Τι φοβερή δύναμη που έχει μια γλώσσα.. Κάπου ανάμεσα στους άνθρακες του Μαύρου Διαμαντιού της Αφρικής, επιβιώνει μια μαγική γλώσσα. Το όνομά της μου διαφεύγει, μα δεν ξέρω ούτε και τους ανθρώπους που τη μιλούν. Τυχαία όμως άκουσα για μια ιδιότητά τους, που την κάνει τόσο ξεχωριστή. Είναι η λέξη "πέπε". Μπαίνει πάντα στο τέλος της πρότασης, και δηλώνει αντίθεση σε σχέση με όσα είχαν ειπωθεί νωρίτερα. Για παράδειγμα, έγραψα το εξής:
"Είναι όμορφος, κούκλος, θεός, από καλή οικογένεια, καλό παιδί, παίζει καταπληκτικό ποδόσφαιρο, μαγειρεύει φανταστικά, είναι απλά τέλειος στο κρεβάτι, κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, είναι ευγενικός, γενναιόδωρος, αστείος και ταυτόχρονα πολύ σοβαρός όταν χρειάζεται, γενναιόδωρος, καλόκαρδος,ευαίσθητος, πέπε."
που εν ολίγοις μεταφράζεται στο ότι ο κύριος για τον οποίο μιλάμε πρέπει να είναι βάρος της κοινωνίας, απαίσιος, άσχημος, χωρίς δεξιότητες και προσόντα, άπληστος και εγωιστής, και πολλά πολλά άλλα..
Φοβερό ε;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για μένα.
Με απασχολεί περισσότερο τι σκέφτονται για μένα.
Παρακαλώ να υπογράφετε τα σχόλιά σας..