Μεταναστευτικό, αριθμός 6 - Η προεκλογική ανάγκη για "ασφάλεια", και στοιχεία εγκληματικότητας

Tο νέο κράτος πρόνοιας μπορεί να μη διαθέτει πόρους για τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, το πράσινο και τις κοινωνικές υποδομές, αλλά μπορεί να υποσχεθεί το εξής: «…Επειδή το βασικό εφόδιο της ζωής είναι η αίσθηση ασφάλειας, μπορώ να σας προσφέρω τη δυνατότητα να τρώτε αμέριμνα τον ηλιόσπορο σας, στο παρκάκι απέναντι από την παιδική χαρά που παίζει το παιδί σας και να μην ανησυχείτε από την παρουσία ανθρώπων ρακένδυτων, με άλλο χρώμα, περίεργη γλώσσα και ύποπτες χειρονομίες.

Μπορείτε να φεύγετε από το σπίτι σας και απλώς να κλειδώνετε την πόρτα χωρίς να ανησυχείτε για το πώς θα το βρείτε στην επιστροφή. Αυτή τη νέα ποιότητα ζωής μπορώ να σας την προσφέρω με την αστυνομία και την χωροταξία. Το μνημόνιο δεν μου στερεί αυτές τις δυνατότητες…». Είναι το κράτος του ελάχιστου κόστους, το κράτος που καινοτομεί με μηδαμινά μέσα. Είναι το κράτος του φιλελευθερισμού που αναστοχάζεται, που επανανοηματοδοτεί την έννοια του Apartheid, που χρησιμοποιεί τις ουτοπίες της αμόλυντης φυλής, του απρόσβλητου έθνους, της φιλήσυχης κοινωνίας, ως ψευδαισθήσεις ευημερίας."

Μια εφιαλτική επιστροφή του κράτους πρόνοιας μέσα από ένα φιλελεύθερο ντελίριο για την μετανάστευση, του Πέτρου Σταύρου

Στον ακόλουθο πίνακα μπορεί να δει κανείς τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΑΣ για την εγκληματικότητα. Τα συμπεράσματα είναι αρκετά διαφωτιστικά και αφορούν 1) την εξέλιξη της εγκληματικότητας από το 2010 στο 2011, και 2) το "μείγμα" ημεδαπής-αλλοδαπής εγκληματικότητας. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι αλλοδαποί εμφανίζουν τα highscore τους σε δύο βασικά κατηγορίες, αυτή της επαιτείας, και στον νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, κοινώς, ως ζητιάνοι και ως πωλητές του DVD της Τζ. Αλεξανδράτου και δίσκων του Γιάννη Πάριου...

Α, και υπόψη.. Δεν είναι πρωταπριλιάτικη φάρσα. Είναι η πραγματικότητα.