Πώς μπορείτε να κερδίσετε ψήφους από το φόβο

του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου, http://rednotebook.gr/details.php?id=6574
10+1 τρόποι για να εκμεταλλευτείτε την ανασφάλεια, να κερδίσετε από την άγνοια, να απαξιώσετε την πολιτική και να καλλιεργήσετε τον ανορθολογισμό

1. Σεβαστείτε τα κοινοβουλευτικά έθιμα. Τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που κάποιος αναλαμβάνει το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, θεωρεί χρέος του να τσακίσει την ανομία, να πατάξει το έγκλημα, να βάλει μια τάξη επιτέλους σ΄ αυτόν τόν τόπο. Τόσα χρόνια, όλα αυτά τα καουμποϊλίκια καταλήγουν στη μόνιμη επωδό: δεν θ΄ αφήσουμε ρουθούνι λαθρομετανάστη στη θέση του. Εσείς γιατί να πρωτοτυπήσετε; Mπορεί αυτό να μην είναι μεταναστευτική πολιτική, μπορεί κάθε φορά να είμαστε στο μηδέν, αλλά δε θα το σώσετε εσείς το ρωμέικο.

2. Αγνοήστε την πραγματικότητα: φτιάξτε τη δική σας. Εκεί που όλοι νομίζουν ότι τα βασικά είναι άλλα (η ανεργία, η φτώχεια, τα νοσοκομεία που εξαφανίζετε και τα “ασημικά” που ξεπουλάτε – για να μην πούμε για τα δάση που και φέτος προστατέψατε...), κάντε παιχνίδι με τους “λαθρομετανάστες”. Τον Αύγουστο μπορεί να μην υπάρχουν ειδήσεις, υπάρχουν όμως δελτία ειδήσεων. Γίνετε ο άνθρωπός τους. Έχοντας επιβάλει τη θεματολογία σας, κάθε φορά που θα σας λένε οτιδήποτε πάνω σ΄ αυτή, θα τους λέτε ότι είναι επιτέλους η ώρα ν΄ ασχοληθούν και λίγο με τα βασικά.

3. Κάντε χιούμορ – ή έστω προσπαθήστε. Το χιούμορ εκτονώνει την ένταση και προδίδει πνευματώδη χαρακτήρα, πριν αυτός ο τελευταίος προδοθεί ως κοινός πολιτικάντης. Ξεκινάτε, για παράδειγμα, πογκρόμ μέσα στον καύσωνα; Διακινδυνεύετε να σας βρίζουν ταυτόχρονα η Διεθνής Αμνηστία, οι αστυνομικοί και ο ΣΥΡΙΖΑ; Πάρτε το χαλαρά. Πείτε την επιχείρηση "Ξένιο Δία", και
ακόμα καλύτερα, ξεκινήστε την στην επέτειο μιας δικτατορίας. Η λεπτομέρεια χτίζει την τελειότητα.

4. Κάντε το άσπρο-μαύρο. Εκνευρίστε τους αντιπάλους σας και τις θολοκουλτουριάρικες ευαισθησίες τους. Σας κατηγορούν ότι κάνετε το μάγκα σ΄ αυτούς που καθαρίζουν τζάμια στο δρόμο για να επιβιώσουν; Ανταποδώστε τις κατηγορίες και ανεβάστε τον πήχυ. Πείτε τους ότι πρέπει να ντρέπονται, γιατί προστατεύουν τους εκμεταλλευτές αυτών των ανθρώπων. Αν αντιτείνουν ότι αφήνετε τα κυκλώματα και πιάνετε τα θύματά τους, κάντε ότι δεν ακούσατε. Τόσα χρόνια αυτά κάνει ο μέσος δαπίτης στα αμφιθέατρα, και άσχημα ότι τα πήγε δεν το λες.

5. Εξασκηθείτε στη στρεψοδικία. Σας λένε ότι ξεφτιλίζετε τη χώρα πιάνοντας ανθρώπους στο σωρό και φυλακίζοντάς τους σε κολαστήρια; Απαντήστε ότι αυτοί κάνουν κακό στη χώρα που το λένε. Να θυμάστε ότι ο καλύτερος πολιτικάντης είναι αυτός που πείθει ότι οι αντίπαλοί του δεν είναι αντίπαλοί του, αλλά αντίπαλοι της χώρας (και γι΄ αυτό και δικοί του αντίπαλοι).

6. Κάντε συμμαχίες. Όσο ικανός και να είστε, κι όσο κι αν πάντα βρίσκονται κάποιοι να πιστεύουν τις μπαλαφάρες σας, το άστρο σας δεν θα σας πάει μακριά αν είναι μοναχικό. Κοιτάξτε δίπλα σας, αριστερά και δεξιά σας. Αριστερά, όλο και κάποιος θα υπάρχει να ζητήσει “ψυχραιμία”, να τσουβαλιάσει μαχαιροβγάλτες και “επαγγελματίες αντιρατσιστές” και να κάνει έκκληση για λίγη υπευθυνότητα πια σ΄ αυτό τον τόπο. Δεξιά θα βρείτε επίσης υποστηρικτές –πότε ένα μπλογκ, πότε τίποτα παράφρονες που θεωρούν τις ΜΚΟ όργανα του Σόρος και της Νέας Τάξης κλπ. Μην το παρακάνετε όμως εδώ, γιατί όταν πέσει η αυλαία του σόου που ενορχηστρώσατε, και πάρουν χαμπάρι ότι άλλα είναι τα βασικά, το πιθανότερο είναι να σας εγκαταλείψουν για το αυθεντικότερο. Το αυθεντικότερο και μετανάστες δέρνει, και ψωμί μοιράζει – και τώρα που η πείνα θερίζει (συγγνώμη για το λαϊκισμό, αλλά θερίζει), όλο και περισσότεροι θα φωνάζουν δυνατότερα “έξω οι ξένοι”, μήπως κερδίσουν καμιά σακούλα ρύζι.

7. Γίνετε η φωνή του λαού, μιλήστε τη γλώσσα του, κολακέψτε τα πιο ανορθολογικά ένστικτά του. Ακόμα κι αν δεν έχετε καμία σχέση με τις αγωνίες του, πείστε τον ότι τις αφουγκράζεστε. Εννοείται ότι για να τα καταφέρετε, πρέπει να τα έχετε πάει καλά στο σημείο 2. Για παράδειγμα: Η γιαγιά που μένει στο σταθμό Λαρίσης μπορεί να μην τα βγάζει πέρα με τη σύνταξη, αλλά εσείς είστε κοντά της για να διώξετε το λαθρομετανάστη-εισβολέα-εγκληματία της περιοχής. Στην Αριστερά πείτε ότι το κάνετε εσείς αυτό, γιατί αν δεν το κάνετε εσείς, θα το κάνουν οι άλλοι, οι ξέρετε-ποιοι. Ακόμα κι αν κάνετε το ίδιο, εσείς είστε άλλο. Ευτυχώς που υπάρχετε λοιπόν εσείς, γιατί με τα μυαλά της Αριστεράς, θα είχαμε γεμίσει Μπρέιβικ (βλ. και σημείο 5)

8. Δώστε ιστορικό βάθος στην πολιτική σας (βλ. και σημείο 3): Αφ΄ ενός θα πείσετε ότι είστε μορφωμένος, αφ΄ ετέρου ο ταπεινωμένος πάντα νιώθει καλύτερα αν του θυμίζετε τα 3000 χρόνια ιστορίας του Ελληνισμού, το Μεσοπόλεμο ή το Β΄ Παγκόσμιο. Κάντε το όμως με τρόπο αυτό. Ενδεχόμενη κατάχρηση μπορεί να σας αποκαλύψει ως μπουρδολόγο, με ολέθριες συνέπειες για ολόκληρο το οικοδόμημα.

9. Μιλήστε με αριθμούς. Τόσους λαθρομετανάστες πιάσαμε σήμερα, τόσες οροθετικές, τόσοι μπήκαν από τον Έβρο πριν από το πογκρόμ και τόσοι μετά. Προσέξτε όμως: Με αριθμούς μπορούν να μιλήσουν και οι αντίπαλοί σας (“τόσες χιλιάδες άσχετους πιάσατε στο σωρό για να δείξετε έργο”, “τόσες χιλιάδες ευρώ πρόστιμο φάγαμε για τα κρατητήρια”, “τόση είναι η συμμετοχή των ελλήνων στην εγκληματικότητα αλλά δεν πιάνετε έλληνες στο σωρό”) - και τότε μπορεί να ξεφτιλιστείτε. Να θυμάστε λοιπόν: Καλοί οι αριθμοί, αλλά το κύριο είναι να μιλάτε στις καρδιές των ανθρώπων. Στο μυαλό ας τους μιλάνε οι θολοκουλτουριάρηδες.

10. Πείτε και κανένα ψεματάκι. Σας λένε για παράδειγμα ότι φυλακίζετε ανθρώπους σε μπουντρούμια με έντομα και ότι πέρσι είχαμε μέχρι και νεκρό; Πείτε ότι οι συνθήκες κράτησης είναι άριστες – και κάτι θα μείνει. Ποιος συγγραφέας έλεγε ότι ο κόσμος δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς την απάτη, και πως πρέπει να επιλέξουμε τα ψέματα που θα υπηρετήσουμε, με την προσοχή που θα επιλέξουμε τις αξίες που θα υπερασπιστούμε; Όποιος και να το έλεγε, δίκιο είχε. Ξεπατικώστε τον.

11. Μην ενδίδετε σε πιέσεις. Εξηγήστε πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχατε αναλάβει δράση εσείς. Ακόμα κι εκεί που είναι προφανές ότι δε γίνεται χειρότερα, σκεφτείτε ότι το εξηγήσατε με το Μνημόνιο αυτό και ξαναβγήκατε κυβέρνηση. Μπορεί, βεβαίως, να καταλάβουν κάποια στιγμή ότι τους κοροϊδεύετε, κι ότι βαφτίζετε εγκληματίες τους φτωχότερους για να συνεχίσετε ανενόχλητοι τις μπίζνες με την τρόικα. Μπορεί να το καταλάβουν, αλλά μπορεί και όχι. Συνεχίστε, λοιπόν το θεάρεστο έργο σας, κι όταν σας πάρουν χαμπάρι βλέπετε τι κάνετε. Η πολιτική είναι θέμα τάιμινγκ.

Μιλτιάδης Μαλακάσης - Τραγουδάκι τῆς Λιμνοθάλασσας

Όπως το έστειλε ένας φίλος...

Καλαμωτή-καλαμωτὴ παίρνοντας, μπαίναμε μαζὶ
Μέσα στὰ χρυσοπράσινα νερά, γλαρὸ φεγγάρι
Τὸ δίχτυ του ἔρριχτε ἀνοιχτά, τὸ φαναράκι, κρεμεζί,
Γιὰ γοῦστο τό ῾χαμε ἀναμμένο στὸ κοντάρι.

Πελάδα ἐδῶ, πελάδα ἐκεῖ, τὰ κότσαλα, ἡ ἀνεμικὴ
Πά᾿ στὰ ρηχὰ τὸ ξέσερνε καὶ τὸ κυλοῦσε πάλι.
Νὰ βγοῦμε, σὲ ρωτοῦσα, ἐδῶ; Γελώντας μό ῾λεγες, ἐκεῖ,
Κι ὁ στεριανὸς μᾶς ἔσπρωχνε πρὸς τὸ κανάλι.

Καί, νά, ἀνοιγμένο τὸ πανί, μὲς σὲ σπιλιάδες καὶ ριπές,
Οἱ πόθοι μας τραβούσανε μακριά, καὶ τὰ ὄνειρά μας
Στὰ μάτια σου σπιθίζανε τοῦ φεγγαριοῦ οἱ ἀναλαμπὲς
Καὶ ἡ ἀφρισμένη θάλασσα, ἡ ὁλόγυρά μας.

Περί θαλασσινού νερού

Με το παρόν δηλώνω την αμέριστη υποστήριξη μου στα πράσινα, χλωμά, αδιαφανή νερά της παντοτινής παραλίας του Μεσολογγίου.. Αν ήταν ποτέ δυνατόν μια πόλη γεννημένη από τη λάσπη και τον βούρκο να περίμενε κάτι από τις γαλάζιες, κρυσταλλένιες αμμουδιές που διαφημίζουν τα φυλλάδια διακοπών - η βιομηχανία πορνό των μικροαστών υπαλλήλων.

Έλεγα, λοιπόν, πως, για παράδειγμα, μια χαρά είναι η μυρωδιά από το ιώδιο, τόσο δυνατή που βουτάς και νιώθεις κιόλας πως κοιτάς την ομελέτα με πιπεριές και μοσχοκάρυδο που περιμένει. Βλέπεις τα χέρια σου μεγεθυμένα, μουλιασμένα, φοβάσαι την παραμικρή σου κίνηση που θα σημαδέψει με ομόκεντρους κύκλους την επιφάνεια.

Κι έπειτα στέκεσαι και σε χαζεύεις μέσα στο πράσινο νερό. Στο χρώμα του γυαλιού. Μια θάλασσα-προθήκη στο μουσείο των αναμνήσεων, το μνημείο της υπό του προφανούς ζωής.

Παρκάροντας τη λογική στο γκαράζ

Υποχρεώσεις, ανάγκες, γεγονότα και εξελίξεις έκαναν κάθε άλλο παρά εύκολη την εύρυθμη λειτουργία του blog. Ωστόσο, από ιδέες να υπερασπιστείς και ιδέες να καταρρίψεις, από κείμενα που μένουν να γραφτούν και... κακώς κείμενα, άλλο τίποτα. Και επειδή είναι περίτρανα αποδεδειγμένο ότι είναι πιο εύκολο να κράζεις αντί να σκέφτεσαι, εμείς θα επιχειρήσουμε να τα κάνουμε και τα δύο ταυτόχρονα! Γκρίνιες, συκοφαντίες, βούρκος στον ανεμιστήρα για το κοινό, και κυρίως "ιδεάρες" για το ένα και το άλλο, που περνάνε μπροστά από τα μάτια μας κι από συνήθεια απλώς βλεφαρίζουμε και αλλάζουμε κανάλι.

Άποψη από το parking της Παλιάς Ηλεκτρικής

Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα ότι η μικρή μας πόλη εξάγει ακόμα τέτοιου είδους "ιδεάρες" είναι και η πρόσφατη -για εμάς τους ξενιτεμένους- παρκινοποίηση του οικοπέδου της Παλιάς Ηλεκτρικής. Ναι, η λέξη είναι παρκινοποίηση, κατά το πεζοδρομοποίηση, οικοπεδοποίηση, παραποίηση και τα λοιπά. Αγνοώ πλήρως και επιδεικτικά κάθε απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, κάθε εισήγηση αιρετού ή διορισμένου πολιτικού/υπαλλήλου/γραφειοκράτη-υπό-ευρεία-εννοία που υπέθεσε και εν τέλει επιχειρηματολόγησε υπέρ της κατασκευής αυτού του πάρκινγκ σε αυτό το σημείο. Τα αποτελέσματα αυτής της επένδυσης παρουσιάζονται εμφανώς σχολιασμένα στην άνω εικόνα...

Ας το παίξουμε λίγο έξυπνοι 
Ιδέα (λέμε τώρα): Στα πλαίσια της προσπάθειάς μας να αναδείξουμε και να ομορφύνουμε το εμπορικό κέντρο της πόλης, θα ήταν καλό να επεκτείνουμε τους πεζοδρόμους, να ενοποιήσουμε τους διαθέσιμους χώρους, να τους μετατρέψουμε σε χώρους πρασίνου, κλπ.
Πρόβλημα: από το Κέντρο διέρχονται καθημερινά εκατοντάδες αυτοκίνητα με κόσμο που κάνει τη βόλτα του, χαζεύει τις βιτρίνες, εξυπηρετείται στο Ταχυδρομείο και στις τοπικές υπηρεσίες, και μέχρι πρότινος χρησιμοποιούσε το ΚΤΕΛ.
Σημειώστε ότι "η Ιδέα" ταυτίζεται με "την Ευκαιρία", μιας και η Παλιά Ηλεκτρική μας έκανε τη χάρη και κατέρρευσε χωρίς να δώσει εξηγήσεις στον τότε Δήμαρχο, στους Δημοτικούς Συμβούλους και σε πολλούς ακόμη ενδιαφερόμενους που (χωρίς να γνωρίζουμε πολλά) μάλλον δικαίως διαμάχονταν για την τύχη της.

Απάντηση: ας φτιάξουμε ένα parking
Αν και είχαν ακουστεί μερικά ακόμη σενάρια, ο χώρος μετατράπηκε σύμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό σε parking. Ωστόσο, επειδή στην Ελλάδα αγαπάμε τις περίφημες συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σκεφθήκαμε να παραχωρήσουμε την εκμετάλλευση του χώρου σε ιδιώτη. Ο οποίος χρεώνοντας την χρήση του parking, άθελά του αχρηστεύει τον κοινωνικό σκοπό του χώρου στάθμευσης.

Ως αποτέλεσμα, έχουμε αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο, άριστα ασφαλτωμένο οικόπεδο, που θα ήταν πιο χρήσιμο και κοινωνικά ωφέλιμο αν απλώς έμπαιναν μέσα παιδάκια να παίζουν μπάλα. Την ίδια στιγμή, όλα τα αυτοκίνητα παρκάρουν στους γύρω δρόμους, η κυκλοφορία παραμένει δύσκολη, ο ιδιώτης του parking που ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί συμμετέχει στο έργο δεν προβλέπεται να αποκτήσει εισόδημα από τη χρήση, ο δε Δήμος αποτυγχάνει του στρατηγικού του σκοπού να δημιουργήσει ένα Κέντρο χωρίς αυτοκίνητο με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Κλείνοντας, θα ήθελα να ζητήσω από τους φίλους αναγνώστες αν μπορούν να εκτιμήσουν τα άμεσα οικονομικά οφέλη της παραχώρησης του parking, καθώς επίσης μία παρέμβαση από επίσημα χείλη για το σκεπτικό και τα οφέλη του Δήμου από την παρκινοποίηση. Really, I do!