Το μοιρολόγι του Πανάγου

Ίσως να ήταν απρεπές.. Ίσως να κατηγορηθώ δια μεροληψία, για την οποία και θα δηλώσω ένοχος. Ίσως, λέγω, πάλι να ειπωθεί ότι φέρνω την καταστροφή και τρομοκρατώ άνευ λόγου και ουσίας. Πιθανώς..

Το Σφυράκι συνέθεσε άσμα λυρικόν, τεχνικής αθλίας και αξίας μηδαμινής, θέλοντας να αποτίνει φόρο τιμής (και σίγουρα όχι υποτέλειας) στην παναγιότητά του. Τις ξέρει.. Ενδεχομένως να βρει την αξία του, όπως άλλωστε όλα τα καλλιτεχνήματα υψηλής δημιουργίας, στο μέλλον..

Το μοιρολόγι του Πανάγου

---

Σήμερον μαύρος ουρανός
σήμερον μαύρη μέρα,
σήμερον καθαιρέσανε
τον μέγα βασιλέα.
Σήμερον όλοι θλίβονται
και τα βουνά λυπούνται.

Τώρα στα Τάρταρα της γης, τα κρυοπαγωμένα,
μοιρολογούν οι λυγερές και κλαίν' τα παλικάρια:
Τάχα να στέκει ο ουρανός, να στέκει ο Απάνου Κόσμος,
να στέκουν τα χοροστασιά, σαν που ήτανε και πάντα,
να λειτουργιώνται οι εκκλησιές, να ψέλνουν οι παπάδες;


Πανάγο..
Δε σο’ ‘μοιαζε, λεβέντη μου, στης μαύρη γης για να ‘μπεις,
μον’ σο’ ‘μοιαζε να κάθεσαι σε όμορφο τραπέζι,
να τραγουδείς να χαίρεσαι, να σε κερνούν να πίνεις.
Εσύ και τα συντρόφια σου, κι όλ' οι αρχονταραίοι
Και τιμιότερ' όλων σας, δυο μαύροι αρουραίοι

Μα ήσουν καλός, ήσουν χρυσός, είχες τις χάρες όλες.
Ούλοι σε παραδέχονταν, εχθροί, φίλοι και ξένοι

Στη μια γωνιά να στέκονται, στο ίδιο το τραπέζι
Και να κοιτούν το θάμπωμα, τον καπετάνιο Ήλιο
Να μνημονεύουν τον καιρό που ήσουνα Βεζίρης
Και το σαράι παράτησες και ήρθες να γίνεις Μπέης

Εσύ στο θρόνο καθιστός, να δίνεις διαταγές
(σύμφωνα πάντα, βέβαια, και με τις.. οφειλές)
Και στα πρωτοπαλίκαρα να δίνεις εντολές

"Ωρέ Δημήτρη άρχοντα, σε κιότεψε τ' αγιάζι;
Σύρε να φέρεις κούτσουρα και ζέστανε το τζάκι
Κι αν λέρωσες τα χέρια σου, κράτα για το κονάκι
Γιατί 'ναι δύσκολοι καιροί, και ο αγέρας όλο αλλάζει"


Πανάγο.. Αυγερινέ
Αυτού που πας στη Μαύρη Γης, αυτού που πας στον Άδη,
μην μας ξεχάσεις, Δήμαρχε, και μη μας λησμονήσεις,
(για το δικό σου το καλό, μην μας τηλεφωνήσεις)

γιατί λυπούνται τα παιδιά και κλαίν και λαχταρίζουν,
που μείναμε στην ορφανιά, στον Κάμπο ξαπλωμένα.
Κατάρες στο ασκέρι μας, τις τύχες μας ορίζουν
πουθ' άλλοτε θα λάχουμε άρχοντα σαν εσένα;