Τα άδεια βαρέλια

Διαβάζουμε, λοιπόν, σε πρόσφατο φύλλο τη Αιχμής Αιτωλοακαρνανίας: Στο όνομα του Χρίστου Βερελή ως ιδανικού υποψηφίου για τον δήμο Μεσολογγίου κατέληξε ομόφωνα χτες η τοπική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ μετά από μακρά διαλογική συζήτηση μεταξύ των μελών της. Τι καλός κόσμος.. Ειλικρινά, αν δεν υπήρχε το ΠΑ.ΣΟ.Κ και οι εκπληκτικές τοπικές οργανώσεις του, άνθρωποι όπως εγώ θα είχαν μείνει χωρίς δουλειά. Τι καλός που θα ήταν ο κόσμος χωρίς δουλειά.. Ο κύριος Βερελής, μάλιστα, φέρεται να δήλωσε ότι δεν θα είχε αντίρρηση να προταθεί, ανεξάρτητα από το αν θα δεχθεί ή όχι την πρόταση, και αυτό γιατί θεωρεί πως ο θεσμός του δημάρχου της Ι.Π. Μεσολογγίου είναι ανώτερος από τον οποιοδήποτε θεσμό.


Ας σχολιάσουμε, πρωταρχικά, το ζήτημα της ετεροπρότασης. Κάθε εκλογική αναμέτρηση αποκτά χαρακτήρα μαραθωνίου κύρους για τους υποψηφίους. Οιοσδήποτε συμμετέχων, πέρα από τον νικητή, αγωνίζεται για την ελαχιστοποίηση των απωλειών, την επιβεβαίωση της ισχύς του και την διεκδίκηση μέρους της εκλογικής και κυβερνητικής πίτας. Η ετεροπρόταση, λοιπόν, ως εργαλείο έναρξης της προεκλογικής εκστρατείας δίνει στον προτεινόμενο το προβάδισμα του εξ ορισμού αναγνωρισμένου ερείσματος στην τοπική κοινωνία. Επιπλέον, η ασφάλεια της ετεροπρότασης επιτρέπει την αναίμακτη αποχώρηση από την παλαίστρα προτού η ελληνορωμαϊκή μετατραπεί σε.. παγκράτιο. Για την ιστορία, ο μοναδικός προτεινόμενος που είχε πλήρη άγνοια της λαϊκής απαίτησης για ανάθεση εξουσίας στο προσωπό του ήταν η Πάπισσα Ιωάννα, κατά τον Εμ. Ροϊδη..


Δεν μπορώ να ξέρω τί έχουν κατά νου τα στελέχη του Μεσολογγίου. Αν υποθέσουμε ότι θέλουν να τιμήσουν τον Χρίστο Βερελή και να στήσουν τα πολιτικά κανόνια του Ναβαρόνε σε καιρούς πράσινης διακυβέρνησης, πράσινης περιφέρειας, πράσινου Καλλικράτη και πράσινων αλόγων αναφορικά με τις προοπτικές του τόπου, τότε η κίνησή τους μπορεί να ερμηνευθεί και ως αλλαγή στο 90' του πληγωμένου υπερστελέχους Αναγνωστόπουλου, δηλώνοντας έτσι την μερική αποποίηση ευθυνών του επίσημου ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την λαμπρή προηγηθείσα τετραετία. Στον αντίποδα, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι με την πρόταση αυτή, ο πρώην βουλευτής και υπουργός Μεταφορών υποβιβάζεται σε στέλεχος πρώτης γραμμής με γεωγραφική έκταση αρμοδιοτήτων που δεν περιλαμβάνει το κάστρο του διευρυμένου Αγρινίου, αφότου φυσικά λάβει την έγκριση της Επιτροπής Ανάδειξης Υποψηφίων του κόμματος.


Πρόεδρος της επιτροπής είναι κάποιος κύριος Θανάσης Τσούρας (αν έχετε ακουστά), προσωπικός φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου και ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο οποίος έχει αναλάβει το εξαιρετικά δύσκολο (=πρακτικά αδύνατο) έργο ανάδειξης άφθαρτων και αδιάφθορων στελεχών για το μέλλον της παράταξης. Κατά συνέπεια, αν σημειώσουμε το στραβοπάτημα του προτεινόμενου να προτείνει τον ΓΑΠ για την ταπεινή καρέκλα του Δημάρχου Αθηναίνων εν έτει 2002, καταλαβαίνετε ότι αμφισβητείται η δυναμική ακόμα και ενός πανίσχυρου άνδρα όπως του κυρίου Βερελή.

Καταληκτικά, κάπως έτσι δικαιολογείται και ο τίτλος της ανάρτησής μας. Ένα, βάσει κοινής λογικής, καταδικασμένο εκλογικά ΠΑ.ΣΟ.Κ. βολιδοσκοπεί τις αντιδράσεις της τοπικής και όχι μόνο κοινωνίας για τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου, οι οποίες σε περίπτωση βαθιάς εξασθένισης της κυβερνητικής ισχύος ίσως οδηγήσουν ακόμα και σε αποχώρηση του Κινήματος από τον βασιλικό θρόνο. Χτυπάει το βαρέλι για να ακούσει αν έχει ακόμα κρασί στον πάτο. Και όσο μπαίνουμε στο καλοκαίρι, πολλαπλασιάζονται τα πυροτεχνήματα και ο θόρυβος τείνει να καλύψει όλη την υπόγεια την ταβέρνα/ μες σε καπνούς και σε βρισιές (Κώστας Βάρναλης, 1956).

Να θυμάστε: Το αδειανό βαρέλι βροντάει πιο πολύ από το γεμάτο