Απουσία πολιτισμού.. πλάκωσαν ενισχύσεις!

Θα το παραδεχτούμε. Δεν είμαστε με τις φανφαρόνους του πολιτισμού, ούτε περιμένουμε να συντελεστεί η λενινιστική πολιτιστική επανάσταση στο Μεσολόγγι.

Ωστόσο, έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε, να προσκαλέσουμε τους συμπολίτες μας στην κουβέντα, να ζητήσουμε απαντήσεις από το παρόν, μαζί να προκαλέσουμε το μέλλον. Δεν επαιτούμε, παρά απαιτούμε το ελάχιστο χρέος της κοινωνίας στον εαυτό της. Καταλάβετε κάτι: Δεν προστατεύουμε κάτι παραπάνω από τις δικές μας (κοινωνικές) ζωές. Και όλα αυτά γιατί νιώθουμε την ανάγκη να ξηλώσουμε προσωρινά την υπερήφανη μαρκίζα της κοιτίδας πολιτισμού από μία πόλη που επιμένει να την διατηρεί σαν φαιδρή και επίπλαστη μάσκα στη θέση του νεκρικού της προσωπείου..

Ας γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι..
Είχαμε την ευκαιρία, να παρακολουθήσουμε ιδίοις όμμασι δύο σημαντικά event που έλαβαν χώρα στην πόλη μας τις προηγούμενες ημέρες.

Κατά χρονολογική σειρά μιλώντας, το βράδυ της Παρασκευής 10/12 μας βρήκε στο Τρικούπειο Π.Κ. ενόψει της συναυλίας των μουσικών σχημάτων FoxRot και ΑΜΟΚ με σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων για την ανεξάρτητη φωτογραφική ομάδα «ΦΩΤΟFeel» που συγκροτήθηκε προσφάτως στην πόλη μας. Ήταν μια πολύ δυνατή κίνηση που είχε τη δυναμική να συγκεντρώσει τους φίλους της μουσικής και της φωτογραφίας σε έναν αρκετά ζεστό και φιλικό χώρο κάτω από το συμβολικό εισιτήριο των 2€ (δύο ευρώ), ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι (όπως μάθαμε) όλα τα έσοδα ενίσχυσαν την δράση της φωτ. ομάδας χωρίς να σχηματιστεί κανένα χρηματικό έσοδο για τους μουσικούς. Παρόλα αυτά, παρευρεθήκαμε μόλις ογδόντα άτομα, θέλοντας να ενισχύσουμε με την παρουσία και την ελάχιστη οικονομική συμμετοχή μας μία νέα και ελπιδοφόρα συλλογικότητα στα πρώτα της βήματα. Τι πιο απλό;

Επίσης, το Σάββατο 11/12, το Συνεδριακό Κέντρο της Νομαρχίας Αιτ/νίας φιλοξενούσε εφτά συνολικά επιστήμονες από τον χώρο της υγείας με κεντρικό άξονα την ενημέρωση γύρω από πώς και τα γιατί της εγκυμοσύνης. Η ημερίδα με τίτλο "Εγκυμοσύνη: 3 μήνες πριν, 3 χρόνια μετά" είχε πολυδιαφημιστεί τόσο μέσα από τα τοπικά site και blog, όσο και από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Δυτικής Ελλάδας. Και δικαίως, μιας και αποτέλεσε μια εξαιρετική ευκαιρία υπεύθυνης πληροφόρησης για νέους ή μέλλοντες γονείς, πόσο μάλλον όταν απευθύνεται σε μία κοινωνία που χαρακτηρίζεται από ένα μικρό δημογραφικό baby boom (ταύτα πιστοποιεί η εικόνα που παρουσιάζουν οι βρεφονηπιακοί σταθμοί και τα Δημοτικά σχολεία). Ίσως θα έπρεπε να είχαμε οι ίδιοι πείσει το ακροατήριο πολύ πριν την εκδήλωση, εντούτοις, η χαμηλή προσέλευση (κάτι παραπάνω από εβδομήντα άτομα) δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση και σίγουρα αδικεί την άρτια οργάνωση και την επιστημονική πολυσυλλεκτικότητα των διοργανωτών.

Πολιτική είναι οτιδήποτε πέρα από την πολιτική
Σίγουρα οι προαναφερθείσες εκδηλώσεις δεν περιλαμβάνουν ζωντανές περφόρμανς της Carmina Burana. Μολαταύτα, παραμένουν σε κάθε περίπτωση υπαρκτές, πρακτικές εκφάνσεις πολιτισμού, με την ευρύτερα φυσικά έννοια της Παιδείας. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ πως ένα από τα καλύτερα διδάγματα της εφηβείας μας ήταν το στοιχειώδες ενδιαφέρον για οποιαδήποτε κίνηση που ζητούσε να προσφέρει το οτιδήποτε, σε εμάς ή σε άλλους. Αυτά τα λίγα ψήγματα κοινωνικής αλληλεγγύης είναι απολύτως απαραίτητα ώστε το σύνολό μας να μπορέσει να ορθοποδήσει και να διεκδικήσει σήμερα ένα καλύτερο αύριο. Γιατί προς ώρας, ό,τι έχουμε είναι η Carmina Matzourana¹..

Μπορείτε να μας κατηγορήσετε ότι μακρηγορούμε, όμως αν μπορούμε να συμπυκνώσουμε τους προβληματισμούς μας για την πόλη, τώρα είναι μια καλή στιγμή να το κάνουμε. Πρώτον, γιατί είμαστε στο ξεκίνημα μιας καινούργιας χρονιάς και το νέο έτος μπορεί να δημιουργήσει την αίσθηση μιας ψευδοαλλαγής που, όμως, δύναται να φέρει αποτελέσματα. Δεύτερον, γιατί οι καρέκλες της ανώτερης διοίκησης αλλάζουν, επιτέλους, κώλους -οι γνωστές "αλλαξοκωλιές"- και όπως και να το κάνουμε, δημιουργείται εξ ορισμού μία ελπίδα ελάχιστη πλην εύθραυστη και φιλάσθενη, καθότι το ιστορικό του ασθενούς δημιουργεί ερωτηματικά για το μέλλον του.

Πρόβλημά μας δεν είναι η "προσβολή των ηθών", η "υποχώρηση της πολιτιστικής στάθμης" και άλλα τέτοια.. γλυκανάλατα :-). Είναι η προβαλλόμενη και συστηματοποιημένη κοίμηση των ενεργών-νέων πολιτών της πόλης μας, η μετα-κοινωνικοποίηση των εφήβων με αξίες, ήθη και έθιμα που εναρμονίζονται πλήρως με τα δεδομένα της παγκοσμιοποιημένης εποχής μας και τα οποία βρίσκουν εφαρμογή ήδη από τα χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Για την ώρα, δεν συγκρουόμαστε με τα θεάματα και τα ακροάματα αυτά καθαυτά, αλλά με την διαφήμιση και την ποιοτική αναπαράσταση μοντέλων και προτύπων που θεωρούμε (ναι, αυθαίρετα) ότι δεν αντικατοπτρίζουν την παρεχόμενη προς εμάς παιδεία, την κουλτούρα που γνωρίσαμε μεγαλώνοντας, τα πολιτισμικά πρότυπα -όχι που μας παραδόθηκαν, αλλά- που εμείς συνειδητά επιλέγουμε να προωθήσουμε, θεωρώντας τα ικανή και αναγκαία συνθήκη για οποιαδήποτε πολιτική ή κοινωνική εξέλιξη στον τόπο που μεγαλώσαμε. Ας αποφασίσουμε τί επιζητούμε.

Για την ώρα, οι βαρόνοι του πνεύματος στην (κάθε;) πόλη μπορούν να κριτικάρουν άφοβα και ασφαλώς τα κακώς κείμενα, με φλέγμα και ειρωνεία άρρωστη που πρώτοι δίδαξαν στην "ανυπόφορη" νεολαία.

Για την ώρα, οι νεαροί πολίτες του μεγάλου μας χωριού μπορούν να γαλουχηθούν (όλοι, μας φτάνει..) από τα κοινωνικώς προβαλλόμενα και εμπορικώς αξιοποιήσιμα μοντέλα (= πρότυπα, βεβαίως βεβαίως) μουσικοκινητικού τουρισμού:

Άριστη βυζική κατάσταση..!

Σας αφιερώνουμε ένα παραδοσιακό παιδικό² τραγούδι της δυτικής Ιταλίας, που αιώνες τώρα σιγοτραγουδιέται στα οροπέδια του Βεζούβιου..

Ήθη, στήθη, παραμύθι,
το μ%$#@ί καλεί τα πλήθη
τούτα δεν γνωρίζουν κρίση
και μαζί με το βυζί
να σου σ' ένα μαγαζί
και η θέα τους διχάζει
τόση χαύνωση και νάζι

Στάχτη και Burberry, αδερφές μου!

---

Το κείμενο συνέγραψε ομάδα συντακτών
^{1: Η έκφραση ανήκει στον σπουδαίο πολιτικό καλλιτέχνη Βασίλη Τριανταφυλλίδη
2: Βασισμένο στο "Κουκί και το Ρεβίθι"}