Γιατί όχι;; Μόλις επέστρεψα από το καρναβάλι. Το πρώτο μέρος δηλαδή. Καλά ήταν, παραγωγή απαίσια, ηλίθια show αλλά μέσα σε όλα, ένα εκθαμβωτικό χορευτικό. Να μου ζήσεις γατούλα μου.. Τέλος πάντων, βασίζομαι στο σχόλιο του φίλου Σώτο που μου είπε ότι του άρεσε ένα κείμενό μου που δεν είχε προσανατολισμό, και ήταν γενικά, φλου. Στα ίδια και τώρα.
Βρέχει. Έπειτα από καιρό. Δηλαδή, έριξε και το πρωί ένα δυνατό, την ώρα που πήγαινα για μάθημα (σε σημείο η καθηγήτριά μου να προσφερθεί να μου δώσει καινούριο παντελόνι). Το ευχαριστήθηκα όμως ! ! Αυτά είναι ωραία. Και όπως είχα πει και παλαιότερα, δεν υπάρχει κακός καιρός. Είναι απλά διαφορετικές πλευρές του καλού καιρού, της μάνας Γης μας.
Κάθε τόσο, όσο γράφω, πατάω το κουμπάκι της προεπισκόπησης. Θέλω να δω, πόσο φαίνεται ότι έχω γράψει. Αν παρεκτραπώ και υπερβώ το όριο, θα σταματήσω. Μου τη σπάει που το blog μου, όταν γράφω δεν μου αναγνωρίζει όλες τις ελληνικές λέξεις, και κάποιες τις υπογραμμίζει. π.χ. το καθηγήτριά μου, το πιάνει λάθος ως λέξη με δύο τόνους. Ακολουθεί κτητικό μετά (μου), οπότε για λόγους ευφωνίας, πρέπει να μπουν 2 τόνοι. Ηλίθιο πρόγραμμα.. Ποιός είσαι εσύ ρε που τολμάς και μου κοκκινίζεις τη γλώσσα μου;; Ή πάλι, το ποιός. Είναι ερωτηματικό ! ! Πρέπει να πάρει τόνο ! ! Τέλος ! ! !
Συνεχίζω να γράφω χωρίς λόγο. Σε λίγο, θα αποσυνδεθώ και θα ανεβώ επάνω για να κάτσω να παίξω λίγο μουσική, να διαβάσω, να γράψω. Θυμάστε;; Να ακούτε, να διαβάζετε, να γράφετε. Κάποιος μου είχε πει πως είναι από τις καλύτερες ευχές που είχε ακούσει. Και εγώ, από τις καλύτερες νομίζω ότι είναι.
Χε χε, πλάκα έχει να πληκτρολογείς. Τακ τακ, τακτακτακ, τακ, τακ τακ.. Τέλειο ! ! Μου αρέσει πολύ ο ήχος που κάνει. Κάτι αντίστοιχο με τον ήχο του μολυβιού στο τετράδιο. Κάτι αντίστοιχο με τη βροχή, που γράφει στις καρδιές μας υπέροχα ποιήματα.
Black - Wonderful life
Καλό βράδυ σε όλους..
ωραίο πόστ!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι η δικιά μου ταπεινή γνώμη: ο ειρμός της σκέψης είναι κάτι πολύ μοναδικό! ώρες ώρες έυχομαι να υπήρχε κάτι που να καταγράφει τα όσα σκέφτομαι σε realtime.
το χορευτικό ήταν... μια χαρά ;) και δεν είχα και κάμερα να το απαθανατίσω lol
καταπληκτικό θα ήταν. μερικές φορές νομίζω πως όλο και κάτι χάνετε στο πέρασμα, από το μυαλό στο χαρτί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Ακροκόρινθος του Σικελιανού:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον Ακροκόρινθο έπεφτεν η δύση
πυρώνοντας το βράχο. Κι ευωδάτη
φυκιού πνοή, απ’ το πέλαο, είχε αρχίσει
να μεθά το λιγνό βαρβάτο μου άτι…
Αφροί στο χαλινάρι κι απ’ το μάτι
τ’ ασπράδι όλο φαινόταν· και να λύσει
τη φούχτα μου, απ’ τα γκέμια του γεμάτη
πάλευε προς τα πλάτη να χυμήσει…
Ήτανε η ώρα; Ήταν τα πλήθια μύρα;
Ήταν βαθιά του πέλαγου η αλμύρα;
η αναπνοή η απόμακρη του δάσου;
Α! Λίγο ακόμη αν κράταε το μελτέμι,
ήξερα εγώ πώς σφίγγεται το γκέμι
και τα πλευρά του μυθικού Πηγάσου!!
Αρχίζω να πιστεύω πως οι χαμένες μας ιδέες, έχουν τον δικό τους παράδεισο, μέχρι να ξαναπάρουν μορφή στη σκέψη κάποιου άλλου.
α, ξέχασα. και ναι, το χορευτικό ήταν μαγευτικό. και ακόμα πιο φλογερό, εκείνο της Κυριακής. Κατάρα, δεν ήμουν εκεί!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή