Αντευχές

Φίλοι και συγγενείς στα πέριξ,

Είπα να μην κόψω πίτα φέτος. Τι να σου κάνει το φλουρί.. Ουδέν θλιβερότερον στον κόσμο να ξυπνάς πρωί Χριστουγέννων και να ανακαλύπτεις ότι δεν είσαι παιδί (Erma Bombeck). Και αρχίζεις να το παίζεις Σκρουτζ, γκρινιάρης, μίζερος, εξαθλιωμένος, βρωμοκοπάς ανθρωπίλα και δεν σε σταματάει ένας περαστικός στον δρόμο να σε βοηθήσει, να σε μαζέψει, "που πα' ρε γέρο, έφτασες κιόλας είκοσι, για τέτοια είμαστε τώρα;".

Τα Χριστούγεννα πετυχαίνουν. Μία ανομολόγητη συνωμοσία γυρίζει σε ετήσια βάση τα διακοπτάκια, όλοι φοράνε τα καλά τους τα παλτά, τα καλά τους τα χαμόγελα. Η διάθεση αλλάζει, οι άνθρωποι αλλάζουν ή απλώς αγνοούν τις αλλαγές, ξεπορτάρουν, το κουδουνάκι (αληθινό, όχι ηλεκτρικό) της δίπλα πόρτας χορεύει στο κρύο και τραγουδά για λίγα μελομακάρονα, ένα βιβλίο κορδελοτυλιχτό ή ένα κασκόλ στο χέρι, μοναδικό. Οι άνθρωποι έρχονται λίγο πιο κοντά, που να με πάρει, και γιαυτό και μόνο αξίζει κάθε φορά.


Ωστόσο, ο γερο-Σκρουτζ δεν πέθανε ακόμη από το κρύο. Ζει και βασιλεύει κάθε δεύτερη Δευτέρα του νέου έτους όταν η ευδαιμονία ξεθυμαίνει και ανακαλύπτεις πόσο ακόμα θες. Ανακαλύπτεις ότι μία ακόμη Πρωτοχρονιά πέρασε χωρίς να κέρδισεις το Λαϊκό, αλλά η ζωή συνεχίζεται. Τρεις στους τέσσερις κερδίζουν, αλλά ένας πάντα χάνει. Δεν πάει έτσι.. Το (χριστουγεννιάτικο) χιόνι συντηρεί και μουδιάζει ταυτόχρονα τους ανθρώπους, δίνει έναν λόγο παραπάνω, αλλά φτάνει; Δεν παίρνω δώρα για τις γιορτές πάει να πει παίρνω για σένα. Και εγώ πάλι δεν περιμένω τίποτα παρά μόνο 8.30 με 10.00, κάπου εκεί με πιάνει. Και όλο τον χρόνο για σένα και τους φίλους μου, γιατί είσαι χίλιες δύο καλύτερες δικαιολογίες να σου πω ότι σε αγαπάω.

Ξεχάστε ό,τι θυμάστε και έπειτα να θυμάστε ότι πλέον ξεχάσατε. Το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι ότι δεν χρειαζόμαστε τα Χριστούγεννα. Μόνο ο ένας τον άλλον και λίγη μπουνάτσα μέσα μας. Ειδάλλως, θα χορεύουμε κλαρωτοφόροι λαμπεροί και θαμπωμένοι, απλά και μόνο γιατί έτσι. Λαξευμένοι διαχρονικά σε μιαν άλλη κατασκευή που..

• ¨[...] δεν αποβλέπει στην παροχή μιας εσωτερικής ικανοποίησης, ανεξάρτητα από υλικά σύμβολα που δεν είναι δυνατό να επιδειχθούν στους άλλους. Και αυτό γιατί μια ικανοποίηση που δεν χρειάζεται αποδείξεις, αποκλείεται από την ίδια την ιδέα της κατανάλωσης που βασίζεται αποκλειστικά σε ορατά κριτήρια. Η ικανοποίηση αυτή είναι έξω από οποιαδήποτε ομαδική δραστηριότητα μιας και καταναλώνεται μέσα από την απαίτηση της "ισότητας", ισότητας βασισμένης στης αρχές της ατομικότητας που διέπουν την κοινωνία μας.
• Κοινωνίας που βασίζεται στην ισότητα χωρίς ποτέ να την πραγματοποιεί.Και αυτό γιατί η αδυναμία παροχής μιας πραγματικής ισότητας σε κοινωνικές δυνατότητες, ευκαιρίες και ευθύνες οδηγεί στην υποστήριξη της ισότητας μπροστά σ' ένα αντικείμενο και στα άλλα σύμβολα της κοινωνικής επιτυχίας και ικανοποίησης· τη δημοκρατία, δηλαδή, των αντικειμένων της επίδειξης και της δημοκρατίας της T.V. που ανταποκρίνεται στις κοινωνικές αντιθέσεις και που είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα.
• Οι δύο αυτές δημοκρατίες αλληλοσυμπληρώνονται, επικαλύπτοντας την πραγματική έλλειψη δημοκρατίας και ισότητας".
  

(αντιγραφή χωρίς κανένα δικαίωμα - καθηγητής Γ. Πανηγυράκης)

Όσα κομμάτια και να κόβουμε, η βασιλόπιτα να φτάνει για όλους. Φιλιά πολλά.

Με αγάπη,
Σφυράκι