Ποιo άσυλο ιδεών;, από τον τσαντίλας

(αναδημοσίευση από τον τσαντίλα)

Με την ψήφιση του νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου για την ανώτατη εκπαίδευση την Τετάρτη 24/8/11 έχουμε εκτός της κατάργησης ουσιαστικά του δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου και την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Στο νομοσχέδιο δεν κατονομάζεται καν το πανεπιστημιακό άσυλο και κατά συνέπεια παύει να υπάρχει.

Η υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου ισχυρίζεται ότι το άσυλο τώρα πια θα "επιστρέψει στις ρίζες του" και θα " προστατεύει την ελευθερία ιδεών και ανθρώπων αλλά "όχι" στην καταστρατήγηση του από όποιον επιβάλει τους δικούς του όρους" [1]

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται πολλά χρόνια τώρα και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ [2] , προσθέτοντας και τον φοιτητικό συνδικαλισμό σε αυτά που το άσυλο πρέπει να προστατεύει , αλλά και η σύγχρονη νεοφιλελεύθερη αρθρογραφία (Πρετεντέρης, Παπαδημητρίου κτλ).

Στο παρελθόν πολλές φορές μας έχουν αποκαλύψει οι πολέμιοι του πανεπιστημιακού ασύλου πως την εννοούν αυτή την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.

από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας [3]

Διακίνηση ποιών ιδεών;

Εξ ορισμού, βέβαια, για να χρειάζονται «ασυλία» οι ιδέες θα πρέπει να κινούνται στα όρια της νομιμότητας ή έστω στο περιθώριο του κυρίαρχου λόγου. Όλως παραδόξως, ωστόσο, όποτε τέθηκε ζήτημα, οι περισσότεροι απ' τους εν λόγω τιμητές διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την «κατάχρηση» των πανεπιστημιακών χώρων.

* Εν έτη 1988, π.χ., το «Βήμα» χάλασε κόσμο για μια εκδήλωση στην πανεπιστημιούπολη για την αποποινικοποίηση της χρήσης χασίς. Οι πρυτανικές αρχές, αλλά και το τοπικό αστυνομικό τμήμα διασύρονταν επί βδομάδες για «υπόθαλψη εγκληματιών» που, κατά το ρεπορτάζ, κάπνισαν συμβολικά μερικά «στριφτά».

* Στις 28 Μαρτίου 1991, μέλη της κυβερνητικής ΔΑΠ-ΝΔΦΚ διέλυσαν βίαια στο Αριστοτέλειο εκδήλωση της αριστερής παράταξης ΕΣΟΦ με θέμα τις μειονότητες της Βόρειας Ελλάδας. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, επικεφαλής των τραμπούκων ήταν ο ίδιος ο δεξιός αντιπρύτανης (μετέπειτα πρύτανης) του ΑΠΘ, Αντώνιος Μάντης. Η εκδήλωση μετατέθηκε στις 28 Απριλίου, ματαιώθηκε όμως ξανά διά ροπάλου.

* Το 1992 εκατοντάδες πανεπιστημιακοί κατήγγειλαν δημόσια, με διατεταγμένη συλλογή υπογραφών, ως «ανεύθυνους» κι «εθνικά επικίνδυνους» τους συναδέλφους τους που υποστήριζαν την ελευθερία του λόγου, με αφορμή τη δικαστική καταδίκη 4 φοιτητών για «διασπορά ψευδών ειδήσεων» (επειδή ισχυρίστηκαν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν μειονότητες και -μη κατονομαζόμενοι - επικίνδυνοι ακροδεξιοί!).

Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές αυτού του μακαρθικού ξεσπάσματος συγκαταλέγονται ουκ ολίγοι απ' τους σημερινούς θιασώτες της «ακαδημαϊκής ελευθερίας» δια του περιορισμού της φοιτητικής «ασυδοσίας».

* Νωπός είναι, τέλος, ο σάλος που ξεσηκώθηκε, όταν πέρσι η επιτροπή γιορτασμού του Πολυτεχνείου επέτρεψε να εκτεθούν στον χώρο του ΕΜΠ ζωγραφικοί πίνακες καταδικασμένων στην υπόθεση της 17Ν.

Βλέπουμε λοιπόν ότι όταν λένε ελεύθερη διακίνηση ιδεών εννοούν των δικών τους και μόνο ιδεών.

Και ήρθε να μας το αποδείξει περίτρανα και ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Άδωνις Γεωργιάδης λίγες μόλις μέρες μετά την ψήφιση (και από το κόμμα του) του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου.

Περιχαρής ο Α.Γεωργιάδης πανηγυρίζει και δηλώνει πως αμέσως μόλις ο νόμος τυπωθεί σε ΦΕΚ θα στείλει τις αστυνομικές δυνάμεις να κλείσουν τον "αναρχικό" indymedia. Μάλλον οι αναρχικές ιδέες δεν περιλαμβάνονται σε αυτές που πρέπει να διακινούνται ελεύθερα...

Οι πολέμιοι της ακαδημαϊκής ελευθερίας αλλά και της δημόσιας παιδείας θα πετάξουν τώρα πια τις μάσκες. Η σύγκρουση θα είναι σφοδρή και η πανεπιστημιακή κοινότητα χρειάζεται την στήριξη όλης της κοινωνίας για να την κερδίσει. Ας την έχει. Το πανεπιστήμιο φτιάχνει τον κόσμο του αύριο και μας αφορά όλες και όλους.

[1] Άρθρο στη Καθημερινή της Κυριακής
[2]http://www.mediscene.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=44:2011-04-14-20-57-11 - ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Ιατρικής ("Το άσυλο ανομίας να ξαναγίνει άσυλο Ιδεών")
[3]http://www.iospress.gr/ios2006/ios20061126.htm