Κάθε μια στάλα της βροχής το πρόσωπό σου Όταν θα πέφτει στο νεκρό μου το κορμί Είναι ο έρωτας και ο αέρας στην καρδιά σου Στην σκέψη σου μονάχα λιώνω σαν κερί Κάθε μια λέξη από τα χείλη σου τραγούδι Με παρεξήγησες δεν μου άφησες φωνή Για να σου πω πως είσαι ένα μικρό λουλούδι Μέσα στην έρημο που λέμε για ζωή Κάθε φορά που τα μάτια σου κοιτώ Νιώθω να χάνομαι στο απέραντο γαλάζιο Και όταν έφυγες εγώ έμεινα εδώ Τότε κατάλαβες πως ήθελε κουράγιο Κάθε πλευρά του εαυτού σου είναι μαγεία Σε απογοήτευσα μα τώρα είμαι εδώ Όταν σε έχω πετά μακριά η μελαγχολία Δεν είμαι ακόμα ένας βράχος στο νερό |
Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007
Κάποτε κάποιος κάπου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τώρα σε κάποιον κάπου, αρέσει αυτό το κείμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο..
καλή συνέχεια...
Κάτι που ξέχασα..
ΑπάντησηΔιαγραφήTo "Η γη είναι δική τους αλλά τα αστέρια είναι ακόμα δικά μας..." είναι τρομερό...
Πολύ ωραίο...