Ο Δούκας του Γουέλινγκτον επιστρέφει στο "Βατερλώ ενός Δημάρχου"..

(σύντομη αντι-ανάλυση στο Βατερλώ ενός Δημάρχου)

Χαιρετώ σας,

Έπειτα από πολύ καιρό και κάμποση σκέψη, σκαλίζοντας γραπτά και άγραφα, ξανάπιασα μια παλιά ιστορία που είχε μείνει στη μέση. Ήταν για ένα κείμενο του μύθου μπροστά από τον άνθρωπο (με πολύ αγάπη :) ) Nano Latino σχετικά με το παρελθόν και την πορεία του νυν Δημάρχου Μεσολογγίου και.. προαστίων¹. Δεν μπορώ παρά να απογοητευτώ από το γεγονός ότι ένα κείμενο σχετικά δουλεμένο και σίγουρα λεξιλογικά επιλεκτικό, ένα κατά βάση χρονογράφημα της πορείας του αξιωματικά υπ' αριθμόν ένα πολιτικού ανδρός του τόπου² είναι τόσο κενό σε πολιτική σκέψη.

Το συμπέρασμα που προέκυπτε από την ανάγνωση εκείνου του άρθρου ήταν ότι όσα αρνητικά εκπορεύονται από το σύστημα εξουσίας του προσώπου που κάποτε σταυρώθηκε (μεταφορικά) ως Μεσσίας -ίσως υποστεί και την αποκαθήλωση (μεταφορικά πάντα)- και σήμερα κινδυνεύει με λιθοβολισμό (μεταφορικά μόνο κατά την φύση του λίθου!) εξηγούνται από το γεγονός ότι ανέκαθεν υπήρξε ένας ικανότατος πλην ικανότατα ελισσόμενος συντροφοφάγος πολιτευτής. Με συγχωρείτε, αλλά αρνούμαι να το δεχθώ ως ασφαλές συμπέρασμα. Ο λόγος; Παραείναι απλουστευτκό για να αποτελεί ικανό τμήμα της αλήθειας..

Αυτό που κυρίως με ενοχλεί είναι ότι ουδέποτε αναγνωρίσαμε πως υφίσταται μία συγκεκριμένη πολιτική θεώρηση η οποία και παράγει τέτοια συστήματα και εξελίξεις. Όταν, βλέπετε, η αγωνία του Μεσολογγίτη περιορίζεται στο "να πάει μπροστά ο τόπος (χωρίς τελικά να προσδιορίζονται ούτε το μπροστά, ούτε ο τόπος!), να μην μας φάει το Αγρίνιο, να φκιάσουμε πολιτισμό", χωρίς ποτέ να διερωτόμαστε τα πως και τα γιατί, λογικό είναι να προτιμηθούν οι προσωπικότητες εκείνες που δείχνουν ότι μπορούν να υποστηρίξουν αυτές τις προσδοκίες. Σκεφθείτε όμως: ποιο είναι το τελικό πολιτικό διακύβευμα; Και ποιες οι πολιτικές-κοινωνικές αντιστάσεις εκείνες που μπορούν να λειτουργήσουν ως αντισώματα, προλαμβάνοντας αντίστοιχα φαινόμενα στο μέλλον και πετυχαίνοντας την σύνθεση μιας κοινωνίας πολιτών και όχι κοπαδ-ηγετών;

Ούτε καν "ξύλινη γλώσσα"
Διαψεύστε με, αλλά κανείς εκ των δημοτικών συνδυασμών που εκ των πραγμάτων διεκδικούσαν την εξουσία (=Αναγνωστόπουλου, Κατσούλη, Μουρκούση, Πρεβεζάνου) δεν φαίνεται να είχε συμπεριλάβει στην προγραμματική διακήρυξη ή σε οποιοδήποτε φυλλάδιο, δήλωση ή αφίσα κάποια από τις "δύσκολες" και "επικίνδυνες" λέξεις όπως, ας πούμε.. Μνημόνιο, κηδεμονία, ανεργία, περικοπές προσλήψεων & χρηματοδοτήσεων, ανάγκη για διεκδίκηση & κινητοποίηση.. Και πανταχού απούσα, βεβαίως, η κριτική στον "Καλλικράτη", υποθέτοντας, λέω 'γω τώρα, ότι η ταφόπλακα της περιφερειακής ανάπτυξης ετοποθετήθη εξ ουρανού, άρα θα πρόκειται περί τμήματος θεόπνευστου σχεδίου..

Ας το ανοίξουμε, λοιπόν. Ας μιλήσουμε πολιτικά. Δεν έρχομαι σήμερα εδώ για να προτείνω λύσεις και αναλύσεις (όχι για την ώρα, τουλάχιστον). Αυτό που με νοιάζει είναι να μπορέσουμε να δούμε τα γεγονότα ως σύνολο και ως ενιαία πολιτική που ορίζεται κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Ας συ-ζητήσουμε επιτέλους. Ειδάλλως, θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε για.. αρουραίους που ανοίγουν τρύπες στα χωράφια μας, ή για κανένα κουφάρι φέρελπι πολιτικού..


Επιστρέφοντας στους στρατηγούς
Καθότι Βατερλώ, χρειάστηκε να ψάξω λίγο περισσότερο τα του Ναπολέοντα και της τελευταίας μάχης του. Στη σύντομη έρευνά μου εντόπισα δύο ενδιαφέρουσες αντιθέσεις, τις οποίες και δεν μπορώ να αγνοήσω. Η πρώτη εξ αυτών αφορά μία ρήση του στρατηγού από το βιβλίο του "Political Aphorisms, Moral and Philosophical Thoughts" (1848).

The greater the man, the less is he opinionative, (and) he depends upon events and circumstances.

---

Όσο πιο σπουδαίος είναι ένας άνδρας, τόσο λιγότερο βασίζεται στην γνώμη του, (και) εξαρτάται από γεγονότα και περιστάσεις.

Ίσως, βέβαια, στην περίπτωσή μας να πρέπει να το διαβάσουμε ανάποδα. Τουτέστιν
"όσο πιο πολύ ένας άνδρας εξαρτάται από γεγονότα και περιστάσεις, και όχι από την γνώμη του, τόσο πιο σπουδαίος γίνεται"!

Επίσης, αναφέρεται παρακάτω: "Ο Ναπολέοντας καθυστέρησε να δώσει τη μάχη μέχρι το μεσημέρι (της 18ης Ιουνίου 1815) για να επιτρέψει στο χώμα να αφυγρανθεί". Στον αντίποδα, ο σύγχρονός του ανακοίνωσε στην πρώτη ευκαιρία την πρόθεσή του να δώσει την Μεγάλη Μάχη, χωρίς να περιμένει να ξεραθεί το μελάνι της παραίτησης του συντρόφου Jean Protestant. Φαίνεται πως σε αυτή την περίπτωση, το έδαφος ήταν ήδη έτοιμο.

Πέρα από την έκδοση
"κουκλοθέατρο του παραλόγου",
κυκλοφορεί και σε full-size
λούτρινο για το μωράκι σας

---

Κυριακή, 6 Φεβρουαρίου 2011
(αποσπασματική αναδημοσίευση από IeraPolis)
Το Βατερλώ ενός Δημάρχου
του Nano Latino

Η μεθοδική και φιλόδοξη αντιμετώπιση του Αιτωλοακαρνανικού πολιτικού πλαισίου εκτόξευσε το σημερινό μας Δήμαρχο από την αντιστασιακή γραμμή της αριστερής παρέμβασης στα κομματικά γρανάζια των θυλάκων εξουσίας επιβάλλοντας και την συμβιβαστική του γραμμή σε θέματα λαϊκής και διατοπικής διεκδίκησης. Οι παλιοί του σύντροφοι αναλισκόμενοι σε αριστερόστροφες καθάριες ιδεολογικές συναναστροφές και αποσυνδεμένοι από την καχυποψία της άκρατης πολιτικής φιλοδοξίας δεν υποψιάστηκαν τις στοχευμένες κινήσεις του επιστήθιου συντρόφου τους ούτε μπόρεσαν να προβλέψουν την ταχεία διαδρομή και εξέλιξη του στον δικομματικό πυρήνα εξουσίας.
[...]
Αυτοευνουχισμένος και άνευ επιβλητικής, δημόσιας και ουσιαστικής παρουσίας αναλώθηκε στην φτηνή ρητορεία της κομματικής επιταγής υπό τον φόβο της αλληλοϋπονόμευσης , συχνά απολογούμενος στους σκληροπυρηνικούς κομματάνθρωπους για το αριστερό του παρελθόν. Εμφαντικά προσκολλημένος στην Σώκεια αυλή προετοίμαζε με επιμέλεια την μετάβασή του στα δημοτικά πράγματα δημιουργώντας πυρήνες και συμμαχίες και αντιμετωπίζοντας με συγκατάβαση κάθε αιθεροβάμονα Μεσολογγίτικη ιδεοληψία.
[...]
Ο κομπασμός της απολίτικης καθημερινότητας και η αναιδής ανεπάρκεια του προκατόχου του, έδωσαν έδαφος στην διαπιστωμένη καπατσοσύνη του και διαμόρφωσαν υπό την <<αγία¨>> κομματική σκέπη τα εχέγγυα ενός καλού αποτελέσματος. Αινιγματικά ανέκφραστος, κενολογών και στοχευμένος άσκησε με επιτυχία την εμπορία των προεκλογικών εντυπώσεων ποδηγετώντας και πείθοντας την παρακμιακή αφασία της Μεσολογγίτικης μάζας και της αλλοτριωμένης ψηφοθηρικής της αντίληψης.
[...]
Οργανικά προσαρμοσμένος και αφουγκραζόμενος τα κοινωνικά μορφώματα και την παθολογία της βιωματικής καθημερινότητας της πόλης των οικογενειών, της αντίφασης και της ετερότητας απεμπόλησε παλαιά μίση και συμμάχησε με οικογενειακά κατάλοιπα νεκρωμένου πνεύματος και κομψευόμενης προοδευτικότητας. [...]
[...]
Το χειρότερο όλων είναι ότι ακύρωσε την πεποίθηση του μέσου δημότη στην διαφορετικότητα της νέας δημοτικής αρχής επιβεβαιώνοντας με τις επιλογές του την έλλειψη ρεαλιστικού προβληματισμού, πολιτικής αντίληψης, συνέπειας στην διαχείριση των κοινών και εντιμότητας ενεργειών και επιλογών. Προτίμησε σε ένα μήνα θητείας να ταυτιστεί με την απλοϊκότητα της κομματικής πανάκειας και τις αναξιοκρατικές της δομές, με την κραυγαλέα ανεπάρκεια και το αδηφάγο των κομματικών και οικογενειακών γκρουπούσκουλων και τη παραισθησιογόνο ηθική της κλίκας, του τυχοδιωκτισμού και των ημετέρων.

Η καλπάζουσα ασυναρτησία των δημοτικών πραγμάτων και η αποθέωση του τυχάρπαστου, μας αναγκάζει να παραιτηθούμε από κάθε αξίωση ορθής αντιπροσώπευσής μας και να επισημάνουμε ότι τα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα υπερφίαλα και αυθάδικα δείγματα παρακμιακού ευτελισμού της δημοτικών πραγμάτων θα επιφέρουν το εξόφθαλμο Βατερλώ μιας θητείας που στην αρχική της βάση συγκέντρωσε τις ελπίδες μας για κάτι καλύτερο......

---

Και εντάξει, σιχαίνομαι αυτούς που λένε.. "σ' τα 'λεγα, δεν σ' τα 'λεγα;", αλλά πως να το κάνουμε..
"Σήμερα Σάββατο επιχειρώ μια πρόβλεψη. Θα βγει Κατσούλης τσίμα τσίμα. Αντιμετωπίζω όμως με πολύ σκεπτικισμό την πιθανότητα να βρεθεί στη Δημαρχία μετά από τον υπέρτατο νυν !"

30 Οκτωβρίου 2010 στις 10:19 μ.μ.
http://www.facebook.com/pages/Σφυράκι Blog

Υποσημειώσεις
1: Λυπάμαι, φίλοι, αλλά έτσι σας συμπεριφέρονται.
2: 'Νταξ', τι να λέμε τώρα..