Περί απαντήσεων

Σκεφτόμουν πως.. διάβασα κάπου. Κάθε μας σκέψη είναι ένα στάδιο πιο κοντά στην απάντηση που τελικά ψάχνουμε. Η απάντηση αυτή φαίνεται πως είναι τόσο μακριά που όσο πλησιάζουμε, τόσο απομακρυνόμαστε από αυτή. Περίπου όπως το παράδοξο της μοβ τσίχλας: Ένα τεράστιο κομμάτι τσίχλας κόβεται στα δύο, για μένα και για σένα. Δεν είμαστε όμως, ούτε μόνοι μας, ούτε μόνοι. Οπότε ξανακόβουμε την τσίχλα για να φτάσει για όλους, 4, 8, 16, 32 φορές.. Όσο κόβουμε, τόσο μικραίνει, μα ποτέ δεν τελειώνει.

Σκεφτόμαστε.. Πάντα υπάρχει μια καλή ερώτηση που προετοιμάζει μια καλή απάντηση. Οι πιο όμορφες είναι εκείνες που ξεκινούν με Γιατί. Και αυτό, γιατί οι απαντήσεις τους, όταν και όποτε υπάρχουν, δεν ξεκινούν από επειδή, αλλά από ένα ακόμη γιατί, μια νέα ερώτηση. Και για όποιον δεν βαριέται, αυτό συνεχίζεται απ' άπειρον. 4, 8, 16, 32 φορές..

Η επιστήμη και η τέχνη.. Ψάχνουν ατερμόνως απαντήσεις. Κάθε νέα θεωρία, είναι με βεβαιότητα καταδικασμένη να παραδώσει τον θρόνο της αυθεντίας στην επόμενη. Και από ότι φαίνεται έως τώρα, μόνο το μηδέν δείχνει να κρατά καλά τα σκήπτρα του.. Για όλα τα άλλα, δεν εγγυόμαστε τίποτα απολύτως.

Ο κόσμος γύρω μας.. είναι ενιαίος και αδιαίρετος. Τα μαθηματικά ή η μουσική, το θεώρημα του Στάινερ ή οι θεωρίες του Ηράκλειτου, όλα ερμηνεύουν το ίδιο σύμπαν, με τον ίδιο σκοπό: να έρθουμε πιο κοντά στην απάντηση. Ο κύκλος αυτός είναι υπέροχα ατέρμονος. Και ατέρμονος ακριβώς επειδή είναι υπέροχος. Οπότε μην βιάζεστε να μάθετε τα πάντα, απολαύστε μόνο τον κύκλο των πραγμάτων, τόσο καθησυχαστικά σταθερών, τόσο τέλεια μεταβαλλόμενων.