρικούπη στην πόλη, και ως εκ τούτου ανακοίνωσε τα κάτωθι σχέδια δράσης:
  • Την επαναφορά του θεσμού των Τρικουπείων και την διεύρυνσή τους σε πολιτική και πολιτισμική διοργάνωση υψηλής εμβέλειας.
  • Την μεταφορά της προτομής του Σ. Τρικούπη στον χώρο της Πύλης, ούτως ώστε να κοσμεί την είσοδο της πόλης.
  • Την προσπάθεια επανέκδοσης του τετράτομου έργου του "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως" από το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης.

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με μία σύντομη εισήγηση του πρώην βουλευτή Αιτ/νίας κ. Χρήστου Βερελή σχετικά με την ανάγκη έμπνευσης των τοπικών κοινωνιών, και τέλος, τον λόγο πήρε ο Γενικός Γραμματέας του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης κ. Βίκτωρ Μελάς, ο οποίος επανέφερε στη συζήτηση το στοιχείο του αυθόρμητου και της δημοτικής γλώσσας (παρά το λόγιο περιεχόμενο) στους λόγους του Τρικούπη, υπενθύμισε ότι τα πρώτα του γραπτά ήταν ποιήματα, και έκλεισε την εκδήλωση με τον Κωστή Παλαμά, σημειώνοντας ότι το 1919, μιλώντας με θέμα Ηρωϊκά πρόσωπα και κείμενα αναφέρει "[..] να κυρήξω τους λόγους του Σπυρίδωνα Τρικούπη μαργαριτάρια της ρητορικής τέχνης και να τους στήσω παράπλευρα με τις Ωδές του μεγάλου μας Κάλβου, [..] οι λόγοι αυτοί, ραντισμένοι από τα αίματα των ηρώων, μαυρισμένοι από τους καπνούς των πολέμων μας κάνουν να μένουμε στην γλώσσα των τραγουδιών του γραμμένων στην δημοτική, το τραγούδι του Δήμου και τα τραγούδια της Λίμνης του Μεσολογγιού".


Το "παρών", μεταξύ πολλών εν Αθήναις κατοικούντες Μεσολογγιτών, έδωσαν οι βουλευτές Κώστας Καραγκούνης και Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο δημοτικός σύμβουλος Νίκος Μουρκούσης, ο γραμματέας της Δ.Ο. ΠΑΣΟΚ στο Μεσολόγγι Γιάννης Βισβίκης, και άλλοι.



Απόψεις της έκθεσης

Η έκθεση διαρκεί μέχρι και την Τετάρτη 30 Μαρτίου με ελεύθερη είσοδο,
στο Ίδρυμα Μιχάλης
Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος)

Θερμές ευχαριστίες στον καλό φίλο και συνάδελφο Γρηγόρη Στ. για την παροχή οπτικοακουστικού υλικού.

Πηγές:
- Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης - http://www.mcf.gr/el/calendar/?ev=472
- Openacalendar.gr -Εκθεση 'Το Μεσολόγγι σήμερα μέσα από την Χαρακτική'
- Βικιπαιδεία - Σπυρίδων Τρικούπης


Infowar: Το απεχθές χρέος και ο λογαριασμός όσων φάγαμε (μαζί)



Πολλοί από εσάς ίσως να γνωρίζετε ήδη το Infowar. Κατά κάποιον τρόπο, πρόκειται για ένα ηχητικό παραμύθι-ντοκιμαντέρ για τις τρέχουσες διεθνείς εξελίξεις, πάντα διανθισμένο με ιστορικά στοιχεία, προσωπική έρευνα (και χιούμορ) του παραγωγού Άρη Χατζηστεφάνου, και φυσικά, πολύ μουσική από όλα τα ρεύματα και εποχές. Στη συγκεκριμένη εκπομπή (19/12/2010) γίνεται λόγος για το διεθνές δίκαιο του χρέους, το οικονομικό παράδειγμα του Ισημερινού, και τις επιτροπές λογιστικού ελέγχου..

(αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Infowar)

Επειδή δεν θα πληρώναμε ποτέ σε ένα εστιατόριο χωρίς πρώτα να δούμε το λογαριασμό αποφασίσαμε ότι έτσι θα πρέπει να γίνει και με την αποπληρωμή του χρέους. Ζητάμε το αυτονόητο. Να μας φέρουν το λογαριασμό από αυτά που φάγαμε μαζί τους.
Ρίχνουμε λοιπόν κλεφτές ματιές στην έννοια του απεχθούς χρέους, παρακολουθούμε τον πρόεδρο του Ισημερινού να κάνει μια από τις μεγαλύτερες τρίπλες στην παγκόσμια οικονομική ιστορία και αφήνουμε τον Λιστ να πενθεί για την εκτέλεση ενός αυτοκράτορα που χρώσταγε πολλά.

Ακούστε όλη την ραδιοφωνική εκπομπή εδώ:
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=208680


Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Εφετείο - Σε αποχή διαρκείας οι δικηγόροι του Μεσολογγίου



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σε αποχή διαρκείας οι δικηγόροι του Μεσολογγίου για το Εφετείο

Καταγγέλλουν τον Υπουργό Δικαιοσύνης για ψηφοθηρικές λογικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες

Προχωρούν και σε κατάληψη του Δικαστικού Μεγάρου Μεσολογγίου


Με αποχή από τα καθήκοντά τους απάντησαν οι δικηγόροι του Πρωτοδικείου Μεσολογγίου στην κυβερνητική απόφαση για ίδρυση εφετείου στο Αγρίνιο και την υπογραφή του σχετικού προεδρικού διατάγματος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ενώ, για αύριο Τρίτη 22 Μαρτίου 2011 αποφασίστηκε η κατάληψη του Δικαστικού Μεγάρου Μεσολογγίου και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 9 το πρωί, στην πλατεία δικαστηρίων.

Η ενέργεια αυτή του υπουργού Δικαιοσύνης προκαλεί θύελλα αντιδράσεων σε Μεσολόγγι, Ναυπακτία και Ξηρόμερο και ήδη σε χθεσινές συνεδριάσεις του τα δημοτικά συμβούλια Μεσολογγίου και Ναυπακτίας με ομόφωνες αποφάσεις του εξέφρασαν την έντονη διαμαρτυρία τους.

Οι αντιδράσεις μάλιστα θα κλιμακωθούν τις επόμενες μέρες ενώ με δήλωσή του ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Μεσολογγίου, Γιάννης Ατσαλάκης ζητά την παρέμβαση του Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, ώστε να ακυρωθεί η απόφαση του υπ. Δικαιοσύνης.

Στη δήλωσή του ο κ. Ατσαλάκης καταγγέλλει «ψηφοθηρικές λογικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες» που υπαγόρευσαν αυτή την απόφαση μιας και όπως υποστηρίζει: «Τα εφετεία ιδρύονται παντού και πάντα στις πρωτεύουσες των νομών, εκτός από την περίπτωσης της Αιτωλοακαρνανίας.»

Αναλυτικά η δήλωση του προέδρου του δικηγορικού συλλόγου Μεσολογγίου έχει ως εξής:

«Αιφνίδια πληροφορηθήκαμε ότι υπογράφηκαν τα προεδρικά Διατάγματα ίδρυσης τεσσάρων (4) εφετείων στη Χώρα μας, μεταξύ των οποίων και της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, στο οποίο θα υπάγονται τα πρωτοδικεία Μεσολογγίου, Αγρινίου και Λευκάδας, με έδρα το Αγρίνιο, αντί της ορθής, νομίμου και δίκαιας έδρας αυτού την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, που ανήκει δικαιωματικά και έχουμε την αξίωση και είναι ΧΡΕΟΣ της Πολιτείας αυτό.

ΓΙΑΤΙ, παντού και πάντα, στην ιστορία του Κράτους και της Δικαιοσύνης, απ’ τη λειτουργία της ελεύθερης Ελλάδας, τα Εφετεία ιδρύονται στις έδρες των νομών. Και τώρα τα υπόλοιπα τρία (3) ιδρυόμενα εφετεία εδράζονται στις πρωτεύουσες των νομών, μοναδική απαράδεκτη, και προκλητική εξαίρεση ο νομός μας.

ΓΙΑΤΙ συμπίπτει έδρα και πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας να είναι η Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου. Η Ιερή Πόλη, Παγκόσμιο Σύμβολο της Ελευθερίας και κιβωτός της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Η Ιερή Πόλη Σύμβολο της Παιδείας, Πολιτισμού και της Δικαιοσύνης. Όπως τη χαρακτήρισε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας.

ΓΙΑΤΙ, εδώ στο Μεσολόγγι πρωτοδιακηρύχτηκαν οι Αρχές Οργάνωσης και Λειτουργίας των Δικαστηρίων της χώρας.

ΓΙΑΤΙ, εδώ στο Μεσολόγγι ιδρύθηκε και λειτούργησε το Δικαστήριο των Εκκλήτων (εφετείο) και γι’ αυτό το λόγο ζητούσαμε την επανίδρυση και επαναλειτουργία του.

ΓΙΑΤΙ, μέχρι και πριν λίγα χρόνια το Αγρίνιο υπαγόταν στο Πρωτοδικείο Μεσολογγίου και όταν το εκεί Ειρηνοδικείο αναβαθμίστηκε σε Πρωτοδικείο είχε υπάρξει δέσμευση για ίδρυση εφετείου στο Μεσολόγγι.

ΓΙΑΤΙ η Λευκάδα - το πρωτοδικείο της οποίας θα υπαχθεί στο υπό ίδρυση Εφετείο, υπάγεται στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Μεσολογγίου - ισαπέχει από τις δυο πόλεις. Ταυτόχρονα η πόλη του Μεσολογγίου ισαπέχει από τις δυο μεγάλες πόλεις της Αιτωλοακαρνανίας, το Αγρίνιο και τη Ναύπακτο.

ΓΙΑΤΙ η δικαστική ύλη των δυο πρωτοδικείων (Μεσολογγίου και Αγρινίου) είναι περίπου ίδια.

Συνεπώς, ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ δεν μπορεί να αιτιολογήσει την σκανδαλώδη, άδικη και ανιστόρητη αυτή απόφαση και το πρωτοφανές έγκλημα σε βάρος της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου. Μια απόφαση όμως που ίσως μπορέσουν να «αιτιολογήσουν» παρά μόνο οι βουλευτές του νομού, οι οποίοι καλύτερα πλέον να λέγονται «βουλευτές Αγρινίου».

Όμως, οι ψηφοθηρικές λογικές και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες δεν μπορούν και δεν πρέπει να επιβάλλουν θεσμικές εκτροπές.

ΓΙΑΤΙ, πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι ζούμε σε μια ευρωπαϊκή χώρα, σε μια συντεταγμένη Πολιτεία, σε μια λειτουργούσα Δημοκρατία και Ισοπολιτεία που διέπονται από τις βασικές αρχές και αξίες που έλαμψαν από την Έξοδο των Ελεύθερων Πολιορκημένων και το Ολοκαύτωμα της μόνης Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου.

Περιμέναμε και περιμένουμε απ΄ την ελληνική Πολιτεία άλλη μεταχείριση και Σεβασμό. Είναι ΧΡΕΟΣ της και απαίτησή μας και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε γι’ αυτά.

ΖΗΤΑΜΕ την άμεση παρέμβαση του Πρωθυπουργού και την ανάκληση του επίμαχου Προεδρικού Διατάγματος ή την τροποποίησή του στο σκέλος που αφορά την έδρα του νεοϊδρυόμενου εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.

Παράλληλα θα προσβάλουμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας τη νομιμότητά του ζητώντας την ακύρωσή του.

Με ομόφωνη απόφαση της ολομέλειας του Δικηγορικού Συλλόγου Μεσολογγίου καταγγέλλοντας τα ανωτέρω και τον Υπουργό Δικαιοσύνης για την καταφανή αδικία ΑΠΕΧΟΥΜΕ των καθηκόντων μας και με κοινό συντονισμό με τους δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, Ναυπακτίας και Ξηρομέρου και τους φορείς της περιφέρειάς μας θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας για την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος μας και την αποκατάσταση της αδικίας.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ η απαξίωση και η υποβάθμιση της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου.»


Πηγή: Δικηγορικός Σύλλογος Ι.Π. Μεσολογγίου


Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Συ.Νε.Μ.Α. & "Ψηλορείτης" - Ένα δέντρο για σένα, για μένα, για όλους μας



Ο Σύλλογος Νεολαίας Μεσολογγίου και ο σύλλογος κρητών φοιτητών Ι.Π. Μεσολογγίου “Ο Ψηλορείτης” συμμετείχαν το πρωί της Κυριακής 20 Μαρτίου στην εθελοντική δενδροφύτευση που διοργάνωσε ο Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου.

Σημείο συνάντησης ήταν το Βυρώνειο κτήριο και όλα ήταν οργανωμένα σωστά. Οι εθελοντές ήταν εξοπλισμένοι με άνετα ρούχα και καλή διάθεση, τα οχήματα του Δήμου ήταν φορτωμένα με τα κατάλληλα εργαλεία για σκάψιμο και ο γεωπόνος καθοδηγούσε τις ομάδες που φύτευαν. Μεγάλος σύμμαχος ήταν ο καλός καιρός ο οποίος βοήθησε στην διατήρηση της καλής διάθεσης και των πειραγμάτων μεταξύ των εθελοντών.

Μέλη των δύο δραστήριων συλλόγων φύτεψαν ένα μεγάλο αριθμό δέντρων τόσο στην περιοχή του Βυρώνειου όσο και στις δύο πλατείες στην περιοχή δίπλα στον βρεφονηπιακό σταθμό. Παρόλο που πολλά από τα μέλη δεν είχαν συμμετάσχει σε παρόμοια πρωτοβουλία γρήγορα εξοικειώθηκαν με τη διαδικασία και το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό. Για καλή τύχη και με πολύ διάθεση παιχνιδιού, κάθε δεντράκι που φυτευόταν αποκτούσε αυτόματα ένα όνομα, για να το κάνει ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Έτσι προέκυψε ένας κατάλογος με ονόματα όπως Θάλεια, Πολυδεύκης, Μήτσος, Αλκμήνη, Μπάμπης, Χριστίνα, Σπύρος και πολλά άλλα, μιας κι ο αριθμός των δενδρυλλίων ήταν αρκετά μεγάλος.

Τέτοιες προσπάθειες αξίζουν στήριξη από όλους καθώς τα οφέλη θα είναι για όλους.

Ο Σύλλογος Νεολαίας Μεσολογγίου και ο σύλλογος κρητών φοιτητών Ι.Π. Μεσολογγίου “Ο Ψηλορείτης” δεσμεύτηκαν να συνεχίσουν να στηρίζουν παρόμοιες κινήσεις όποτε τους δίνεται η δυνατότητα.

Τέλος θα θέλαμε να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στο Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου για την πρωτοβουλία και σε όλα τα μέλη μας για τη συμμετοχή.



Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Π.Κ. ΣΥΝ Αγρινίου - Συζήτηση με τον Γιάννη Δραγασάκη στις 21/03



ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Είναι το μνημόνιο μονόδρομος;
Γιατί παρά τις θυσίες του λαού μας η κατάσταση χειροτερεύει;
Μετά το μνημόνιο 1,2,3,4, τι ακολουθεί;
Θα πουλήσουμε ότι απέμεινε από την δημόσια περιουσία για να μειωθεί το χρέος;
Μπορεί η δημιουργία μιας Διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου να επιβάλει την μείωση του παράνομου χρέους;
Βαδίζουμε προς ελεγχόμενη πτώχευση;
Θα εκδιωχθεί η Ελλάδα από την Ευρωζώνη;
Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις;

Ποια είναι η πρόταση της Αριστεράς για την κρίση στην Ελλάδα και την Ευρώπη; Είναι δυνατή η συγκρότηση ενός μεγάλου Αριστερού – Προοδευτικού Μετώπου που θα σταματήσει τον σημερινό κατήφορο και θα βγάλει τη χώρα από την κρίση;

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ σας καλεί να συζητήσετε μαζί του την Δευτέρα 21/03/2011 στο Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου στις 7 μ.μ.

Θέμα: «Οικονομική κρίση και χρέος. Μπορούν να αντιμετωπιστούν; Η πρόταση της Αριστεράς.»
Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ οικονομολόγος, πρώην βουλευτής του ΣΥΝ.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Θα υπάρχει δυνατότητα σύντομης παρέμβασης για την διατύπωση των θέσεων του χώρου σας και των δικών σας προτάσεων.


Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Αθανάσιος Γεράνιος - "Ακόμα δεν έχει φανεί το μεγάλο πρόβλημα με την πυρηνική ενέργεια"



Ο Αθανάσιος Γεράνιος (αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών στον Τομέα Πυρηνικής Φυσικής και Στοιχειωδών Σωματιδίων) έχει εκφράσει πολλές φορές την αντίθεσή του στην πυρηνική ενέργεια. Στο άρθρο του, μέρη του οποίου αναδημοσιεύουμε, υποστηρίζει ότι μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια θα ανακύψουν τα πραγματικά προβλήματα, καθώς κράτη όπως η Γαλλία θα κληθούν να αντικαταστήσουν τους γερασμένους αντιδραστήρες. Τότε, πολλές κυβερνήσεις θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους για τη "φιλική" πυρηνική ενέργεια.

Συνέντευξη στη ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Πηγή: Strategist (Ο Κόσμος του Επενδυτή, 20/11/2010)


-Ο στόχος της Ε.Ε. για δραστική μείωση των εκπομπών CO2 έχει αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των χωρών για την πυρηνική ενέργεια. Τελικά η πυρηνική ενέργεια μπορεί να βοηθήσει στην προστασία του περιβάλλοντος ή συνιστά απειλή;
Το μόνο θετικό που έχει η λειτουργία ενός πυρηνικού εργοστασίου είναι ότι δεν παράγει ρυπογόνες ουσίες, υπεύθυνες για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Εδώ όμως σταματούν τα θετικά. Οι υπέρμαχοι της πυρηνικής ενέργειας υποστηρίζουν ότι η παραγωγή της δεν συμβάλλει στη μέση αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Αυτό είναι λάθος, για να μην πω παραπλανητικό ψέμα. Ο κάθε πυρηνικός αντιδραστήρας εκπέμπει περισσότερη θερμότητα απ' ότι ηλεκτρική ενέργεια: ένα μέρος είναι ηλεκτρικό ρεύμα και δύο μέρη είναι θερμότητα. Αυτή η θερμότητα εκλύεται στην ατμόσφαιρα και συμβάλλει στην αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, άρα η πυρηνική ενέργεια μπορεί να μη συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, αλλά σίγουρα συμβάλλει στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Επίσης, για να λειτουργήσει ο πυρηνικός αντιδραστήρας, πρέπει να λειτουργούν παράλληλα και άλλες μονάδες, οι οποίες ρυπαίνουν σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον.

-Μέχρι τώρα έχουν αποσυρθεί αντιδραστήρες;
Βεβαίως,ωστόσο οι περισσότεροι παραμένουν εκτός λειτουργίας, γιατί το κόστος είναι πολύ μεγάλο. Σήμερα έχουμε 440 -γερασμένους στην πλειονότητά τους- πυρηνικούς αντιδραστήρες. Σε πέντε χρόνια θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πώς θα διαλυθούν και το πού θα καταλήξουν τα πυρηνικά τους απόβλητα. Είναι μια διαδικασία πολύ επικίνδυνη, καθώς η καρδιά του αντιδραστήρα είναι ένα άκρως ραδιενεργό στοιχείο. Στην πραγματικότητα, τώρα θα φανούν τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί από την τριαντάχρονη εγκατάσταση και λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων. Ακόμα δεν έχει φανεί το μεγάλο πρόβλημα.

-Τι γίνεται, όμως, με τις περιπτώσεις χωρών όπως η Ελλάδα; Παρ' όλο που η ίδια δεν παράγει πυρηνική ενέργεια, παράγουν οι γειτονικές της χώρες ή σκοπεύουν να ξεκινήσουν την παραγωγή. Έτσι, βρίσκονται εκτεθειμένες σε όλους τους κινδύνους, χωρίς όμως να απολαμβάνουν το παραμικρό όφελος. Μήπως θα έπρεπε να αναθεωρήσουν τις απόψεις του για το κλαμπ της πυρηνικής ενέργειας;
Πριν από περίπου 25 χρόνια, η Αυστρία είχε κατασκευάσει τον πρώτη της πυρηνικό αντιδραστήρα και πριν τεθεί σε λειτουργία έγινε δημοψήφισμα. Ο λαός αποφάσισε να μη λειτουργήσει ποτέ ο πυρηνικός σταθμός. Από τότε η Αυστρία, παρ' όλο που περικλείεται από πυρηνικά εργοστάσια που βρίσκονται σε Τσεχία, Σλοβακία και Γερμανία, δεν έχει αλλάξει την πολιτική της για την πυρηνική της ενέργεια. Και εγώ προσωπικά δεν βρίσκω τον λόγο να το κάνει. Όσον αφορά ευρωπαϊκές χώρες, η Αυστρία και η Ελλάδα συγκεντρώνουν τα υψηλότερα ποσοστά αντίθεσης στην πυρηνική ενέργεια - περίπου 78%.



Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

H πολιτική ανυπακοή και το κίνημα «Δεν πληρώνω»



του Γιώργου Μπάλια
(πηγή: http://enthemata.wordpress.com/2011/02/27/balias-2/)

Οι αστοχίες των ασκούμενων πολιτικών σε διάφορους τομείς και οι εμμένουσες ανησυχίες σημαντικής μερίδας πολιτών σχετικά με αυτές επέτρεψαν την ανάπτυξη κινημάτων που έχουν τα χαρακτηριστικά αυτού που ονομάζεται πολιτική ανυπακοή.


Αλέξης Ακριθάκης, "Κόκκινες βαλίτσες", 1973

Το θεωρητικό πλαίσιο

Το ζήτημα της ανυπακοής εντάσσεται, σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάμπερμας, στον ευρύτερο δημόσιο χώρο εντός του οποίου οι πολίτες ενισχύουν τη θέση τους μέσω των ολοένα και περισσότερο οξειών δημόσιων αντιπαραθέσεων, αποτελώντας ταυτόχρονα την κορύφωσή τους.[1] Επειδή η πολιτική ανυπακοή συνδέεται άμεσα με το περιεχόμενο των κανόνων δικαίου και τις πηγές του, είναι αναγκαίο να αναδειχθούν οι σημαντικότερες πλευρές του ζητήματος.

Εκείνο που πρέπει, καταρχάς, να υπογραμμιστεί είναι ότι όσοι προβαίνουν σε πράξεις πολιτικής ανυπακοής προβάλλουν επιχειρήματα σχετικά με το δίκαιο και τον τρόπο παραγωγής του. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως απλοί παραβάτες του νόμου όπως το απαιτεί η κατεστημένη αντίληψη περί τιμωρίας λόγω της παραβίασης του νόμου, η οποία ερείδεται στον νομικό θετικισμό.[2] Σύμφωνα με τον τελευταίο, η ισχύς του κανόνα δικαίου δεν εξαρτάται από την κοινωνική αποδοχή του, καθόσον περιορίζεται μόνο στο να επιβάλλει μια εξωτερική συμπεριφορά χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις εσωτερικές διεργασίες αυτών στους οποίους απευθύνεται (ενστάσεις ή προβλήματα συνείδησης).[3] Ωστόσο, αυτή η αντίληψη έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση από σημαντικούς θεωρητικούς (Ρωλς, Χάμπερμας, Ντουόρκιν), οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι πολίτες έχουν υποχρέωση να τηρούν το νόμο αλλά μπορούν επίσης να τον αμφισβητούν –και να μην τον εφαρμόζουν– σε ορισμένες περιπτώσεις και υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Ο Τζων Ρωλς ορίζει την πολιτική ανυπακοή «ως δημόσια, μη βίαιη, συνειδησιακή αλλά παρ’ όλα αυτά πολιτική δράση που εκδηλώνεται ενάντια στο νόμο, με σκοπό τη μεταβολή του νόμου ή των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης».[4] Αυτή η εκδήλωση σημαίνει ότι ο νόμος αμφισβητείται, όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά επειδή οι διατάξεις του δεν είναι οι ορθές και οι κατάλληλες. Συνήθως πρόκειται για διατάξεις που ρυθμίζουν ζητήματα ευρύτερου ενδιαφέροντος. Από τη στιγμή δε κατά την οποία γίνει συνείδηση ότι είναι εσφαλμένες οι διατάξεις, τότε η ανυπακοή ορθώνεται ως ο νομιμοποιητικός παράγοντας της άρνησης υπακοής σε αυτές. Με άλλες λέξεις, η ανυπακοή στον νόμο δεν θέτει υπό αμφισβήτηση το σύνολο του δικαίου αλλά συνίσταται στην ανάδειξη των συνεπειών των μη ορθών και των μη κατάλληλων διατάξεων, ώστε να βελτιωθούν οι κανόνες που ρυθμίζουν τις κοινές βιοτικές σχέσεις. Αυτό είναι άλλωστε το σημείο που διαφοροποιεί την πολιτική ανυπακοή από τη μαχητική δράση η οποία αποβλέπει στην ανατροπή του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος. Με την έννοια αυτή, έχοντας κατά νου ποιοι είναι οι θεωρητικοί που την υπερασπίζονται (Ρωλς, Ντουόρκιν και Χάμπερμας) και ότι ο στόχος του κινήματος είναι –κατά βάση– η προάσπιση δημόσιων αγαθών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πολιτική ανυπακοή συνιστά θεωρητικό πρόταγμα που έχει την αφετηρία του στη σοσιαλδημοκρατία.

Ο νόμος είναι έκφραση ενός συσχετισμού δυνάμεων από τον οποίο αρύεται τη νομιμοποίησή του. Η ανάγκη για κατάργηση των μη ορθών διατάξεων είναι συνέπεια της απονομιμοποίησης του νόμου, η οποία βρίσκει έρεισμα σε άλλες πηγές δικαίου μεταξύ των οποίων σημαίνουσα θέση κατέχει η πολιτική ανυπακοή.[5] Υπ’ αυτή την έννοια, η πολιτική ανυπακοή δεν έχει τίποτε το παράνομο όπως και ο νόμος δεν έχει τίποτε το νόμιμο.[6] Ωστόσο, η πολιτική ανυπακοή δεν αφορά σε όλες τις περιπτώσεις αλλά σε εκείνες οι οποίες, όπως τονίζει ο Ρόναλντ Ντουόρκιν, σχετίζονται με θεμελιώδη προσωπικά ή πολιτικά δικαιώματα.[7] Πρόκειται δηλαδή για τις αποφάσεις εκείνες οι οποίες, παρά τη νόμιμη βάση τους, στα μάτια των δρώντων υποκειμένων είναι παράνομες εάν ιδωθούν υπό το φως συνταγματικών αρχών.

Επιπλέον, τα δρώντα υποκείμενα της πολιτικής ανυπακοής απευθύνονται σε δύο αποδέκτες. Από τη μια πλευρά, απευθύνονται στις αρμόδιες πολιτικές αρχές τις οποίες καλούν να αρχίσουν εκ νέου διαδικασίες διαβούλευσης ώστε να αναθεωρηθούν οι αποφάσεις. Από την άλλη, απευθύνονται στην κριτική σκέψη των πολιτών, τους οποίους καλούν να κινητοποιηθούν με αυτό το ασυνήθιστο μέσο. Υπ’ αυτό το πρίσμα, η πολιτική ανυπακοή είναι μια πολιτική διαδικασία η οποία διορθώνει ή καλύπτει το δημοκρατικό έλλειμμα στον νόμο ή την πολιτική, και με τον τρόπο αυτό δεν συνιστά περιορισμό αλλά ενίσχυση της δημοκρατίας.[8]

Η περίπτωση του κινήματος «Δεν πληρώνω»

Μένει, τώρα, να εξεταστεί κατά πόσο η δράση ομάδων που δρουν με στόχο τη μη πληρωμή διοδίων στις εθνικές οδούς ή εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς εντάσσεται στο θεωρητικό σχήμα περί πολιτικής ανυπακοής στο οποίο αναφερθήκαμε. Με άλλες λέξεις, πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο η παραπάνω κοινωνική δράση συνιστά νόμιμη πηγή δικαίου. Σύμφωνα με τις προδιαγραφές που θέτουν ο Ρωλς, ο Ντουόρκιν και ο Χάμπεραμας φαίνεται ότι ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι βάσιμος.

Καταρχάς, η προϋπόθεση της ταύτισης της πολιτικής ανυπακοής με μη βίαιες ενέργειες δεν φαίνεται να ικανοποιείται στην περίπτωση της παρεμπόδισης της λειτουργίας των μηχανημάτων ακύρωσης των εισιτηρίων διότι είναι πράξη που προκαλεί ζημία. Θα πρέπει όμως να επισημανθεί ότι η εν λόγω δράση είναι περιορισμένη, συλλογική και δημόσια, ο δε στόχος της είναι οι αλλαγές στοn νόμο για την αύξηση της τιμής του εισιτηρίου και όχι η ζημία αυτή καθαυτή. Πάντως, σε ένα γενικό επίπεδο η πολιτική ανυπακοή του κινήματος «Δεν πληρώνω» λειτουργεί περισσότερο στο συμβολικό επίπεδο παρά στο πραγματικό και στη βάση του σεβασμού του δικαιώματος της προσωπικής ελευθερίας (είτε υπό τη μορφή της ασφαλούς κυκλοφορίας είτε υπό τη μορφή της εύλογης οικονομικής δυνατότητας χρήσης των μαζικών μέσων μεταφοράς). Επιπλέον, όσοι συμμετέχουν στο εν λόγω κίνημα θεωρούν ότι το συγκεκριμένο ζήτημα είναι εξόχως πολιτικό διότι έχει ευρύτερες διαστάσεις (κοινωνικές, οικονομικές κλπ.) και εξ αυτού του λόγου δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο ως νομικό ζήτημα.

Παρά την ύπαρξη σοβαρών επιχειρημάτων υπέρ της πολιτικής ανυπακοής, τα δικαστήρια δεν φαίνεται να τη θεωρούν νόμιμη, σε κάθε δε περίπτωση δεν έχουν σταθερή αντιμετώπιση του φαινομένου. Έτσι, στη Γαλλία, το Πλημμελειοδικείο της Ορλεάνης (2005) έκρινε ότι πράξεις πολιτικής ανυπακοής –όπως η καταστροφή γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών που είχαν νόμιμες άδειες– δεν είναι κολάσιμες διότι αποσκοπούν στην προστασία δημόσιων αγαθών όπως είναι το περιβάλλον και η υγεία του ανθρώπου. Αντίθετα, το Εφετείο (2008) έκρινε ότι δεν είναι νόμιμο ομάδες ανθρώπων να επιβάλλουν τις απόψεις τους με τη βία, αγνοώντας τις υφιστάμενες νομικές και ευρύτερα πολιτικές διαδικασίες μέσω των οποίων μπορούν να ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους.

Η πολιτική ανυπακοή, λοιπόν, δεν πρέπει να θεωρείται γενικώς ως μη νόμιμη αλλά να αντιμετωπίζεται με βάση τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης. Ο λόγος είναι ότι όσοι συμμετέχουν στο κίνημα αμφισβητούν τον νόμο μέσω της πράξης πολιτικής ανυπακοής, χωρίς να είναι όμως εκτός του νομικού συστήματος αλλά στον πυρήνα του. Με βάση λοιπόν τα παραπάνω η απάντηση στο ερώτημα εάν η πολιτική ανυπακοή αποτελεί πηγή δικαίου, είναι: Ίσως όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Ωστόσο, αποτελεί σημαντικό παράγοντα ο οποίος ανατρέπει ορισμένες αρνητικές επιπτώσεις του νόμου. Και αυτό κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι.

Ο Γιώργος Μπάλιας είναι διδάκτωρ Νομικής, δικηγόρος


[1] J. Habermas, Droit et Démocratie, Gallimard, 1997, σ. 410.
[2] D. Hiez, «Les Conceptions du Droit et de la Loi dans la Pensée Désobéissante», στο D. Hiez, B. Villalba (επιμ.), La Désobéissance Civile. Approches Politique et Juridique, Septentrion, 2008, σ. 67 επ. Βλ., επίσης, R. Dworkin, Τhe Right Taking Rights Seriously, Harvard University Press, 1977, σ. 222.
[3] F. Valancon, «De la Désobéissance Civile», στο D. Hiez, B. Villalba, ό.π., σ. 28-29.
[4] J. Rawls, A Theory of Justice, Oxford University Press, 1999, σ. 320 [στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδ. Πόλις].
[5] R. Encinas de Munagorri, «La désobéissance civile: une source de droit», Revue Trimestrielle de Droit civil, τχ. Ιανουαρίου-Μαρτίου 2007, σ. 73.
[6] D. Hiez, «Les Conceptions du Droit et de la Loi dans la Pensée Désobéissante», ό.π., σ. 81-82.
[7] R. Dworkin, Taking Rights Seriously, ό.π., σ. 214-215.
[8] D. Markovits, «Democratic Disobedience», The Yale Law Journal, τόμ. 114, 2005, σ. 1902.