Η Loren(t)z της Αραβίας

Είμαστε κάτι ηλεκτρισμένοι

μαγνήτες. Το ρεύμα όταν ρέει,

τάση, κίνηση ταραγμένη επιφέρει

στα άκρα που στέκονται σαν βελόνες.

Είμαστε κάτι ωμικές αντιστάσεις.

Ορθώνονται σα πέτρα στα νερά,

Στο μέσα τους τ’ αέναο σταματά,

Μα γρήγορα θα μείνουνε νικημένες.

Είμαστε κάτι μαγνητικές αποφύσεις,

Χωρίς ελπίδα να ενωθούμε.

Στα αντίθετα στηρίζεται όλη η φύσις.

Στο άπειρο, στ’ απέραντο γυρνούμε.

Μας διώχνουνε οι δυνάμεις, κι η ένωσις

Είναι το καταφύγιο που φθονούμε

(Το ποίημα βασίζεται στο "Είμαστε κάτι.." του Κ. Καρυωτάκη)