Τα ρούχα του αυτοκράτορα

(όπως δημοσιεύθηκε στο stixoi.info)

Γδύσου, σε θέλω ελεύθερο. Βιάσου. Τι είναι αυτό που φοράς; Ποιος σε μασκάρεψε έτσι, καλό μου;
Βγάλε τα ρούχα της μάνας σου, τις αρβύλες του πατέρα σου, τις ιστορίες της γιαγιάς σου (αυτές ίσως δεν μας πειράζουν)
Ξέλυσε τα μαλλιά σου, τη γλώσσα σου, μη δένεις κόμπο ότι θα ‘μαι πάντα κοντά σου..

Έτσι μπράβο, και τώρα
μείνε.

Όχι ακίνητος, μιας και δεν νιώθεις τίποτα πια να γυρίζει.
Τώρα είσαι εσύ το κέντρο, το μόνο κέντρο, υπέροχος, γυμνός, ωραίος
και μόνος
Μείνε λίγο μόνος
Και μετά σήκωσε από το πάτωμα τα διαλεχτά σου ρούχα

Ντύσου την ειρήνη
την ελευθερία
τέντωσε τα μανίκια
της κρίσης σου
ίσιωσε, σε παρακαλώ,
της εφηβείας σου το πουλόβερ
Κι άμα φοβάσαι τους άλλους τους χοντρόπετσους,
αν φοβάσαι ότι κρυώνεις ακόμα (χωρίς στ’ αλήθεια να το νιώθεις)

Τύλιξε γύρω απ’ το λαιμό το κίτρινο κασκόλ της αγάπης

Φόρεσέ με ανάποδα
και κόψε λίγο τις ραφές
να δεις τι υπάρχει από κάτω

Γιατί τώρα μπορείς