Λέγεται συχνά πως το ευ ζειν προϋποθέτει την τέχνη της επιβίωσης στην καθημερινότητα. Ως άνθρωπος καλείσαι να παίξεις πολλούς ρόλους για να την βγάλεις καθαρή, φαντάρος και στρατηλάτης, για σένα, για τους άλλους, για να έχεις νόημα στην κοινωνία. Αν σε κόφτει δα και καθόλου.. Κάποια πράγματα είναι πάνω από εμάς, όμως τίποτα δεν μας εμποδίζει να τα φτάσουμε - εξάλλου, μπορεί όλοι να είμαστε στον υπόνομο, όμως κάποιοι στρέφουν το βλέμμα στα αστέρια.
Ο καλλιτέχνης, ο ποιητής, νιώθει πως ο κόσμος δεν τον χωρεί και αποδρά, εκρήγνυται υπογείως και επαναληπτικώς, σκάβει τα σύννεφα και χτίζει τον δικό του κόσμο, κρατάει ο ίδιος τα πινέλα και τα χρώματα, λύει τις συμβάσεις με το τώρα και το έτσι και ελπίζει να κατακρημνιστεί καιόμενος στη φλόγα του μυαλού του.
Ο φιλόσοφος κυρίως φοβάται· φοβάται ότι μπορεί να μην καταλάβει, να μην δει, μην πέσει σε ατέρμον βρόγχο. Φοβάται ότι θα γίνει -ή ακόμα χειρότερα ότι είναι- μέρος ενός κόσμου που δεν έπλασε ποτέ, νιώθει σαν αυτοκίνητο που θα τρέξει στην εθνική και ίσως χάσει τη στροφή. Και τί χαρά που ώριμος πια από το μεγάλωμα το μυαλού του, σαν μπαλόνι θα γεμίσει ιδέες ζεστές και πανάλαφρες και θα αιωρηθεί λίγο ψηλότερα, ελπίζοντας αβέβαια σε άλλα ερωτηματικά.
Για το τέλος, ο αγαπημένος μου: ο ιδανικός και ανάξιος επαναστάτης. Ο φιλόσοφος διαβάζει τον κόσμο, ο καλλιτέχνης, ναι, καμώνει τον δικό του - ο επαναστάτης ξαναφτιάχνει τον δικό μας. Ιδανικός γιατί, αυτοεξόριστος από τον εποικοδόμημα που φυσιολογικά έχτισαν άλλοι για αυτόν, αναλαμβάνει την ευθύνη του και φτιασιδώνει με το καλέμι τον μικρόκοσμό του.. Ο Αναρχικός Τραπεζίτης του Φερνάντο Πεσσόα είναι ένας υπέροχος απελευθερωμένος άνθρωπος ο οποίος μάλιστα ασκεί αξιοζήλευτη κριτική στους συντρόφους, τα τέρατα του κινήματος.. Και τι άχρηστος, σαν το σκυλί που κουνώντας την ουρά του θάβει το κόκκαλο στον κήπο..
Ιδανικός, ακόμα, γιατί ξέρει ότι πρέπει να παραμείνει στο πόστο του, ακόμα και αν όλα γύρω του καταρρέουν, ακόμα και αν σημαίνει ότι πρέπει να μπαίνει στην τάξη με δεκατέσσερα χριστόψωμα στην αγκαλιά. Ανάξιος, δε, καθότι τίποτα στα αλήθεια δεν τον υποχρεώνει να είναι πιο πνευματώδης από την πέτρα του Δαβίδ, πιο σπουδαγμένος από έναν πρωτοετή φοιτητή.. Και είναι ανθρώπινος, καλέ μου, πόσο ανθρώπινος! Κι αυτό γιατί θα θελήσει να πολεμήσει στην αυγή, όταν μπροστά του θα εμφανίζονται μόνο χιλιόμετρα και εμπόδια, όταν η ελπίδα, όχι μόνο δεν θα υπάρχει, αλλά δεν θα την αναζητά καν.
Καταληκτικά, ποια από τις παραπάνω προσωπικότητες φαίνεται να έχουμε περισσότερο ανάγκη; Προσωπικά μιλώντας.. πιστεύω πως όλοι έχουμε ανάγκη να κλεινόμαστε για λίγο στο συννεφάκι μας, μέχρι να ισορροπήσουμε τα μέσα μας και να αναδυθούμε ξανά στην επιφάνεια. Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι τρένο δίχως ράγες θα δυσκολευτεί να βρει σταθμό. Πάντα, μα πάντα, όμως, θα είναι εκείνο το υψωμένο χέρι που θα του πρέπει να κάνει την ιδέα και τον μύθο, ιστορία.
Επίμετρο
Και τι ειρωνία! Ένα τραγούδι, για να χαρακτηριστεί revolutionary art, πρέπει να είναι ποιητικά αυθεντικό και ουσιαστικά αληθινό. Και αλίμονο στον επαναστάτη που δεν επανεφεύρει τον τροχό ξαναδιαβάζοντας τον κόσμο!
Πηγές (έμπνευσης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για μένα.
Με απασχολεί περισσότερο τι σκέφτονται για μένα.
Παρακαλώ να υπογράφετε τα σχόλιά σας..