Δεν είναι της παρούσης, αλλά δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Όταν τελειώσουμε με το ξεχαρβάλωμα της χώρας, όταν μετά από μήνες θα επαναφέρουμε ένα καθεστώς που τουλάχιστον θα μας επιτρέπει να νιώθουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί για το μέλλον, θυμίστε μου να μην τσακωθούμε και για τα υπόλοιπα.
Όταν θα κατακτήσουμε το δικαίωμα να ξαναγράψουμε την δική μας κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, ας βάλει κάποιος μια υπενθύμιση να μην λέμε πάλι τα ίδια. Να έχουμε λήξει τα ελάχιστα (γιατί τα ελάχιστα είναι τα πάντα). Να μην χρειαστεί να δείξουμε πάλι ποιο είναι το καλό και το κακό, σαν τα μικρά παιδιά, τι κάνει "τζιζ" και με τι δεν παίζουμε.
Ότι δεν παίζουμε, για παράδειγμα, με τα σχολεία μας: πρέπει να είναι πολλά, να είναι παντού, να έχουν δασκάλους με μισθό, βιβλία ολόκληρα και παιδιά χορτασμένα. Δεν παίζουμε με τις δομές υγείας: πρέπει να είναι πολλές, να είναι παντού, να έχουν γιατρούς και νοσηλευτές με μισθό, γεμάτες αποθήκες με φάρμακα και γάζες και ασθενείς χωρίς την αγωνία, όχι της φυγής, αλλά της επιβίωσης.
Δεν παίζουμε με το φυσικό περιβάλλον, όχι γιατί είμαστε οικολόγοι από εφηβική ανησυχία (αν και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτό είναι κακό), αλλά γιατί καμία ανάπτυξη και καμία ομορφιά δεν είναι εφικτή με την ταυτόχρονη διάλυση του υποδομών της ζωής και του μέλλοντος. Τέλος, δεν παίζουμε με τη δημοκρατία, γιατί μάθαμε ότι έστω και μίας υποχώρησης, μύριες έπονται. Γιατί διδαχθήκαμε ότι η πράσινη, μπλε και κόκκινη ανάθεση σκοτώνουν την όποια κοινή επιδίωξη για ισοτιμία, για ελεύθερη έκφραση κάθε ατόμου ή συλλογικότητας και για μία κοινωνία με τους δικούς μας όρους.
Καμιά φορά, η επισήμανση της καθημερινής αγωνίας σχολιάζεται ως λαϊκισμός, κατά κύριο λόγο από τους ελιτιστές πολέμιούς της. Δεν πειράζει, είναι προφανές, εξάλλου, ότι οι ανάγκες μας είναι διαφορετικές. Αυτό που, ωστόσο, έχει σημασία να πετύχουμε, είναι να αποφύγουμε να χαρακτηριστούμε λαϊκιστές από τους δικούς μας ανθρώπους... Να, αυτός είναι όντως κίνδυνος, γιατί μπορεί να έχουν και δίκιο, και δεν θα το λένε ως αντίπαλοι από το απέναντι μέτωπο. So, watch out.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για μένα.
Με απασχολεί περισσότερο τι σκέφτονται για μένα.
Παρακαλώ να υπογράφετε τα σχόλιά σας..