Οι πολιτικές διεκδικήσεις - το συμβόλαιο της νέας εποχής

Κουβεντιάζουμε συχνά για την αναγκαιότητα ανάπτυξης και επιλογής εκείνων των αιτημάτων που θα επαναφέρουν στην χώρα στο δρόμο της προκοπής. Πολιτικά ή οικονομικά μέτρα και ενέργειες που αν εφαρμοστούν με σύνεση και σηκωμένα μανίκια μπορούν να στρέψουν την πορεία της χώρας στα ένδοξα μονοπάτια του παρελθόντος (sic).

Επίσης, κυριαρχεί το σαφές πολιτικό ερώτημα, αν αυτά τα αιτήματα θα τα θέσει ένας ηγέτης (ατομικός φορέας) ή ένα κόμμα (συλλογικός φορέας), ή ακόμα καλύτερα, ένα κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα εν είδη διακήρυξης, κάποιο κίνημα πολιτών κλπ.

Πριν από λίγες μέρες εφτασε στο email μας ένα κείμενο που αξίζει να διαβαστεί. Ενσωματώνει, πιστεύουμε, αρκετά από τα αιτήματα που αντηχούν αυτή την στιγμή την κοινωνία και - το καλύτερο - έχουν ήδη εκφραστεί δημόσια από πολιτικό φορέα. Επομένως, τι περιμένουμε για να δώσουμε σε αυτόν τον φορεά την δυνατότητα να κυβερνήσει και να τα υλοποιήσει; Σας μεταφέρουμε τα κάτωθι:

Οικονομική πολιτική

• Επαναδιαπραγμάτευση της οικονομικής πολιτικής, για να την αλλάξουμε. Σε μιαν Ευρώπη που κι αυτή αλλάζει.
• Παραμονή στο ευρώ με συνθήκες τέτοιες που επιτρέπουν στην Ελλάδα να επιβιώσει και να αναπτυχθεί. Όχι να πεθαίνει από τον αργό και βασανιστικό θάνατο που προκαλεί η σημερινή ασφυξία…
• Αποκατάσταση αδικιών που ήδη έγιναν. Και σίγουρα άμεση αποκατάσταση των πιο ακραίων αδικιών.
• Αποκατάσταση των πολύ χαμηλών συντάξεων στα επίπεδα που ήταν το 2009. Ακόμα αποκατάσταση των πολυτεκνικών επιδομάτων, στα επίπεδα του 2009. Και αποκατάσταση της εξισωτικής για τους κτηνοτρόφους.
• Αποκατάσταση ειδικών μισθολογίων αστυνομικών, που βρίσκονται σε ενεργό υπηρεσία και - σε πρώτη φάση- των χειριστών της Πολεμικής Αεροπορίας. Θα γίνει αμέσως μετά η προσπάθεια για τους υπόλοιπους.
• [Αλλαγές ώστε] να μην ξεπερνούν οι φορολογικές επιβαρύνσεις το 25% του μέσου οικογενειακού εισοδήματος και να μετακυλήσουν τα υπόλοιπα αργότερα, ακόμα και στα επόμενα δύο χρόνια.
• Να μην πέσουν άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Διαφωνούμε με την ιδέα ότι, για να υπάρξει Ανάπτυξη χρειάζονται ακόμα χαμηλότεροι μισθοί. Η Βουλγαρία δεν είναι… «πρότυπο ανταγωνιστικότητας» και Ανάπτυξης.
• Στηρίζουμε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Για τη «μετενέργεια» ζητάμε επαναφορά της στα προηγούμενα χρονικά όρια, δηλαδή στους 6 μήνες (από τους 3 μήνες που είναι τώρα). Στο μεταξύ, θα ζητήσουμε, επίσης, να παγώσουν οι μισθοί στα τωρινά επίπεδα, μέχρι να υπάρξει νέα συμφωνία ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες.
• Άμεση μείωση του ΦΠΑ για την εστίαση στο 9% (από το 23% που βρίσκεται σήμερα).
• Όχι άλλες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι, κι όχι άλλη περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, που το έχουν κόψει 10 φορές από τις αρχές του 2010. Και συνεχίζουν να το κόβουν…
• Φορολόγηση σε εισοδήματα που δεν υπάρχουν, με τεκμήρια και χαράτσια, δεν πάει άλλο!
• Αγροτική Τράπεζα: Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανσή της.

Πολιτικό σχέδιο

• Από την αρχή το είπαμε: η συνταγή του Μνημονίου είναι λάθος.
• Τότε δεν μας άκουγε κανείς. Τώρα το παραδέχονται όλοι…
• Με την επαναδιαπραγμάτευση που προωθούμε, μπορούμε να σώσουμε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας φέτος.
• Και να δημιουργήσουμε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας τα επόμενα χρόνια.
• Για να ξαναβρούν δουλειά όσοι έμειναν άνεργοι.
• Για να ξαναφτιάξουν τις επιχειρήσεις τους όσοι τις έχασαν τα τελευταία δύο χρόνια.
• Να αντικατασταθεί κάθε μέτρο που οδηγεί σε απολύσεις, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα.
• Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν ήδη βάλει λουκέτο. Πάνω από εξακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν βρεθεί στην ανεργία. Όλα αυτά συρρικνώνουν συνεχώς τη φορολογική βάση.
• Κακά τα ψέματα, πάνω απ’ όλα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι σηκώνουν το μέγιστο μέρος των θυσιών.

ΥΠΟΓΡΑΦΗ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ,

ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΜΑΪΟΣ  -  ΙΟΥΛΙΟΣ 2012