Σάββατο 31 Μαΐου 2008
Παρασκευή 30 Μαΐου 2008
Τετάρτη 28 Μαΐου 2008
Η Ελλάς στον κόσμο
Athens, Alabama
Athens, California
Athens, Georgia
Athens, Michigan
Athens (village), New York
Αthens, Tennessee
Αthens, Wisconsin
Tripoli, Lebanon
Larissa, Turkey
Sparta, Ontario
Sparta, Tennessee
Crete, Illinois
Crete, Nebraska
Είστε σκόνη
Εσύ και εσύ, είχατε όλο το τυπολόγιο της Φυσικής στο αριστερό χέρι, και το δείχνετε ακόμα με υπερηφάνεια. Και εσύ, που εκεί που είχα απελπιστεί και προσπαθούσα να θυμηθώ, βγάζεις την φωτοτυπία από κάτω και μου χαμογελάς που σε είδα. Ενώ νωρίτερα είχες παραδώσει το βιβλίο σου στον επιτηρητή, είσαι καθαρή.
Λάθος. Είσαι σκόνη.
Κυριακή 25 Μαΐου 2008
Ρόδες
(Αφιερωμένο στον Γιάννη Ρίτσο και στον Daniel Wallace..)
Όχι, χωρίς βοηθητικές.
Ανέβηκε στη σέλα της μηχανής του.
Τρέχει, σταματά και κατεβαίνει στο πρώτο του παιδί.
Σειρά του να του μάθει ποδήλατο.
Ζητά την άδεια και φεύγει από το πάρτι.
Πηγαίνει στο μπάνιο, κλειδώνει, και βυθίζεται με τα ρούχα στην μπανιέρα.
Και όταν σηκωθεί, θα είναι πιο στεγνός και από τα ματωμένα του γόνατα.
Σάββατο 24 Μαΐου 2008
Η εξαίρεση δεν επιβεβαιώνει τον κανόνα
Ε;;
Παρασκευή 23 Μαΐου 2008
Προς εξοικονόμιση υδάτων
Εμείς οι πολίτες, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Δικτύου ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, του ΣΚΑΪ, της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, του Γεωπονικού πανεπιστημίου και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, υπογράφουμε αυτή τη διακήρυξη εθελοντικής δέσμευσης για την εξοικονόμηση του νερού, αντιλαμβανόμενοι ότι στην εποχή της κλιματικής αλλαγής είναι αναγκαίο όλοι και όλες να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αντιστοιχούν, ώστε να αποτελέσουμε μέρος της λύσης - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αγνοούμε ή αδιαφορούμε για τις αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν σε επίπεδο πολιτικών για το νερό.
Δεσμευόμαστε εθελοντικά, ότι στην καθημερινή μας ζωή, σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, θα προσπαθούμε να συμβάλλουμε στην εξοικονόμηση νερού και θα επιδιώκουμε να ευαισθητοποιούμε και άλλους πολίτες να συμμετάσχουν σε αυτή την προσπάθεια:
- εφαρμόζοντας κάποιες ή τις περισσότερες από τις πρακτικές εξοικονόμησης που καταγράφονται στον δωδεκάλογο καλών πρακτικών,
- ενθαρρύνοντας τις τοπικές αρχές και τις εταιρίες ύδρευσης να δώσουν προτεραιότητα και μεγαλύτερη έμφαση στην εξοικονόμηση νερού.
Στην επιλογή μας αυτή οδηγηθήκαμε μέσα από τη συνειδητοποίηση του γεγονότος, ότι χρειάζεται σήμερα να διαμορφώσουμε μια νέα σχέση με το περιβάλλον και το νερό, να υιοθετήσουμε μια νέα κουλτούρα που θα αντιμετωπίζει το νερό ως αγαθό σε ανεπάρκεια που πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες της ζωής μας και της ζωής των μελλοντικών γενεών, καθώς και τις ανάγκες των οικοσυστημάτων σήμερα, αλλά και στο μέλλον (νερό για τη ζωή, νερό για τη φύση, νερό για την κοινωνία).
Δώδεκα απλές λύσεις που μπορούμε να εφαρμόζουμε στο μπάνιο, στην κουζίνα και έξω από το σπίτι περιορίζοντας τη σπατάλη νερού, χωρίς να μειώσουμε την ποιότητα ζωής, την καθαριότητα και την υγιεινή μας:
1. Συγκεντρώνουμε το νερό που τρέχει από τη βρύση, μέχρι να μπορέσουμε να πετύχουμε την επιθυμητή θερμοκρασία για το ντους ή το πλύσιμο των πιάτων, σε έναν κουβά ή ένα ποτιστήρι, για να το χρησιμοποιήσουμε αργότερα στα φυτά ή στην τουαλέτα. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε όταν πλένουμε φρούτα και λαχανικά ή με το τελευταίο νερό από το πλυντήριο, από το στράγγισμα των ρούχων.
2. Χρησιμοποιούμε μόνο όσο ακριβώς νερό χρειαζόμαστε πραγματικά στο ντους (που το προτιμάμε αντί του αφρόλουτρο στη μπανιέρα), κλείνουμε το νερό όταν σαπουνιζόμαστε και το ξανανοίγουμε για να ξεπλυθούμε. Δεν αφήνουμε το νερό να «τρέχει» άσκοπα όταν πλένουμε τα δόντια μας ή ξυριζόμαστε.
3. Ελέγχουμε τις σωληνώσεις μέσα ή έξω από το σπίτι και το καζανάκι για τυχόν διαρροές (π.χ. ρίχνοντας μια ταμπλέτα χρώματος στο καζανάκι, με την εμφάνιση ή μη χρώματος στη λεκάνη θα δούμε αν υπάρχει διαρροή, ελέγχοντας τον υδρομετρητή πριν κοιμηθούμε το βράδυ και μόλις ξυπνήσουμε το πρωί, ενώ δεν γίνεται κατανάλωση νερού, κά). Σε περίπτωση διαρροής επιδιορθώνουμε άμεσα τη βλάβη.
4. Αν πλένουμε τα πιάτα στο χέρι, μέσα στο νεροχύτη ή σε μια λεκάνη, φροντίζουμε να χρησιμοποιούμε με περίσκεψη τόσο το νερό, όσο και το απορρυπαντικό (τα οποίο επιδιώκουμε να είναι από φυσικά, βιοδιασπώμενα υλικά, για να μην προσθέτουμε ρυπαντικό φορτίο στα λύματα). Δεν αφήνουμε το νερό της βρύσης να τρέχει, όσο σαπουνίζουμε τα πιάτα και φροντίζουμε να τα ξεπλένουμε όλα μαζί. Αν χρησιμοποιούμε πλυντήριο πιάτων, το θέτουμε σε λειτουργία μόνο όταν γεμίσει και αφού προηγουμένως έχουμε καθαρίσει μερικώς τα πιάτα χωρίς να χρησιμοποιήσουμε πολύ νερό.
5. Δεν χρησιμοποιούμε την τουαλέτα ως σταχτοδοχείο ή κάδο απορριμμάτων και τραβάμε το καζανάκι μόνο όταν είναι απαραίτητο.
6. Αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε νερό για να ξεπαγώσουμε γρήγορα κατεψυγμένα τρόφιμα, γι’ αυτό προγραμματίζουμε να τα βγάλουμε από την κατάψυξη από το προηγούμενο βράδυ, ώστε να ξεπαγώσουν σιγά-σιγά. Για να έχουμε δροσερό νερό το καλοκαίρι δεν αφήνουμε τη βρύση να τρέχει, αλλά προσθέτουμε παγωμένο νερό από το ψυγείο στο νερό της βρύσης που έχουμε στο ποτήρι μας.
7. Όταν βάζουμε πλυντήριο ρούχων φροντίζουμε να είναι πάντα γεμάτο και επιλέγουμε το κατάλληλο πρόγραμμα πλυσίματος, για να καθαρίσουν τα ρούχα με τη μικρότερη δυνατή σπατάλη ενέργειας και νερού.
8. Χρησιμοποιούμε το λάστιχο μόνο όταν είναι εντελώς απαραίτητο. Αντί γι’ αυτό, μπορούμε να πλένουμε την βεράντα, την αυλή ή το πεζοδρόμιο χρησιμοποιώντας κουβά με νερό.
9. Αν πλένουμε το αυτοκίνητο σε πλυντήριο αυτοκινήτων επιλέγουμε αυτά που καθαρίζουν και ανακυκλώνουν το νερό. Αν το πλένουμε εμείς, αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε το λάστιχο και το πλένουμε με κουβά και σφουγγάρι. Δεν πλένουμε το αυτοκίνητο όταν βρισκόμαστε σε περιοχές που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα με το νερό και έχουν διακοπές στην υδροδότηση.
10. Υιοθετούμε λύσεις που επιτρέπουν να έχουμε φυτά στον κήπο ή στο μπαλκόνι, χωρίς να σπαταλάμε το νερό, όπως για παράδειγμα:
- Επιλέγουμε φυτά που να είναι λιγότερο απαιτητικά σε νερό - υπάρχουν πάρα πολλά και πολύ ωραία κατάλληλα για τη μεσογειακή ζώνη.
- Αναζητούμε για ένα φυτό τις ποικιλίες που απαιτούν ελάχιστη ή καθόλου κατανάλωση νερού. Για παράδειγμα, αν τυχόν επιλέξουμε γκαζόν για τον κήπο μας (που συνήθως είναι πολύ απαιτητικό σε νερό και χημικά), μπορούμε να αναζητήσουμε είδη (όχι γενετικά τροποποιημένα) που να είναι λιγότερα απαιτητικά σε νερό.
- Εφαρμόζουμε πρακτικές ποτίσματος που περιορίζουν την κατανάλωση νερού (πχ. ρυθμιζόμενο πότισμα με σταγόνες, πότισμα νωρίς το πρωί ή αφού δύσει ο ήλιος, όταν η εξάτμιση του νερού είναι λιγότερη). Ρυθμίζουμε τους ψεκαστήρες, ώστε να μην καταβρέχουν το δρόμο ή τα πεζοδρόμια.
- Χρησιμοποιούμε κομμάτια φλοιών δέντρων, βρύα, ή χαλίκι για να καλύψουμε το γυμνό έδαφος γύρω από τα φυτά σε κήπους και γλάστρες, κάτι που εμποδίζει την εξάτμιση του νερού.
11. Επανεξετάζουμε ορισμένες συνήθειές μας (πχ. οι ατομικές πισίνες) με κριτήριο αν μπορούν να είναι συμβατές με την εποχή της μείωσης των διαθέσιμων υδατικών πόρων ή τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή μας. Αν υπάρχει πισίνα, χρησιμοποιούμε τουλάχιστον κάλυμμα, για να αποτρέψουμε την εξάτμιση, όπως επιβάλλεται πλέον στην Κύπρο. Επιπλέον, με αυτό τον τρόπο διατηρούμε την πισίνα καθαρότερη και αποφεύγουμε τη χρήση χημικών για τον καθαρισμό της.
12. Στις κατοικίες, εφόσον είναι εφικτό από οικονομική ή τεχνική άποψη, υιοθετούμε τεχνικές λύσεις που μπορεί να διευκολύνουν την εξοικονόμηση του νερού, όπως:
- καζανάκια με δυνατότητα επιλογής της ροής και της ποσότητας του νερού, ανάλογα με τις ανάγκες (καζανάκια διπλής ροής, καζανάκια μικρότερης χωρητικότητας νερού),
- κεφαλές μπαταρίας ντους με ρυθμιζόμενη ή χαμηλή ροή,
- βρύσες εξοικονόμησης νερού,
- φροντίζουμε οι νέες ηλεκτρικές συσκευές (πλυντήριο ρούχων και πιάτων) που επιλέγουμε να είναι αποδοτικές από άποψη κατανάλωσης νερού (όπως αντίστοιχα προτιμούμε τις ενεργειακά αποδοτικές συσκευές),
- πριν λάβουμε αποφάσεις για την εγκατάσταση των υδραυλικών μας, ιδιαίτερα σε νησιά και σε νέες κατοικίες, εξετάζουμε τη δυνατότητα εφαρμογής συστημάτων συλλογής και αξιοποίησης του νερού της βροχής και συστημάτων συλλογής, καθαρισμού και ανακύκλωσης των νερών από τον νιπτήρα και τον νεροχύτη (γκρίζα νερά), για χρήση όπου δεν απαιτείται καθαρό πόσιμο νερό.
Πέμπτη 22 Μαΐου 2008
Αριθμητικό λάθος στην Ιστορία της Β' Λυκείου
Η πλήρης ονομασία του βιβλίου είναι "Ιστορία του Μεσαιωνικού και του Νεότερου Κόσμου 565 - 1815", των Ιωάννη Δημητρούκα (δρ. Ιστορίας), Θουκυδίδη Ιωάννου (δρ. Ιστορίας, Σχολικού Συμβούλου Φιλολόγων) και Κώστα Μπαρούτα (δρ. Αισθητικής, Ιστορικού Τέχνης). Στη σελίδα 45, ενότητα γ2, με τίτλο "Η ίδρυση νέου βουλγαρικού κράτους από τον Σαμουήλ. Η υποταγή στο Βυζάντιο.", 2η παράγραφο αναφέρεται..
Το οικολογικό σπίτι του μέλλοντος δημιούργησε 16χρονος Έλληνας μαθητής
Ένας 16χρονος μαθητής, ο Αντώνης Πλατάνιος, πρώτευσε στο διαγωνισμό «Imagine Cup 2008», τα αποτελέσματα του οποίου παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης «Ημέρες Καινοτομίας» που διοργανώνει η Microsoft Ελλάς.
Ο νεαρός νικητής Αντώνης Πλατάνιος παρουσίασε στο διαγωνισμό -που εφέτος έχει ως θέμα το Περιβάλλον και υποστηρίζεται από τη WWF Ελλάς- το «Protasis». Πρόκειται για ένα σύστημα εξοικονόμησης ενέργειας από ηλεκτροβόρες οικιακές συσκευές ενός σπιτιού. Χρησιμοποίησε αισθητήρες και μικροελεγκτές με ασύρματη διασύνδεση και κεντρικό έλεγχο από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το σύστημα σχεδίασε και κατασκεύασε ο ίδιος ο 16χρονος μαθητής.
Δεύτερη αναδείχθηκε ομάδα φοιτητών από το Εργαστήριο Αλληλεπίδρασης Ανθρώπου-Υπολογιστών του Τμήματος Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Πολυτεχνείου Πάτρας. Η πρότασή τους αφορά ένα σύστημα πληροφόρησης των καταναλωτών για τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά προϊόντων μέσω κινητής τηλεφωνίας και ασύρματης διασύνδεσης.
Τρίτο επελέγη το σύστημα «e-recycle» που προτάθηκε από σπουδαστές του Τμήματος Πληροφορικής του ΤΕΙ Αθηνών και αφορά σύστημα διαχείρισης των ανακυκλωμένων προϊόντων.
Ο νικητής του διαγωνισμού θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον τελικό του Παγκόσμιου Φοιτητικού Διαγωνισμού, που θα πραγματοποιηθεί στο Παρίσι, τον Ιούλιο. Η βράβευση των νικητών ομάδας έγινε από την υπουργό Απασχόλησης, Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, και τον πρόεδρο της Microsoft Ελλάς, Χρήστο Τσάγκο.
Σάββατο 17 Μαΐου 2008
Η Μαλβίνα δεν έχει τάφο
H μέρα ανέβαινε μ' ένα χλωμό ήλιο πάνω απ' την Aθήνα. Aν έκλεινες τ' αυτιά σου δεν άκουγες παρά βόμβο. Aν τ' άφηνες ελεύθερα, χαμό. Θόρυβο. Ήχοι από αυτοκίνητα, ανθρώπους, ζώα, ραδιόφωνα, μοτοσικλέτες... Tο φορτηγό είχε ανέβει στο πεζοδρόμιο και τα καλώδια, που έβγαιναν απ' την κοιλιά του, ανέβαιναν κάθετα στους ορόφους μέχρι να φτάσουν το δικό μου.
Tο συνεργείο είχε βρει στο σαλόνι τις πρίζες του ηλεκτρικού, είχε στήσει τις κάμερες, τους προβολείς φωτός. Kάθονταν στις καρέκλες, στον καναπέ. Όλοι περιμέναμε Eκείνη.
Eκείνη είχε βρει ξανά μια εκπομπή στην τηλεόραση. Mea Culpa - γράψε λάθος, τη λέγανε. Για σήμα της μια γυναικεία φιγούρα που καπνίζει και ο καπνός της ανεβαίνει στον ουρανό. Nα τον φτάσει. Διωγμένη από παντού, χωρίς δουλειά, μέχρι χθες, αποφάσιζε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας που κρατούσε, πάντα από τους θεούς στα χέρια της ξανά για μας. Για φαντάσου. Tο μεγαλύτερο ταλέντο άνεργο. Xωρίς λεφτά να ζήσει. Nα κινδυνεύει μην τη σκοτώσουν και για προστασία να καταφεύγει στην οικογένεια Bαρδινογιάννη. Kομψά, με μια ωραία συνέντευξή της -όπως πάντα- με την Πρώτη Kυρία της οικογένειας. Kαι η οικογένεια να ανταποδίδει παρέχοντάς της τα πάντα. Mέχρι το θάνατό της.
H Mαλβίνα έκανε πάντα ένα σφάλμα. Tο μεγαλύτερο. Δεν πρόσεχε καθόλου όταν έκανε εκπομπές στην τηλεόραση, τι έλεγε. Ποιους άδειαζε. Ποιους περιφρονούσε. Ποιους έδειχνε. Aυτό ήταν μοιραίο για την καριέρα της. Tην τέλειωνε. Έκλεινε τον κύκλο της χωρίς προφάσεις. Παιχνίδια. Mπλόφες. Aυτοκτονούσε μπροστά μας, κάθε βράδυ στην τηλεόραση, και 'μεις νομίζαμε πως μας διασκεδάζει. Όπως οι ακροβάτες, που έτοιμοι πάντα να πέσουν, κάνουν το μεροκάματό τους. Kι έπεσε. Όχι για μας, αλλά γι' αυτούς. Tην είχανε στύψει, την είχαν αφήσει στα όρια της φτώχιας. Kι ήταν πάλι το παραμύθι -ιστορία- ο μύθος του αηδονιού που είναι στο κλουβί και δεν λαλεί. Συμβαίνει σ' αυτή τη χώρα το μεγαλύτερο ταλέντο να πεινάει. Nα τρελαίνεται.
Kαι τότε άνοιξε η πόρτα του ασανσέρ. Στον όροφο. Kαι εμφανίστηκε Eκείνη. Aνέκφραστη, με μια γραμμή μελαγχολίας να κατεβαίνει από τα μάτια στα χείλη. Tην υποδέχτηκαν τα δύο κορίτσια-θεραπαινίδες του συνεργείου, που είχαν προηγηθεί, για το βάψιμο. Kαλημέρισε και πέρασε στην κουζίνα για την οπτική προετοιμασία. Πάνω στην πούδρα που φορούσε νέα στοιχεία, που η ίδια ζητούσε, χωρίς τον καθρέφτη στα χέρια της, προστίθεντο.
(Στο ίδιο τραπέζι που κάθισε στην κουζίνα μου -και το στοίχειωσε- γράφω αυτά εδώ στο χαρτί).
Aύριο, είπε, θα εγχειριστώ. Oι γιατροί βρήκαν μέσα μου... Δεν είναι τίποτα, είπε η μία θεραπαινίδα. Kαι μια φίλη μου το ίδιο έκανε... Kαι μένα πρόσθεσε, η άλλη... Kαι όταν μείναμε μόνοι είπε - κοιτώντας με στα μάτια: «Πες μου πως δεν έχω τίποτα».
Ήπιε τον καφέ της. Eλληνικό, χωρίς ζάχαρη. Mερικές γουλιές. Άναψε, ισχνό, τσιγάρο και νομίζω πως έγερνε τους ώμους της, καθισμένη, παρατηρώντας τ' αντικείμενα, τις ηλεκτρικές συσκευές, τους δίσκους -CD-, τις εταζέρες, τον κινέζικο χάρτινο αετό...
Σε 24 ώρες ο Άγιος Bαλεντίνος -που εορτάζουν οι Λατίνοι, όπως οι Έλληνες την Aφροδίτη- είχε την εορτή του. Kαι είχε έρθει να μιλήσει μαζί μου περί έρωτος - νόμιζε πως τον κατέχω. Kαι όταν ήρθε η ώρα του ερχομού της στο σπίτι μου κάθισε στην καρέκλα, πήρε τον αγαπημένο της στο τηλέφωνο - πάντα τον έπαιρνε,είπαν, όταν ήταν μακριά του. Kαι άρχισε.
Eχειρίζετο το λόγο σαν συνθέτης που συνθέτει ακόμα και στον ύπνο του. Δεν χρειάζετο να γράφει τις νότες, τις λέξεις. Στο χαρτί όλα της ήρχοντο κάθετα από το υπερπέραν. Kατέβαιναν ως δεσμίδες, λάμψεις φωτός από την ατμόσφαιρα και εκάθηντο στα βλέφαρα, στα χείλη της. Δεν ήταν εκμαιευτική αυτό που έκανε, δεν ήταν συνέντευξη, ήταν παράσταση, μέθεξη, πάθος. Άφηνε στην άκρη τις γνώσεις της -είχε άπειρες- και κοιτώντας σε στα μάτια προσπαθούσε να σε ελευθερώσει. Pωτούσε σαν Πυθία - ρώτησε ποτέ η Πυθία; Μόνο απαντούσε; Nαι, αν ρωτούσε η Πυθία, θα ρωτούσε σαν Eκείνη.
Όταν τέλειωσε το γύρισμα πήρε το παλτό της και χαιρετώντας τα πλήθη χάθηκε στο θάλαμο του ασανσέρ. Mας άφηνε μόνους.
Σε δύο μέρες, λένε οι εφημερίδες, όσες την αγάπησαν, γιατί δεν την αγάπησαν όλες -παίρνανε κρατικές διαφημίσεις, αυτό θέλουν, τα άπειρα λεφτά τους-, ένα μαύρο αμάξι πλησίαζε το αεροπλάνο που έφευγε -στην ώρα του- για την Aμερική. Tη Nέα Yόρκη. Έφτανε στην πόλη του ύψους, των υψομέτρων, κι έμπαινε κατευθείαν στο νοσοκομείο. Όταν συνέρχετο από τη χημειοθεραπεία έστελνε κείμενα -πάλι το μεροκάματο- στην Aθήνα, όπου κατακτούσε την πόλη της Παλλάδος Aθηνάς με το λόγο της. Όχι, δεν έγραφε παρά μόνο για τη χαρά, είχε πια πολύ χαρά, για τις παρελάσεις των Eυζώνων στην 5η Λεωφόρο. 25 Mαρτίου στις HΠA. Έγραφε για τα εστιατόρια -σ' ένα από αυτά, στην Aθήνα, πρέπει να τις στάλαξαν σταγόνες Ρωμαίων αυτοκρατόρων-, την κίνηση, τους δρόμους, τα ύψη των κτιρίων, τη βροχή, τις δίαιτες.
Mετά από λίγους μήνες ήρθε στην Aθήνα. Γύρισε στη χώρα που αγάπησε. Έγραφε στα ελληνικά, γέννησε παιδιά, πλήρωνε τους φόρους, ερωτεύτηκε Έλληνες, έκλαψε γι' αυτούς. Λένε, πως πια έβγαινε σπανίως έξω. Mόνο τη νύχτα σε κάποια ταβέρνα. Έτρωγε ελάχιστα. Kαθόλου. Σκέτο πνεύμα. Eν είδει περιστεράς. Kάποιοι λένε, πως γινόταν ξανά όμορφη όσο ποτέ. Έλαμπε. Σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα. Ήταν όπως σε έργο του Aλμοδοβάρ, η Στέλλα, η Kάρμεν, η Mαίριλυν της οδού Πατησίων, η Mαντόνα στην Tσιμισκή. Ένα κορίτσι με πράσινα μάτια, δέρμα ρυζιού. Tα παιδιά του Πειραιά. H Λούλου του Άλμπαν Mπεργκ.
Eίπαν πως άρρωστη στο κρεβάτι τού Eρρίκος Nτυνάν δεν ήθελε να δει κανέναν. Nα τη δει κανείς. Όπως σ' εκείνο το δημοτικό τραγούδι, όπου ένα ελάφι άσχημο -συμβαίνει και στα ελάφια- κρύβεται πίσω από τους θάμνους για να μην το βλέπουν τ' άλλα και το λυπούνται. Tο Σάββατο 8 Iουνίου του 2002, στις 12 το μεσημέρι, έγινε η κηδεία της. Στο Πρώτο Nεκροταφείο. Eίδα τις φωτογραφίες στις εφημερίδες. Oι κόρες της στα μαύρα. Φορούν γυαλιά. O γιος της κρατά με το χέρι το κεφάλι. Όπως στα αγγεία σ' ανάλογες σκηνές. Bγαίνουν από την εκκλησία για την τελευταία πομπή.
Δεν ήμουν εκεί. Ήμουν στη Θεσσαλονίκη, στην έκθεση βιβλίου, μπροστά στην παραλία του Λευκού Πύργου. Xωρίς άνθρωπο ν' αφήσω και να έρθω. Σ' ένα καφενείο στο Bαρδάρη, δίπλα στο ξενοδοχείο Aύγουστος έμαθα, τυχαία από μια γυναίκα, πως η Mαλβίνα έσβησε. Tο προηγούμενο μεσημέρι στο σπίτι της οικογένειας του Mάκη Φωτιάδη μιλούσαμε συνέχεια για Eκείνην. Tην παραμονή του τελευταίου ταξιδιού της, το βράδυ, με τον Nτίνο Xριστιανόπουλο κι ένα φίλο σε ταβέρνα, στη Θεσσαλονίκη, θυμάμαι ακόμα τι μου είπε ο κύριος Xριστιανόπουλος: «...Eκτιμώ πολύ τη Mαλβίνα. Zητούσε πολύ καιρό να με δει. Kάποτε ήρθε στο σπίτι. Mου ζήτησε να της γράψω ένα ποίημά μου. Tο έγραψα. Mόλις της το έδωσα, έσκυψε και μου φίλησε το χέρι...». Φάγαμε χωρίς να μιλάμε. Mια παγωμάρα. Mια λύπη είχε πέσει για μέρες μεταξύ μας. Tο κρασί το ήπιαμε για Eκείνην.
Όταν επέστρεψα στην Aθήνα πήγα να τη δω. Aπ' το παράθυρο του δωματίου μου την έβλεπα σταθερά. Tη νύχτα μπορούσα εύκολα να τη φτάσω, μια μάντρα μάς χώριζε από τη λεωφόρο. Mένω δίπλα στο νεκροταφείο που μου περιέγραφε, την παραμονή του Aγίου Bαλεντίνου, τα ποσά που χρειάζονται για να είναι κάποιος μόνιμος κάτοικός του.
Nόμιζα πως ακόμα παραμένει εκεί, μέχρι που ένας νέος, ο Δημήτριος Mητσογιάννης, που με ρωτούσε γι' αυτήν κάθε τι, ήρθε από τη Θεσσαλονίκη και ψάχνοντας βρήκε πως της Mαλβίνας ο τάφος δεν υπάρχει. Πρόλαβαν να την ξεθάψουν -το 2005;- πριν γίνει μνήμα, τόπος συνάντησης, όπως του Tζιμ Mόρισον στο Παρίσι. Tου Σέλλεϋ στη Pώμη... Kαι νεκρή τη Mαλβίνα τη φοβούνται. Mε τόσα φάρμακα, πότε πρόλαβε να λιώσει; Tα 'βαλαν τα κοκαλάκια της σε ένα τσίγκινο κουτί. Γράψαν απέξω: M.K., πέθανε 48 χρονών. Για να 'μαστε ήσυχοι - εμείς. Aυτοί, δηλαδή. Kαι χορτάτοι, προπάντων. Tέρατα. Aνθρωπόμορφα. Kάποιοι Έλληνες. Tη φάγατε και αυτήν. Bλέπεις για πολιτικά, στρατιωτικά, βιομηχανικά ή εκκλησιαστικά πτώματα, που αναγγέλλονται με οικογενειακούς τάφους και τιμές που τρομάζουν τα πουλιά και τα σκυλιά, υπάρχει. Aν τηλεφωνήσετε στο 210 9221.621 -πλην Σαββάτου και Kυριακής- μια γυναικεία φωνή, στερεότυπα, θα σας απαντήσει πως της Mαλβίνας Kάραλη ο τάφος δεν υπάρχει. Πότε έγινε εκταφή, δεν θα σας το πει, μόνο αν πάτε αυτοπροσώπως.
Θα κλείσω μ' ένα ποίημα του Γιάννη Tσαρούχη, που μου είπε στο σπίτι του το 1976, έτσι σαν παρηγοριά στο νεοελληνικό αίσχος.
«Σαν τους ζιγκολό οι νεκροθάπτες με υποκριτικό σεβασμό, τέλειο ή διαφανή, τραβούνε το φέρετρο. Oι εργολάβοι σβήνουν απότομα τα κεριά για οικονομία, και ύστερα άλλοι με σκληρές κινήσεις πετούνε το χώμα που ακούγεται πάνω στο ξύλο. Oι ζιγκολό σαν νεκροθάφτες στο τέλος δείχνουν τη σκληρότητα του κόκαλου, οι νέοι τρώνε τους γέρους σαν έντομα της ερήμου κατά το νόμο. Στριμωγμένοι μέσα σε αγριότητες οι στερημένοι δημιουργούν την αισθηματική τους περιουσία, τα κιβώτια με τα κοσμήματα της τέλειας αγάπης χωρίς εμπόδια, χωρίς τέλος. H αριστοκρατία της μεγάλης φτώχειας χωρίς ελπίδα δημιουργεί τις μεγάλες περιουσίες αισθημάτων. H αρρώστια λάμπει σαν χρυσάφι, οι απαιτήσεις είναι αυστηρές, σαν των πριγκήπων, η ζωή μαζεμένη σαν αυγό που γεννά λαμπρό θάνατο. Ποίηση.»
(copyright Ίδρυμα Γιάννη Tσαρούχη).
Το κειμενο ειναι του Γιωργου Χρονα και δημοσιευεται στην Athens Voice κυκλοφορει.
Τετάρτη 14 Μαΐου 2008
Βαθμολογήστε την παρακάτω φωτογραφία
Τρίτη 13 Μαΐου 2008
Κάτω απ' τα ρούχα μου - Γιατί μου αρέσει ο Αναγνωστάκης
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».
Τι υπέροχα πλάσματα οι ποιητές, ε;; Ομοφυλόφιλοι, αναρχικοί, γέροντες και φεμινίστριες, όλες τις αρετές εκμεταλλεύεται αυτό το επάγγελμα. Στα ακουστικά μου, που σε άλλη ώρα "χτυπιόντουσαν" για ηλεκτρισμένες στιχουργίες, τώρα μιλάει ο Αναγνωστάκης. Και η φωνή.. Όχι στομφώδης, γεμάτη μελοδικότητα ή κίνηση. Μαγευτικά κοινή, με ένα επίμονο λάμδα, και ένα γεμάτο, υγρό με σάλιο ρω, σίγμα και γάμα. Μα και οι λέξεις..
Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ
Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἧττα. Ἔβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφῆ ἔπρεπε νὰ σώσω
Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες.
Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς δρόμους
Τὸν πανικὸ ποὺ στραγγαλίζει τὴν καρδιά σας σὰ σημαία
Καρφώσατε σ᾿ ἐξῶστες, μὲ σπουδὴ φορτώσατε τὸ ἐμπόρευμα
Ἡ πρόγνωσίς σας ἀσφαλής: Θὰ πέσει ἡ πόλις.
Ἐκεῖ, προσεχτικά, σὲ μιὰ γωνιά, μαζεύω μὲ τάξη,
Φράζω μὲ σύνεση τὸ τελευταῖο μου φυλάκιο
Κρεμῶ κομμένα χέρια στοὺς τοίχους, στολίζω
Μὲ τὰ κομμένα κρανία τὰ παράθυρα, πλέκω
Μὲ κομμένα μαλλιὰ τὸ δίχτυ μου καὶ περιμένω.
Ὄρθιος καὶ μόνος σὰν καὶ πρῶτα περιμένω.
Και ξέρετε, είναι κάτι που πολλοί δεν καταφέρνουν, και που δεν το έχουν στα υπόψιν. Πουλάνε εκείνη την εικόνα του πλάσματος που χαμένο σε χαρτιά και μελάνια, στοχάζονται μέρα και νύχτα εκστασιασμένοι, επικοινωνούν με το υπερπέραν και ακούν μία μία τις λέξεις που προφέρει διστακτικά μια κατάλευκη νύμφη του παραδείσου.. Μπούρδες, ελαφρώς..
Ἔστω ἀπαντεῖστε μ᾿ ἕνα ναὶ ἢ μ᾿ ἕνα ὄχι.
Τὸ ἔχετε τὸ πρόβλημα σκεφτεῖ
Πιστεύω ἀσφαλῶς πὼς σᾶς βασάνισε
Τὰ πάντα βασανίζουν στὴ ζωὴ
Παιδιὰ γυναῖκες ἔντομα
Βλαβερὰ φυτὰ χαμένες ὦρες
Δύσκολα πάθη χαλασμένα δόντια
Μέτρια φίλμς. Κι αὐτὸ σᾶς βασάνισε ἀσφαλῶς.
Μιλᾶτε ὑπεύθυνα λοιπόν. Ἔστω μὲ ναὶ ἢ ὄχι.
Σὲ σᾶς ἀνήκει ἡ ἀπόφαση.
Δὲ σᾶς ζητοῦμε πιὰ νὰ πάψετε
Τὶς ἀσχολίες σας νὰ διακόψετε τὴ ζωή σας
Τὶς προσφιλεῖς ἐφημερίδες σας· τὶς συζητήσεις
Στὸ κουρεῖο· τὶς Κυριακές σας στὰ γήπεδα.
Μιὰ λέξη μόνο. Ἐμπρὸς λοιπόν:
Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά;
Σκεφθεῖτε το καλά. Θὰ περιμένω.
Ο Αναγνωστάκης κινείται σε ένα ύφος που αγγίζει τον αναγνώστη, χωρίς να κουράζει με τα δύσκολα και "θαμμένα" νοήματα. Ίσως πάλι και εγώ να είμαι ανίκανος, και να αρκούμαι στα πιο εύληπτα. Έτσι όμως, κερδίζει την αμεσότητα της επικοινωνίας. Λέει τα πράγματα ξεκάθαρα, δεν κρύβεται. Οι ήσυχες επαναστάσεις κερδίζουν.
Tην ιερότερη εκδήλωση του Aνθρώπου
Tην χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον
Tων σκοτεινών επιδιώξεών σας
Eν πλήρει γνώσει της ζημίας που προκαλείτε
Mε το παράδειγμά σας στους νεωτέρους.
― Tο τί δ ε ν πρόδωσες ε σ ύ να μου πεις
Eσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,
Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια
Kαι μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αυτιά
N' ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δε μιλάτε.
Για ποια ανθρώπινα ιερά μάς εγκαλείτε;
Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις.
Έ ναι λοιπόν! Kηρύγματα και ρητορείες.
Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Nα μην τις παίρνει ο άνεμος.