Ένας ήλιος που κυλάει..

Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλωτσήσατε ένα πορτοκάλι στον δρόμο;

Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλωτσήσατε ένα πορτοκάλι στον δρόμο με τον κίνδυνο να σας πατήσει το αυτοκίνητο που ακολουθεί;

Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλωτσήσατε ένα πορτοκάλι στον δρόμο με τον κίνδυνο ο καημένος οδηγός του αυτοκινήτου που ακολουθεί να σας στολίσει με χίλια δυο κοσμητικά επίθετα και πρωτάκουστα σχόλια για την τρέλα των ημερών μας;

Ποια ήταν η τελευταία φορά που κλωτσήσατε ένα πορτοκάλι στον δρόμο και αρνηθήκατε να υπερασπιστείτε την τρέλα των ημερών μας, αυτή που επιβάλλει τον μη εορταστικό στολισμό των συνανθρώπων μας με χίλια δυο κοσμητικά επίθετα και πρωτάκουστα σχόλια;


Σήμερα γύριζα από τα ψώνια και ενστικτωδώς το κλότσησα. Όχι δυνατά, ίσα να κυλήσει μπροστά μου, να μπερδευτεί στα πόδια του ζευγαριού που ερχόταν, να κατέβει το πεζοδρόμιο, να συναντήσει ένα ακόμη, να κλοτσήσω και εκείνο, να το πάρω μαζί μου, να έρθει το αυτοκίνητο, να κάνω στην άκρη λες και ο δρόμος του ανήκει, να το πάρω μαζί μου, να φτάσω, να το φυλάξω στο χώμα που αφήνει το πεζοδρόμιο (τι ειρωνία!), να έχω μια δικαιολογία μιας και πάλι αύριο θα έχω τα μάτια χαμηλά στο δρόμο για τη Σχολή.

Πότε πήραμε το μάθημά μας από το πορτοκάλι; Ένα φρούτο που μεγαλώνει στα τσιμεντένια μας πεζοδρόμια, ντυμένο τον χιτώνα της αισιοδοξίας, και αίμα ζωογόνο στην κάθε του μορφή. Σε μια καθημερινότητα που μας ξεζουμίζει, ιδού μια απάντηση, μια φρεσκάδα, ένα άρωμα σε μια Αθήνα ασθματική. Αν και, καθαρά προσωπικά, θα συνεχίσω να λατρεύω το ομόχρωμο ξαδερφάκι του..

Στο γυαλί δροσιά ξεπροβάλλει
Φυσικός χυμός, πορτοκάλι

Αχ, πορτοκάλι γυρεύω ενέργεια
κι είμαι μεγάλη για να σωθώ
Ό,τι γουστάρω, ζάλη και παρενέργεια
Η ζωή, το σεξ, το τσιγάρο

Ραντεβού, δουλειές, βιταμίνες
δυνατά κορμιά σε έξι μήνες

Αχ πορτοκάλι γυρεύω ενέργεια...