Πλατεία Χούντας 29/6: Το ειλικρινέστερο γκλοπ των ΜΑΤ

Κουρουμπλή Αντικειμενικά

Αντικειμενική δημοσιογραφία είναι να πεις..

~Καλός είναι κι αυτός, αλλά το καταψήφισε.~
και αμέσως μετά
~Το καταψήφισε, αλλά καλός είναι κι αυτός.~

Ανακοίνωση για την επέτειο της μάχης Αιτωλικού - Βολές κατά ΣΥΡΙΖΑ

Είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να γράψω μία ολόκληρη παράγραφο χωρίς να πω λέξη για τον επαγγελματισμό του ΚΚΕ στην Αριστερά!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στις 26-6-2011 η εκδήλωση μνήμης και τιμής που διοργάνωσε το παράρτημα Μεσολογγίου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ με αφορμή της συμπλήρωσης 67 χρόνων από την ανατίναξη του τρένου στο Αιτωλικό από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωσή μας ήταν ο συναγωνιστής Μίλτος Λιάπης ο οποίος αναφέρθηκε στο ιστορικό της ενέργειας του σαμποτάζ στο σταθμό του τρένου και τον αγώνα του Ελληνικού λαού, που κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ του οποίου χιλιάδες μέλη πρωτοστάτησαν στην πάλη για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα.
Συνεχίζοντας την ομιλία του ο συναγωνιστής συνέδεσε τους αγώνες του λαού μας εκείνης της περιόδου με τους σημερινούς που πραγματοποιούνται και που πρέπει να αναπτηχθούν ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων και των κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε μέσο να πάρουν πίσω ότι είχε κατακτηθεί τα προηγούμενα χρόνια, εμπορευματοποιώντας την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση. Δίνοντας μισθούς και συντάξεις πείνας προκειμένου να αποκομίσουν περισσότερα κέρδη από τους εργαζομένους.
Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων:
Από τα παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Μεσολογγίου, Αμφιλοχίας και Ναυπάκτου-Δωρίδας.
Από την αντιδήμαρχο διευρυμένου Δήμου Μεσολογγίου κα Φούντα Μαρία.
Από την ΚΟΒ Αιτωλικού του ΚΚΕ, την ΝΕ Ατωλ/νίας του ΚΚΕ και την ΚΝΕ.
Επίσης κατέθεσαν στεφάνια οι συγγενείς και απόγονοι των αγωνιστών που συμμετείχαν στη μάχη στο σταθμό του τρένου στο Αιτωλικό.
Η εκδήλωσή μας έκλεισε με το πένθιμο εμβατήριο και τον Εθνικό Ύμνο.
Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ παλεύει ενάντια στην πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που όλα αυτά τα χρόνια έδιναν γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές οι οποίοι προχωρούσαν σε ωμές στρατιωτικές επεμβάσεις προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.
Οι εκπρόσωποι των κυβερνητικών κομμάτων είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι γιατί τα κόμματά τους βοήθησαν στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την ωμή επέμβαση στο Ιράκ και το Αφγαγιστάν, σήμερα κάνουν το ίδιο για την επέμβαση στη Λιβύη. Δεν έκαναν κάτι για την αποσόβηση της σφαγής του Παλαιστινιακού λαού.
Οι δυνάμεις του δικομματισμού έχουν ευθύνη για τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που πήραν αλλά και που παίρνονται εις βάρος του Ελληνικού λαού σπρώχνοντας τον σε οικονομική εξαθλίωση.
Όσο για τα παράπονα του «άλλου» πως δεν αφήσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει στεφάνι έχουμε να πούμε τα εξής:

1. Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό που είναι αντιμονοπωλιακός αντίιμπεριαλιστικός. Ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει με την υπογραφή του στη λυκοσυμμαχία που λέγεται Ε.Ε. και η οποία ευθύνεται για τα δεινά του Ελληνικού λαού σήμερα.
2. Με τον καιροσκοπισμό του, αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους και εμποδίζει τη ριζοσπαστικοποίηση τους, αφού συμμαχεί με τις δυνάμεις, συνδικαλιστικές και πολιτικές, οι οποίες καθημερινά αφαιμάζουν τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους.
   

Τέλος η ηθική των κομμουνιστών είναι εκ των ουκ άνευ.
Όσο για την ηθική γενικά της αριστεράς… να θυμίσουμε τις αριστερές κυβερνήσεις Ιταλίας και Γαλλίας που βομβάρδισαν τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας.

---

Σχόλιο από Σφυράκι:
Φίλοι και συντρόφια κουκουέδες,

Θα ήθελα να σας συγχαρώ για την απόφασή σας αυτή, καθότι είναι ντροπή να αναμειγνύονται τα ερυθρά αιμοσφαίρια των βέρων κκεδων με άλλα "κοινών αγωνιστών" με μόνο κριτήριο ότι είναι αριστεροί και όχι στο κώμα, με το τρισάθλιο προπέτασμα της ΕΕ. Από αυτή τη λυκοσυμμαχία (που, φυσικά, σκατά στα μούτρα της όπως είναι σήμερα) οι Έλληνες αγρότες τους οποίους υπερασπίζεστε έχουν ευνοηθεί τα μάλα με τα δισεκατομμύρια των επιδοτήσεων.

Εξάλλου, πως να το κάνουμε σύντροφοι, πέθαναν κι άλλοι στην πορεία.. Ακόμα και στα χρόνια του (απεκαταστημένου) Στάλιν χύθηκε αίμα αθώων, γεγονός που φαντάζομαι δεν προσβάλει την εκ των ων ουκ άνευ ιστορική ηθική των κομμουνιστών. Από άποψης ιστορίας, επίσης, θα μπορούσα να φέρω ως παράδειγμα το Πολυτεχνείο, αλλά ως γνωστόν, δεν ήσασταν εκεί.. Τέλος, διορθώστε με, αλλά ο έφεδρος υπολοχαγός και ήρωας του Αλβανικού Μετώπου Μεσολογγίτης Νίκος Κούστας δεν είναι πατέρας συντρόφου από τον ΣΥΡΙΖΑ; ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, ΟΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!

Με πολύ αγάπη και συμπάθεια
προς το πρόσωπό σας και τον κομμουνισμό,
σύντροφοι,
ακόμα και τώρα,
σταματήστε να παίζετε με τα κουταλάκια σας.

Με τιμή,
Απόγονος ΑΕΑ

Η ανακοίνωση αναφέρται σε αυτό το γεγονός..
http://alonaki-dialogou.blogspot.com/2011/06/blog-post_6351.html

Υστερόγραφο: Ωραία και μεγάλη κουβέντα η ΕΕ, αλλά δεν μπορείς με μία καραμελίτσα να ακυρώνεις ολόκληρες δεκαετίες πολιτικής ιστορίας και αγώνων..

Χάουαρντ Ζιν - Αρχίστε με μικρές πράξεις

Το φυλετικό μίσος και οι διακρίσεις βάσει του φύλου παραμένουν, ο πόλεμος και η βία εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τον πολιτισμό μας, έχουμε μια μεγάλη κατώτερη κοινωνικά τάξη από φτωχούς κι απελπισμένους ανθρώπους, κι υπάρχει ένας βαθύς πυρήνας του πληθυσμού που είναι ικανοποιημένος με το πώς έχουν τα πράγματα και φοβάται την αλλαγή.

Αν όμως βλέπουμε μόνο αυτό, έχουμε χάσει την ιστορική προοπτική και τότε είναι σαν να γεννηθήκαμε χθες και να ξέρουμε μόνο τις καταθλιπτικές ειδήσεις στις σημερινές εφημερίδες, στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ των βραδινών δελτίων.

Ας σκεφτούμε την εκπληκτική μεταμόρφωση, μέσα σε ελάχιστες δεκαετίες, στην ιδέα που έχει ο κόσμος για το ρατσισμό, στη θαρραλέα παρουσία των γυναικών που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, στην αναπτυσσόμενη δημόσια αναγνώριση του γεγονότος ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν αποτελούν αξιοπερίεργα αλλά ανθρώπους που συναντάμε γύρω μας, στον μακροπρόθεσμα αναπτυσσόμενο σκεπτικισμό σχετικά με τη στρατιωτική παρέμβαση, παρά το σύντομο κύμα φιλοπόλεμης μανίας κατά τον πόλεμο του Κόλπου.

Αυτή τη μακροπρόθεσμη αλλαγή πιστεύω πως πρέπει να λάβουμε υπόψη αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε κάθε ελπίδα (...)

Υπάρχει μια τάση να θεωρούμε πως αυτό που βλέπουμε στην παρούσα στιγμή είναι κι αυτό που θα συνεχίσουμε να βλέπουμε. Ξεχνάμε πόσο συχνά σ' αυτόν τον αιώνα αιφνιδιαστήκαμε από τις αναπάντεχες καταρρεύσεις θεσμών, από εκπληκτικές αλλαγές στη σκέψη των ανθρώπων, από απρόσμενες εξεγέρσεις ενάντια σε τυραννίες, από την ταχεία καθίζηση συστημάτων εξουσίας που έμοιαζαν ανίκητα.

Τα δεινά που συμβαίνουν είναι επαναλήψεις δεινών που συνέβαιναν πάντα -πόλεμος, ρατσισμός, κακομεταχείριση γυναικών, θρησκευτικός και εθνικιστικός φανατισμός, πείνα. Τα καλά που συμβαίνουν είναι απρόσμενα.

Απρόσμενα κι όμως ερμηνεύσιμα βάσει κάποιων αληθειών που αντιλαμβανόμαστε πότε πότε, αλλά που τείνουμε να ξεχνάμε: Η πολιτική δύναμη, οσοδήποτε τρομερή, είναι πιο εύθραυστη απ' όσο νομίζουμε (παρατηρήστε τη νευρικότητα εκείνων που την κατέχουν).

Τους απλούς ανθρώπους μπορεί κανείς να τους εκφοβίσει για ένα διάστημα, μπορεί επίσης να τους περιπαίξει για ένα διάστημα, όμως έχουν έναν βαθιά εμπεδωμένο κοινό νου και αργά ή γρήγορα θα βρουν τρόπο να αμφισβητήσουν την εξουσία που τους καταπιέζει. Οι άνθρωποι δεν είναι εκ φύσεως βίαιοι, σκληροί ή άπληστοι, μολονότι μπορούν να γίνουν τέτοιοι. Οι άνθρωποι, παντού, θέλουν τα ίδια πράγματα: συγκινούνται από τη θέα εγκαταλελειμμένων παιδιών, άστεγων οικογενειών, θυμάτων πολέμου. Θέλουν ειρήνη, φιλία και στοργή, πέραν των φυλετικών κι εθνικών διαχωρισμών.

Η επαναστατική αλλαγή δεν έρχεται σε μία κατακλυσμική στιγμή (τέτοιες στιγμές πρέπει να τις φοβόμαστε!) αλλά σε μία ατέρμονη σειρά εκπλήξεων, διαγράφοντας μια τεθλασμένη γραμμή προς μια καλύτερη κοινωνία.

Δεν χρειάζεται να εμπλακούμε σε μεγαλεπήβολες, ηρωικές πράξεις για να συμμετάσχουμε στη διαδικασία της αλλαγής. Οι μικρές πράξεις, όταν πολλαπλασιάζονται επί εκατομμύρια ανθρώπων, μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο.

Το να ελπίζει κανείς σε κακές εποχές δεν είναι ανόητα ρομαντικό. Βασίζεται στο γεγονός ότι η ανθρώπινη Ιστορία δεν είναι μόνο μια ιστορία σκληρότητας, αλλά και συμπόνιας, θυσίας, θάρρους, ευγένειας. Ο,τι επιλέξουμε να υπογραμμίσουμε σε τούτη την περίπλοκη ιστορία, αυτό θα καθορίσει τη ζωή μας. Αν δούμε μόνο το χειρότερο, θα καταστρέψει την ικανότητά μας να κάνουμε οτιδήποτε. Αν θυμηθούμε τους τόπους και χρόνους -κι είναι τόσο πολλοί- που οι άνθρωποι φέρθηκαν εκπληκτικά, αυτό θα μας δώσει την ενέργεια για να δράσουμε και τη δυνατότητα να στείλουμε τη σβούρα -τον κόσμο μας- σε μια διαφορετική κατεύθυνση. Κι αν δράσουμε, σε οσοδήποτε μικρή κλίμακα, δεν χρειάζεται να περιμένουμε για κάποιο μεγάλο, ουτοπικό μέλλον. Το μέλλον είναι μια άπειρη διαδοχή από παρόντα, και το να ζούμε σήμερα όπως πιστεύουμε ότι πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, αψηφώντας όλα τα κακά γύρω μας, αποτελεί από μόνο του μια θαυμαστή νίκη

ΝΔ, ΔΝΤ και τρία ΔΕΝ

Ο πυρσός (εποχής Μητσοτάκη) έσβησε.
Η φλόγα του θα μας τσουρουφλίζει για χρόνια.

Οι ώρες είναι κρίσιμες, οι στιγμές επιβάλλουν σοβαρότητα, προπάντων σωφροσύνη. Η Συναίνεση έφυγε, η (Νέα) Δημοκρατία έμεινε. Μετά την αλλαγή του εμπορικού σήματος και το ανακάτεμα της τράπουλας, ο Αντώνης Σαχλαμαράς κατάφερε να αλλάξει την εικόνα της ΝΔ - πάει καιρός από τότε που ακούσαμε τελευταία φορά για την απογραφή, για Βατοπέδι, για υπόθεση ζαρντινιέρα, απαγωγές Πακιστανών, Ζαχόπουλο, Μαγγίνα, απορρύθμιση Γιαννάκου και Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, και τέλος πάντων, για όλα τα ωραία, μέχρι το πρωί (βλ. 54 μήνες ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – 45 ΣΚΑΝΔΑΛΑ !!!).

Το παιχνίδι άλλαξε, αλλά οι κανόνες γράφονται στο ίδιο χαρτί. Χρόνια τώρα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πετυχαίνουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και να αναλάβουν τα ηνία -χωρίς να κρατούν το χαλινάρι- με κυρίαρχο προτέρημα την δυνατότητα να αποδείξουν ότι έχουν το πάνω χέρι, ότι "χάος παραλάβαμε, αλλά cool, το 'χουμε".

Σκέφτομαι καμιά φορά ότι για να πετύχεις στα αλήθεια στα "πράγματα", χρειάζεται ένα και μόνο ακριβό προσόν: παρελθόν. Και δεν μιλάω απλά για την εμπειρία και την εξέλιξη από τα κάτω - αυτή είναι ελπιδοφόρα και απαραίτητη. Αλλά πως να γίνει, ο Καραμανλής πέτυχε λόγω οικογένειας, ο Γιώργος λόγω οικογένειας και προηγούμενης θητείας, η Ντόρα λόγω οικογένειας και προηγούμενης θητείας, ο Σαμαράς λόγω προηγούμενης θητείας..

Και εμείς;
Εμείς.. Ξέρετε, διαφωνώ με την καραμέλα "στο ίδιο έργο θεατές".. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε. Κάθε σήμερα συνιστά ένα χθες. Βέβαια, η ιστορική μας μνήμη είναι κοντύτερη από την ιδεολογική απόσταση πασοκ-νδ, σε σημείο τέτοιο ώστε ευχαριστούμε τους βασανιστές μας. Και να ωρύεται και ο κύριος Μπάμπης και ο Γιωργάκης ο Καρατζαφύρερ που δεν υπάρχει συναίνεση, και "άπαξ προδότης, πάντα προδότης".. Προσπέραση..

Ήταν καλή, ήταν χρυσή η Tinkerbell του Πίτερ Παν. Μία τοσοδούλα νεράιδα που πότε έκανε το καλό, πότε το κακό, όχι από πονηράδα και μοχθηρία, μα γιατί η μικρή καρδούλα της είχε χώρο μόνο για ένα συναίσθημα κάθε φορά.. Και ήταν μόνη. Ως λαός, όμως, πρέπει να είμαστε κάτι μεγαλύτερο από μεθυσμένες πυγολαμπίδες που τα τραβάει το φως στο βάθος του τούνελ.

Οι εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας κουνάνε το μαγικό ραβδάκι τους και αποκαλύπτουν τους άσους στο μανίκι, αλλά πως να γίνει.. φορολόγηση χωρίς κλιμάκωση, δεν γίνεται. Μείωση σε όλες τις επιχειρήσεις, χωρίς να δούμε ποιος κερδίζει και ποιος χάνει μες στην κρίση, δεν γίνεται. Και φαντάζει η πολιτική όλη νομοσχέδια και αριθμητική, ασχέτως αν με τέτοια "αθώα" διατάγματα μεγεθύνονται οι ταξικές διαφορές και επηρεάζεται αρνητικά ο τρόπος ζωής όλων μας..

Εν ολίγοις..
1. ΔΕΝ θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης προς όφελος του κοινωνικού συνόλου με τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων. Η Πλατεία μπορεί να δρομολογήσει σημαντικές εξελίξεις - το θέμα είναι αν θα μας χωράνε. Και αυτό φάνηκε όταν την αποφράδα μέρα της συναίνεσης διεγράφησαν από τα διεθνή tabloid οι όροι για την Πέμπτη Δόση και το Μεσοπρόθεσμο..
2. ΔΕΝ θα καλύψει τις προσδοκίες κανενός η επαναφορά στην εξουσία ενός διαφορετικού λόχου νεοφιλελεύθερων καραβαναίνων διαφορετικής απόχρωσης.
3. ΔΕΝ είναι ποτέ αργά να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας ως λαός και να σβήσουμε από μέσα μας την ασφάλεια που νιώθαμε δίπλα στην εξουσία, να αναζητήσουμε λύσεις από κάτω προς τα πάνω, που θα αφορούν εξίσου τον άνεργο, τον μετανάστη, τον βιοτέχνη.

Το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένο, όπως καταλάβατε, στους φίλους και τις φίλες που θορυβημένοι από τις μεγάλες απογοητεύσεις, ετοιμάζονται να συναντηθούν με τη λαϊκή δεξιά, για μία ακόμη φορά, για ένα ακόμη απενοημένο στραβοπάτημα. Με πολύ αγάπη, το λοιπόν, σας χαρίζεται η κάτωθι "στοιχομυθία"..

Υστερόγραφο

Όποιος θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα δύσκολο εγχείρημα (που είναι), ας ρίξει μια ματιά στα.. ζόρια που τράβηξαν τον Οκτώβριο του '10 οι "σύντροφοι" της ΟΝΝΕΔ για την επιλογή του νέου λογοτύπου της οργάνωσης, στο zlatkogr.blogspot.com.

προσ/παρα/ανα

Σήκωσε αέρα
Και ξαφνικά, ήρθες

Τα σύννεφα απόψε ονειρεύονται
τις εφτά πληγές του φαραώ
κι εγώ τις δικές σου

Η νύχτα ξεσκονίζει τη μοναξιά μας
Όταν βουλιάζουμε στο κρύο τον Ιούλιο
Σβήνοντας τις οθόνες
Ελευθερώνοντας τα μάτια

Παζαρεύεις τον χρόνο για τον χώρο,
τον δρόμο για την στάση
Είναι τρελός ο δρόμος απόψε, σου λέω

Το φως κλείνει, κι όλα ανάβουν
Το φως κλείνει
Αφήνοντας στο τύμπανο μια λέξη
άλλη μέρα ξημερώνει
στον διαβάτη και τους μελλοθάνατους
Αύριο
Το καράβι φτάνει στο νησάκι

ΕΔ1 ∫ The Third and The Seventh

Το The Third and The Seventh είναι κάτι παραπάνω από ένα φιλμάκι. Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για ένα έργο-ύμνος στην αισθητική, την αρχιτεκτονική, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου. Παιχνίδια με το φως, ανθρώπινη παρέμβαση και (ανθρώπινη) φύση..

Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό και απροσδόκητο στοιχείο της ταινίας είναι το γεγονός ότι το σύνολο των πλάνων είναι "κινηματογραφημένα" σε ψηφιακό περιβάλλον! Τουτέστιν, αποτελούν προϊόντα υπολογιστή, ασχέτως εάν είναι εμπνευσμένα από υπαρκτά αντικείμενα ή αν αναφέρονται σε φυσικούς χώρους.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το έργο και τη φιλοσοφία του στην επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας www.thirdseventh.com. Ολόκληρη η ταινία είναι διαθέσιμη μέσω Vimeo, οπότε, πατήστε το play και δείτε το κατά προτίμηση σε πλήρη οθόνη..

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους φίλους των εικαστικών και της τέχνης του φακού, που με τόση χαρά παρατηρούμε να πληθαίνουν στα μέρη μας. Ελπίζοντας να βοήθησα να γίνει το πρωϊνό σας λίγο ομορφότερο..

The Third & The Seventh from Alex Roman on Vimeo.

Το μακρόπνοο και βραχύβιο Μεσοπρόθεσμο

Σε έκτη πανελλήνια μετάδοση, ένα έργο που έχετε χιλιάδες φορές ξαναδεί..

Σκηνοθεσία: ΠΑΣΟΚ - Παραγωγή: "Συναίνεση Ε.Π.Π.Ε."
ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ο λαός, στον ρόλο του Ντόρη

ΕΚΤΑΚΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ 2012-2015

Ποδηλατάδα

Στον Σίσυφο Γενικό

Νέα στήλη: Ελεύθερες διαθέσεις

Από αυτή την Κυριακή 26 Ιουνίου εγκαινιάζουμε την στήλη "Ελεύθερες διαθέσεις". Πως ήταν εκείνα τα καημένα τα DVD που μοιράζουν οι Κυριακάτικες; Καμία σχέση.. Σε συχνότητα μίας ανάρτησης την εβδομάδα, θα αναδημοσιεύουμε και θα προωθούμε καλλιτεχνικά έργα που κυκλοφορούν δωρέαν στο διαδίκτυο, κατά το μέτρο του δυνατού από νόμιμα κανάλια.

Σε καμία περίπτωση δεν ξεκινάμε αυτή τη στήλη με διδακτικό ύφος, αλλά αντίθετα, με φιλικό και ισότιμο κλίμα να προσφέρουμε στους αναγνώστες μας υλικό για ψυχαγωγία και σκέψη. Εξάλλου, καλοκαίρι έρχεται, ας ακούσουμε λίγη μουσική παραπάνω, ας προλάβουμε κάποια προβολή.. Ο καιρός και οι καιροί το απαιτούν :)

#10 - όταν το Σύνταγμα

όταν βουλιάξει το Σύνταγμα



χωρίς να πνιγεί στα χημικά



τότε και το τελευταίο ΟΧΙ θα βρεθεί κάτω από την επιφάνεια


Πηγές:
1. http://logioshermes.blogspot.com/2011/05/blog-post_9198.html
2. http://www.theatlantic.com/infocus/2011/05/mississippi-floodwaters-roll-south/100069/

11 απαντήσεις προς τον διερωτόμενο κ. Γιουρμετάκη - Η παράλλη άποψη..

Με πολύ χαρά διάβασα τα ερωτήματα του κυρίου Α. Γιουρμετάκη, το κείμενο και την ύπαρξη του οποίου δεν γνώριζα προ ανάγνωσης. Και αυτό δεν έχει καμία σημασία, μιας και σε μία συζήτηση μεταξύ αγνώστων, η πειθώ βασίζεται στο επιχείρημα και στο τεκμήριο, και όχι στο συναισθηματισμό και το προσωπικό στοιχείο. Εκμεταλλευόμενος, λοιπόν, το αυθύπαρκτο δικαίωμα του διαλόγου και της αντιπαράθεσης βάσει δημόσιας έκθεσης, θα επιχειρήσω να απαντήσω στις ερωτήσεις σας, χωρίς να εκπροσωπώ καμία ομάδα ή συλλογικότητα, παρά μόνο τον εαυτό μου. Φυσικά, τα σχόλια σας είναι ανοιχτά και καλοδεχούμενα!

Mήπως οι "αγανακτισμένοι" είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι των δημοσίων υπαλλήλων; Ένας ψύχραιμος αντίλογος, του Α. Γιουρμετάκη ΜΠΟΡΕΙ να το θεωρήσετε «αιρετικό», ίσως και «προβοκατόρικο» (κατά τον μεταπολιτευτικό νεολογισμό) το παρόν κείμενο, πλην όμως δεν θα προχωρήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων… Θα διατυπώσει απλώς ερωτήματα και θα αφήσει την κρίση των αναγνωστών να λειτουργήσει, ώστε να απαντηθούν… Στόχος να παραχθεί γόνιμος προβληματισμός ως προς τις αντιδράσεις μας στην πίεση που δημιουργεί το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας κι η πολιτική για την αντιμετώπιση του…

Ερώτημα πρώτο λοιπόν: το αδιέξοδο το δημιουργεί το χρέος ή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση για την αντιμετώπισή του;
~ Με τα μάτια κλειστά - η κυβερνητική πολιτική. Βλέπετε, όπως μία επιχείρηση παίρνει ένα δάνειο και περιμένει από την επένδυση να εισπράξει τουλάχιστον το κόστος, αντίστοιχα οι κυβερνήσεις δανείζονται χρήματα προκειμένου να εκμεταλλευτούν πόρους που δεν διαθέτουν ώστε να βελτιώσουν την παραγωγή τους ή να τους χρησιμοποιήσουν προς όφελος της κοινωνίας. Ουσιαστικά, το σημερινό χρέος είναι η αιχμή του ερωτήματος "γιατί βρισκόμαστε εδώ, που πήγαν τα λεφτά, γιατί υπάρχει ανεργία, ανισότητα, κοινωνική αναποτελεσματικότητα, κλπ". Επίσης, το κυρίαρχο ζήτημα είναι ότι κρίνεται δύσκολη (και με το Μνημόνιο αδύνατη) η εξυπηρέτηση του χρέους, ασχέτως του ποσού του. Τεκμήριο; Μαύρη βίβλος του Μνημονίου, σελ. 9. Για εναλλακτικές μεθόδους αντιμετώπισης του χρέους, σας παραπέμπω στον γλαφυρότατο κύριο Richard Wolf, και το διάσημο βίντεο με τίτλο ...λεφτά υπάρχουν.

Βέβαια, τελικός στόχος κάθε ανάλογης κινητοποίησης δεν είναι ούτε να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να έρθει η κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε να βρούμε τρόπο να πληρώνουμε το χρέος. Τα θέματα γύρω από τα οποία γίνεται τελικά η συζήτηση έχουν να κάνουν με τη Δημοκρατία, την Αυτονομία, την Οικονομία (του Ευκλ. Τσακαλώτου), στο σύνολό τους.


Ερώτημα δεύτερο: αν το αδιέξοδο το δημιουργεί η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του χρέους, λύνει το οικονομικό μας πρόβλημα η αλλαγή της κυβέρνησης; Ή μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι και για το ίδιο το χρέος; Κι αν ναι, ποιες είναι οι προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους; Να μην το πληρώσουμε όπως λέει ένα τμήμα της Αριστεράς, να πληρώσει η πλουτοκρατία, όπως λέει ένα άλλο τμήμα της, ή να μειώσουμε την φορολογία όπως λέει η Νέα Δημοκρατία;
~ Αποτελεί πλέον κοινή παραδοχή το γεγονός ότι οι κυβερνητικοί χειρισμοί τον τελευταίο χρόνο έχουν προκαλέσει περισσότερο κακό από ότι το αρχικό πρόβλημα, καθώς επίσης και ότι οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν υπήρξαν καταστροφικές τόσο στο "αντικειμενικό" οικονομικό κομμάτι, όσο και στο διευρυμένο κοινωνικό. Το ερώτημα αυτό είναι δύσκολο για την ώρα να απαντηθεί τεκμηριωμένα, μιας και συντρέχουν χίλια δύο, ωστόσο, όσο θα προχωρούν οι εργασίες της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου πιστεύω πως θα βλέπουμε φως.

Σε κάθε, όμως, περίπτωση, θα χρειαστεί ένα σύνολο κινήσεων και μέτρων - και μαγικά ραβδάκια δεν υπάρχουν. Λόγου χάρη, ένα τέτοιο κοκτέιλ μέτρων θα ήταν διαγραφή του ποσού του χρέους που προέκυψε από τον υπερδανεισμό, τους Ολυμπιακούς, τη Siemens, τον ΟΣΕ (το λεγόμενο απεχθές), η επαναφορά της φορολογίας των υψηλών εισοδημάτων και των νομικών προσώπων σε παλαιότερα ποσοστά (30%-40%), ο χαμηλότοκος δανεισμός από την ΕΚΤ, ίσως μία μείωση της ονομαστικής αξίας των κρατικών ομολόγων (κούρεμα), κρατικοποίηση μέρους του τραπεζικού συστήματος και εκμετάλλευση τουλάχιστον των κερδοφόρων επιχειρήσεων (βλ. ΟΤΕ-ΟΠΑΠ) που σήμερα ξεπουλιούνται στο όνομα των ταμειακών διαθεσίμων.


Ερώτημα τρίτο: είναι δυνατόν σ’ αυτή την χώρα πέντε κόμματα να έχουν πέντε διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης του οικονομικού αδιεξόδου; Αν ναι, πως δεν το κατάφεραν να έχουν τέτοιο πλουραλισμό ωραίων ιδεών οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί κι οι Ισπανοί και όσοι άλλοι λαοί έχουν χρέος και καταφεύγουν σε συναινετικές διαδικασίες;
~ Πολύ καλή απορία, και έχει να κάνει με την κατά την κοινή γνώμη υπερβάλλουσα πολυφωνία και την συναίνεση, για την οποία συναίνεση μάλιστα θα ακούμε συνέχεια μέχρι να εκλεγεί ο κ. Σαμαράς :-). Το ζητούμενο στην πολυφωνία είναι να ακούγονται όλες οι φωνές εξίσου και να αξιολογούνται ως εξίσου δυνατά προγράμματα. Ειδικά για τα ζητήματα της οικονομίας (και, ένα βήμα πίσω, για την κοινωνία) υπάρχει τεράστιο υλικό σε κάθε πλευρά, ασχέτως ποιά ανάλυση δεχόμαστε, ή πόσο ανακόλουθα έχουν αποδειχθεί τα κόμματα εξουσίας. Για να γίνω, ωστόσο, πιο συγκεκριμένος, το αίτημα της συναίνεσης τέθηκε από τη μεριά της κυβέρνησης ως μαξιλαράκι για την αποφυγή κοινωνικών αντιδράσεων, ασχέτως αν οι διαθέσιμες επιλογές ήταν "να σας μαχαιρώσουμε, ή να σας στραγγαλίσουμε;". I don't accept the range of options..


Ερώτημα τέταρτο: κι εγώ ανήκω στους «αγανακτισμένους», αλλά είναι δυνατόν να εκτίθενται ως «αγανακτισμένοι» στις πλατείες, και δημόσιοι υπάλληλοι που οικογενειακώς «έγλειψαν» επί σειράν ετών τους «πουλημένους» πολιτικούς για να τους διορίσουν;
~ Κοιτάξτε, καταρχήν νομίζω ότι ακόμα και οι κάποτε βολεμένοι (που τόσο πολύ τους ξεχέζαμε τη δεκαετία του 90', 00' και δίκιο είχαμε) πλέον τραβάνε εξίσου μεγάλο λούκι. Για παράδειγμα, όταν ανακοινώνονται 150.000 απολύσεις και μαζικό κλείσιμο φορέων, τους παίρνει και αυτούς η μπάλα.

Βέβαια, για να μην καθαγιάζουμε χώρους και καταστάσεις, το πρόβλημά σας έχει να κάνει περισσότερο με την έλλειψη ειλικρίνειας σε όρους κοινωνικής συμβίωσης. Τουτέστιν, εάν ποτέ κανένας δεν τους ξέχεσε παραδειγματικώς (σε φιλικό επίπεδο), ποιός ο λόγος να θεωρήσουν ότι ίσως αποτελούν μέρος του προβλήματος;


Ερώτημα πέμπτο: όταν καταγγέλλει ο Μίκης Θεοδωράκης το πολιτικό σύστημα, που τοποθετεί τον εαυτόν του; Με θητείες υπουργού τόσο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη όσο και στην κυβέρνηση Παπανδρέου, με βουλευτικές θητείες σε τρία κόμματα της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΕΔΑ, ενιαίος ΣΥΝ), ποιος υπηρέτησε περισσότερο απ’ αυτόν το καταγγελλόμενο πολιτικό σύστημα; Και καθώς καταγγέλλει και τα ΜΜΕ για απόπειρα χειραγώγησης των πολιτών, ποιος χειραγώγησε περισσότερο την κοινωνία από εκείνον που έθεσε το δίλημμα «Καραμανλής ή τανκς;»
~ Μην τα λέτε σε μένα, πείτε τα στον αγιοποιημένο Μίκη και τη Σπίθα, τους 300 Έλληνες (διάσπαση της Σπίθας), κλπ, κλπ.. :)


Ερώτημα έκτο: αν φύγουν οι ξένοι της τρόικας (που εμείς καλέσαμε) ποιος μας εγγυάται ότι, απελευθερωμένοι πλέον από τον κοινό αγώνα κατά των «νέων κατακτητών», δεν θα ξεκινήσουμε έναν νέο εμφύλιο για το ποιος έχει την ευθύνη της χρεοκοπίας;
~ Αν όντως ευδοκιμήσει το παρόν κίνημα και μακροπρόθεσμα βρεθεί η Τρόικα εκτός Ελλάδος, προφανώς και θα έχει παράλληλα επικρατήσει εκείνη η αντίληψη που θεωρεί ότι υπεύθυνοι για της χρεοκοπία της χώρας είναι α) οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις των τελευταίων 20+ ετών, β) οι μεγαλοεργολάβοι και μεγαλοοφειλέτες, γ) το ευνοημένο τραπεζικό σύστημα.. Θεωρείται απίθανο ο ανασφάλιστος των 450€ να ζητήσει τα ρέστα από τον "προύχοντα" μισθωτό των 720€..


Ερώτημα έβδομο: όταν βρίζουμε τους βουλευτές και μουντζώνουμε τη Βουλή, αναρωτιόμαστε ταυτόχρονα ποιος τους έδωσε με την ψήφο του το δικαίωμα να είναι εκεί; Και πως φανταζόμαστε την επόμενη Βουλή: με βουλευτές που τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά δεν θα θυμίζουν Έλληνες;
~ Το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης είναι πανταχού παρόν, και πολύ καλά κάνετε και το ανακινείτε. Πιστεύω πως κάποιοι οραματίζονται ένα άλλο σύστημα εξουσίας, ίσως χωρίς Βουλή (δεν διαφωνώ με σιγουριά), ίσως με μία άλλη Βουλή όπου η εξουσία δεν θα συσσωρεύεται σε πολλαπλές θητείες και χρηματοδοτήσεις, αλλά θα εναλλάσσεται και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα θα βρίσκονται εξίσου κοντά στο να ακουστούν όσο ο αιρετός βουλευτής (βλ. Δημοψηφίσματα, Άμεση Δημοκρατια Τώρα).

Σημειώστε επίσης ότι μέχρι στιγμής η συνέλευση του Συντάγματος απορρίπτει κατηγορηματικά την δημιουργία ενός ακόμη κόμματος, ακόμα και με άμεση βάση την Πλατεία. Το μέλλον προμηνύεται πλούσιο για τους φτωχούς..


Ερώτημα ενδέκατο: αφού το μνημόνιο (που είναι «όροι δανείου» και τίποτα περισσότερο) δεν μας αρέσει γιατί δεν αρνούμαστε την πέμπτη δόση μόνοι μας; Καλύτερα δεν είναι φτωχοί και ανεξάρτητοι; Ή μήπως μας φοβίζει η επιστροφή στην Ψωροκώσταινα;
~ Γιατί πολιτικά δεν υπάρχει δύναμη στη χώρα που θα πάρει την ευθύνη να πει τελεσίδικα "μένουμε" ή "φεύγουμε", ή αντίστοιχα "ευρώ" ή "δραχμή", ή αντίστοιχα "ΕΕ" ή "Αμερική" ή "Βαλκάνια". Και πολύ καλά κάνει, μιας και τα ζητήματα αυτά αποφασίζονται μόνο από τον λαό και μόνο εφόσον έχουν ακουστεί και εξεταστεί από πολλούς οικονομολόγους και διεθνολόγους.

Ακόμα και για αυτό που λέτε, μία εθελούσια έξοδος από το ευρώ (στις σημερινές πάντα συνθήκες), είναι καταδικασμένη να αποτύχει γιατί θα χαρακτηριζόταν ως παράδοση άνευ όρων. Αντίθετα, ένα από τα ισχυρότερα διαπραγματευτικά χαρτιά σήμερα είναι το γεγονός ότι η πορεία της χώρας και του χρέους επηρεάζουν σε τεράστιο βαθμό την υπόλοιπη ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα.. Κοινώς: Είμαστε ακόμα πολύ σημαντικοί για να μας πετάξουν, και κοστίζουμε πάρα πολύ για να μας διώξουν. Αντίθετα, μπορεί να επιδιωχθεί μία λύση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με την μεταφορά των δανείων μας στην ΕΚΤ και την μακροχρόνια (30 έτη) αποπληρωμή τους με το επιτόκιο 1% των ιδιωτικών τραπεζών. (Περισσότερα και σαφώς καλύτερα περιγράφονται εδώ από τον κ. Γ. Βαρουφάκη). Φυσικά, όλα αυτά ήταν και θα είναι ζητήματα πολιτικής οικονομίας και όχι λύσεις σε εγχειρίδια μαθηματικών..

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας,
Σφυράκι

Η βρόμικη λέξη από «Δ»

Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου, αρχισυντάκτη του Rednotebook.gr

Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, το να δουλεύεις στο Δημόσιο σήμαινε, μεταξύ άλλων, μια δουλειά σε Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης του ΟΑΕΔ, με αμοιβή γύρω στις 85.000 το μήνα (σε δραχμές), χωρίς ένσημα και δουλειά έξι ωρών. Στη δουλειά αυτή θα έκανες ακριβώς ό,τι και ο κανονικός συνάδελφός σου (ο μη «καταρτιζόμενος», ασφαλισμένος και μόνιμος), μόνο που αντί μισθού, εσύ θα κέρδιζες χαρτζιλίκι και… εμπειρία.

Θυμάμαι ακόμα το κωμικοτραγικό περιστατικό, δικαιούχος οικογενειακού επιδόματος να απαιτεί να εξυπηρετηθεί σε μέρα μη συναλλαγής με το κοινό, και να μπινελικώνει το δυστυχή «καταρτιζόμενο», που ματαίως προσπαθούσε να τον πείσει: «Ε, βέβαια, τι ανάγκη έχεις εσύ; Δημόσιος υπάλληλος δεν είσαι; Καφεδάκι, περιοδικάκι και στ’ α…ια σου», σιχτίριζε ο ασφαλισμένος και βρόνταγε την πόρτα στα μούτρα του εμβρόντητου.

Από το ’90 και μετά, η εχθρότητα απέναντι στο Δημόσιο ήταν το νέο τρεντ. Από το ΚΛΙΚ του Κωστόπουλου μέχρι και τα Ημισκούμπρια και απ’ την εκσυχρονιστική αριστερά έως την εκσυγχρονιζόμενη ακροδεξιά, όλοι (μα όλοι) όσοι θέλαν να καυτηριάσουν τα κακώς κείμενα θεωρούσαν ιερή υποχρέωσή τους να ξεκινήσουν απ’ το Δημόσιο.

Υπήρχε βεβαίως καπνός διότι υπήρχε και φωτιά. Όμως η επικράτηση των «νέων ιδεών», η ορθοδοξία των σομόν σελίδων και ο πολιτισμός του Cayenne δεν αφήναν χώρο και χρόνο για να ξεχωρίσει ο καπνός απ’τη φωτιά - η ήρα των κρατικών αξιωματούχων και κομματικών εγκάθετων από το στάρι των δημόσιων λειτουργών.

Αξιοποιώντας το κλίμα που θριάμβευε το ‘90, το αντιεξουσιαστικό ΠΑΣΟΚ του 2010 μάς πέταξε το τυρί του χαραμοφάη δημοσιοϋπάλληλου, εμείς πειστήκαμε ότι ήταν αυτός ήταν δίκαιο να ξεσκιστεί μήπως και γλιτώσουμε τη χρεοκοπία ως έθνος, και μόνο το είχαμε φάει πια, ανακαλύπταμε ότι ο κανιβαλισμός δεν ήταν παρά μόνο στην αρχή του. Ύστερα ήρθε το Μνημόνιο.

Αυτό που ως τρεντ χτίζεται πάνω από 20 χρόνια, και που στηρίζεται τόσο στην προπαγάνδα των νεοφιλελεύθερων όσο και στην αθλιότητα σημαντικών τμημάτων της δημόσιας διοίκησης, δεν θα μπορούσε να καταρριφθεί μέσα σε μερικούς μήνες. Αυτό εξηγεί, μεταξύ άλλων, και το σεληνιασμό των «Αγανακτισμένων» τη στιγμή που υψώθηκε στο Σύνταγμα το πανό της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Σήμερα όμως, ένα χρόνο μετά το Μνημόνιο, μπορεί κανείς να δει πιο νηφάλια τις συνέπειες της ψύχωσης με το Δημόσιο, που για χρόνια καίει τα χλωρά μαζί με τα ξερά.

Να τα πάρουμε ένα-ένα;

- Στα τέλη του ’80, οι περισσότεροι πίστευαν ότι λύση στην (αφόρητα) κρατική τηλεόραση και την κομματικοποίηση του Τύπου ήταν η ιδιωτική τηλεόραση. Ξέρει κανείς σήμερα πιστότερο σύμμαχο του κράτους από αυτήν;

- Στα μέσα του ’90, όλο και πιο πολλοί θεωρούσαν ότι η μετοχοποίηση οργανισμών όπως ο ΟΤΕ θα έδινε ώθηση στην ελληνική οικονομία. Ακόμα κι αν ως «ελληνική οικονομία» λογίζονταν αποκλειστικά οι μέτοιχοι, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για το κοινό, ιδίως όταν θα έσπαγε το μονοπώλιο. Πόσο επωφελείς για το κοινό υπήρξαν οι αλλεπάλληλες μετοχοποιήσεις και η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, όταν, εντελώς ενδεικτικά, μια πληροφορία τηλεφωνικού καταλόγου κοστίζει περίπου όσο ένα πακέτο μακαρόνια; Και πόσο επωφελής είναι για τους σημερινούς εργαζόμενους στις τηλεπικοινωνίες η νέα, «πλουραλιστική» κατάσταση με τις τόσες επιλογές;

- Το 2004 πήγαινες Αθήνα-Θεσσαλονίκη με 10 ευρώ φοιτητικό. Πόσα χρειάζεσαι σήμερα, στα χρόνια του ΟΣΕ των ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων;

- Το 2011, ένα μεταπτυχιακό ενάμισι χρόνου στη Γεωπονική απαιτεί δίδακτρα 6000 ευρώ, γεγονός που δεν τεκμηριώνει ακριβώς το δημόσιο χαρακτήρα του. Την ίδια στιγμή, στο εργαστήριο του εν λόγω μεταπτυχιακού οι φοιτητές δεν έχουν μύλο. Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;

- Για πολλά χρόνια, τέλος, πολλοί υποστήριζαν ότι «δημόσιο νοσοκομείο ίσον φακελάκι –και τέλος». Εξαφάνισαν μήπως το φακελάκι το Ιατρικό Κέντρο και το Ερρίκος Ντυνάν; Βελτίωσαν μήπως τα δημόσια νοσοκομεία; Και πόσο ρεαλιστικό είναι σήμερα το δίλημμα «ή στο δημόσιο, κι ας βρίσκεται σε χάλια, ή στο ιδιωτικό, αλλά με μια περιουσία για έξοδα νοσηλείας»;

Πώς πειστήκαμε άραγε μέχρι να συμβούν όλα αυτά; Πώς έγινε και δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με την εμπειρία από την Ευρώπη και γιατί η επιχειρηματολογία για το κακό Δημόσιο δεν κατέληγε ποτέ στην υπεράσπιση του καλού Δημόσιου, αλλά του «όπως να’ναι» ιδιωτικού; Πώς δεν αντιληφθήκαμε την από τα μέσα ιδιωτικοποίηση στο Δημόσιο (αυτή που ξεκίνησε με τις συμβάσεις και τις καταρτίσεις, τα stage, τα δεκάμηνα και άλλα τέτοια μεσαιωνικά) και γιατί δεν καταλάβαμε ότι ήταν ο πρόλογος για όσα χειρότερα θα συνέβαιαν στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί συνηθίσαμε να λέμε «δημόσιο» ό,τι ήταν απλά κρατικό, λειτουργούσε χωρίς κοινωνικό έλεγχο και με την παντοδυναμία του διευθυντικού δικαιώματος; Πώς δεν προσέξαμε ότι οι πιο φανατικοί «αντικρατιστές» (βουλευτές ή διανοούμενοι) ήταν, την ίδια στιγμή, οι πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές της κρατικοδίατης καπιταλιστικής ανάπτυξης –των περίφημων Συμπράξεων Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα;

Το μίσος για το Δημόσιο, οι ψεύτικες στατιστικές για τους δήθεν υπεράριθμους και οι ιστορίες για πολυεκατομμυριούχους υπαλλήλους, που διακινούν τον τελευταίο χρόνο με την ίδια ευκολία ψηφοφόροι του Κουβέλη και φαν του Άδωνη, συμπύκνωναν ιδανικά συγκεκριμένες κοινωνικές διαθέσεις. Όχι των ταλαιπωρημένων από τις ταπεινωτικές ουρές στο ΙΚΑ, ούτε των πολλών που έχουν να διηγηθούν (πραγματικές) ιστορίες με καρεκλοκένταυρους. Τις διαθέσεις των σύγχρονων ολιγαρχικών συμπύκνωναν. Αυτών που, ξεκινώντας πέρσι από τα «ρετιρέ» και τους «προνομιούχους» του Δημοσίου, σήμερα φτάνουν να απαιτούν το ξεπούλημα σε ιδιώτες ακόμα και του νερού που πίνουμε.

Αν η αντίστροφη μέτρηση μέχρι το Μνημόνιο ξεκίνησε απ’το Δημόσιο, ίσως αποκεί να έπρεπε να ξεκινήσει η αντιστροφή της: μια αφήγηση που θα μας επιτρέψει να δούμε τι έγινε τα τελευταία είκοσι χρόνια και να πούμε τι θα θέλαμε για τα επόμενα είκοσι. Δεν θα μπορούσαν άραγε όλα τα παραπάνω να αποτελέσουν ύλη για ένα θαυμάσιο ντοκυμανταίρ, επιτυχημένο όσο και το Debtocracy;

Πηγή - http://thepressproject.gr/theme.php?type=blog&id=4953

Καρφίλες, του Γ. Ματρακά #1

• Γιούχου.
• Buonasera , bella città..
• Οι δημοσκοπήσεις λένε συχνά μεγάλα ψέμματα και μικρές αλήθειες.
• Και δεν ξέρεις ποιό από τα δύο είναι ποιο ανησυχητικό.
• "Πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού δείχνει η έρευνα της Public Issue για την «Καθημερινή της Κυριακής» με την Νέα Δημοκρατία να περνάει μπροστά και το ΠΑΣΟΚ να δέχεται μεγάλη πτώση".
• Αυτό δεν λέγεται αλλαγή σκηνικού, Πράξη Β' λέγεται με αλλαγή ηθοποιού.
• Στο ίδιο έργο θεατές, και χωρίς διάλλειμα για τουαλέτα. Έτσι κι αλλιώς, χεσμένους μας έχουν.
• Και ο Γ. Παπανδρέου; Και ο Μανώλης Καψής; Και ο Ντεγκρέτσια;
• Αγανακτισμένος δηλώνει ο Κωσταντίνος μέσω του Αδέσμευτου: «Έχω παλαιότερα υποστηρίξει την ανάγκη να εκφράζει η ‘’σιωπηρή πλειοψηφία’’ του λαού τη θέση της στα πολύ σημαντικά γεγονότα, στις μεγάλες, δύσκολες στιγμές της χώρας».
• Ναι ναι, ο Γλύξμπουργκ που διεκδικούσε ως ιδιώτης περί τα 600 δισ. δραχμές (1,4 δισ. δολλάρια) στηρίζει την διαμαρτυρία της δοκιμαζόμενης εργατικής τάξης. Πήρε τα 1,3 αλλά δεν είναι και λίγα.
  
• Όλοι μαζί με τις διαμαρτυρίες, αρκεί να γίνονται σιωπηρά.
• Φωνή λαού, οργή θεού, αλλά αν και πανταχού παρών, ο θεός δεν μένει στο Μαξίμου.

• Μη φοβάστε, σύντροφοι, το ΠΑΣΟΚ δεν πεθαίνει.
• Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα, είναι λιώμα.
• Ο Αντρέας είναι ιδέα, και οι ιδέες δεν πεθαίνουν.
• Κακό αυτό.
  
• Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα, αλλά ο Αντρέας είναι "πιώμα"..
  
• Τα 'λεγε κι ο Τριανταφυλλίδης, αλλά εμείς γελάγαμε με τον Τραμπάκουλα.
• Αγαπάω ΝΔ.
• Πιο κόμμα πεθαίνεις.
• Είχα ξεκινήσει να γράφω και για το logo31 της ΟΝΝΕΔ, αλλά βαρέθηκα, κρίμα τα παιδάκια.
• Το e-mail του gov.gr με το διάσημο βίντεο βρέθηκε αυτομάτως στα Junk.

• Και μετά σου λέει δεν υπάρχει τεχνητή νοημοσύνη..
• Για την φυσική δεν ξέρω.
  

Υπογραφή
Γιώργος Ματρακάς

Δηλώσεις του Προέδρου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Μεσολογγίου στους 105,5 Στο Κόκκινο

Στην πρωϊνή εκπομπή Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα με τον Άγγελο Τσέκερη και τον Γιώργο Κυρίτση φιλοξενήθηκε χτες ο πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Μεσολογγίου, κ. Γ. Θεοφιλάτος, σε τηλεφωνική συνέντευξη σχετικά με τις τελευταίες κινητοποιήσεις των Αγανακτισμένων και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής μας.

-Κύριε Θεοφιλάτε, καλημέρα σας. Γιατί ξεσηκώνεται σήμερα το Μεσολόγγι; Πολιορκείστε;
-Βέβαια πολιορκούμαστε, αλλά όχι από τους πάλαι ποτέ Τούρκους. Έχουμε σύγχρονους βαρβάρους. Θα πρέπει να πω ότι αυτή η στιγμή η περιοχή μας βιώνει μια πολιορκία από την κυβέρνηση σε ό,τι αφορά αρκετά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν και δυστυχώς δεν ανοίγουν τα αυτιά τους να ακούσουν. Από τις αρχές του 2011 εμείς σαν διοίκηση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, με υπεύθυνο και τεκμηριωμένο τρόπο τα αναδείξαμε. Μπορώ να σας πω με συντομία ότι είναι, το Νοσοκομείο, το οποίο οδεύει προς συγχώνευση, σε κατάργηση κλινικών του, με την υπαγωγή του στον τέταρτο πόλο που είναι η γειτονική πόλη του Αγρινίου.

-Άρα δηλαδή η νοσηλεία του θα γίνεται στο Αγρίνιο;
-Όχι ακριβώς, το μετατρέπουν σε κέντρο νοσηλείας αστικού τύπου, όπως καταλαβαίνετε, δεν θα λειτουργεί σε 24ωρη βάρδια π.χ. η καρδιολογική ή η παιδιατρική κλινική. Αυτά θα είναι λίγο για τις πρώτες βοήθειες. Θα είναι λίγο δηλαδή, χαριτολογώντας -ας μου επιτραπεί- νοσοκομείο-τροχονόμος. Πηγαίνεις, "τι πρόβλημα έχεις; Τράβα προς το Αγρίνιο", ή αν είναι πιο σοβαρό "τράβα προς το Ρίο".
Ένα δεύτερο αίτημα είναι το θέμα των ΤΕΙ. Όπως ξέρετε, εδώ υπάρχουν δύο σχολές από τρία τμήματα η κάθε μία, υπάρχει αυτόνομο ΤΕΙ. Στην μία σχολή, την ΣΤΕΓ, στα τρία τμήματα, δεν θα εισαχθούν φέτος πρωτοετείς, με αποτέλεσμα τον μαρασμό των σχολών, μία εξ αυτών είναι και οι Ιχθοκαλλιέργειες, η πρώτη που έγινε στην Ελλάδα το '82, και όπως ξέρετε, εδώ ο υδροβιότοπος της περιοχής καθιστά αναγκαία μία τέτοια σχολή. [...] Είναι βασικός πνεύμονας για την πόλη, όχι μόνο επειδή τα παιδιά μένουν εδώ και νοικιάζουν σπίτια, αλλά είναι σημαντικό σε μία επαρχιακή πόλη να κυκλοφορούν φοιτητές, το λέω αυτό με νόημα. Έχουμε γύρω στους 5.000 φοιτητές. Θα είναι σοβαρή αιμοραγία αν τρία τμήματα συρρικνωθούν.
Ένα άλλο αίτημα είναι η μοίρα του 2/39 Συντάγματος Πεζικού, η κατάταξη στρατιωτών από τις επόμενες ΕΣΟ δεν θα είναι εφικτή, άρα στο μέλλον προδιαγράφεται π.χ. για μετανάστες ή.., δεν το έχουν πει βέβαια ευθέως, αλλά όταν είναι να κλείσει το 2/39 δεν μπορούμε να τους εμπιστευθούμε ότι το κάνουνε για καλό.

-Εσείς τώρα εκεί ως Εργ-υπαλληλικό κέντρο, στρατηγικά για την ανάπτυξη και την επιβίωση του Μεσολογγίου, τί προτείνετε; Διότι, όλα αυτά που μας περιγράφεται είναι η άμυνα της πόλης απέναντι στην λαίλαπα του Μνημονίου. Στρατηγικά, που θα έπρεπε να πάει το Μεσολόγγι στα επόμενα χρόνια; Γιατί δεν είναι θέμα να μείνει το στρατόπεδο ή να φύγει το στρατόπεδο..
-Αυτά είναι το πακέτο των αιτημάτων, αλλά αν μου επιτρέπετε, δεν στεκόμαστε σε αυτά. Να είμα λίγο ειλικρινής, έβαλα πολύ νερό στο κρασί γιατί αυτό που κυρίως ενδιαφέρει είναι να δημιουργηθεί μία συνείδηση πολτιών που θα πάρουν τις υποθέσεις που διακυβεύονται στα χέρια τους. Το Μεσολόγγι, δυστυχώς, παρ' όλη την ιστορική του διαδρομή και κουλτούρα, τα τελευταία χρόνια βιώνει μία "αφασιακή" κατάσταση, δεν βλέπουμε δηλαδή τα αντανακλαστικά που πρέπει να επιβάλλονται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ως εκ τούτου, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία η σημερινή κινητοποίηση, αυτή η κατάσταση να μπορέσει να εξελιχθεί και να αποκτήσει κάποια ριζοσπαστικά φορτία. Γιαυτό ακριβώς πρέπει πάση θυσία να είναι πάνδημη και δημιουργική, να γίνει συζήτηση στην κεντρική πλατεία, να αναδειχθούν ζητήματα.. Το Μεσολόγγι έχει να επιδείξει ένα εξαιρετικό γεωπολιτικό περιβάλλον, μία μαρίνα με τεράστιο δυναμικό που καρκινοβατεί και μένει στα αζήτητα, έχει την πολιτιστική του κληρονομιά που μπορεί να γίνει πόλος έλξης ντόπιων και ξένων..

-Περιγράψτε μας λίγο την κινητοποίηση, τι θα γίνει σήμερα..
-[...] Κεντρικό μας σύνθημα είναι ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ-ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, δεν εκλιπαρούμε, αλλά είμαστε σε εγρήγορση για τα επόμενα μέτρα που έρχονται. Εκτός από το πεδίο των αιτημάτων, συμπληρώνω τη συλλογιστική που σας ανέπτυξα νωρίτερα, αυτό που ενδιαφέρει είναι να αρχίσει να κινείται μία ανάλγητη κοινωνία, και κατά δεύτερον, επειδή θα 'ρθουνε σοβαρότερα προβλήματα που δεν αφορούν μόνο την πόλη αλλά όλους τους πολίτες και όλο τον λαό μας, θα πρέπει να είμαστε σε μία εγρήγορση, να διατηρήσουμε μία συνοχή, και επειδή προβλέπεται ένα σοβαρό ρήγμα στον κοινωνικό ιστό, για να μην βγάζει ο ένας τη σάρκα και γδέρνει τον άλλον, έχω την αίσθηση ότι η σημερινή κινητοποίηση μπορεί να έχει και ένα μήνυμα διατήρησης μιας κοινωνικής συνοχής που νομίζω ότι την έχουμε ανάγκη. Παράλληλα, να πω ότι σε δεύτερη φάση, θα αναπτύξουμε άμεσα το δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης, που σαν ΕργΥΚέντρο το είχαμε βάλει μπροστά από πέρυσι το καλοκαίρι, ακριβώς βλέποντας ότι η οικονομική εξαθλίωση φέρνει την εξαθλίωση των μυαλών, και η εξαθλίωση των μυαλών έχει τις παρενέργειες των τυφλών χτυπημάτων, των μη στοχοποιημένων κινημάτων, κλπ, κλπ.

---

Ολόκληρη η εκπομπή βρίσκεται εδώ
http://stokokkino.gr/ekpompes/nea-katastasi-nea-kathikonta/2011-06-01.mp3/view

Εάν έπρεπε υποχρεωτικά να επιλέξετε, θα προτιμούσατε να μείνετε άνεργος εσείς ή ο συνάδελφός σας;

Εάν έπρεπε υποχρεωτικά να επιλέξετε, θα προτιμούσατε να μείνετε άνεργος εσείς ή ο συνάδελφός σας;

Εγώ	10 (17%)
Ο συνάδελφός μου	30 (52%)
Δεν θα απαντήσω με ειλικρίνεια	17 (29%)

Ψήφοι μέχρι αυτήν τη στιγμή: 57
Η ψηφοφορία έκλεισε