Πολύ συχνά γίνεται λόγος για το μεγαλείο ψυχής που κρύβει (βαθιά) μέσα του ένα δημόσιο πρόσωπο, για το απόθεμα πνεύματος και καρδιάς που του δίνει δύναμη να αλλάζει τον κόσμο. "Μεγαλείο ψυχής" υποτιλοφορείται η σημερινή Espresso για έναν ηθοποιό (δεν γνωρίζω εάν αποκαλύπτεται εντός του φύλλου) που δώρισε ένα ασθενοφόρο στο Ε.Σ.Υ., φαντάζομαι από το υστέρημά του. Ωστόσο, αυτό που πρώτο τράβηξε την προσοχή μου στην εφημερίδα ήταν η τελευταία γραμμή του πρωτοσέλιδου - "Άστεγος πέθανε από το κρύο, ξεψύχησε σε ένα παγκάκι".
Τόσο η μία όσο και η άλλη είδηση είναι πραγματικές. Όπως κάθε καλή κίτρινη φυλλάδα, ασχολείται κυρίως με ψέμματα λέγοντας πάντα την αλήθεια. Αλήθεια που άλλοτε προωθείται στα μέσα ενημέρωσης, και που άλλοτε είναι τόσο προφανής που οι τακτικοί αναγνώστες της εφημερίδας είναι ίσως οι μόνοι που δεν την έχουν ξανακούσει. Η ερώτησή μου είναι.. και λοιπόν; Όταν ένας άνθρωπος που βγάζει τη νύχτα επαιτώντας ζεστασιά χάνει τελικά τη ζωή του, τι μέλλον μπορεί να έχει το εθνικό σύστημα υγείας; Υπόψιν, δεν μου αρέσει το "χάνει τη ζωή του", καθώς το ρήμα συναντάται σε παθητική φωνή, ενώ ο θάνατος ενός φτωχού αποτελεί κατά την άποψή μου έναν νόμιμο κοινωνικό φόνο.
Επομένως, ήρθαν στο μυαλό μου διάφορες αναφορές από παλαιότερα περιστατικά του δημόσιου βίου. Παράδειγμα πρώτο, τα υπερμεγέθη ρεπορτάζ υπέρ πίστεως Μαριάννας Βαρδινογιάννη στο Mega για τις δεκάδες εκδηλώσεις μέχρι την ανέγερση του ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά. Σχόλιο: Ευχαριστούμε, αλλά δεν ζητάμε την φιλανθρωπία σας, ζητάμε να φορολογηθείτε αρκετά ώστε να υπάρχουν πόροι για περίθαλψη παντού. Και παράδειγμα δεύτερο, η πρόταση Βενιζέλου για θεσμοθέτηση εδρών διδασκαλίας και υποτροφιών σημαινόντων επιχειρηματιών του τόπου (Νιάρχος, Λάτσης, κλπ). Σχόλιο: Δεν ζητάμε την ελεημοσύνη σας για το δικαίωμα στην παιδεία, ζητάμε την φορολόγησή σας ούτως ώστε να υπάρχουν χρήματα για συγγράματα, καθηγητές και βιβλιοθήκες.
Ας χρησιμοποιηθεί, λοιπόν, το ασθενοφόρο για συλλογή πτωμάτων συνανθρώπων μας από τους εμπορικούς μας δρόμους.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι, αναγράφει η Εspresso. Όσο υπάρχουν άστεγοι, λέμε εμείς.
Τόσο η μία όσο και η άλλη είδηση είναι πραγματικές. Όπως κάθε καλή κίτρινη φυλλάδα, ασχολείται κυρίως με ψέμματα λέγοντας πάντα την αλήθεια. Αλήθεια που άλλοτε προωθείται στα μέσα ενημέρωσης, και που άλλοτε είναι τόσο προφανής που οι τακτικοί αναγνώστες της εφημερίδας είναι ίσως οι μόνοι που δεν την έχουν ξανακούσει. Η ερώτησή μου είναι.. και λοιπόν; Όταν ένας άνθρωπος που βγάζει τη νύχτα επαιτώντας ζεστασιά χάνει τελικά τη ζωή του, τι μέλλον μπορεί να έχει το εθνικό σύστημα υγείας; Υπόψιν, δεν μου αρέσει το "χάνει τη ζωή του", καθώς το ρήμα συναντάται σε παθητική φωνή, ενώ ο θάνατος ενός φτωχού αποτελεί κατά την άποψή μου έναν νόμιμο κοινωνικό φόνο.
Επομένως, ήρθαν στο μυαλό μου διάφορες αναφορές από παλαιότερα περιστατικά του δημόσιου βίου. Παράδειγμα πρώτο, τα υπερμεγέθη ρεπορτάζ υπέρ πίστεως Μαριάννας Βαρδινογιάννη στο Mega για τις δεκάδες εκδηλώσεις μέχρι την ανέγερση του ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά. Σχόλιο: Ευχαριστούμε, αλλά δεν ζητάμε την φιλανθρωπία σας, ζητάμε να φορολογηθείτε αρκετά ώστε να υπάρχουν πόροι για περίθαλψη παντού. Και παράδειγμα δεύτερο, η πρόταση Βενιζέλου για θεσμοθέτηση εδρών διδασκαλίας και υποτροφιών σημαινόντων επιχειρηματιών του τόπου (Νιάρχος, Λάτσης, κλπ). Σχόλιο: Δεν ζητάμε την ελεημοσύνη σας για το δικαίωμα στην παιδεία, ζητάμε την φορολόγησή σας ούτως ώστε να υπάρχουν χρήματα για συγγράματα, καθηγητές και βιβλιοθήκες.
Ας χρησιμοποιηθεί, λοιπόν, το ασθενοφόρο για συλλογή πτωμάτων συνανθρώπων μας από τους εμπορικούς μας δρόμους.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι, αναγράφει η Εspresso. Όσο υπάρχουν άστεγοι, λέμε εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για μένα.
Με απασχολεί περισσότερο τι σκέφτονται για μένα.
Παρακαλώ να υπογράφετε τα σχόλιά σας..