Η ηχώ του φιλιού

(όπως δημοσιεύθηκε στο stixoi.info στις 05/09/2009)

Μα μη γυρίσεις να με δεις
Δεν θα είμαι εκεί
Ίσως φεύγοντας να βρεις
Στο μαξιλάρι τα γιατί
Πες μου ότι θα τρέξεις να κρυφτείς, σαν υπόσχεση
Φοβισμένη από τον θόρυβο και την ηχώ
του φιλιού σου που κρατάει ακόμα στην άδεια κάμαρη
που σέρνω κάθε νύχτα
σιμά στη μοναξιά μου.

Το τρωκτικό

(όπως δημοσιεύθηκε στο stixoi.info στις 05/09/2009)

Φοβισμένη και κρύα
Αφήνεσαι, κροταλίζεις
Τρέχεις σαν την Αλίκη
για την έξοδο του λαβυρίνθου σου, για μια πόρτα φθαρτή.

Ούτε και ξέρω σε τι λαγούμι θα βγεις πάλι.

Μικρή θάλασσα

(όπως δημοσιεύθηκε στο stixoi.info στις 29/08/2009)

Θάλασσα θα 'θελα να 'σουνα
Μικρή να σε σπαργάνωνα σε ένα βάζο πλαστικό
Και μέσα σου να κρέμαγα ένα τριαντάφυλλο αληθινό, να το ποτίζει η αρμύρα σου
Και μην τρομάζεις, μικρή μου θάλασσα, τότε θα ζει και θα πετάει.

Αιμορραγούν οι αιμοδότες...

Της ΛΙΑΝΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
(αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία, 2ο Αυγούστου 2009)

Μια σακούλα με σχεδόν αφόρετα ρούχα αφημένη στην άκρη του πεζοδρομίου, προσφορά ανθρώπινη για όποιον τα χρειάζεται. Ένα κέρμα στον μετανάστη που καθαρίζει τα τζάμια του αυτοκινήτου. Βοηθάμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη με όποιο υλικό αγαθό μπορούμε. Κι όμως, αυτό που ρέει με αφθονία μέσα μας και δεν κοστίζει τίποτα δεν το προσφέρουμε. Αποτέλεσμα, δύο μέρες πριν από τον Δεκαπενταύγουστο να μείνουν χωρίς το απαραίτητο για τη ζωή τους αίμα οι πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία στο νοσοκομείο «Αγ. Σοφία». Και το χειρότερο; Πρόκειται για φαινόμενο που συμβαίνει κάθε χρόνο...

Μόνο το 50% των ετήσιων αναγκών σε αίμα καλύπτεται από τους τακτικούς αιμοδότες. Τους εθελοντές δηλαδή, που χωρίς κάποιος δικός τους άνθρωπος να χρειάζεται αίμα, το προσφέρουν απλόχερα δύο-τρεις φορές το χρόνο. Το 45% καλύπτεται από το φιλικό και συγγενικό περιβάλλον όσων η κατάσταση της υγείας εκτάκτως το απαιτεί, ενώ το 3% προσφέρουν οι στρατευμένοι και 2% εισάγεται από την Ελβετία.

Γιατί απέχουν όμως οι Έλληνες από αυτήν την τόσο σημαντική προσφορά ζωής; Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών Χρήστο Πρωτόπαππα, για την όλη κατάσταση ευθύνεται η χρόνια αδιαφορία της πολιτείας. «Δεκαετίες τώρα υπόσχονται, κάνουν σχέδια και δεν υλοποιούν τίποτα». Οπως κατήγγειλε στην «Ε», η ΠΟΣΕΑ μοιράζει «παράνομα» στα σχολεία το 20σέλιδο ενημερωτικό φυλλάδιο για την εθελοντική αιμοδοσία, αφού παρά τις συνεχείς εκκλήσεις τους, κανένας υπουργός Παιδείας δεν τους βοήθησε.

«Ζητάμε συναντήσεις με τους εκάστοτε υπουργούς και δεν μας ανταποκρίνονται. Πριν από δύο μήνες ζητήσαμε και από τον κ. Σπηλιωτόπουλο. Τα ίδια. Δεν θέλουμε λεφτά. Μόνο να στείλουν μια εγκύκλιο στα σχολεία και να πάει το φυλλάδιο σε όλα τα σπίτια. Τα παιδιά θα μάθουν περί τίνος πρόκειται και θα μεταφέρουν τα πάντα στους γονείς τους. Οχι να κάνουν εκστρατείες της πλάκας με διαφημιστικά σποτάκια στις 3 το πρωί...».

Σύμφωνα με τον κ. Πρωτόπαππα σημαντικό ρόλο θα μπορούσε να διαδραματίσει και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις μιμείται τις άγονες υποσχέσεις της κεντρικής εξουσίας. «Σε όποια πόλη ή χωριό υπάρχει οργανωμένος σύλλογος εθελοντών αιμοδοτών υπάρχει και επάρκεια σε αίμα. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται απλά ενημέρωση και οργάνωση».

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συνέβη πριν από λίγες μέρες στην Αχαΐα. Η διευθύντρια του Γενικού Νοσοκομείου του Ρίου τηλεφώνησε στον κ. Πρωτόππαπα ζητώντας τη συνδρομή του, αφού το νοσοκομείο είχε μείνει χωρίς μονάδες αίματος. «Μια μικρή εξόρμηση με κινητή μονάδα σε τρία κοντινά χωριά είχε αποτέλεσμα 30 μονάδες αίμα. Στήσαμε τις πολυθρόνες μέχρι και στα καφενεία. Αν είχαμε δύο τέτοιες υπερσύγχρονες να πηγαίνουμε σε μια περιφέρεια κάθε μήνα, θα καλύπτονταν όλες οι ανάγκες της χώρας. Ο Έλληνας έχει φιλότιμο. Ενημέρωση χρειάζεται, διότι η άγνοια του προκαλεί φόβο».

Την ίδια άποψη εξέφρασε και η πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία, Ιωάννα Μυρίλλα. Όπως είπε στην «Ε», χρειάζεται ενημέρωση των μαθητών του Λυκείου ώστε να δημιουργηθεί η καινούργια γενιά εθελοντών αιμοδοτών και να καλυφθούν οι ανάγκες. «Έφτιαξαν ένα Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας το οποίο ουδέποτε λειτούργησε σωστά. Διότι αν λειτουργούσε, δεν θα παλεύαμε να βρούμε κάθε Αύγουστο αίμα για τους θαλασσαιμικούς και δεν θα έτρεχαν οι συγγενείς αυτών που τραυματίστηκαν σε τροχαίο να δώσουν αίμα την τελευταία στιγμή».

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι 700 πολυμεταγγιζόμενοι του «Αγ. Σοφία», το οποίο διαθέτει το μεγαλύτερο κέντρο στην Ελλάδα για τη μεσογειακή αναιμία, έλαβαν μια μονάδα αίματος αντί για 2-3 που χρειάζονται.

«Στις 4 Αυγούστου εκδώσαμε ανακοίνωση καλώντας τους Ελληνες πολίτες να δώσουν αίμα και γνωστοποιήσαμε το θέμα και στο υπουργείο Υγείας ώστε να λυθεί πριν από τον Δεκαπενταύγουστο. Την Τρίτη και την Τετάρτη πριν από τη μεγάλη γιορτή, οι 80 που μεταγγίζονται καθημερινά δεν είχαν το απαραίτητο αίμα... Εννοείται ότι το ίδιο πρόβλημα υπάρχει σε όλη την Ελλάδα».

* Οσοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την εθελοντική αιμοδοσία μπορούν να επικοινωνήσουν με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών: Ολυμπιονίκη Χρήστου Μάντικα 7, Αχαρνές - Αττική, 13671. Τηλ. και Φαξ: 210-2430560 ή να επισκεφθούν την ιστοσελίδα www.posea.gr

Παλιά μου τέχνη..

(αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ)

Χρήματα στις τσέπες και τις τσάντες ανυποψίαστων τουριστών βάζουν οι «πορτοφολάδες» στο Λονδίνο, έπειτα από πρωτοβουλία παρόχου ιντερνετικών συνδέσεων.

Είκοσι πρώην «πορτοφολάδες» έχουν βγει στους δρόμους των τουριστικών περιοχών της βρετανικής πρωτεύουσας και μοιράζουν χαρτονομίσματα των πέντε, 10 και 20 στερλινών στην Τραφάλγκαρ Σκουέαρ, το Κόβεντ Γκάρντεν και άλλες πολυσύχναστες περιοχές.

«Νιώθουμε καλά που δίνουμε κάτι πίσω, για αλλαγή – και οι Βρετανοί σίγουρα το χρειάζονται στο τρέχον οικονομικό κλίμα», όπως είπε ο Κρις Φιτς, πρώην κλέφτης, που συμμετέχει στο πρόγραμμα. «Κάθε φορά που βάζω χρήματα στην τσέπη κάποιου, νιώθω λιγότερο ένοχος που για πολλά χρόνια τα έκλεβα».

Η αστυνομία του Λονδίνου έχει ενημερωθεί για το σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο θα μοιραστούν τουλάχιστον 100.000 στερλίνες.

Η κρίση

Κάπως έτσι δουλεύει το οικονομικό σύστημα. Την ιστορία την έχω ακούσει ξανά κάπως αλλιώς αλλά πάει κάπως έτσι..

H Κρίση έπληξε ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο. Ο καιρός περνά, άσχημα, ώσπου κάποιο πρωινό έρχεται ένας τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.


Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και του ζητάει να προκαταβάλλει ένα ποσό, και εκείνος του δίνει ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ. Ο ξενοδόχος αποφασίζει να ξεχρεώσει στον χασάπη, οπότε του πηγαίνει το χαρτονόμισμα και εξοφλεί το χρέος του.

Ο χασάπης κάνει και αυτός το ίδιο, παίρνει το χαρτονόμισμα και το πάει στον τσοπάνη που τον εφοδιάζει με κρέατα και εξοφλεί και το δικό του χρέος. Ο τσοπάνης με τη σειρά του το πάει στον έμπορο που του δίνει εφόδια και τον ξεχρεώνει.

Ακολούθως, ο έμπορος πηγαίνει στο βενζινοπώλη για να του ξεπληρώσει τα χρωστούμενα που είχε , κι ο βενζινοπώλης με τη σειρά του στην πόρνη του χωριού που της χρωστάει κάποιες ώρες που πέρασαν μαζί.

Εκείνη με τη σειρά της πάει στο ξενοδόχο, που του χρωστούσε από τις κρατήσεις δωματίου για τους πελάτες της και ξεχρέωσε κι αυτή το χρέος της . Μόλις άφησε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, κατέβηκε ο τουρίστας και λέει στον ξενοδόχο ότι άλλαξε γνώμη και θα φύγει, οπότε ζητάει να του επιστρέψει τα χρήματα του και ο ξενοδόχος του έδωσε πίσω τα 100 ευρώ που είχε πάρει ως προκαταβολή.


Τελικά κανείς δεν κέρδισε αλλά και δεν έχασε χρήματα και όλα τα χρέη που είχαν ξεπληρώθηκαν.

Αυτό είναι ένα μικρό μάθημα του τι πάει να πει ρίχνω χρήμα στην αγορά.

Το μάθημα του Λάμπη Ταγματάρχη

(αναδημοσίευση από troktiko.blogspot.com)

Άφωνοι ενενήντα περίπου φοιτητές κατά τη διάρκεια του μαθήματος
Ειδικά Ρεπορτάζ στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του
Πανεπιστημίου της Αθήνας όταν ο καθηγητής τους Λάμπης Ταγματάρχης,
δημοσιογράφος και πρόεδρος στη συνδρομητική τηλεόραση, κατά τη διάρκεια της
διδασκαλίας σήκωσε μια φοιτήτρια που καθόταν στην πρώτη σειρά του
αμφιθεάτρου και τη φίλησε στο στόμα.

Ακολούθως, ζήτησε απ' τους φοιτητές να καταγράψουν το περιστατικό και να το
στείλουν άμεσα ως ρεπορτάζ στο μέσο που υποτίθεται ότι εργάζονταν.

Μόλις είχε ολοκληρωθεί εκτενέστατη συζήτηση με θέμα «Ηθικοί κανόνες στο
ρεπορτάζ, ηθικά διλήμματα, εισβολή στην ιδιωτική ζωή» και είχε αναλυθεί η
ανάγκη να ερευνούν σοβαρά και να ψάχνουν σε βάθος οποιοδήποτε θέμα πριν το
καταγράψουν για το μέσον όπου μελλοντικά θα εργάζονται.

Οι φοιτητές, όντως κατέγραψαν αυτό που είδαν. Και με οξύ τρόπο καυτηρίασαν την πράξη του καθηγητή τους. Ένας μάλιστα, αποχώρησε επιδεικτικά από το αμφιθέατρο σε ένδειξη διαμαρτυρίας γι' αυτό που συνέβη στη συμφοιτήτριά του.

«Ήρθε να λυτρώσει τα σεξουαλικά του βίτσια», έγραψε ο ένας,

«σεξουαλική επίθεση σε φοιτήτρια την ώρα του μαθήματος», έγραψε ο άλλος,

«πείραμα με σεξουαλικές προεκτάσεις», έγραψε ο τρίτος.

Χαμός..

Η συνέχεια ωστόσο έχει ακόμη πιο μεγάλο ενδιαφέρον.

Ο καθηγητής άκουγε όλο το φρικτό κατηγορητήριο ατάραχος.

«Σας έχω βγάλει και φωτογραφία με το κινητό μου» του φώναξε ένας φοιτητής, «δεν φοβόσαστε ότι αύριο θα είστε πρωτοσέλιδο;» τον ρώτησε.

Ο καθηγητής σηκώθηκε κι αφού ευχαρίστησε τους φοιτητές του για τη συνεργασία, τους ανακοίνωσε ότι, αν δεν είναι εξαιρετικά προσεκτικοί και δεν ερευνούν αυτό που πρόκειται να γράψουν, πέρα απ' το γεγονός ότι δεν θα περάσουν ποτέ το μάθημά του, δεν θα γίνουν ποτέ καλοί δημοσιογράφοι.

Και αμέσως άρχισε να τους απαριθμεί τα λάθη τους:

1. Κανείς από τους φοιτητές-ρεπόρτερ δεν έκανε ρεπορτάζ.
2. Κανείς δεν σηκώθηκε από τη θέση του να ρωτήσει το «θύμα» αν είχε κάποια σχέση με τον κ. καθηγητή, αν είχε προηγηθεί κάτι μεταξύ τους, αν είχε προκληθεί ή είχε προκαλέσει τον καθηγητή.
3. Κανείς φοιτητής δεν παρατήρησε ότι η φοιτήτρια «θύμα» ήταν τελείως άγνωστο σ' αυτούς πρόσωπο και προφανώς δεν την είχαν ξαναδεί ποτέ στο αμφιθέατρο της σχολής.
4. Κανείς φοιτητής δεν πρόσεξε ότι αυτή η φοιτήτρια, όσο κι αν έμοιαζε νέα, ήταν τουλάχιστον δέκα χρόνια μεγαλύτερή τους.
5. Επειδή η φοιτήτρια «θύμα» δεν γνώριζε κανέναν, δεν μιλούσε και με κανέναν, πράγμα ασύνηθες για φοιτητικό αμφιθέατρο.
6. Κανείς απ' τους φοιτητές δεν σκέφτηκε ότι το θέμα που μόλις είχε αναλυθεί από τον καθηγητή είχε τίτλο «Ηθικοί κανόνες στη δημοσιογραφία» και ότι αυτό κάτι σημαίνει.
7. Κανείς δεν ρώτησε τη συμφοιτήτρια που καθόταν δίπλα στο «θύμα» αν πρόσεξε κάτι ιδιαίτερο στη συμπεριφορά του «θύματος» ή τη συμπεριφορά του καθηγητή.
8. Κανείς δεν φρόντισε να ρωτήσει τον καθηγητή αν είναι σύνηθες γι' αυτόν να καταφεύγει σε ανάλογες συμπεριφορές και αν αυτή είναι μια νέα διδακτική μέθοδος.
9. Τέλος, κανείς δεν φρόντισε να μάθει γιατί επιτέλους διάλεξε αυτή τη φοιτήτρια κι όχι μια άλλη... και, εν πάση περιπτώσει, αφού επρόκειτο να τον κάνουν πρωτοσέλίδο να του ζητήσουν να πει κι αυτός την άποψή του.

Το μάθημα τελείωσε.

Οι φοιτητές συζητούσαν μεγαλόφωνα για το περιστατικό. Ο καθηγητής έπρεπε να αποχωρήσει γρήγορα από την αίθουσα γιατί το δίωρο της διδασκαλίας είχε τελειώσει.

Σηκώθηκε, μάζεψε τα πράγματά του από την έδρα, ζήτησε από τους φοιτητές ένα λεπτό ησυχία για να τους συστήσει τη γυναίκα του, που πρώτη φορά παρακολούθησε μάθημά του..

Παίκτες Προγράμματος Αγχίνους

Αρχική Ανάρτηση
http://sfyraki.blogspot.com/2009/08/blog-post.html

Αγχίνους

Καλησπέρα σε όλους. Με αυτή την ανάρτηση θα ήθελα να ανακοινώσω την δημόσια διάθεση του Προγράμματος Αγχίνους, ένα χαζό τεστ ευφυίας που δημιούργησα χρησιμοποιώντας στοιχεία από βιβλία αντίστοιχων τεστ που υπήρχαν στο σπίτι, ως δώρο για δύο φίλους μου. Δεν θα ήθελα να πω περισσότερα, ίσως κάποτε να φτάσει και σε εσάς το μικρό USB στικ που περιλαμβάνει το πρόγραμμα-παιχνίδι, τις συνοδευτικές εικόνες και ένα μικρό κειμενάκι σχετικά με το πρόγραμμα. Σε άλλη ανάρτηση θα τοποθετούνται υπό μορφή σχολίου οι παίκτες..

Ίδωμεν..

Παίκτες Προγράμματος Αγχίνους