"Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για οποία πολέμησε ο κόσμος μας και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας, στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο" Η δήλωση του Σεφέρη στις 29 Μαρτίου του '69 ξεφεύγει των χαρακτηρισμών μας. Σίγουρα αληθινή και ελληνική. Δεν μπορεί βέβαια να γίνει λόγος για τον "φυγόμαχο" Γιώργο, αλλά μόνο για τον ποιητή Σεφέρη. Το πόστο του στο εξωτερικό αποδείχθηκε πιο δύσκολο και εμπόλεμο από αυτό του εσωτερικού. Η απονομή δε του Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1969, από όπου και η "πανηγυρική" ομιλία, πέτυχε στο να γνωστοποιήσει το εθνικό μας πρόβλημα σε μια Ευρώπη που ενώ έβραζε στο Παρίσι, πάγωνε στην Αθήνα.
Η στασιμότητα της πολιτικής καλλιτεχνικής ζωής ενός τόπου αποτελούν σίγουρα κίνδυνοι για την ελευθερία του. Αυτό είναι η επανάσταση. Ένα ανακάτεμα στο καζάνι του λαού με μια ξύλινη κουτάλα, σαν εκείνες που είχαν οι γιαγιάδες μας. Μια αναταραχή, το χάος σε σμίκρυνση για το καλό της τάξης, η αναρχία στην υπηρεσία των Αρχών, και όχι των ταξιαρχών. Το νερό στο ποτήρι που δεν ανανεώνεται βρομίζει, λερώνει, σκονίζεται. Μην ξεχνάμε ότι μόνο το αλκόολ καλυτερεύει με το να κάθεται ήσυχο στο βαρέλι του. Και το αλκόολ, βλέπετε τι κάνει στον κόσμο μας..
Σήμερα, δεν είναι Σάββατο. Σήμερα, δεν είναι 17. Σήμερα, δεν είναι '73. Και εγώ, δεν ήμουν εκεί. Και δεν ανέχομαι να το θυμάμαι αυτό μόνο σήμερα. "Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει, είναι εθνική επιταγή."
φίλε/η καλά τα λες. με πονάει πολύ κι εμένα αυτή η "γιορτή". θα ανεβάσω σε δυο μέρες κάτι επετειακό λίγο διαφορετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ. σε ευχαριστώ για το link