Καρφίλες, του Γ. Ματρακά #2

• Ξοφλήσαμε.
  
• Τότε πως γίνεται να χρωστάμε;
• Δεν κατάλαβες, ξοφλήσαμε ως χώρα, χρωστάμε ως έθνος.
• Κυκλοφορεί ακόμα αυτό;
• Ουου, και δεν φαντάζεσαι πόσο φοριέται..
• "
  
• Ξέρεις, έθνος, είσαι ωραίος ως Έλλην, αλλά.. να..
  
• Λέγε του λόγου σου, θα με σκάσεις.
• Να, ξέρεις τώρα.. ε, δεν είστε δα και όολοι έθνος.
• Τι λες; Δεν σε καταλαβαίνω..
• Ε, να, ας πούμε.. αυτό το παιδί που έχεις για το χτήμα.. ε, δεν είναι Έλλην.
• Ωρέ το ξέρω, αλλά ίντα να τονε κάνω; Εφτά χρόνους τον έχω στη φράουλα, εδώ μεγάλωσε.
• Να πάρεις το γιο σου κοντά, τότε.
• Δε μπορεί, είναι σπουδαστής.
• 
  
• Ναι ε; Ξέρεις.. ε τότε.. ούτε αυτώς είναι και τελείως έθνος.
• Ο Αντρέας δεν είναι έθνος; Γιατί, μάνα μου, τι σου 'κανε;
• Ε να.. Όχι ότι φταίει τίποτε το παλικάρι, αλλά πως να το κάνουμε, τώρα με το νόμο, θα μας παιδέψει κι αυτός λιγάκι, ε;
  
• Ε και τι να κάνει, αφού του παίρνετε το βιβλίο από τα χέρια, να μην σου τραβήξει μια να σ' το πάρει πίσω;
  
• Δε λέω, βρε έθνος, αλλά καταλαβαίνεις..
• Καταλαβαίνω.
• 
  
• Ρε συ, μόρτη, να σε κάνω μια κουβέντα;
• Πες το.
• Εσύ δηλαδή, για να 'χουμε καλό ρώτημα, είσαι έθνος για δεν είσαι;
• Ναι, αμέ! Τα δικαιώματά μου όλα τα 'χω, και χρήματα στην άκρη, και μια καλή δουλίτσα να με περιμένει..
• Έ όχι ρε παλουκάρι μου, κάνε μας τη χάρη τότε και τράβα στη γωνιά σου. γιατί μια φορά έθνος δεν θα γίνεις.
• "
  

Υπογραφή
Γιώργος Ματρακάς