«Έβαλαν ένα παιδί να μισεί την Πολιτεία στην οποία ζει πριν ακόμα τη ζήσει... Δεν μπορώ να γνωρίζω από πού άντλησαν αυτή την τόλμη ή αυτό το θράσος... Μετέτρεψαν τη γιορτή σε πογκρόμ. Και μεταχειρίστηκαν τα παιδιά περίπου όπως η Χεζμπολάχ τους ομήρους της...» (!!)
Με αυτά τα λόγια χτυπάει ο κ. Πρετεντέρης από τη στήλη του στην καθημερινή εφημερίδα του συγκροτήματος. Αφορμή η περίπτωση του δεκαεξάχρονου Αχιλλέα από τη Λάρισα που στην διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου, όντας παραστάτης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας κράτησε ανοικτή την παλάμη του προς την πλευρά των επισήμων ή εν πάση περιπτώσει όσων το παίζουν επίσημοι και σπουδαίοι.
Αυτό λοιπόν που ενόχλησε τον κ. Πρετεντέρη και μάλιστα σφόδρα είναι ότι κάποιοι που καθοδηγούν -όπως πιστεύει ο ίδιος- και οργανώνουν τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για ό,τι συμβαίνει εδώ και πολλούς μήνες στον τόπο μας, δηλητηριάζουν (!) τα μυαλά των παιδιών. Παραπέμποντας σε σκεπτικό και διαλόγους καλών κυριών σε ένα α λα ελληνικά tea party, γράφει κι άλλα ηθικοπλαστικά: «όταν σπέρνεις ανέμους, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην θερίσεις θύελλες». Και συνεχίζει: «Διότι αυτά τα παιδιά θα μεγαλώσουν. Θα αποδειχτούν ξένα σε μια κοινωνία που μισούν πριν καν την περπατήσουν. Που την μουντζώνουν πριν την γνωρίσουν. Θα έχουν μοναδικό εφόδιο την πικρία και την κοινωνική μοχθηρότητα εκείνων που τα επέλεξαν για ομήρους».
Αλλά για να δούμε ποιος είναι ο μαθητής από τη Λάρισα με το... δηλητηριασμένο μυαλό, που δεν έχει περπατήσει την κοινωνία, που δεν την έχει γνωρίσει και παρ' όλα αυτά τη μουντζώνει.
Ο Αχιλλέας είναι λοιπόν ένας μαθητής στην πρώτη τάξη του νυχτερινού σχολείου. Ο Αχιλλέας είναι δηλαδή μαθητής το βράδυ και ελαιοχρωματιστής σε οικοδομές την ημέρα. Δουλεύει σκληρά μέχρι τις τέσσερις το απόγευμα, γιατί το μεροκάματο δεν βγαίνει εύκολα και η οικογένεια -πολύτεκνη με δεκαπέντε παιδιά (ίσως πανελλήνιο ρεκόρ)- χρειάζεται στήριξη. Άλλωστε είναι γνωστή η κοινωνική μέριμνα προς τους πολύτεκνους στη χώρα μας. Ίσα - ίσα που προλαβαίνει να φάει κάτι και ετοιμάζεται για τον αγώνα της γνώσης στο Εσπερινό. Επιστρέφει στο σπίτι του το βράδυ ταλαίπωρος και προσπαθεί να μελετήσει όσο μπορεί για το αυριανό μάθημα.
Ούτε χρόνος για διασκέδαση ούτε χρόνος για χαβαλέ για τον δεκαεξάχρονο Αχιλλέα.
Δηλαδή πόσο να την περπατήσει ακόμα αυτή την κοινωνία; Τι άλλο να γνωρίσει για να έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί, να οργιστεί, ακόμα και να μουντζώσει; Όταν οι δυο γονείς του, εργαζόμενοι στον Δήμο και στο Νοσοκομείο της Λάρισας -όπως όλοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα- βλέπουν τις αποδοχές τους να μειώνονται. Χρειάζεται ο Αχιλλέας κανέναν για να του «δηλητηριάσει» το μυαλό;
Ο αρθρογράφος προβλέπει μάλιστα και τι θα γίνει όταν μεγαλώσουν τα παιδιά που μουντζώνουν. «Θα καταλάβουν ότι πήραν τη ζωή τους λάθος, θα γυρίσουν να μουντζώσουν πρώτα εκείνους που τους έβαλαν προχτές να μουντζώνουν».
Πράγματι. Έχει δίκιο ο κ. Πρετεντέρης. Θα συνειδητοποιήσουν το λάθος, όχι φυσικά αυτό που εννοεί ο κ. Πρετεντέρης. Αλλά το λάθος που δυσκόλεψε τα νιάτα τους, τους έκοψε χαρές, τους έκανε όμηρους της ανάγκης. Δηλαδή την κοινωνία που υπερασπίζεται ο κ. Πρετεντέρης. Και θα την μουντζώσουν στην πράξη.
Αυτό λοιπόν που ενόχλησε τον κ. Πρετεντέρη και μάλιστα σφόδρα είναι ότι κάποιοι που καθοδηγούν -όπως πιστεύει ο ίδιος- και οργανώνουν τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για ό,τι συμβαίνει εδώ και πολλούς μήνες στον τόπο μας, δηλητηριάζουν (!) τα μυαλά των παιδιών.
Είναι φυσικό το πολικό σύστημα και οι μεγαλοεκδότες που το στηρίζουν να απαξιώνουν όλο και περισσότερο την Παιδεία και το Δημόσιο σχολείο γιατί αμαθείς πολίτες σημαίνει ισχυροί πολιτικοί.Η άγνοια ,η έλλειψη αξιών και ανθρωπιστικών ιδεωδών αποτελεί σημείο παρακμής και τρέφει τις παθογένειες του πολιτικού και κοινωνικού μας συστήματος. Στα γεγονότα του Δεκέμβρη τα ίδια έλεγε, για οργανωμένο σχέδιο και άλλες βλακείες. Κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι ο λαός πιά ξύπνησε και θα τους γιαουρτώνει καθημερινά γι αυτά που λένε και γράφουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή