Μετανάστες: Κοινός τόπος, χωρίς τόπο..

Σφυράκι: Διαβάσαμε το παρακάτω κείμενο και θεωρούμε ότι προσφέρει μία βαθιά αναλυτική οπτική στο ζήτημα της μετανάστευσης στην καπιταλιστική οικονομία και κοινωνία. Συστήνεται προς ανάγνωση για όσους ασχολούνται έστω και δημοσιογραφικά με το θέμα..

---

(αναδημοσίευση από tvxs.gr)

«Η µετανάστευση διαιρεί τους εργάτες σε δυο οµάδες, στους ντόπιους και στους ξένους και οι τελευταίοι χωρίζονται σε Ιρλανδούς, Γερµανούς και πολλές άλλες µικρές οµάδες, η κάθε µια από τις οποίες καταλαβαίνει µόνο τον εαυτό της. Για να σχηµατίσεις από όλους αυτούς ένα ενιαίο κόµµα απαιτούνται ασυνήθιστα µεγάλες δυνάµεις. Εχουµε συχνά κάποια βίαια ξεσπάσµατα, αλλά η µπουρζουαζία δεν έχει παρά να περιµένει υποµονετικά και αυτά τα ανοµοιογενή στοιχεία της εργατικής τάξης θα διαχωριστούν και πάλι...» (απόσπασµα από την επιστολή του ΄Ενγκελς προς τον Ζόργκε στις 2 ∆εκεµβρίου του 1893)

Πρωτοβουλία Αριστερών Πολιτών 6ου Διαμερίσματος για το Μεταναστευτικό

Ως αριστεροί πολίτες αυτής της χώρας θέλουµε να εκφράσουµε την έντονη ανησυχία µας για τις διαστάσεις που έχει λάβει τα τελευταία χρόνια το µεταναστευτικό ζήτηµα στη χώρα µας µε τους χειρισµούς της κυβέρνησης πρωτίστως, αλλά και της ΕΕ, που ωθεί τη χώρα µας να γίνει το Γκουαντάναµο της Ευρώπης. Παράλληλα µας ανησυχεί και το γεγονός ότι οδηγούνται τελικά λαϊκά στρώµατα, που είναι παραδοσιακοί σύµµαχοι της Αριστεράς, σε σύγχυση, αποπροσανατολισµό και καθίστανται µε τις άστοχες ενέργειες και αντιρατσιστικών οργανώσεων εύκολο θύµα του φασισµού και του εθνικισµού.

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία 20 χρόνια η χώρα µας από χώρα εξαγωγής µεταναστών που ήταν τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 έχει µετατραπεί σε χώρα εισαγωγής µεταναστών, αρχικά από την Αλβανία και την Ανατολική Ευρώπη και τα τελευταία χρόνια από χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Ιστορικά είναι διαπιστωµένο ότι αθρόα µεταναστευτικά ρεύµατα, όπως αυτό που παρατηρείται τα τελευταία 8 χρόνια στην χώρα µας δηµιουργούν έντονους κλυδωνισµούς στις κοινωνίες, καθώς έρχονται σε σύγκρουση όχι µόνο τα οικονοµικά συµφέροντα της ντόπιας εργατικής τάξης µε τους εισερχόµενους -όπως διεξοδικά έχουν αναλύσει σε κείµενα τους ο Μαρξ και ο Εγκελς- αλλά και τα συστήµατα αξιών και πολιτισµού, που έχουν διαµορφώσει τόσο οι ντόπιοι όσο και οι µετανάστες µέσα από το ιδιαίτερο ιστορικό τους γίγνεσθαι η κάθε οµάδα.

Παράλληλα όταν η µετανάστευση είναι αθρόα τότε το περίσσευµα των ξένων εργατών που δεν βρίσκει απασχόληση έχει να επιλέξει ανάµεσα στην εξαθλίωση και τα εγκληµατικά κυκλώµατα, κάτι που παρατηρούµε έντονα να συµβαίνει τα τελευταία χρόνια στο κέντρο και στις από χρόνια υποβαθµισµένες συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά. Αυτή όµως η κατάσταση ουσιαστικά διαµορφώνει δύο κοινωνίες εγκλωβισµένων, αυτούς -έλληνες και ξένους- που έχουν µια δουλειά και είχαν µέχρι τώρα µια στοιχειωδώς ”αξιοπρεπή” διαβίωση και βλέπουν την περιοχή τους να κατρακυλάει στην εξαθλίωση και την ανασφάλεια λόγω εγκληµατικότητας και αυτούς από τους εισερχόµενους στους οποίους τα δουλεµπορικά κυκλώµατα είχαν υποσχεθεί τον Παράδεισο και βρίσκονται στην Κόλαση, αφού ούτε δουλειές βρίσκουν, ούτε πολιτικά δικαιώµατα έχουν, ενώ παράλληλα πλήττονται και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώµατα και η αξιοπρέπεια τους, καθώς αναγκάζονται συχνά να γίνουν όµηροι της µαφίας, ή να υφίστανται τους κάθε είδους προπηλακισµούς είτε από τους κατασταλτικούς µηχανισµούς του κράτους, είτε από τις ακροδεξιές/φασιστικές συµµορίες.

Λίγο µετά τις εκλογές ο επικεφαλής φασιστικής οργάνωσης που απέκτησε πρόσφατα και έδρα στο ∆ηµοτικό Συµβούλιο σε δηλώσεις του υποστήριξε κυνικότατα ότι “αποδείχτηκε ότι όταν τα πράγµατα έξω πάνε άσχηµα εµείς θα πηγαίνουµε καλά!” Αυτό πρακτικά σηµαίνει ότι οι φασίστες επιδιώκουν την ενίσχυση της εξαθλίωσης. Συγχρόνως δε εκµεταλλευόµενοι την συσσώρευση των προβληµάτων που προκαλούνται από τη ραγδαία γκετοποίηση και περαιτέρω υποβάθµιση γειτονιών της Αθήνας και του Πειραιά, στρέφουν την οργή του κόσµου αντί για την κυβέρνηση και τα µέτρα που έχει υιοθετήσει µε την υπογραφή του του Μνηµονίου και του Κανονισµού ∆ουβλίνο 2 της ΕΕ στους ίδιους τους µετανάστες. Επιδιώκουν να αποκοµίζουν πολιτικά οφέλη, ωθώντας λαϊκά κυρίως στρώµατα προς την φασιστική τους ιδεολογία, αποπροσανατολίζοντας τα στρώµατα αυτά ως προς την διαµόρφωση των διεκδικήσεων τους, είτε πρακτικά-οικονοµικά οφέλη εµφανιζόµενοι ως σωτήρες µιας περιοχής µε τη µορφή περιπολιών και αποκοµίζοντας µίζες από τους καταστηµατάρχες και τους κατοίκους.

Σε τέτοιες συνθήκες ο φαύλος κύκλος της βίας ενισχύεται και πλέον οι συγκρούσεις φασιστών (µερίδας ελλήνων και “βολεµένων” στοιχειωδώς µεταναστών) εναντίον “παριών “µεταναστών, και “παριών “µεταναστών µεταξύ τους, µε βάση τις διαφορετικές εθνότητες, φυλές ή θρησκευτικά δόγµατα, αλλά και συγκρούσεις µεταξύ των εγκληµατικών συµµοριών γίνονται καθηµερινό φαινόµενο και οι περιοχές εξελίσσονται σε γκέτο εξαθλίωσης, εγκληµατικότητας και φασιστικής βίας και τροµοκρατίας.

Θεωρούµε λάθος την εκτίµηση που λέει ότι στις συνθήκες της αναδιάταξης του καπιταλισµού που διανύει η χώρα µας µε τους χιλιάδες άνεργους και απολυµένους, µε το κοινωνικό κράτος να πλήττεται καθηµερινά η είσοδος και νέων µεταναστευτικών ρευµάτων βοηθά στην εξάπλωση της αριστερής ιδεολογίας και των κοινωνικών αιτηµάτων της Αριστεράς. Αντίθετα εκτιµάµε ότι πολώνει την κατάσταση στα λαϊκά κυρίως στρώµατα, για τα οποία τίθεται συχνά θέµα επιβίωσης, καθώς -και πάλι σύµφωνα µε τον Μαρξ και τον Ένγκελς- σε τέτοιες περιόδους ο καπιταλισµός κοιτάζει να αυξήσει τα κέρδη του, ρίχνοντας περαιτέρω τους µισθούς και τα µεροκάµατα και αξιοποιώντας τη στρατιά των εξαθλιωµένων, που είναι έτοιµοι να δουλέψουν για µεροκάµατα πείνας στην οικοδοµή, τα καράβια, τα εργοστάσια, τις υπηρεσίες καθαριότητας και αλλού. Ωθεί δε περισσότερο τη ντόπια εργατική τάξη και το πρώτο κύµα µεταναστών, από την Αλβανία και τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες στην ανεργία και την εξαθλίωση, αλλά και σε ενδοταξικές συγκρούσεις, παλιά του έλληνα µε τον αλβανό και τον ανατολικοευρωπαίο, τώρα του έλληνα, του ανατολικοευρωπαίου και του αλβανού µε τον ασιάτη και τον αφρικανό.

Την ίδια ώρα εξ άλλου, οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε που υιοθετούν αντίστοιχα µέτρα καπιταλιστικής αναδιάταξης έχουν οδηγήσει σε αντίστοιχη αύξηση της ανεργίας και των απολυµένων.

Παράλληλα διαθέτουν συµπαγείς µεταναστευτικές κοινότητες από χώρες του Τρίτου Κόσµου εδώ και χρόνια και παρατηρείται ήδη στις χώρες αυτές αύξηση της ακροδεξιάς και της φασιστικής δεξιάς.

Συµπερασµατικά προτείνουµε στα αριστερά κόµµατα της Ελλάδας να συζητήσουν µε τις µεταναστευτικές οργανώσεις για την διεξαγωγή µιας καµπάνιας ώστε να µην φεύγουν από τις χώρες τους άνθρωποι εξαπατηµένοι από τα δουλεµπορικά κυκλώµατα και σε συνεργασία µε τα αριστερά κόµµατα της Ευρώπης να γίνει µια πανευρωπαϊκή καµπάνια για την οικονοµική ενίσχυση των χωρών του Τρίτου Κόσµου µέσω φορολόγησης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, που σε µεγάλο βαθµό ευθύνεται για την οικονοµική εκµετάλλευση εδώ και αιώνες των χωρών αυτών. Συγχρόνως να απαιτηθεί να πάψουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να στηρίζουν δικτατορικά καθεστώτα στις χώρες αυτές που αποµυζούν τους λαούς τους σε όφελος ξένων πολυεθνικών εταιρειών και του διεθνούς χρηµατοπιστωτικού κεφαλαίου. Τέλος αναφορικά µε το θέµα των προσφύγων και ειδικά τον µεγάλο αριθµό προσφύγων που δέχεται κάθε µήνα η χώρα µας από το Αφγανιστάν είναι σαφές ότι πρέπει να τους αποδοθεί το άσυλο και παράλληλα να βοηθηθούν ώστε να µετακινηθούν προς τις χώρες εκείνες (ΗΠΑ και Ευρώπης) που φέρουν το κύριο βάρος των ιµπεριαλιστικών πολέµων που διεξάγονται στις χώρες τους.

Παράλληλα στη χώρα µας είναι πιο επίκαιρο από ποτέ το σύνθηµα για επιστροφή των ελλήνων στρατιωτών από τον ιµπεριαλιστικό πόλεµο που διεξάγεται στο Αφγανιστάν, αλλιώς είναι σαφές για τον πολύπαθο λαό αυτής της χώρας ότι αποτελούµε εχθρική για την εθνική του ανεξαρτησία χώρα.

Όσον αφορά εξάλλου µετανάστες που δουλεύουν και ζουν χρόνια στη χώρα µας, πιστεύουµε ότι πρέπει να πάρουν την άδεια παραµονής. Για τους υπόλοιπους, θεωρούµε ότι πρέπει να βρεθεί µια ευρωπαϊκή λύση στο πρόβληµα και η Ε.Ε να πάψει να χρησιµοποιεί την χώρα µας σαν “χωµατερή” ανθρώπινων ψυχών.

Για όσους πάντως παραβιάζουν τον ποινικό κώδικα (ναρκωτικά, πορνεία, κλοπές, ληστείες) δεν υπάρχει άλλη λύση από την απέλαση.

Με αφορµή δε τα τελευταία δραµατικά γεγονότα µε τους 300 µετανάστες απεργούς πείνας, απευθύνουµε έκκληση για µια ειρηνική διευθέτηση του προβλήµατος και παράλληλα επισηµαίνουµε τους σοβαρούς κινδύνους από µια επιχειρούµενη πόλωση της ελληνικής κοινωνίας γύρω από το µεταναστευτικό ζήτηµα και την ποινικοποίηση του ίδιου του προβλήµατος.

Μία αλήθεια είναι διαχρονική· «η φτώχεια είναι η µεγαλύτερη µορφή βίας», Μαχάτµα Γκάντι.