Το θολό ποτάμι

(όπως δημοσιεύθηκε στο stixoi.info)

Η όρασή μου, πεισματικά ασταθής. Αποφάσισα να βγάλω τα γυαλιά μου· εξάλλου περισσότερο κακό μου προκαλούσαν. Τώρα, στο σημείο που προ ολίγου κείτονταν το σκυλί, έβλεπα ένα παιδί. Το κορμάκι του κάλυπτε κάτι που έμοιαζε με σκισμένο σεντόνι, ή με μια κάπως μεγάλη μαξιλαροθήκη, και τίποτε άλλο. Με κοίταζε στα μάτια.

-Σε βλέπω καλύτερα από ότι εσύ εμένα. Προσπάθησα να χαμογελάσω. «Σε εμένα, δεν θα ξαναπείς ψέματα».

Κίνησα προς το μέρος του. Ξεκίνησε να τρέχει, το κυνήγησα. Μπήκε στον πρώτο δρόμο, οι λάμπες ήταν σβηστές, χαλασμένες. Βγήκα ξοπίσω του μετά τη στροφή. Είχε ήδη ανεβεί στις ταράτσες των σπιτιών, ή ακροβατούσε στα μπαλκόνια με τις πασχαλιές.

-Πρόσεξε, θα πέσεις!, του φώναξα. Γέλασε σιγανά· είχε ήδη φτάσει στο τέρμα της σιδερένιας μπάρας. «Κατέβα!».
-Ανέβα, μου είπε και γλίστρησε στο καμπαναριό της εκκλησίας. Έφτασε γρήγορα στον κήπο του Ιερού, εκεί που προστάζει η ανατολή. Πήδηξε τον φράχτη με τις τριανταφυλλιές και πάτησε πάλι άσφαλτο. Είχα αρχίσει να κουράζομαι..
-Που πας;, φώναξα.
-Ανέβα, μου είπε σιγανόφωνα, και το έβαλε στα πόδια.


Το κρύο δάγκωνε τους αστραγάλους μου. Εγκατέλειψα. Βάδισα αργά για να κερδίσω πάλι την ανάσα μου. Δεν ήμουν εγώ ποτέ για περιπέτειες. Περπάτησα, επιτέλους, μέχρι το ζαχαροπλαστείο. Αγόρασα τις σοκολάτες και κίνησα να γυρίσω.
Το παιδί, καρφωμένο στη βιτρίνα, κοιτούσε πότε εμένα, πότε τις γάτες τις ζαχαρωτές και τα χελωνάκια. Πλήρωσα όπως-όπως και βγήκα. Όμως τώρα, δεν έτρεχε, δεν λαχάνιαζε.

-Γεια σου, του είπα. Δεν μου απάντησε, τα μάτια του ξετύλιγαν το χρυσόχαρτο στα χέρια μου.
-Θέλεις λίγο;, αποκρίθηκα, και έτεινα ελαφρώς το χέρι μου προς το μέρος του. Πλησίασε αμίλητο, σχεδόν κουτσαίνοντας και πήρε ένα σοκολατάκι από τη χούφτα μου.
-Δεν θα το φας;
-Όχι, δεν θέλω. Θα μες πας για βόλτα;

Το πήρα από το χεράκι, μα δεν μπορούσα να πω λέξη. Δεν είμαι σίγουρος αν ήθελα κιόλας. Περάσαμε από όλα τα συνοικιακά μαγαζιά και τις αυλές. Έχω ακόμα την αίσθηση ότι δεν μπορούσε να μας δει κανείς.

-Να προσέχεις, μου είπε όπως βαδίζαμε, και με κοίταξε στα μάτια.

Δάκρυσα. Ύστερα από λίγο, είχαμε φτάσει στις όχθες του ποταμού.

-Σε αγαπάω, μου είπε, και με αγκάλιασε στο πόδι. Και πριν προλάβω να σκύψω, είχε ήδη
βουτήξει στο νερό, αφήνοντάς μου τίποτα παραπάνω από το χρυσόχαρτο, και την αντανάκλασή του στην επιφάνειά του και στον πυθμένα μου..

Οι προοπτικές των τεχνολογιών περιβάλλοντος

"Η φύση είναι ένα μεταβλητό σύννεφο που είναι πάντα και ποτέ το ίδιο." Ralph Waldo Emerson (1803 - 1882)

Αντικειμενικά, υπάρχει ένας και μόνος τρόπος να αφήσεις μια σκιά πίσω σου· να στραφείς στον ήλιο.

Το προηγούμενο Σάββατο βρήκε εμένα και τον αδερφό μου στην 3η Διεθνή Έκθεση ECOTEC στην Ανθούσα Αττικής. Διακόσιοι, περίπου, εκθέτες από 15 χώρες παρουσίαζαν τις προτάσεις, τις ευρεσιτεχνίες τους, τις σύγχρονες εφαρμογές της τεχνολογίας στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και των τεχνολογιών περιβάλλοντος. Δεν θα ήθελα να σταθώ περαιτέρω στην έκθεση όσο στο περιεχόμενό της. Αξίζει, πιστεύω, να παρατηρήσω πως περπάτησα 32.000 τ.μ αποδείξεων ανάπτυξης με κεντρικό άξονα την προστασία του περιβάλλοντος.. (Ένα το κρατούμενο, για το τέλος.)

Ας δούμε, όμως, τι έβγαλε η τσάντα των διαφόρων φυλλαδίων που συγκεντρώσαμε:

1. Αυτόνομο φωτιστικό εξωτερικού χώρου: Πρόκειται για μία κατασκευή παρόμοια με αυτή της φωτογραφίας. Μια αισθητικά αποδεκτή λύση με μηδενικό κόστος λειτουργίας, ικανή να καλύψει τις ανάγκες φωτισμού δευτερευόντων δρόμων, χώρων στάθμευσης, πάρκων ή μονοπατιών. Η εγκατάσταση τροφοδοτείται αποκλειστικά από ηλιακή ενέργεια και η ενέργεια που συγκεντρώνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι ικανή να καλύψει με το παραπάνω τις ανάγκες φωτισμού για το βράδυ.
2. Βιομηχανική εγκατάσταση φυσικού φωτισμού: Η εν λόγω κατασκευή (δυστυχώς, δεν έχουμε εικόνα) είναι ουσιαστικά ένα σύστημα φακών που λειτουργεί ως "ανακατευθυντήρας" του ηλιακού φωτός, με αποτέλεσμα την μείωση του κόστους φωτισμού έως και 80%, και φυσικά, μηδενικό κόστος συντήρησης. Είναι ιδανικό για βιομηχανικές μονάδες (π.χ. αποθήκες) και υπερέχει έναντι των ηλεκτρικών συστημάτων φωτισμού καθώς είναι απολύτως ασφαλές από κίνδυνο βραχυκυκλώματος και/ή ανάφλεξης.
3. Τέλος, ένα σύστημα βελτιστοποίησης της καύσης υγρών καυσίμων, με άμεσες εφαρμογές κινητήρες diesel ή καυστήρες συστημάτων κεντρικής θέρμανσης. Εκμεταλλευόμενο βασικές αρχές της οργανικής χημείας, είναι ικανό να επιφέρει μείωση ρύπων έως και 43,7% και οικονομία καυσίμου ίση περίπου με 20%. Σε ελεύθερη οικονομική μετάφραση, περίπου 12€ με 15€ σε κάθε γέμισμα, και απόσβεση μέσα στα πρώτα 3 χρόνια χρήσης. Φυσικά, χωρίς καμία ανάγκη για συντήρηση, καμία ουσιαστική ή μη αναστρέψιμη μετατροπή στο αυτοκίνητο, και κυρίως, οικολογικά.
   

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι υπάρχουν λύσεις. Ας σταματήσουμε να ζούμε στο Θατσερικό TINA = There is no alternative (=Δεν υπάρχει εναλλακτική) και ας τολμήσουμε για το κάτι παραπάνω. Τουλάχιστον, όσοι έχουμε την δυνατότητα να το κάνουμε. Σε αυτό το σημείο, αναφέρομαι στις επιχειρήσεις.. Και όχι, δεν αναφέρομαι στους κολοσσούς του χώρου, αλλά στις σαφώς μικρότερες εταιρίες που, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής (κυριολεκτικά), αναπτύχθηκαν και έστρεψαν το δυναμικό τους στις τεχνολογίες περιβάλλοντος.

Ας μιλήσουμε την γλώσσα του χρήματος:

• Η τιμή πώλησης ηλιακής ενέργειας είναι (σύμφωνα με τον Ν.3734/09) φτάνει τα 0,55 €/kWh (με τιμαριθμική προσαρμογή) για το ηπειρωτικό δίκτυο και ισχύ συστήματος έως 10 kWp, δεσμευμένες με 20ετές συμβόλαιο για παραγωγούς και 25ετές συμβόλαιο πώλησης για το πρόγραμμα Φωτοβολταϊκών σε κτίρια.
• Πρόκειται για μία επένδυση για την οποία απαιτείται έγκριση εργασιών μικρής κλίμακας & μόνο για μικροπαραγωγούς και οικιακούς παραγωγούς.
• Η διάρκεια ζωής των φωτοβολταϊκών στοιχείων (ως ηλεκτρολογική εγκατάσταση) έχει διάρκεια ζωής 30 ετών με τελική απόδοση στο 80%.
• Οι μικροπαραγωγοί και οικιακοί παραγωγοί δικαιούνται φοροαπαλλαγή για το εισόδημα που προκύπτει από την πώληση ηλεκτρικής ενέργειας.

Αφήσαμε για το τέλος το ζήτημα του περιβάλλοντος, καθώς το αντίκρισμα των τεχνολογιών περιβάλλοντος στην προστασία της φύσης είναι όρος εκ των ουκ άνευ. Με πρόχειρους υπολογισμούς, η ηλιακή ενέργεια που φθάνει στη γη μέσα σε ένα έτος ανά τετραγωνικό μέτρο ισούται περίπου με τις θερμίδες (μονάδα ενέργεια) που μπορεί να προσφέρει η καύση ενός βαρελιού πετρελαίου. Ή πάλι, ένα οικολογικά φιλική παραγόμενο κιλοβάτ ισοδυναμεί με την προστασία δύο στρεμμάτων πευκοδάσους. Ευτυχώς, όταν ακόμα και ιδιώτες από τις τελευταίες γωνιές της Ελλάδας κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, εξασθενούν μερικώς τα αίολα (λογοπαίγνιο) επιχειρήματα υπέρ του πεσιμισμού για την οικτρή κατάσταση της Ελληνικής γης. Επιτέλους, ας χυθεί άπλετο φως και κάπου αλλού πέρα από τις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής..

Πηγές:

• Επίσημη ιστοσελίδα Ecotec
• Σύνδεσμος Εταιριών Φωτοβολταϊκών (ΣΕΦ) - Helapco
• Φωτογραφικό αρχείο υπεραγαπητού αδερφού corto
• Λοιπά διαφημιστικά φυλλάδια εταιριών τεχνολογιών περιβάλλοντος
  

Ένας ήλιος που κυλάει..

Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλωτσήσατε ένα πορτοκάλι στον δρόμο;

Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλωτσήσατε ένα πορτοκάλι στον δρόμο με τον κίνδυνο να σας πατήσει το αυτοκίνητο που ακολουθεί;

Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλωτσήσατε ένα πορτοκάλι στον δρόμο με τον κίνδυνο ο καημένος οδηγός του αυτοκινήτου που ακολουθεί να σας στολίσει με χίλια δυο κοσμητικά επίθετα και πρωτάκουστα σχόλια για την τρέλα των ημερών μας;

Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλωτσήσατε ένα πορτοκάλι στον δρόμο και αρνηθήκατε να υπερασπιστείτε την τρέλα των ημερών μας, αυτή που επιβάλλει τον μη εορταστικό στολισμό των συνανθρώπων μας με χίλια δυο κοσμητικά επίθετα και πρωτάκουστα σχόλια;


Σήμερα γύριζα από τα ψώνια και ενστικτωδώς το κλότσησα. Όχι δυνατά, ίσα να κυλήσει μπροστά μου, να μπερδευτεί στα πόδια του ζευγαριού που ερχόταν, να κατέβει το πεζοδρόμιο, να συναντήσει ένα ακόμη, να κλοτσήσω και εκείνο, να το πάρω μαζί μου, να έρθει το αυτοκίνητο, να κάνω στην άκρη λες και ο δρόμος του ανήκει, να το πάρω μαζί μου, να φτάσω, να το φυλάξω στο χώμα που αφήνει το πεζοδρόμιο (τι ειρωνία!), να έχω μια δικαιολογία μιας και πάλι αύριο θα έχω τα μάτια χαμηλά στο δρόμο για τη Σχολή.

Πότε πήραμε το μάθημά μας από το πορτοκάλι; Ένα φρούτο που μεγαλώνει στα τσιμεντένια μας πεζοδρόμια, ντυμένο τον χιτώνα της αισιοδοξίας, και αίμα ζωογόνο στην κάθε του μορφή. Σε μια καθημερινότητα που μας ξεζουμίζει, ιδού μια απάντηση, μια φρεσκάδα, ένα άρωμα σε μια Αθήνα ασθματική. Αν και, καθαρά προσωπικά, θα συνεχίσω να λατρεύω το ομόχρωμο ξαδερφάκι του..

Στο γυαλί δροσιά ξεπροβάλλει
Φυσικός χυμός, πορτοκάλι

Αχ, πορτοκάλι γυρεύω ενέργεια
κι είμαι μεγάλη για να σωθώ
Ό,τι γουστάρω, ζάλη και παρενέργεια
Η ζωή, το σεξ, το τσιγάρο

Ραντεβού, δουλειές, βιταμίνες
δυνατά κορμιά σε έξι μήνες

Αχ πορτοκάλι γυρεύω ενέργεια...

Υποχρεωτική στείρωση 10.000 ανθρώπων στην Κίνα

(Αναδημοσίευση από tvxs.gr)

Σχεδόν 10.000 άτομα σχεδιάζουν να στειρώσουν οι Υγειονομικές Αρχές στη Νότια Κίνα κατά τη διάρκεια των επόμενων τεσσάρων ημερών, στο πλαίσιο ενός προγράμματος ελέγχου της αύξησης του πληθυσμού. Ορισμένα από τα άτομα στην πόλη Puning θα είναι υποχρεωμένα να πραγματοποιήσουν την διαδικασία παρά τη θέλησή τους. Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει ότι η καταναγκαστική στείρωση ουσιαστικά «αποτελεί βασανιστήριο».

Σχετικές εκθέσεις στα κινεζικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν πως οι υγειονομικές αρχές της πόλης Puning, της επαρχίας Giangdong, έχουν ξεκινήσει μια ειδική εκστρατεία με στόχο τη στείρωση ανθρώπων που έχουν κάνει ήδη ένα παιδί, προκειμένου να διασφαλισθεί ο έλεγχος του ποσοστού των τοπικών γεννήσεων.

Μάλιστα, σύμφωνα με ρεπορτάζ κινεζικής εφημερίδας, δεν είναι λίγες οι φορές που όταν κάποιοι αρνούνται να κάνουν την υποχρεωτική στείρωση, οι αρχές συλλαμβάνουν τους γονείς τους. Όπως φημολογείται, εκατοντάδες είναι οι άνθρωποι στη Puning που κρατούνται.

Η Kate Allen, επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε σχετικά στο Sky Νews: «Είναι φοβερό το γεγονός ότι οι αρχές υποβάλλουν τους ανθρώπους σε μια τέτοια διαδικασία παρά τη θέλησης τους. Iδιαιτέρως ανησυχητικό είναι το γεγονός πως καταγγέλλεται ότι συγγενείς φυλακίζονται προκειμένου να πιεστούν τα ζευγάρια που αρνούνται να κάνουν την εν λόγω επέμβαση».

Όπως συμπληρώνει η ίδια: «Oι αρχές της πόλης Puning οφείλουν να καταδικάσουν αμέσως αυτή την πρακτική και να εξασφαλίσουν ότι δεν θα πραγματοποιηθούν άλλες υποχρεωτικές στειρώσεις».

Περισσότερα από 1.300 άτομα στην πόλη κρατούνται σε κτίρια της Τοπικής Κυβέρνησης όπου παρακολουθούν «διαλέξεις» για τους κανονισμούς του οικογενειακού προγραμματισμού της Κίνας.

Ο Ruifeng Huang είναι ο πατέρας τριών κοριτσιών. Όπως λέει ο ίδιος: «Πριν από λίγες ημέρες, ένας αξιωματούχος του χωριού τηλεφώνησε και με ρώτησε αν θα υποβληθούμε εγώ ή γυναίκα μου στη χειρουργική επέμβαση, ειδάλλως θα έπαιρναν τον πατέρα μου». Εκείνος αρνήθηκε και κατά συνέπεια αργότερα ο πατέρας του βρέθηκε κρατούμενος των αρχών.

Σύμφωνα με τους νόμους της πόλης Puning, στους κτηνοτρόφους επιτρέπεται να έχουν ένα δεύτερο παιδί αν το πρωτότοκο είναι κορίτσι.

Μια μουσική για τις βροχές που στερεύουν

René Aubry - Après La Pluie

Λίγα λόγια για το Φεστιβάλ Μουσικής Μεσολογγίου

(απόσπασμα από το http://mesologrockfest.blogspot.com/)

Για όσους από εσάς δεν γνωρίζουν ~ το 1ο Φεστιβάλ Rock Συγκροτημάτων Μεσολογγίου, πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα, 30 Ιουλίου του 2007. Η βραδιά αυτή ήταν μία πρώτη προσπάθεια μουσικών σχημάτων της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου να αυτοοργανωθούν και να παρουσιάσουν μία συναυλία που θα έφερνε συγκροτημένα προς τα έξω το μουσικό γίγνεσθαι της πόλης. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε (και προσπαθούμε να δίνεται κάθε φορά) στα νέα παιδιά που ξεκλέβοντας χρόνο από τα μαθήματά τους, με μπόλικη όρεξη και πάθος που διδάσκει (άγνοια κινδύνου;) σχηματίζουν τις δικές τους μουσικές παρέες και τα δικά τους συγκροτήματα. Και όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς με μια μικρή έρευνα, ο μέσος όρος ηλικίας όλο και πέφτει..

Από τις μέρες εκείνες, μας χωρίζουν ήδη τρία χρόνια. Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε πως "κύλησε νερό στο αυλάκι". Η δεύτερη χρονιά μας βρήκε να προσπαθούμε χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια (όπως η επιχορήγηση του πρώτου Φεστιβάλ από τον Δήμο Μεσολογγίου), οπότε η καθιερωμένη συναυλία στήθηκε με αυτοσχέδια φωτιστικά, ηχητική επιμέλεια εκ των συμμετεχόντων, και γενικότερα, ό,τι περνούσε από το χέρι μας. Ένα χρόνο αργότερα, αν και οι συζητήσεις για το τρίτο Ανεξάρτητο Φεστιβάλ ξεκίνησαν με ζέση, αφιερώθηκε αρκετός χρόνος για τις Βραδιές Μουσικής του Ραδιοφωνικού Σταθμού Ι.Π. Μεσολογγίου και καθώς το καλοκαίρι είναι πάντα μικρότερο από όσο πάντα θέλουμε, το σχέδιο, δυστυχώς, εγκαταλείφθηκε.

Και τώρα; Αποτελεί μια πραγματικότητα το γεγονός ότι με την πάροδο των ετών, οι συνθήκες δείχνουν να δυσχεραίνουν, καθώς όλο και περισσότερα προβλήματα κάνουν την εμφάνισή τους. Μπορεί η θέληση να μην είναι σχεδόν ποτέ αρκετή, αλλά αν καταφέρουμε και την διαχειριστούμε σωστά, τότε νομίζω πως θα μπορούμε να συζητούμε με ασφάλεια για το 4ο Φεστιβάλ. Οψόμεθα.. :-) ~

Περισσότερες πληροφορίες για το Φεστιβάλ και την προσπάθειά μας στο http://mesologrockfest.blogspot.com/

Ένα σύντομο σχόλιο για τα Spread και το Χρηματιστήριο

Μια φορά και έναν καιρό, το χρηματιστήριο ήταν στις 3.200 μονάδες και τα spread στις 190.

Σε λίγο καιρό, το χρηματιστήριο θα είναι στις 190 μονάδες και τα spread στις 3.200..

Λονδρέζικο humor