Απεργία, απάντηση και μήνυμα!

Του Στάθη Τραχαντζή, αντιπρόεδρου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας

Απεργία αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας, του Alter, της "Ελευθεροτυπίας", της "Γερολυμάτος Cosmetics", της "Νότος G", του "Ερρίκος Ντυνάν", της "Αλάπις" του "Αλεξ - Πακ", του ΙΓΜΕ, του "Ωνάσειου" και εκατοντάδων άλλων, που δίνουν μάχη εδώ και μήνες, άλλοι για να μην περάσουν αντεργατικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και την επαναπρόσληψη των συναδέλφων τους και άλλοι για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους.

Απεργία οργής στην πολιτική του πρωθυπουργού Παπαδήμου και της τρικομματικής τρόικας που τον στηρίζει γιατί θεωρεί καλές για την πατρίδα, τις επιδιώξεις και τους όρους των «επενδυτών». Απεργία οργής στην πολιτική μιας κυβέρνηση που εκπροσωπεί:

• Τους Έλληνες «πατριώτες» της Ελβετίας, που τους άφησαν εδώ και χρόνια οι ίδιοι κυβερνητικοί εταίροι να παρκάρουν νόμιμα η παράνομα τα κέρδη από τη δική μας εργασία στην αλλοδαπή.
• Τους εμίρηδες του Κουβέιτ και του Κατάρ που για να έρθουν θέλουν τους Έλληνες εργαζόμενους κακομοίρηδες.
• Τους Γερμανούς αρμαγεδδώνες, που θέλουν να τεμαχίσουν τη χώρα σε ειδικές οικονομικές ζώνες όπου θα υπάρχει άβατο για τη φορολογία των επιχειρήσεων, τις συλλογικές συμβάσεις, τα λιγοστά, εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα, τον συνδικαλισμό. Ειδικές οικονομικές ζώνες που θα υπάρχει άβατο για την δημοκρατία.
• Τους Ελληνάρες εργοδότες του ΣΕΒ, που ούτε στα πιο «τρελά» όνειρα τους δεν φανταζόταν ότι όλα όσα προβάλλουν ως θέσεις εδώ 30 χρόνια, για τη μείωση των αμοιβών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά και των κοινωνικών αγαθών, γίνονται σήμερα περισσότερο από χθες ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για την επιβίωση του αστικού οικονομικού πολιτικού συστήματος, με τον μανδύα της σωτηρίας της πατρίδας.
  

Απεργία - μήνυμα στη συναινετική γαλαζοπράσινη δικομματική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που θεωρεί μη! μισθολογικό... κόστος τις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν (όσοι τις πληρώνουν) εδώ και δεκαετίες οι εργοδότες. Πρόταση που ανατρέπει το εδώ και δεκαετίες, μοντέλο, της τριμερούς χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης και βάζει άλλη μια βόμβα στα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων.

Απεργία - μήνυμα στην κομματική συνδικαλιστική γραφειοκρατία του Περισσού, που τολμά ακόμα και σήμερα να διασπά στους αγώνες, τους εργαζόμενους που απολύονται, φτωχοποιούνται και εξαθλιώνονται. Μια στρατηγική που στέλνει τα συνδικάτα να φυλάσσονται στις αποθήκες των μουσείων για να «επωάσουν» τα ταξικά χαρακτηριστικά τους μέχρι τη γενική ταξική σύγκρουση του μέλλοντος, αλλά στην ουσία απογοητεύει τους εργαζόμενους και βοηθά στην ουσία τους κοινωνικούς εχθρούς τους.