Τα 23 καρέ

Και πως να ξεκινήσεις τώρα.. Τα κακά μαντάτα ταξιδεύουν πιο γρήγορα από τα καλά. Με μια τέτοια βιασύνη έφτασε και εδώ στα μακρινά η είδηση της απώλειας του αγαπημένου φίλου μας Γιώργου Παπανικολάου προ ολίγων ημερών. Οι περισσότεροι από εσάς πιθανώς να τον γνωρίζατε καλύτερα ως τον μηχανικό προβολών της Κινηματογραφικής Λέσχης Μεσολογγίου. Ξέρετε, εκείνον τον κυριούλη που κρυμμένος στο δωματιάκι του προβολέα γέμιζε την αίθουσα με μουσική πριν την κάθε προβολή, που φρόντιζε ευλαβικά το φιλμ για περισσότερα από 30 χρόνια.




Σήμερα δεν ήθελα να κάνω ρεπορτάζ. Θα μπορούσα, για παράδειγμα, να υπολογίσω τις εκατοντάδες ώρες προβολών και κινηματογραφικών ερεθισμάτων που χρωστάμε σε αυτόν τον άνθρωπο. Σήμερα θα ήθελα να καταθέσω εξ αποστάσεως ένα λουλούδι για αυτόν τον άνθρωπο. Και όσο σκέφτομαι πόσα έμαθα και πόσα χρωστάω στο μεράκι του ή ακόμη, πόσες φορές με είχε καλέσει κοντά στο μικρό του εργαστήρι, τόσο μεγαλώνει το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, εις ανάμνησιν στο καμπανάκι του διαλείμματος..

Καλό ταξίδι