Δεν μπορώ να σκεφτώ τίτλους. Πήρα καινούργιο κινητούλι (ουουουου, καπιταλιστικό γουρούνι..) και ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες. Πειράζω φωτισμούς, χρώματα, μέχρι LED φωτάκια έβαλα για να πετύχω το αισθητικό αποτέλεσμα. Όταν πάρω καρτούλα για μεταφορά θα τις ανεβάσω να τις δείτε. Να αναμένετε λίαν συντόμως και δημιουργία της Παρασκευής αποβραδίς, όταν ακόμα ο Σεφέρης έπαιζε με τις λέξεις στο δωμάτιό μου.

Το perfect strangers συνεχίζει να παίζει ξανά και ξανά, κάνοντας κύκλους σε παρελθόντος μονοπάτια, από τότε που ακόμα οι Deep Purple έπαιζαν μαζί. Βλακεία τους που δεν είναι full συγκρότημα όπως τότε, αλλά η ασυμφωνία χαρακτήρων δεν είναι ότι καλύτερο για να παράγεις masterpieces όπως το Perfect Strangers, Lazy, Never before, When a blind man cries κλπ. Από ότι ξέρω συνεχίζουν τις εμφανίσεις οι παλιοί Glover, Gillan, με καινούριους πληκτρά, κιθαρίστα, ντράμμερ, οι οποίοι όμως καλύπτουν με το παραπάνω τις Βαθύ Μωβ ανάγκες των φίλων της μπάντας.

Και μια είδηση, έτσι για το καλησπέρα:
Υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού συνελήφθη τα ξημερώματα της Δευτέρας έξω από το κέντρο διασκέδασης "Καραμέλα", στη Λεωφόρο Συγγρού, την ώρα που ετοιμαζόταν να δολοφονήσει επιχειρηματία.

Ο δράστης ομολόγησε ότι θα εκτελούσε συμβόλαιο θανάτου μετά από εντολή τρίτων, έναντι χρηματικής αμοιβής 30.000 ευρώ. Όπως ομολόγησε ο δράστης είχε κλείσει συμφωνία με ανταγωνιστή του ιδιοκτήτη του κέντρου "Καραμέλα" προκειμένου να τον δολοφονήσει. Στην κατοχή του βρέθηκε πιστόλι.

Για τη δολοφονία του επιχειρηματία η τιμή ήταν 30.000 ευρώ, από τα οποία 15.000 είχε πάρει προκαταβολικά και τα υπόλοιπα μετά την εκτέλεση.

Επιπρόσθετα, ο υπαξιωματικός ομολόγησε μαζί και σειρά εκβιάσεων, σε βάρος καταστημάτων στην Αθήνα και καλλιτεχνών, που είχε διαπράξει μαζί με ομάδα ''μπράβων'' του εντολέα του.

Για αυτό να μην γίνετε ποτέ πλούσιοι, κοστίζει..

War just isn't

War is not about who is right, but who is left

Και αυτό για να δείτε ότι ο πόλεμος και η ειρήνη δεν έχουν να κάνουν και πολύ με την Αριστερά και την Δεξιά. Το αγγλικό λογοπαίγνιο δεν επιδέχεται ακριβούς μετάφρασης, αλλά προτάσεις στο sfyraki@mailbox.gr ή υπό μορφή σχολίων φυσικά θα ληφθούν υπόψη.

Κραυγή πίσω από τα κάγκελα της κατάληψης

(sfyraki, υπερήφανος και σύμφωνος συμμαθητής της Εύας. Μπράβο κορίτσι μου!!!)

«Μην μας κάνετε πειραματόζωα και άλογα κούρσας για τις Πανελλήνιες»

«Διαμαρτύρονται τώρα γιατί το σχολείο είναι κλειστό και δεν γίνονται μαθήματα, αλλά δεν διαμαρτύρονται όταν μετά το Πάσχα η Γ' Τάξη δεν κάνει μάθημα, γιατί δεν υπάρχουν μαθητές μέσα στις τάξεις. Ας αναρωτηθούν γιατί λείπουν οι μαθητές και ίσως καταλάβουν τι ακριβώς είναι το λύκειο στην εκπαίδευσή μας»

Ηταν μια σχεδόν αστεία κατάληψη. Ή τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε. Δεν υπήρχε κάποιο σημαντικό γεγονός να την πυροδοτήσει. Δεν υπήρχε κύμα καταλήψεων για γενικότερα θέματα παιδείας σαν αυτά που οδήγησαν στις περυσινές καταλήψεις. Τα αιτήματα ένα ένα ξεχωριστά φαινόταν αδύναμα, αναιμικά, δευτερεύοντα. Ποιος νοιάζεται τώρα για τις βρώμικες τουαλέτες ή την παντελή έλλειψη εργαστηρίων; Ποιος κοιτάει πια τα κλειδωμένα, αραχνιασμένα γυμναστήρια ή τις γυψοσανίδες που χωρίζουν τις αίθουσες; Ασε που έτσι μπορείς να παρακολουθείς δύο διαφορετικά μαθήματα την ίδια ώρα. Τα έχουμε συνηθίσει. Εχουμε αποδεχτεί ότι έτσι είναι τα πράγματα. Ετσι τα βρήκαμε, έτσι θα τα αφήσουμε. Ετσι είναι το σωστό. Γιατί να διαμαρτυρηθούμε; Μήπως πρόκειται να πετύχουμε τίποτα; Μήπως οι δίπλα είναι καλύτερα για να ζηλέψουμε;

Η μίζερη καθημερινότητα ενός γκρίζου λυκείου που όλοι ξέρουν τα κακώς κείμενα και όλοι καμώνονται ότι δεν τρέχει τίποτα. Που διαμαρτύρονται τώρα γιατί το σχολείο είναι κλειστό και δεν γίνονται μαθήματα, αλλά δεν διαμαρτύρονται όταν μετά το Πάσχα η Τρίτη τάξη δεν κάνει επίσης μάθημα γιατί δεν υπάρχουν μαθητές μέσα στις τάξεις. Ας αναρωτηθούν, λοιπόν, γιατί λείπουν οι μαθητές, και τότε ίσως καταλάβουν τι ακριβώς είναι σήμερα το Λύκειο στην εκπαίδευσή μας.

Και η θεατρική παράσταση καλά κρατεί.

Ο καθένας στον ρόλο του. Αυτοί να μας κοροϊδεύουν ότι αυτό είναι το σχολείο των ονείρων μας, σχολείο με Σ κεφαλαίο που θα μας δώσει όλα τα εφόδια για να βγούμε ακαδημαϊκοί πολίτες και εμείς τους κοροϊδεύουμε ότι συμμετέχουμε.

Δεν μας πολυνοιάζει κιόλας για το πρωινό σχολείο. Εχουμε πάντα το απογευματινό που θα καλύψει τις ανάγκες μας. Ετσι, δεν διαμαρτυρηθήκαμε όταν είπαν ότι η κατάληψη έγινε απλά και μόνο γιατί βαριόμαστε να κάνουμε μάθημα. Εξάλλου, μπορεί να είχαν και δίκιο.

Μην περιμένετε από εμάς τις καθιερωμένες διαδικασίες, τα οργανωτικά σχήματα, την κλιμάκωση του αγώνα, τα πολύ λογικά επιχειρήματα.

Μην ξεχνάτε τους στίχους του Σαββόπουλου για τους δεκαεξάρηδες και τα λύκεια.

Είμαστε απρόβλεπτοι.

Dubito ergo sum. (Αμφιβάλλω άρα υπάρχω.)

Ναι, ήταν μια αστεία κατάληψη που πρώτα έκλεισαν οι πόρτες και μετά εκφράσαμε τα αιτήματα.

Γιατί βαριόμαστε αυτό που εσείς λέτε μάθημα. 8-2 σχολείο, 3-9 φροντιστήριο. Αυτή είναι η ζωή μας και δεν αντέχουμε άλλο.

Δεν είναι οι εξετάσεις, δεν είναι οι βαθμοί

Είναι που μας τρώτε όλη τη ζωή

Θέλουμε χρώμα στο γκρίζο, κίνηση στην ακινησία και όχι να γινόμαστε πειραματόζωα και άλογα κούρσας για τις Πανελλήνιες.

«...Από την πιο τρυφερή ηλικία οι Ελληνες φτάνουν ταχύτατα στο συμπέρασμα πως η Παιδεία είναι παιδεμός, καταπίεση, πλήξη, αφυδάτωση των ικμάδων τους... και τελειώνουν τις «σπουδές» τους χωρίς να υποψιάζονται πως η αληθινή Παιδεία είναι ηδονή, πλουτισμός, απελευθέρωση του ατόμου».

Μ. Πλωρίτης

Αν αυτά σας φαίνονται θολά, οραματικά, παραληρηματικά και ανέφικτα θυμηθείτε τα λόγια του Ε. Παπανούτσου:

Οι νέοι είναι προορισμένοι να κατακτούν, οι γέροντες να συντηρούν.

Αλλά δεν πειράζει. Μπορούμε να είμαστε και πιο ρεαλιστές. Ας κάνουμε το πρώτο, μικρό, αυτονόητο βήμα. Ας ζητήσουμε με αξιοπρέπεια αυτά που πρέπει να έχουμε και έχουν την υποχρέωση να μας παρέχουν.

Ζούμε στο 2007 σε μια χώρα που δεν έχει εμπλακεί σε πόλεμο τα τελευταία 50-60 χρόνια. Ζούμε σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απαιτούμε σχολεία αντάξια της θέσης της χώρας. Η κατάσταση με τις αυλές των σχολείων γεμάτες παραπήγματα σε στυλ προσφυγικών καταυλισμών δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν, και είναι ντροπή να ξοδεύουμε ενέργειες ζητώντας να μας φέρουν και άλλα γιατί μας λείπουν αίθουσες. Εχουμε χάσει πια κάθε αίσθηση του μέτρου; Δηλαδή, είμαστε ανεδαφικοί όταν ζητάμε τις βασικές προδιαγραφές ενός σύγχρονου σχολικού κτιρίου και είστε ρεαλιστές όταν μας βάζετε να κάνουμε μάθημα στις παράγκες; Και δεν διαμαρτύρεται κανείς;

Ζούμε στην κοινωνία της «πληροφορίας» και του διαδικτύου. Η πολιτεία συνεχώς υπόσχεται την αναβάθμιση των σπουδών με τη χρήση υπολογιστών. Σε χώρες της ΕΕ ήδη υπάρχει αναλογία ενός υπολογιστή ανά μαθητή. Το σχολείο μας (τρομάρα του) συμμετέχει στο πρόγραμμα «ΟΔΥΣΣΕΙΑ» που προβλέπει την προώθηση της πληροφορικής με ανάπτυξη προγραμμάτων από τους μαθητές.

Σας ενημερώνουμε λοιπόν ότι το σχολείο μας διαθέτει 6, ολογράφως έξι, υπολογιστές για τις ανάγκες των μαθητών του, εκ των οποίων λειτουργούν στοιχειωδώς οι 2, ολογράφως δύο. Και δεν ντρέπεται κανείς.

Στα βιβλία που μας δόθηκαν φέτος περιλαμβάνονται και οδηγοί για τα εργαστήρια Φυσικής - Χημείας και Τεχνολογίας. Χρήσιμο το πείραμα, απαραίτητο στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αν είχαμε εργαστήρια. Αλλά δεν έχουμε. Και αυτό που ζητάμε δεν είναι ανεδαφικό, είναι υποχρέωση. Το κλειστό Γυμναστήριο του σχολείου μας είναι αυτό που λέει το όνομά του. ΚΛΕΙΣΤΟ. Ετσι είναι βρώμικο, αραχνιασμένο και χρησιμοποιείται σαν αποθηκευτικός χώρος. Αλλά δεν πειράζει. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με καλό κλίμα. Μπορούμε να αθλούμαστε στο ύπαιθρο. Αν υπήρχαν και οι μπασκέτες στη θέση τους και όχι πεταμένες κάτω! Αλήθεια, η τεράστια ρίζα που καταλαμβάνει τον χώρο του γηπέδου μπάσκετ είναι ξυλεία για τον χειμώνα; Τώρα που ακρίβυνε και το πετρέλαιο!

Τέλος, για τον κάθε δύσπιστο που αμφιβάλλει, που δεν μας πολυπιστεύει, που μας κοιτάει στραβά και λέει πως όλα αυτά είναι υπερβολές, τον καλούμε να μας επισκεφτεί και εμείς θα τον ξεναγήσουμε στο σύγχρονο σχολείο μας. Για το τέλος θα τον πάμε να δει και τις τουαλέτες του σχολείου. Για την κατάσταση που βρίσκονται. Αλλά για λίγα δευτερόλεπτα μόνον. Η παραπάνω παραμονή φέρνει αναπνευστικά προβλήματα, μια και ΒΡΩΜΑΝΕ.

Δυο λόγια για τους καθηγητές μας:

«Είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο για ό,τι πράξαμε, αλλά και για ό,τι παραλείπουμε να πράξουμε».

Ε. Παπανούτσος

Ελάτε να συζητήσουμε. Ελάτε να βρούμε λύση στα κοινά προβλήματα. Ζούμε στον ίδιο χώρο. Είναι και δικά σας προβλήματα. Είμαστε στην ίδια πλευρά του φράχτη. Η λύση δεν είναι ο εισαγγελέας ούτε οι «αγανακτισμένοι» γονείς. Είναι ο διάλογος. Σας καλούμε σε κοινό αγώνα για να επιλυθούν όσα μπορούν να επιλυθούν άμεσα και να δρομολογηθούν τα άλλα.

Σας καλούμε να ενωθείτε μαζί μας κάνοντας ΑΠΕΡΓΙΑ. Εξάλλου εμείς θα φύγουμε, άλλος σε ένα, άλλος σε δύο, άλλος σε τρία χρόνια. Εσείς πώς αντέχετε τόσα χρόνια εκεί μέσα;

ΥΓ: Ευχαριστούμε τον κ. Δήμαρχο της πόλης που επισκέφτηκε το σχολείο, είδε την κατάσταση, μας έδωσε δίκιο για την κινητοποίησή μας και υποσχέθηκε λύσεις. Ηταν ο πρώτος «επίσημος» που αναγνώρισε την ανάγκη της επίλυσης αυτών των προβλημάτων. Και αφού δεσμεύτηκε μπροστά σε τόσο κόσμο, περιμένουμε να κρατήσει τον λόγο του.

Το παιχνίδι των συμπτώσεων στις δολοφονίες Λίνκολν και Κένεντι

Τα παρακάτω τα παραθέτω έτσι, για να δείτε τι συμβαίνει στον κόσμο βρε παιδί μου.. Κάποιοι λένε ότι ο Κένεντι ήταν η μετενσάρκωση του Λίνκολν. Δεν αποκλείεται..

1. Ο Αβραάμ Λίνκολν εκλέχθηκε στο κοινοβούλιο το 1846. Ο Τζον Κένεντι το 1946.
2. Ο Λίνκολν εκλέχθηκε πρόεδρος το 1860. Ο Κένεντι το 1960.
3. Τα ονόματα Λίνκολν και Κένεντι αποτελούνται από 7 γράμματα
4. Και οι δύο τους είχαν ευαισθησία όσον αναφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
5. Και των δύο οι σύζυγοι είχαν αποτυχημένη εγκυμοσύνη στον Λευκό Οίκο.
6. Και οι δύο δολοφονήθηκαν με μια σφαίρα από το κεφάλι.
7. Ο Λίνκολν δολοφονήθηκε σε ένα θέατρο που ονομαζόταν Κένεντι. Ο Κένεντι δολοφονήθηκε μέσα σε ένα αυτοκίνητο που ονομαζόταν Λίνκολν.
8. Και οι δυο τους πέθαναν ημέρα Παρασκευή.
9. Η γραμματέας του Λίνκολν λεγόταν Κένεντι. Η γραμματέας του Κένεντι λεγόταν Λίνκολν.
10. Και οι δύο πρόεδροι δολοφονήθηκαν από Νότιο.
11. Και τους δύο προέδρους διαδέχθηκαν αντιπρόεδροι Νότιοι.
12. Και των δύο οι διάδοχοι τους στην Προεδρεία ονομάζονταν Τζόνσον.
13. Ο Άντριου Τζόνσον που διαδέχτηκε τον Λίνκολν γεννήθηκε το 1808. Ο Λίντον Τζόνσον που διαδέχτηκε τον Κένεντι γεννήθηκε το 1908.
14. Οι δύο δολοφόνοι τους ήταν γνωστοί με τα τρία τους ονόματα.
15. Ο Τζον Γ. Μπουθ προσπάθησε να ξεφύγει από ένα θέατρο και συνελήφθη σε ένα κτίριο. Ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ προσπάθησε να ξεφύγει από ένα κτίριο και συνελήφθη σε ένα θέατρο.
16. Το σύνολο των τριών ονομάτων και των 2 δολοφόνων αποτελείται από 15 γράμματα.
17. Οι Μπουθ και Όσβαλντ δολοφονήθηκαν και οι δύο πριν δικαστούν.
18. Μια εβδομάδα πριν δολοφονηθεί, ο Λίνκολν ήταν διακοπές στο Μονρόε Μέριλαντ. Μια εβδομάδα πριν δολοφονηθεί ο Κένεντι ήταν διακοπές με τη Μέριλιν Μονρόε.

(Κόσμος του Επενδυτή --- 23 - 04 - 2006 σελ.35)

Εθνικής Εορτής Ημέρας το Ανάγνωσμα

("ελληνοφρένειας" σύμβολον ιερόν)

Το ξημέρωμα της 26ης Οκτωβρίου με βρίσκει κρυμμένο κάτω από τόνους κρύου και παπλωμάτων, των οποίων η συνύπαρξη δεν ακυρώνει το ένα το άλλο. Απουσίας γονέων, λούζω τα κατάξανθα αστραφτερά μαλλιά μου και επιστρέφω περικυκλωμένος από μια πετσέτα στο χρώμα του ξινού πράσινου μήλου (και όχι, δεν είναι ακριβώς πράσινο, ούτε ακριβώς ξινό) στην θαλπωρή του πριν από λίγο ζεστού οικιστή ονείρων των ονείρων μου. Η αποστολή μου σήμερα είναι να αποδώσω τα δέοντα στο δεύτερο μέρος ενός κειμένου του Οδυσσέα Ελύτη σχετικά με την πορεία προς το μέτωπο στην τοπικιστική σχολική εορτή. Και θα το κάνω.

Ημέρα εορτής των "Δημητράδων" σήμερα, μη δόκιμος όρος βέβαια. Η οικογένειά μου τυγχάνει έχει τουλάχιστον 5 μέλη εν ονόματι "Μήτσος", "Μίμης", "Δημήτρης" και ούτω καθ' εξής. Η ώρα τούτη που σας γράφω γεμίζει ήχους από το Fading Hours των Rage, το οποίο ίσως και να μην είναι το καλύτερο ξύπνημα 20 λεπτά πριν από την έναρξη της σχολικής τελετής, αλλά ευτυχώς το Ghost riders on the sky του Johnny Cash αρμόζει τούτη την ψυχρή ώρα.

Την καλημέρα μου και τα χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες. Την Κυριακή παρελαύνουμε κανονικά στην πρώτη γραμμή δεξιά. Ξέρετε, από την μεριά των επισήμων. Σε κάθε παρέλαση, δεν μιλάω πολύ. Κρατάω σάλιο για την μοναδική στιγμή που το πατριωτικό LSD θα τους μετατρέψει σε ένα τεράστιο άδειο πτυελοδοχείο που πρέπει οπωσδήποτε να γεμίσει..

Υ.Γ.: Η μηχανή του google που χρησιμοποιείται εδώ για να κάνει ορθογραφικό έλεγχο εντοπίζει λάθος στο "παρελαύνουμε". Δεν ξέρω αν είναι ορθογραφικό ή politically correct λάθος, απλά το αναφέρω..

Καλημέρα, πάω να αναγγείλω-καταγγείλω-παραγγείλω!!!

Λένε, λένε, λένε..

Οι 300 κάθονται, μιλούν στα κινητά τους

Στα 1.650.000€ έφτασε το κόστος των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των βουλευτών στη Βουλή των Ελλήνων στην περίοδο Ιανουάριος 2006 - Σεπτέμβριος 2007. Με απόφαση της ολομέλειας, το πλαφόν που τους έχει οριστεί είναι 250 ευρώ για κινητά και 1140 ευρώ για σταθερά, τα πέραν αυτού του ορίου χρέη όμως παραγράφονται. Αυτό το φέσι έρχεται να προστεθεί σε άλλο παλαιότερο, το οποίο ανέρχεται σε πολλά (περίπου 37) εκατομμύρια το οποίο ακόμα ξεπληρώνεται. Κανείς όμως δεν τους πρότεινε να κάνουν λίγο οικονομία, παρά μόνο τους διευκόλυναν επιπλέον.

Τι στο καλό;; Στη Βουλή για να μιλήσουν δεν συγκεντρώνονται;; Όλα στα κρυφά τα λένε δηλαδή;; Και τι λένε στα κρυφά.. 1.650.00€ για να λειτουργήσει η δημοκρατία σωστά, θα τα έδινα. Μπαμπά μπαμπά, γιατί δεν λειτουργεί σωστά;;

Οι -ισμοί είναι για -άκες

Πολλές φορές στενεύουμε ολόκληρες ιδεολογίες με τεράστιο βάθος και προοπτικές σε μια τόση δα λέξη. Σοσιαλισμός, κομμουνισμός, λαϊκισμός, καπιταλισμός, φιλελευθερισμός, θατσερισμός, και ούτω καθ' εξής. Αυτό συμβαίνει κυρίως για δύο λόγους. Εξυπηρετεί την σύντομη αναφορά σε ιδέες και πολιτικές (και όχι πολιτικούς) και μας δίνει την δυνατότητα να δώσουμε μια στέγη στις απόψεις μας, δίνοντας τους ταυτότητα ανάλογη με αυτή των ιδεών που εκπροσωπούμε. Τούτη μας λοιπόν η εθελούσια κίνηση, έχει σαφώς και τα αρνητικά της. Δεν νομίζετε ότι μπορεί να μαζοποιούνται οι σκέψεις μας τοποθετώντας τες σε ένα αόριστο προσδιοριστικό πλαίσιο.

Διαφωνώ βασικά και με την κατηγοριοποίηση των μουσικών σε rock, pop, folk, jazz, fusion, ethnic, latin, arab, traditional, indie, house, techno, electronica, ambient, post-punk, new wave, satanic metal, rave, reggae, soul, blues. Σίγουρα κάθε μία από αυτές τις ετικέτες, είναι ένα καλό πλαίσιο για το τι περίπου παίζει, ακούει, τραγουδάει και σκέφτεται ο καθένας. Παρ' όλα αυτά, αν αποδεχθούμε την καθολικότητα και την οικουμενικότητα της μουσικής ως τέχνης, γνώμη μου είναι ότι δεν χρειάζεται τόσο μεγάλη διαιρετική βάση. Πόσο μάλλον για την καθολικότητα της δημοκρατικής ιδέας.

Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Κάθε φορά που με ρωτάνε, απαντάω: Οι Radiohead, παίζουν Radiohead. Οι Blue Oyster Cult, παίζουν Blue Oyster Cult. Οι Uriah Heep, παίζουν Uriah Heep, Οι King Crimson, παίζουν King Crimson. Μεταξύ μας, όλες οι προαναφερθέντες μπάντες είναι η αφρόκρεμα των προτιμήσεών μου για απόλυτα προσωπικούς λόγους. Δεν έχω μάθει ακόμα τους Radiohead καλά, αλλά συγκεκριμένα για τους Blue Cult και τους Uriah (γιούρια), κάθε φορά έχω και λιγότερες αμφιβολίες για το αν μου αρέσουν..

Τώρα, όσο αναφορά την επέκταση των προτεινόμενων στην αυτή ανάρτηση κινήσεων στην πολιτική. Φοβάμαι ότι η ετικέτα του "αριστερού", "δεξιού", ή του "κεντρώου χώρου", συμπιέζει βάναυσα τις κατευθύνσεις και τα όνειρα των νέων σε κόμματα και παρατάξεις. Τι ξέρω όμως εγώ από αυτά;; Εξάλλου, οι -ισμοί είναι για τους -άκες..

Απουσίας επεξήγηση

Το σχόλασα και εγώ για λίγο ο κα(η)μένος, δεν άνοιξα τον Πεισίστρατο (PC) για μια με 2 μερούλες, τουλάχιστον όχι για Internet.. Παρακολουθούσα εξ' αποστάσεως όμως την κίνηση.. Μη νομίζετε, ξέρω εγώ ποιος και πότε κόβει βόλτες στο sfyraki. Έχω ανθρώπους στος sitemeter.. Μας έπιασε και ένα ψιλόβροχο το Σάββατο το πρωί.. Ε, κατά τις 1 παρά 15 το βράδυ τελείωσε. Μικροκατακλυσμοί δηλαδή. Είμαι περίεργος να δω πως έγιναν στην Ζαχάρω. "Μωρέ από ζάχαρη είσαι και θα λιώσεις;; Λίγη βροχούλα είναι". Ξέρετε τώρα, εγώ όντως λιώνω στην βροχή. Μπορώ να κάθομαι για ώρες και να πέφτει το νερό πάνω μου. Δάκρυ θεού δεν είναι άλλωστε;; (Και όχι τσισάκια!!!!!)

Αντάρτικο λέει στην Νέα Δημοκρατία. 15 (παραπάνω μήπως;;) βουλευτές είναι σε μια κατάσταση Ναι/Εντάξει μωρέ/Καλά θα δούμε/Όχι και τόσο/Μπορεί/Θα δείξει. Δεν είμαι και σίγουρος, αλλά το αστείο είναι ότι δεν νομίζω να καταμετρούνται σε αυτούς τα αδέρφια Μητσοτάκη, Ντόρα και Κυριάκος. Ο Βλαντ (=Πατέρας=Βρυκόλακας, you know) δηλαδή άμεσα ρίχνει κυβέρνηση άμα θέλει. 152 βουλευτές η ΝΔ, έξω τα βρυκολακάκια, να σου οι μισοί ακριβώς. Οι 2 τελικά αξίζουν όσο οι 150. Τι στο καλό, δεν θα κάνει κίνηση και κανένας άλλος;; βλ. Πολύδωρας, Αλογοσκούφης..

Ούλα καλά στο διαδικτυακό αναγνωστικό κοινό;; Επιτέλους δημοσιεύθηκε και άρθρο σχετικά με την Internetική κόντρα των δύο μπουνταλάδων που ακούν στο όνομα giorgakis και vangelis. Οι υποψήφιοι μέλλοντες "ηγέτες της αντιπολίτευσης και του κινήματος", spamάρουν ο ένας των άλλων μέσω blog, και γενικά γίνεται σούρσουρο μεγάλο. Δεν το έχω μελετήσει πολύν το θέμα, για περισσότερα κοιτάξτε στον simos.

Έπονται καλά θέματα για την συνέχεια του blog. Σκέφτομαι κάτι που θα τιτλοφορείται "Οι -ισμοί είναι για τους -άκες". Είμαι περίεργος πως θα το αναπτύξω.. Σας ευχαριστώ που συνεχίζετε να ψηφίζετε. Το post με τους Αγρινιώτες και τις καμήλες έχει τρομερή κίνηση..

Κα - τά - λη - ψη ! ! ! Κα - τά - λη - ψη ! ! ! Από Παρασκευή σε Παρασκευή

Τις ενδιάμεσες ημέρες τις έφαγε η μαρμάγκα. Σήμερα μπήκα και έκατσα μέσα για πρώτη φορά. Μπάλες υπήρχαν (του σχολείου) και ένα μπάσκετ νωρίς το πρωί ήταν ότι έπρεπε. Ήσυχα τα παιδιά άνευ δασκάλων, μην νομίζετε. Βέβαια, άλλο στις 09.00 και άλλο στις 21.00. Δεν ξέρουμε τι γίνεται τα βράδια εκεί. Κάτι για ασφάλεια ακούσαμε, νεραντζοπολέμους, μικροεπιθέσεις και βανδαλισμούς.. Με τα πολλά, τα κτήρια μάλλον θα επιστραφούν σε δημόσια χρήση από τας αρχάς της επόμενης εβδομάδος. Έπεται συνέχεια..

Ο ύπνος γνώρισε μέρες δόξας στα κρεβάτια μας, το δίχως άλλο. Και το διάβασμα, και το Playstation, και το sfyraki, ο καθένας ανάλογα με τις ασχολίες του, μην νομίζετε. Εκτός από τον προαναφερθέντα (σε παλαιότερη ανάρτηση) φίλο Κώστα Κ. που επέστρεψε ευθύς στην θαλπωρή του παπλώματος άμα τη αντίκρισε την κλειστή πόρτα, αρκετοί συμμαθητές=συμμαθήτριες έχουν ήδη ετοιμάσει τα μαθήματα (σχολικά και μη) για τις επόμενες 3 εβδομάδες. Είναι και η 28η στην μέση.

Μεγάλε Μάκη, που πήγες και έγινε το σχολειό μουρδέλο..

Passman

Bass man ή Pack Man ??? Μάλλον και τα 2 μαζί. Θρυλικό 9χορδο, αν βλέπω καλά. Χαρά στο κουράγιο. Η επόμενη έκδοση του δεν ξέρουμε αν θα συμπεριλαμβάνει και ενσωματωμένο Atari για να μπορούμε να απολαμβάνουμε ώρες και ώρες παιχνιδιού και απόλαυσης χτυπώντας με πάθος τις στιβαρές μεταλλικές χορδές του μπάσου. Είναι όργανο το άτιμο.. Καταπληκτική δουλειά, αξίζει να το θαυμάσετε

Ποιός νοιάζεται για τίτλους μωρό μου;; (στην Μ.)

Θα θελα να ήμουνα κλωστή απ' το εσώρουχό σου
Να σε κρατώ πάντα ζεστή, φύλακας άγγελός σου
Θα θελα να ήμουνα εκεί, κοντά στο φυλαχτό σου
Στα στήθη σου να ακουμπώ, να ακούω το άρωμά τους

Θα θελα μια φορά, που το φτωχό του Νοέμβρη ψύχος σε τυλίξει
Και αν μου πεις, μικρούλη μου κρυώνω, έλα κοντά μου
Να σ' αγκαλιάσω σαν λουλούδι, νερό του φεγγαριού μου

Δεν θέλω να γράψω άλλο, σε αγαπάω..
Κοιμήσου τώρα μπουμπού μου.. Μμμμάκια πολλά..!!!

Επιτέλους, φωτογραφία μου!!!

Μεταξύ μεσημεριανού και Φυσικής Κατεύθυνσης, ιδού τι δύναται να καταφέρει ένα ταραγμένο μυαλό. (σ.σ. το καπελάκι είναι αποκριάτικο και κλεμμένο. Η επεξεργασία έγινε στα Irfan View Studios, Καλιφόρνια, Τμήμα Φωτογράφησης και Φωτοεπεξεργασίας, Διεύθυνσης Φωτογραφίας Σφυράκι, για λογαριασμό του sfyraki.blogspot.com και το σφυράκι. Εκείνη η μυτούλα στην κορυφή, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καρούμπαλο )

Γυναίκες παιδί μου, γυναίκες (προσπαθώ να μην είμαι αντιφεμινιστής)

(σωστός είναι ο τίτλος, ξέρω τι γράφω)

Έπειτα από βραχυχρόνιους συλλογισμούς και μια φλασιά πάνω από το μπολ με τους κεφτέδες (α ρε μάνα..), κατέληξα στο εξής συμπέρασμα:

Από :
0-10 ετών, οι γυναίκες τσακώνονται για τις κούκλες τους

10-20 ετών, οι γυναίκες τσακώνονται για τα αγόρια τους

20-30 ετών, οι γυναίκες τσακώνονται για τις σπουδές τους, τις κατακτήσεις τους, τις επιτυχίες τους (διαδικασία η οποία ξεκινάει από την Ε' Δημοτικού)

30-40 ετών, οι γυναίκες τσακώνονται για τις γόβες τους, τις τσάντες τους, τα φορέματα τους

40-50 ετών, οι γυναίκες τσακώνονται για τους άντρες τους ή τα παιδιά τους για τα χρόνια που έχασαν κοντά τους

50-60 ετών, οι γυναίκες τσακώνονται με τον άντρα τους, με τις γειτόνισσες, τις νύφες τους

60-70 ετών, οι γυναίκες τσακώνονται με τις υπόλοιπες κυριούλες, με τις νύφες τους, με τα αναρχικά εγγόνια τους (εδώ μπαίνω εγώ), με το τι θα μαγειρέψουμε για αύριο, τι θα φάνε τα παιδιά και διάφορα άλλα τέτοια

70-80 ετών (δεν έχουν κανένα πρόβλημα, οι άντρες πεθαίνουμε) τσακώνονται για τον πόλεμο που πέρασαν, για την πείνα και την δυστυχία του κόσμου

80-90 ετών, οι γυναίκες τσακώνονται για να γίνουν τα μνημόσυνα στο μνήμα των αντρών τους (μας αγαπάνε μωρέ..), να την αφήσουν ήσυχη να κάνει ότι θέλει, να ταϊσει τα κουνέλια (για την απίστευτη γιαγιά Ευγενία αυτό)

Ουφ, παρακάτω δεν ξέρω. Αμάν πια, παρατήστε με και μένα, όλα εγώ θα σας τα λέω;; Πείτε και εσείς τίποτα μωρέ!!! Κουβέντα να γίνετε..

Άντρες παιδί μου, άντρες (προσπαθώ να μην είμαι αντιμασκουλανιστής)

(σωστός είναι ο τίτλος, ξέρω τι γράφω)

Έπειτα από μακροχρόνιους συλλογισμούς και μια φλασιά πάνω από το πιάτο της σούπας, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα:

Από :
0-10 ετών, οι άντρες τσακώνονται για τα αυτοκινητάκια τους
(και χωρίς να μιλάνε)
10-20 ετών, οι άντρες τσακώνονται για τις κοπέλες τους
(και χωρίς να έχουνε)
20-30 ετών, οι άντρες τσακώνονται για τις ομάδες τους

30-40 ετών, οι άντρες τσακώνονται για τις δουλειές τους, τα χρήματά τους, τα αυτοκίνητά τους

40-50 ετών, οι άντρες τσακώνονται για τις γυναίκες τους ή για τα παιδιά τους

50-60 ετών, οι άντρες τσακώνονται για την πολιτική και τα κόμματά "τους"

60-70 ετών, οι άντρες τσακώνονται για την ιστορία, γεγονότα, σε ποιον πόλεμο πολέμησαν κλπ.

70-80 ετών (με τη βοήθεια του Θεού), οι άντρες τσακώνονται για τα φάρμακά τους, τις ασθένειές τους, τις δισκοπάθειες, τους ρευματισμούς, ποιος έχει περισσότερα

80-90 ετών, μένει μόνο το Μεσανατολικό, τα πυρηνικά, τα μεταλλαγμένα και η ένταξη ή όχι του Ισραήλ στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Παραπάνω δεν γράφω, οι άντρες κάθονται ήσυχοι στις τηλεοράσεις τους, στα κρεβάτια τους, ή στα κοφίνια τους. Σύνταξη στα 74, ασφαλιστικό Πα.Σο.Κ, ατμοσφαιρική ρύπανση και Ρωσίδες θερίζουν..

Ilene Meyer 5

My precious little hammer..

Και αυτό, για να δείτε τι αξίζω.. Και κανένα ψηφίο λάθος, και τι έγινε..

Χρυσός και αίμα

Μέσα σε έρημο ακριβή, κάτω απ' την άμμο την ξανθή, κυλούν τα όνειρά τους
Νερό δεν είναι να το πιω, μη να το μαγαρίσω, αίμα της ανατολής φεγγάρι
Πίνει ψυχές, κερνά ευχές, στο δώμα της προόδου
Ίσως να είναι κρασί, που το λογικό του ανθρώπου ταράζει

Παλάτια απόμερα, η απληστία κυβερνά, τα παλιοσέντονα και τα σεντούκια
Σκλάβος θεός, μα τον αέρα μου ακόμα δεν τον κλέβει το άρωμά του
Δούλος στον έρωτα και στον χρυσό, των ματιών σου χρώμα, κόκκινο
Τρόμος στον άπορο εραστή, σαν δαγκωσιά με δόντι ξένο

Θόρυβε συ της πολιτείας, κέρνα τους πλούσιους φτερά, κέρινα σαν τις λύπες μας
Για τα παιδιά που χάσαμε, στους δρόμους των γιγάντων, στις ξανθιές χάντρες της ερήμου
Διψώ ανθρωπιά, τα χείλη μου που σε φιλούσαν να βρέξω, είμαι πνιγμένος στο χρυσό
Μα το μαύρο αίμα νερό δεν γίνεται

Ο καλλιτέχνης και ο έρωτάς μου

Μεγαλώνοντας, κατάλαβε ότι σκεφτόταν λίγο διαφορετικά από τα άλλα παιδιά. Πιο σπάνια αλλά σε μεγαλύτερο βάθος τις περισσότερες φορές, και πράγματα που ανθρώπου νους δεν αγγίζει συχνά. Γεννήθηκε ή έγινε καλλιτέχνης;; Συνειδητοποίησε τον ρόλο του, να χαστουκίσει την ασταθή στασιμότητα, να επαναφέρει τους συνανθρώπους του από τους ουρανούς της απόγνωσης στις σπηλιές της γνώσης, να σκεφτεί, να σκεφτεί, να σκεφτεί. Για να φτάσει το λογικό του σε όλους, επέλεξε ως όργανό του την μουσική. Τι άλλο θα μίλαγε σε όλους ή θα ψιθύριζε γλυκά και βασανιστικά τον έρωτά του;;

Γεννήθηκε ή έγινε καλλιτέχνης;; Στις στοίβες με τα τετράδια του βρήκαμε σημειώσεις, στίχους, ποίηση (πόσο μικρή η απόστασή τους;;), κείμενα, φωτογραφίες, σκόρπιες σκέψεις και ποταμούς αγάπης. Το μικρό δωμάτιο που φιλοξενούσε τα όνειρά του ήταν χαοτικά γεμάτο από χαρτιά, στυλό (μόνο μαύρο χρώμα, το μπλε είναι μόνο για την ποίηση), μικροαντικείμενα, βιβλία, δίσκους και μαξιλάρια. Εκεί έβαζε τη στοργή του για ύπνο, εκεί ακουμπούσε τα μαλλιά του. Ίσως εκεί να βρέθηκε ο καλλιτέχνης. Γεννήθηκε ή έγινε;;

Είχε μια ιδιότυπη θεωρία, που είναι χρέος μας να σκεφτούμε. Έλεγε λοιπόν ότι δεν είχε κάποια ξεχωριστή δύναμη που τον έκανε μοναδικό. Μόνη του ελπίδα η ψυχή, το λογικό, το θυμικό, η επιθυμία. Αξιωματικά, αποφάσισε ότι θα γίνει καλλιτέχνης. Γεννήθηκε ή έγινε;; Έπρεπε να σκεφτεί διαφορετικά. Και κάθε μέρα, να γύρναγε σελίδες σελίδες τα τετράδια του, να γκρεμίζει και να χτίζει ότι είχε με πάθος δημιουργήσει την προηγούμενη. Αρκεί να είχε προβλήματα να λύσει, αισθήματα να δείξει, και χρόνο.

Γεννήθηκε ή έγινε καλλιτέχνης;; Μικρές ιστορίες που γράφονται στα μεσάνυχτα, λεπτά που φτηνά κυλάνε προς τα πίσω, εξαφανίζουν τα πεταρίσματα τη φωτιάς που τα δάση της άχρωμης παράλυσης θα κάψουν. Ο έρωτας του, ο πόθος του, φτερό στον άνεμο της αλλαγής. Πουλί μου, άνοιξε τα μάτια σου αν μπορείς και δες τι πίσω άφησες. Άνοιξε τα βλέφαρά σου, κέρνα με τα φιλιά σου και εγώ θα μαζέψω τα σπασμένα, στο σεντούκι σου θα τα κρύψω, να έχεις και εκεί που είσαι παιχνίδια για τα χεράκια σου. Τουλάχιστον, εσύ έζησες ως καλλιτέχνης.

Porcupine Tube

http://www.youtube.com/watch?v=J91CWkYT9yU

Μακράν το καλύτερο video που έχω δει για την ίσως καλύτερη μπάντα που έχω ακούσει. Το link βρίσκεται σε αυτό το blog, το οποίο είναι σίγουρα το τελειότερο από αυτά που έχετε ποτέ διαβάσει.

Να ακούτε, να διαβάζετε, να γράφετε.

More to learn

Abey - More to learn
Η σελίδα αυτή ανήκει σε μια καλή μου φίλη, που ξεκίνησε τα βήματά της στην Blogland πριν από λίγο καιρό. Διαβάστε την, βρίσκονται ωραία πράγματα στην σελίδα της.

Γενάθλια μέρα

(όπως δημοσιεύθηκε στο στίχοι.gr στις 10-10-2007)

Δεν ξέρω τι μου έκατσε
Θέλω να γράψω στίχους
Να τους μοιράσω στα πλήθη
Να χιλιογράψω τους τοίχους
Να φτάσω στο τέρμα
Να δω τι υπάρχει
Πίσω από το ψέμα
Πέρα από τα πάθη
Θέλω τον κόσμο
Πίσω στα πόδια μου
Να λιώνει στην εκόνα
Ενός ατέλειωτου σκότους
Και εσύ ήσουν φώς μου
Στην μέση της νύχτας
Ο πόνος που ένιωσα όταν
Σε γνώρισα για πρώτη φορά
Στο άκρο του δρόμου
Στο χάος της γης
Που σαν μάνα κοιτάει
Να βρει το παιδί της
Στο βάθος δεν θες
Ποτέ με κοντά σου
Για λόγους που ποτέ δεν κατάλαβα
Και γράφω τους τοίχους
Γεμίζω με στίχους
Τα άδεια τετράδια
Μιας περασμένης Τετάρτης
Τα μάτια μου στρέφω
Ψηλά στα ουράνια
Τα αστέρια κοιτάω
κρυφή περηφάνια
Πάνω από μένα
Ένα άλλο βασίλειο
Που βλέπει το χάος στο φως του Απρίλη

Γράψε την ιδέα
Μην φοβάσαι την απάντηση
Το κεφάλι σου σκύψε
Κι αυτό ήταν τελείωσε
Και τούτο το ποίημα
Για μια ακόμη φορά
Είμαι πάλι το θύμα..

**Εγώ είμαι πάλι, να δες πως φαντάζω
κοίτα με στους τοίχους, που σε φωνάζω
φίλα με γλυκά σαν να μαι εικόνα
δεν θέλω άλλο πια να γίνομαι χώμα
skoutera

Σφυράκι RSS Feed

Στο τέρμα της δεξιάς κολόνας βρίσκεται ένα κουτάκι που γράφει subscribe. Από εκεί, μπορείτε τοποθετώντας το e-mail σας να γίνετε συνδρομητές στο newsletter του blog. Αυτό σημαίνει πως κάθε φορά που θα προστίθεται νέα ανάρτηση, θα λαμβάνετε την ανανεωμένη έκδοση στο e-mail που εσείς έχετε δηλώσει.

Γίνετε λοιπόν δωρεάν συνδρομητές για να μην χάνετε ούτε ένα χτύπημα από το Σφυράκι!!

Μαύρος Γάτος - Άσπρος Γάτος

(Αναδημοσίευση από http://linkblog.pblogs.gr/2007/10/ti-hrwma-einai-o-mayros.html)

Εγώ... όταν γεννήθηκα ήμουν μαύρος,

όταν μεγάλωσα ήμουν μαύρος,

όταν κάθομαι στον ήλιο είμαι μαύρος...

όταν κρυώνω είμαι μαύρος.

όταν τρομάζω είμαι μαύρος,

όταν πεθάνω είμαι μαύρος.

Εσύ... όταν γεννήθηκες ήσουν ροζ.

όταν μεγάλωσες ήσουν άσπρος.

όταν κάθεσαι στον ήλιο είσαι κόκκινος.

όταν κρυώνεις είσαι μπλε.

όταν τρομάζεις είσαι κίτρινος.

όταν αρρωσταίνεις είσαι πράσινος.

όταν πεθάνεις είσαι γκρι.

ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΕΓΧΡΩΜΟ;

Το noiz ξανάνιωσε ! !

www.noiz.gr

Ο διαδικτυακός τόπος των μουσικών, των καλλιτεχνών, των DJ, εν ολίγοις όσων ασχολούνται με τη μουσική στην Ελλάδα αλλάζει πρόσωπο. Συνεχίζονται μέχρι αυτή την ώρα οι εργασίες ανασυγκρότησης του forum, πρωτεργάτες της οποίας οι διαχειριστές, των οποίων τα (ψευδ)ονόματα θα ανακοινωθούν σε δημοσίευση που θα ακολουθήσει.

Το noiz.gr προσφέρει τις υπηρεσίες του σε πάνω από 5.000 μέλη, τα καθένα από τα οποία μοιράζεται τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τις απορίες του με διαδικτυακούς φίλους.

Καλή δουλειά που αξίζει να συνεχιστεί!!!

Κα - τά - λη - ψη ! ! ! Κα - τά - λη - ψη ! ! ! Μέρος 3ο

Καταλήψεων συνέχεια = Blogόσφαιρας Διόγκωση . Βρήκαμε θέμα τώρα. Αγαπητέ dimitris, ας μην το πολύ κουράζουμε. Ζήτησα από την Παρασκευή κιόλας τα αιτήματα που υπεβλήθηκαν στους διευθυντές των Λυκείων, και η απάντηση που πήρα ήταν ότι "το χαρτί το έχεδι ο κύριος διευθυντής". Ξαναλέω, "εσείς τι ζητήσατε;;". "Τα παιδιά το δώσανε." Πάρε και κατάλαβε. Και όταν με το καλό μίλησα με κάποιον από "τα παιδιά", μου είπε ότι παραπονέθηκαν για τις τουαλέτες, ότι δηλαδή δεν είναι σε καλή κατάσταση, βρώμικα, χωρίς χαρτί υγείας κλπ.. Ότι εκεί είναι τα κεντρικά γραφεία του Τζούρα Κλαμπ, δεν άκουσα κανέναν να το λέει.


Τελευταίο και κλείνω. Για πρώτη φορά φέτος μπήκαμε στην κατάληψη. Καταλαβαίνετε, κάγκελα, τσάντα, μέσα και ξάπλα σε μια άκρη με όλη την παρέα. Ήταν να βγούμε μισή ώρα μετά, γιατί τα παιδιά είχαν διαβάσματα, και όπως και να το κάνουμε, οι καταλήψεις δεν είναι οι πλέον δημιουργικές ασχολίες που μπορείς να κάνεις. Δεν πέρασαν πάνω από 10' όταν ένας καινούριος-μαγκάκι-αλητάμπουρας μας ρώτησε αν είμαστε υπέρ ή κατά των κινητοποιήσεων. "Κατά", του λέμε. "Έξω", μας λέει.

Ο γορίλας

Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Georges Brassens
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος


Στην πλατεία μιας επαρχίας το πλήθος κοίταγε ενθουσιασμένο
ένα γορίλα που κάτι τσιγγάνοι τον είχαν φέρει φυλακισμένο
δίχως αισχύνη και σεβασμό οι γεροντοκόρες του χωριού
παίζαν αναίσθητα με το ζώο δε λέω πώς δε λέω πού

Προσοχή στο γορίλα

Ξαφνικά το μεγάλο κλουβί που έγκλειστη ζούσε η κακόμοιρη φύση
απότομα ανοίγει δεν ξέρω γιατί ίσως να το 'χαν άσχημα κλείσει
το τέρας βγαίνοντας έξω από εκεί σκέφτηκε σήμερα θα τ' αναλάβω
μιλούσε για την παρθενιά του που χρόνια τώρα τον είχε σκλάβο

Προσοχή στο γορίλα

Ο αφέντης ούρλιαξε προσοχή του γορίλα του 'χει σαλέψει
δεν έχει δει ποτέ του μαϊμού γι' αυτό μπορεί να τα μπερδέψει
απ' τους παρόντες τότε ο καθείς σπεύδει τα νότα του να προφυλάξει
οι γεροντοκόρες απέδειξαν πως άλλο οι ιδέες και άλλο η πράξη

Ο όχλος ομοθυμαδόν ξεχύνεται έντρομος στο δρόμο
μα ένας ψύχραιμος δικαστής και μια γιαγιά δεν είχαν λόγο
και αφού οι υπόλοιποι την είχανε κάνει το θηρίο πάτησε γκάζι
τη γριούλα και το δικαστή με τέσσερις πήδους του αρπάζει

Προσοχή στο γορίλα

Αχ αναστέναξε η γιαγιά να πάρει εμένα είναι απίθανο μάλλον
θα 'ταν τελείως παράξενο και δε θα το ευχόμουν εκτός των άλλων
να με μπερδέψει με μια μαϊμού είπε ο δικαστής ενοχλημένος
είναι αδύνατο εντελώς στο τέλος βγήκε γελασμένος

Απαξιώντας λοιπόν τη γιαγιά το δικαστή σφίγγει με πάθος
και προς τους θάμνους τον τραβά ενώ αυτός του φώναζε κάνεις λάθος
τι ακριβώς συνέβη εκεί πίσω αδυνατώ να αναφέρω εκτενώς
Τα με είχε το θέαμα συνεπάρει τι σφρίγος τι ένταση τι ρυθμός

Προσοχή στο γορίλα

Θα πω μονάχα πως το κορύφωμα που 'χε το αλλόκοτο τούτο δράμα
στρίγγλιζε κλαίγοντας ο δικαστής στα διαλείμματα φώναζε μάνα
φώναζε μάνα σαν το φουκαρά που χθες καταδίκασε για ληστεία
και για κοινό παραδειγματισμό τον αποκεφάλισε στην πλατεία

Προσοχή στο γορίλα

(όποιος μου υποδείξει το σημείο από όπου θα μπορέσω να κατεβάσω το συγκεκριμένο κομμάτι, ή ακόμα καλύτερα μου το στείλει στο sfyraki@mailbox.gr , θα κερδίσει την επόμενη ανάρτηση - Το όνομά του θα αναγραφεί στον τίτλο και ότι θελήσει αυτός/αυτή θα γραφεί. Σας ευχαριστώ!!!)

Καταπληκτικό τραγούδι, φαντασμαγορική μουσική επένδυση ! ! !

Αυτή η σελίδα δεν θέλει να εμφανιστεί!!!!

http://users.ntua.gr/ge01033/error.htm

Ilene Meyer 4

Crimson room

http://www.momchill.com/crimson_room.swf

μη με ρωτήσετε πως έφτασα εκεί, ψιλομπερδεύτηκα και σταμάτησα στο πρώτο δωμάτιο, δεν το συνέχισα. τελειώστε το άμα θέλετε και κάνετε comment τι βγήκε. αναμένω λεπτομέρειες και στο sfyraki@mailbox.gr όπου μπορείτε γενικά να στέλνετε e-mail προς την αφεντιά μου

Κα - τά - λη - ψη ! ! ! Κα - τά - λη - ψη ! ! ! Μέρος 2ο

Ανέλπιστη εξέλιξη (ξέρω την διαφορά μεταξύ αναπάντεχης και ανέλπιστης συνέχειας, don't worry..) στο θέμα των καταλήψεων. Η Δευτέρα κύλησε χωρίς αλλαγές στην κυριότητα των σχολικών κτηρίων. Επίσης, μάθαμε ότι και στην Ρόδο γίνονται καταλήψεις από τους μαθητές σε "συνεργασία", αν όχι συνεννόηση με τα κομματόσκυλα-φοιτητές της περιοχής. Ο ορθογραφικός έλεγχος του site βρίσκει λάθος στο κομματόσκυλα, αλλά δεν προτείνει λέξεις.. Κάτι θα ξέρει..

Anyway, σήμερα δεν έγινε ψηφοφορία όπως ίσως θα έπρεπε, αλλά συνεχίστηκε ασυζητητί η κατοχή. Από αύριο, θα επαναληφθεί η ψηφοφορία της Παρασκευής, και σε περίπτωση που αποφασιστεί συνέχιση των κινητοποιήσεων, τα κτήρια θα παραμείνουν κλειστά για τους κοινούς μέχρι την Παρασκευή.

Όχι πως θα σας πολυενδιαφέρει, αλλά αναλαμβάνω την ελλιπή ανταπόκριση από το προαύλιο. Και αυτό, γιατί την άλλη φορά που την ανέλαβε άλλος, τα έλεγε όλα..

Το αποτέλεσμα του άρθρου τούτου;; Ψάξτε ρωτήστε μάθετε, δεν χάνει κανένας. Αρκεί να μην ακούτε τα γαβ γαβ των κομματόσκυλων..

Ilene Meyer 3

Memories - Το αγαπημένο μου - Σχολιάστε

Το Manifesto των Street Panthers (αναδημοσίευση)

Το μανιφέστο μας

Οι streetpanthers ξεκινήσαμε από τη Θεσσαλονίκη στα τέλη του 2006 αλλά επεκταθήκαμε γρήγορα σε πολλά αστικά κέντρα. Κοινή διαπίστωση όλων μας ήταν ότι η ζωή των πεζών στην πόλη είχε φτάσει στο απροχώρητο. Έτσι, αποφασίσαμε "με πόνο καρδιάς" ότι:

- Δεν αρκούσε να τσατιζόμαστε βλέποντας τους παράνομα παρκαρισμένους πάνω σε πεζοδρόμια, διαβάσεις και πεζόδρομους.

- Δεν αρκούσε να φοβόμαστε όταν μας κυνηγούσαν τα μηχανάκια ακόμα και πάνω στα πεζοδρόμια.

- Δεν αρκούσε να κοιτάζουμε ανήμποροι όταν αυτοκίνητα και μηχανές έκαναν σιγά-σιγά κατάληψη στο μοναδικό χώρο περιπάτου, το πλακόστρωτο της νέας παραλίας.

Δεν αρκούμασταν να περιμένουμε πότε η πολιτεία –το κράτος, ο δήμος, η αστυνομία– θα ξυπνούσαν. Καταλάβαμε πως με τα "θα-θα" θα φτάναμε να γεράσουμε και ακόμα θα περιμέναμε τα πράγματα να διορθωθούν. Έπρεπε να κάνουμε κάτι.

Ο ακτιβισμός έχει το κόστος του. Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν συγκρουστούμε με τα κατεστημένα: τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας (καβάλα πάν’ στην εκκλησιά, καβάλα περπατάνε), το βόλεμά μας (να κάνω εγώ τη δουλειά μου κι ας πάνε στο διά*** όλοι οι άλλοι), την αδιαφορία μας (εγώ θα σώσω τον κόσμο;)

Γι’ αυτό αναλάβαμε δράση. Τέρμα η ανοχή και τα παρακάλια. Όποιος δεν συμμορφώνεται, να πληρώνει το τίμημα επιτόπου. Μπορεί να ακούγεται σαν “να παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας” αλλά επιτέλους κάποιος πρέπει να αντιδράσει. Και μην ξεχνάτε: οι παράνομοι έκαναν πρώτοι την αρχή!

Σχέδιο δολοφονίας του Πούτιν;; (Αναδημοσίευση από Σκάι)

Στο "στόχαστρο" ισλαμιστών τρομοκρατών θα βρισκόταν ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την επίσκεψη του στην Τεχαράνη. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, ο Β. Πούτιν πληροφορήθηκε ότι υπήρχε σχέδιο δολοφονίας του, το οποίο πάντως αποκαλύφθηκε εγκαίρως.

Η εκπρόσωπος της ρωσικής κυβέρνησης, η οποία πάντως θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της, αρνήθηκε να προχωρήσει σε περαιτέρω διευκρινίσεις.

Ωστόσο, το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ιντερφάξ ανέφερε ότι ισλαμιστές σχεδίαζαν αποστολή αυτοκτονίας με στόχο τη δολοφονία του ρώσου προέδρου.

Οργισμένα αντέδρασε ο εκπρόσωπος του Ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Αλί Χοσεϊνί στις δηλώσεις αυτές, αρνούμενος κατηγορηματικά ότι αποκαλύφθηκε από τις ιρανικές αρχές σχέδιο δολοφονίας του Β. Πούτιν. Ο Χοσεϊνί χαρακτήρισε την είδηση "παραπληροφόρηση που διαδίδεται από τους αντιπάλους του Ιράν".

"Αυτού του είδους οι αναφορές δεν έχουν καμία βάση και είναι στην κατεύθυνση της προσπάθειας να πληγούν οι σχέσεις Ιράν – Ρωσίας" δήλωσε χαρακτηριστικά ο Χοσεϊνί.

Ο Β. Πούτιν αναμένεται να φθάσει στην Τεχεράνη το απόγευμα της Δευτέρας μετά το ταξίδι του στη Γερμανία, όπου είχε συνομιλίες με την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ.

Η επίσκεψη Πούτιν στην Τεχεράνη, θα είναι η πρώτη ρώσου ηγέτη από το 1943, οπότε ο Στάλιν είχε μεταβεί στη χώρα για συνομιλίες με τους Γ. Τσόρτσιλ και Φ. Ρούσβελτ σε μια συνδιάσκεψη κορυφής με θέμα τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Εκπρόσωπος του Κρεμλίνου ανακοίνωσε ότι δεν έχει πληροφορίες ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας θα αλλάξει τα σχέδιά του για επίσκεψη στο Ιράν.

Υπενθυμίζεται ότι το 2000 οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν υποστηρίξει ότι πέτυχαν να σταματήσουν προσπάθεια δολοφονίας του ρώσου προέδρου, ενώ το 2001 οι ρώσοι είχαν ανακοινώσει ότι οι Αζέρικες μυστικές υπηρεσίες είχαν επίσης αποκαλύψει σχέδιο δολοφονίας του Β. Πούτιν.


Το σχόλιό μας;; Η Διερμηνέας με Nicole Kidman και Sean Penn. "Ένας παρά λίγο δολοφονημένος ηγέτης αποκτά περισσότερη ισχύ από όση θα μπορούσε να είχε ποτέ"
Ή τουλάχιστον κάτι παρόμοιο. Αυτό ήταν το κύριο θέμα της ταινίας.
'A mediter..

Ilene Meyer 2

Coca Coil

Ξέρεις ότι ο κόσμος έχει αλλάξει όταν το ποτό του αυτοκινήτου σου κοστίζει περισσότερο από ότι το δικό σου.

Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου δεν έχει οικονομικές αιτίες. Τα σιτηρά, η διεθνής βιομηχανία ενέργειας, τα καύσιμα, η ανάπτυξη.. Όλα αυτά δεν είναι παρά προφάσεις. Κοιτάξτε βαθύτερα..

Ένας άραβας μια φορά, καλός κύριος, χτύπησε με την αξίνα του το χωράφι του. Τι χωράφι δηλαδή, δυο μαρούλια και 3 ντομάτες, καμιά ελιά ή ότι άλλο τέλος πάντων πιάνει στις περιοχές της Μέσης Ανατολής. Χτύπησε φλέβα όμως, και το πετρέλαιο που "έβρεξε" εκείνη την ημέρα ξέπλυνε την ανθρωπιά και την ψυχή αυτού του ανθρώπου. Σιγά σιγά, έγινε άπληστος, ζητώντας καθημερινά όλο και περισσότερα. Και για να μην χάσει ούτε δολλάριο από τα κέρδη του, η Coca Cola έγινε φθηνότερη από την βενζίνη..

Ή πολύ απλά, η βενζίνη ακρίβυνε σε απαγορευτικά επίπεδα. Σκατάνθρωπε ξεφτίλα Arabesque..

Βέβαια, και τα δικά μας τα παιζάκια δεν ήτο και τα πλέον αθώα. Η βιομηχανική επανάσταση αυτό ακριβώς το λόγο είχε, την παραγωγή, την κατανάλωση. Αλόγιστα και τα δύο;; Πιθανώς. Χρειαζόταν τεράστια συνείδηση της δύναμής μας για να σταματήσουμε την κατρακύλα.

Και θα κυλάω, θα κυλάω, θα κυλάω, θα κυλάω ξανά..

Γκουχ, γκουχ, γκουχ..

Ilene Meyer 1

Ο Ποπάυ και η Μητέρα του.

(Από τους παπαράτσι ξέφυγε ο μπέμπης. Θα τον βρούμε όμως)

Way to go Spinach!!!!

Μεταξύ μας, έρευνες απέδειξαν ότι από λάθος νομίζουμε ότι το σπανάκι περιέχει τόσο πολύ σίδηρο. Ο ερευνητής που εργάστηκε πάνω σε αυτό το θέμα είχε κάνει λάθος ένα δεκαδικό ψηφίο και βγήκε 10 φορές μεγαλύτερη ποσότητα σιδήρου ανά μερίδα. Cool, το μπρόκολο έχει περισσότερο σίδηρο και από τους Iron Maiden, την διάσημη tribute band στην Σιδηρά Κυρία Μάργκαρετ Θάτσερ.

Όχι εντάξει, είναι και για το Halo ένα, τους υπόλοιπους καμμένους..

http://halo.wikia.com/wiki/Main_Page?utm_source=Spotlight&utm_medium=Banner&utm_content=b1819&utm_campaign=120Halo1002

κώστα σε καταλαβαίνω

Paper toilet για πολύ καμμένους... Να, σαν και εμάς!!!

http://www.papertoilet.com/

Φρίκη με τα μονάντερα

• Ο Άρχοντας των Τουαλετών: Οι Δύο Μπιντέδες
• Οι Επτά Κατουράει
• Άλιεν: Η Αποχέτευση
• Απέραντο Σκατά-δι: Τα Καθαρτικά του Ρίντικ
• 2001: Τα Χεσίματα του Διαστήματος
• Toilet Runner
• Ο Πόλεμος των Βόθρων: Ένα Νέο Αποσμητικό
• Ο Χάρι Πότερ και οι Κώλοι της Φωτιάς
• Για Μια Χούφτα Χαρτιά Υγείας

Wikipedia - Η μεγαλύτερη (μ-λ) του κόσμου

Μπείτε στην διεθνή σελίδα της wikipedia, δηλαδή στην αγγλική της εκδοχή, και ζητήστε αναζήτηση στο "Greek Goverment". Σας προκαλώ..

Ζήτω η Αλέκα!!!το αποτέλεσμα


και το κοντινό πλάνο..

Να μου ζήσει η πληροφορία!!!!!!!!!!!

Πολύδωρας και Τέχνη

Το αγαπημένο συγκρότημα του Πολύδωρα = Police
Η αγαπημένη ταινία του Πολύδωρα = Ο τελευταίος σαμουράι
Η αγαπημένη πολιτική φυσιογνωμία του Πολύδωρα = Βύρων Πολύδωρας


Η αγαπημένη καλλιτέχνιδα του Πολύδωρα = No comments..σχολιάστε..

Ερμηνεύστε Vol.1

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας αυτή τη στιγμή είναι ότι

ο καθένας μας κρύβει έναν καλλιτέχνη μέσα μας

Σχολιάστε

Better than everyone else

http://good-as-you.blogspot.com/

Γενικώς δεν είναι ότι καλύτερο για ανεβάσω τα νούμερα η ανακατεύθυνση των αναγνωστών σε άλλα blog, απλά θα ήθελα μόνο να πω ότι είμαστε πολύ καλά όταν οι άνθρωποι μιλάνε, οι άνθρωποι ακούνε, οι άνθρωποι ακούνε. Και χωρίς να παίζει σημασία τι άνθρωποι είναι. Μπράβο ρε good as you, είσαι μεγάλος και τα έχεις καλά με τον εαυτό σου.

Ήρωας!!!
Πολύ θα ήθελα να τον γνωρίσω, να επικοινωνήσουμε αν γίνεται κάποια στιγμή

(cool bro, I still love my girlfriend..)

Αν τύχει και αφήσετε σχόλιο κάπου, και νομίζω ότι θα νιώσετε κάπου την ανάγκη να το κάνετε, απλά αναφέρετε αν θέλετε ότι σας έστειλα εγώ από το Σφυράκι στο blog.

Να είστε καλά, η ευχή μου όπως πάντα,

Να ακούτε, να διαβάζετε, να γράφετε...

Εντ δε Νόμπελ γκόους του.. Γκορ!!

Ο Αλ Γκορ, το πρόσωπο χωρίς τόνους στο όνομά του, είναι ο φετινός (2007) νικητής του Νόμπελ Ειρήνης. Υπενθυμίζω ότι ο ίδιος, όταν ήρθε η ώρα, δεν συνέχισε τον αγώνα του για έρευνα της εκλογικής του ήττας από τον Γεώργιο Θάμνο τον Νεώτερο (George Bush Junior), απόφαση που είχε μερίδιο ευθύνης στην λεηλασία του Αβγανιστάν-Ιράκ-Παγκόσμιας Ειρήνης-...-.

Όπως και να έχει, ο κύριος αυτός όντως έχει επιτελέσει σημαντικό έργο, κυρίως σε θέματα περιβάλλοντος. Συγκεκριμένα έχει εκδώσει το «Η ενοχλητική αλήθεια», πρώτα βιβλίο και έπειτα ταινία. Για την ιστορία, ο τυφώνας «Κατρίνα», που χτύπησε τον Αύγουστο 2006 και πλημμύρισε τη Νέα Ορλεάνη, με δεκάδα νεκρών και δισεκατομμύρια υλικές ζημιές, είχε αντίκτυπο και στην προσωπικότητα του Αλ Γκορ, του αντιπροέδρου επί δύο θητείες της διακυβέρνησης Μπιλ Κλίντον από τους Δημοκρατικούς. Υποψήφιος πλέον για πρόεδρος των ΗΠΑ ο Αλ Γκορ, προηγείτο σταθερά, αλλά με ελάχιστη διαφορά του συνυποψήφιου Τζορτζ Μπους υιού. Στη Φλόριντα, που κρίθηκε το τελικό αποτέλεσμα, προηγήθηκε ο Αλ Γκορ, ανακοινώθηκε και το όνομά του ως «του μελλοντικού προέδρου των ΗΠΑ», αλλά η καταμέτρηση έβγαλε νικητή τον Τζορτζ Μπους. Ο Αλ Γκορ δέχθηκε το αποτέλεσμα, συνεχάρη τον νικητή, αλλά απεσύρθη από την πολιτική. Γερουσιαστής του Τενεσί, όπως άλλωστε και ο μεγαλοκτηματίας πατέρας του, επέστρεψε στην αγάπη του, στη φύση.

Δικαιούται επίσης το χρηματικό ποσό των 1.000.000 Ευρώ, ήτοι 10.000.000 SEK (Σουηδικών Κρονών) = 1,4 εκατομμύρια δολλάρια Έπεται συνέχεια λαμπρή..

Κα - τά - λη - ψη ! ! ! Κα - τά - λη - ψη ! ! !

Και μια ωραία πρωϊα της 12ης του Οκτώμβρη (ναι ναι, οκτώμβριος είναι, μην τους ακούτε τους άλλους, εδώ, το σφυράκι) ξεκινήσανε πάλι οι καταλήψεις στα χολεία μας. Τα κλείσαμε τα λύκεια παίδες!! Το λόγο να πω την αλήθεια δεν τον πολυκατάλαβα, αναφέρω μόνο τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας (ναι, έγινε κανονικά, κάποιες ώρες αφότου αλυσοδεθήκανε οι πόρτες): Ναι=167, Όχι=5, Λευκά/Άκυρα=2.

Να μου ζήσεις απόλυτη εξουσία!!!

Τέλος πάντων, καθαρά κερδισμένοι βγήκαν τα παιδιά της Γ' Λυκείου που είτε επέστρεψαν στην θαλπωρή των μαξιλαριών και των παπλωμάτων, με αποκορύφωμα τον φίλο μου που με το που είδε πόρτα κλειστή έκανε μεταβολή, είτε αυτούς που επέστρεψαν σε διαβάσματα.

Όχι πως οι άλλοι απογοητεύτηκαν.. Αρχής γενομένης από την αφεντιά μου βρήκε λίγο χρόνο, μέσα σε αυτό το καταθλιπτικά βάναυσο σχολικό πρόγραμμα, να σας γράψει.

Ζήτω το Κουρδιστάν!! Λευτεριά στον Οτσαλάν!! Να αναγνωριστεί η γενοκτονία των Αρμενίων!! Όχι άλλες στρογγυλές τυρόπιτες!! Φτάνει πια η εκμετάλλευση της πατρικής περιουσίας!! Επιστροφή στη φύση, και χασίς στα σχολεία, τώρα!!

Να μου ζήσεις εξουσία και γλυκιά απολυταρχία!!

Το ροκ του μέλλοντός του

(το κείμενο αυτό δεν είναι δικό μου. Το εντόπισα σε ένα blog αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ από που. Με συγχωρείτε..)

Το διάβασα υπό τους ήχους του virtual minimoog που έχω στο P.C. Περιττό να σας πώς ότι σε κάθε λέξη ανατρίχιαζα όλο και περισσότερο.. Ευτυχισμένε ροκά..


Το ροκ του μέλλοντός του

Πριν μερικά χρόνια είχα γράψει ένα διήγημα για ένα φανταστικό ροκ συγκρότημα, με τον πιο πάνω τίτλο. Το ανέβασα πριν πολλούς μήνες στα διηγήματα όπου το διάβασε ένας άγνωστος φίλος, ο Feder, ο οποίος και έγραψε ένα τραγούδι εμπνευσμένο από αυτό, το "Υπέργεια Κατάβαση", το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ... Τον ευχαριστώ ταπεινά και παραθέτω ολόκληρο το διήγημα πιο κάτω:

“Κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι…”, μου τραγουδούσε ο Στάθης, απ’ τον καιρό που ήμασταν πιτσιρίκια.
“Και γιατί να σε φοβηθώ ρε φίλε;”, του απαντούσα εγώ.
Με τον Στάθη ζήσαμε πολλά, όλες τις μεγάλες χαρές και λύπες, ήπιαμε τόνους πίκρα(να μην πω για μπίρα), κάναμε αμέτρητα λάθη, τσακωθήκαμε για φούστες και στρογγυλές θεές, και τα λοιπά συνήθη τραγικά.
Παρ’ όλα αυτά μια χαρούλα ήταν η ζωή μας, “ρόδα, μπίρα και κοπάνα”, πάντα φευγάτη… φευγάτη όπως κάθε κοπελιά που έκανε το τραγικό λάθος να μας πλησιάσει.
Όλοι μας αγαπούσαν… “Κοπρόσκυλο”, “ανεπρόκοπο”, “τούβλο” και, άλλα οικοδομικά υλικά, με αποκαλούσε ο γέρος μου. Ο Στάθης ήταν και “ροκάς του κερατά”. Ας είναι καλά η γριά μου που πάντα με υποστήριζε: “Άσε το παιδί να κάνει τη ζωή του τώρα που είναι νέος”, του ’λεγε. Αθάνατη μάνα, όλα για το παιδί σου!… Μόνο τη νύμφη που σου φέρνει στο σπίτι την απορρίπτεις.
Θα ’μασταν γύρω στα δεκαεπτά όταν ο Στάθης το αποφάσισε: “Ρε φιλάρα, λέω να φτιάξω ένα γκρουπάκι. Να βγάλω τα απωθημένα μου ρε συ!”.
Το ’πε και το ’κανε! ο παλιομπαγάσας. Μάζεψε μερικά παιδιά, που κάτι ήξεραν από μουσική, έβαλε μπρος τις μηχανές, και μάρσαρε για το ροκ του μέλλοντός του, το οποίο θα περιελάμβανε συναυλίες ανά την υδρόγειο, ποτό, μαστούρα και άλλα απαραίτητα αξεσουάρ όπως: “θεογκόμενες”.
Μια και ’γω δεν ήξερα να παίζω κανένα μουσικό όργανο, και η φωνή μου θυμίζει γάτα όταν της τραβά κανείς την ουρά, ανάλαβα καθήκοντα μάνατζερ. Ήμουνα μάλιστα και ο νονός του γκρουπ, αφού εμπνεύστηκα το φοβερό όνομα “Υπέργεια Κατάβαση”.
Απ’ τις πρώτες κιόλας μέρες αντιλήφθηκα ότι το γκρουπ μας ήταν προορισμένο για μεγάλα πράγματα. Τα παιδιά έδεσαν μεταξύ τους πολύ εύκολα, και κάτω από το άγρυπνο βλέμμα μου, άρχισαν να κτυπούν τα ρέστα τους. Οι γείτονες του Στάθη, ήταν κι αυτοί ενθουσιασμένοι με το γκρουπ. Μάλιστα έφθασαν στο σημείο να… προσεύχονται για την επιτυχία του, αφού όλο για Παναγίες και Χριστούς, ακούγαμε να φωνάζουν απ’ όλες τις κατευθύνσεις.
Οι πρόβες, οι δοκιμές, οι… όπως και να τις λένε, κράτησαν για αρκετούς μήνες. Τα παιδιά κατέληξαν σε ένα “δανεικό” ρεπερτόριο από ελληνικά και ξένα ροκ τραγούδια, ξεσήκωσαν και ένα δυο παλιά λαϊκά στα οποία έκαναν βραχώδεις διασκευές, και αποφάσισαν ότι έφθασε η ιστορική εκείνη μέρα που θα δοκίμαζαν σε ζωντανή εμφάνιση τις δυνάμεις τους.
Παρά το ότι ήμουν ένας άψογος μάνατζερ, δεν κατόρθωσα να βρω κάποιο χώρο για να κάνουν το ντεμπούτο τους στην Αθήνα. Στην αρχή απογοητεύτηκαν, αλλά εγώ - μάνα σε τέτοια - τους έδωσα κουράγιο. “Ακόμη κι οι Μπιτλς δεν έβρισκαν στην αρχή που να τραγουδήσουν”, τους είπα, και τα χαμόγελα άνθισαν και πάλι. Έπρεπε όμως να βρω κάτι σύντομα, προτού τους πιάσει και πάλι η κατάθλιψη, γιατί έτσι και παίρναν φόρα, φόρα κατηφόρα, κι ο Θεός ο ίδιος δε θα τους σταματούσε, μια και μάλλον θα είχε σοβαρότερα πράγματα για να ασχοληθεί.
Προτού περάσει πολύς καιρός, το αστέρι μου έλαμψε διαλύοντας τα σκοτάδια τούτου του παλιόκοσμου και της παλιοκοινωνίας. Ένα ηλεκτρονικό φιλαράκι μου με(ναι ρε, Με) είπε ότι σε ένα μπαράκι στο νησί του, εμφανίζονται κάθε βράδυ νέα γκρουπάκια, κι αν ήθελα θα μπορούσε να μεσολαβήσει στον ιδιοκτήτη για να δεχτεί… τα φώτα μας. Όπως και έγινε!
Φθάσαμε στο νησί κάποια μεσάνυχτα του Ιουλίου με όλες μας τις αποσκευές: μια κιθάρα, ένα μπάσσο, ένα μεγάλο κιβώτιο με ντραμς, τη φωνάρα του Στάθη, και τους υπνοσάκους μας. Την αράξαμε στο σαλόνι του καλωδιομένου φίλου, και κοιμηθήκαμε σαν αρνιά στο παχνί. Η μέρα που θα ξημέρωνε θα ήταν ιστορική, αφού θα σήμανε “… the end of the world as we know it!”. Το πρόσωπο της ροκ θα άλλαζε οριστικά και αμετάκλητα!
Ξυπνήσαμε πρωί πρωί, κατά το μεσημεράκι και τα παιδιά βάλθηκαν να κάνουν πρόβες, ενώ εγώ ετοίμαζα τις φραπεδιές, και η μάνα του οικοδεσπότη καταριόταν την ώρα που τον γέννησε.
Στο μπαράκι πήγαμε κατά τις οκτώ το βράδυ για μια τελευταία πρόβα, σάουντ κοντρόλ και ό,τι ήθελε προκύψει. Στην αρχή μας προέκυψαν μπίρες, μετά βότκες, μετά… ανέβηκαν φτιαγμένοι στη σκηνή.
Το πρόγραμμα άρχισε στις έντεκα, και σύμφωνα με τον τυπά που είχε το μαγαζί έπρεπε να κρατήσει μέχρι τις δύο το πρωί. Ήταν όλοι τους ντυμένοι στα μαύρα, σαν παλαίμαχοι στο στίβο της ροκ μουσικής.
“Take it easy baby, take it as it comes”, τραγούδησε με το που πήρε το μικρόφωνο στα χέρια του ο Στάθης, και τα αίματα άναψαν μεμιας. Συνέχισε με μια σειρά από κλασσικά ροκ ακούσματα, το ένα καλύτερο από το άλλο: “Stairway to heaven”, “Smoke on the water”, “Paranoid”, “Born to be wild”, “The Wall”, “Catch the rainbow”… Όλοι και όλες στο χώρο κρέμμονταν από τα χείλη του. Ο Στάθης είχε εκείνο το κάτι, που κάποια μέρα θα μπορούσε να τον κάνει αστέρι: μαγνήτιζε το κοινό. Το θλιμμένο του βλέμμα, η βραχνή του φωνή φαίνονταν να μαγεύουν τον κόσμο. Τα κορίτσια κινούνταν στο ρυθμό που υπέβαλε η φωνή του. Στα γρήγορα δυνατά τραγούδια χόρευαν σαν σε διονυσιακή τελετή, ενώ στις μπαλάντες κινούνταν αργά, νωχελικά, σχεδόν υπναλέα, σαν μέσα σ’ ένα όνειρο απ’ το οποίο δε θα ήθελαν ποτέ να ξυπνήσουν. Και η ώρα περνούσε, και η μουσική συνεχιζόταν, και η μαγεία κρατούσε. Ελληνικά και ξένα τραγούδια έγιναν ένα, και έλληνες κι αλλοδαποί τα απολάμβαναν το ίδιο. Ο Στάθης απ’ το “I’m your man” περνούσε στο “A man’s world”, κι από κει στο “Imagine”, και πήγαινε ακόμη πάρα πέρα σμίγοντας το τρυφερό “Να με προσέχεις” με το “Nights in white satin”, το “Πριν το τέλος” με το “The End”, το δικό του “Ζήσε τα όλα” με το “I want it all”, το “Να μ’ αγαπάς” με το “Love”… Η μουσική ήταν ο δρόμος, η φωνή του ο οδηγός, και το τέρμα μια νύχτα στον παράδεισο ή στην κολάση καθώς, τις μοναδικές εκείνες ώρες είδα μάτια να δακρύζουν, γυναίκες και άντρες να χορεύουν σαν μέσα σε έκσταση, σώματα αφημένα στη μοίρα τους στο πάτωμα, και κάτι που μου φάνηκε σαν το μαύρο πουλί του θανάτου να τριγυρίζει στο χώρο. Και το ροκ εξακολουθούσε να κυλά, και τα βλέμματα γίνονταν όλο και πιο φλογισμένα, κι ο Στάθης χάνονταν όλο και πιο βαθιά στα τραγούδια του “…at the house of the rising sun”.
Το πότε πέρασε η νύχτα, κι ήρθε το πρωί κανείς από μας δεν κατάλαβε. Εκείνη η νυχτιά θαρώ ήταν η πιο σημαντική της ζωής μας. Είδαμε ένα όνειρο να γίνεται πραγματικότητα!
Ο ιδιοκτήτης του μπαρ μας είπε, αν θέλουμε, να μείνουμε και να δουλέψουμε εκεί επί πληρωμή για το υπόλοιπο του καλοκαιριού. Άλλο που δε θέλαμε! Τα παιδιά δούλευαν, κι εγώ έκανα… δημόσιες σχέσεις.
Το σκηνικό της πρώτης βραδιάς επαναλήφθηκε πολλές φορές όσο ήμασταν εκεί, και όλη η νεολαία του νησιού μας είχε στο στόμα της, τόσο οι έλληνες όσο κι οι ξένοι. Όπου κι αν πήγαινες και υπήρχαν νέοι όλο για την “Υπέργεια Κατάβαση” θα άκουγες. Ήμασταν η ευχάριστη έκπληξη εκείνου του καλοκαιριού. Τέσσερις πιτσιρικάδες που έπαιζαν ροκ με την ψυχή τους, και ο άψογος… μάνατζερ!
Μια από τις πολλές φορές που ήμασταν τύφλα στο μεθύσι, κι ενώ φεύγαμε απ’ το μπαράκι μάς πλησίασε μια κοπελιά και μάς πρότεινε να πάμε σπίτι της για καφέ, κι εμείς δεχτήκαμε. Ήταν ξένη, δε θυμάμαι από που, αλλά στο πρόσωπό της υπήρχε μια οικία λάμψη, μια ηρεμία, κανένα ίχνος οργής ή ανησυχίας.
Καθίσαμε στη βεράντα του σπιτιού της που έβλεπε προς το λιμάνι, κι αρχίσαμε να συζητάμε. Μιλούσαμε στα αγγλικά μια και κείνη δεν ήξερε ελληνικά. Τι είπαμε; δε θυμάμαι! Θυμάμαι μόνο ότι μιλήσαμε πολύ, κι ότι σε κάποια φάση προσφέρθηκε να διαβάσει το μέλλον του καθενός από εμάς στην παλάμη του. Το τι είπε σε μένα ή στα άλλα παιδιά, και πάλι δε θυμάμαι. Το μόνο που θυμάμαι είναι αυτό που μας είπε ο Στάθης ότι του είχε πει: “Θα ζήσεις με το ροκ, και θα πεθάνεις με το ροκ”. “Το περίεργο είναι ότι ενώ μου το έλεγε είδα ένα δάκρυ να κυλά στο μάγουλό της”, πρόσθεσε. “Θα ζήσω με το ροκ, και θα πεθάνω με το ροκ”. Του άρεσε η φράση, και τη σημείωσε σε ένα τετράδιο - όπου έγραφε και τους στίχους του-, ακριβώς όπως του την είπε, στα αγγλικά.
Το τελευταίο βράδυ μας στο νησί, λίγο προτού αρχίσει το πρόγραμμα είδα την παράξενη εκείνη κοπελιά να με πλησιάζει σαν μια οπτασία. Μου είπε: “Πρέπει να βγάλετε δίσκο νωρίς, γιατί μετά θα είναι αργά”, και έφυγε. Τότε, εντελώς μηχανικά, συνέδεσα ένα κασετόφωνο με την κονσόλα του ήχου, αποφασισμένος να ηχογραφήσω την τελευταία εκείνη εμφάνισή μας.
Ο Στάθης, ειδικά εκείνη τη βραδιά, είπε πολλά δικά του τραγούδια, δίνοντας ίσως τις καλύτερες ερμηνείες της ζωής του. Σα να ήθελε να αποτίνει φόρο τιμής στο χώρο όπου είδε το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα. Καθώς ο ήλιος ανέβαινε πυρακτωμένος στον ουρανό, όλοι έλεγαν ότι εκείνη η τελευταία εμφάνιση ήταν η πιο μαγική, η πιο μοναδική.
Φύγαμε απ’ το νησί το μεσημέρι εκείνης της μέρας, και πριν το βράδυ ήμασταν στην Αθήνα. Σε λίγες μέρες θα άνοιγαν και πάλι τα σχολεία, αλλά αυτό δε σήμαινε ότι θα εγκαταλείπαμε τη μεγάλη μας αγάπη, τη μουσική. Τα παιδιά συνέχισαν να κάνουν πρόβες καθημερινά και να εισπράττουν τις μούντζες και το βρισίδι των… πιστών στον Χριστό και την Παναγία γειτόνων, ενώ εγώ προσπαθούσα να καταστρώσω στο μυαλό μου νέα σχέδια για το μέλλον του γκρουπ. Έτσι κάποια Παρασκευή πρωί, πήρα τις κασέτες από την τελευταία εκείνη συναυλία στο νησί και τις πήγα σε μια νέα ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία, νιώθοντας σίγουρος ότι η τύχη θα ήταν με το μέρος μας, αλλά…
Την ίδια μέρα ο Στάθης, που δεν ήθελε ούτε στιγμή να πηγαίνει χαμένη, αποφάσισε να δοκιμασει τις ικανότητες του στην ορειβασία. Έτσι παρέα με κάποια άλλα παιδιά πήραν με λεωφορείο το δρόμο για τον Όλυμπο. Οι άλλοι ορειβάτες ήταν έμπειροι, και έλεγαν στο Στάθη να μη δοκιμάσει τίποτα το παρακινδυνευμένο, επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις η ζωή σου κρέμμεται από μια κλωστή. Μα, δεν τους άκουσε…
Τον βρήκαν νεκρό στο βάθος ενός γκρεμού, καταπλακωμένο από ένα μεγάλο βράχο, τον οποίο φαίνονταν να αγκαλιάζει. Στα χείλη του σα να υπήρχε ένα αχνό χαμόγελο, μου είπαν μετά. Ήταν μια υπέργεια κατάβαση!
Λίγες μέρες αργότερα, φυλλομετρώντας το τετράδιο όπου έγραφε τους στίχους του, διάβασα για πρώτη φορά τα λόγια που του είχε πει εκείνη η παράξενη κοπελιά: “You will live with rock, and die with a rock”.
Στις 20 Δεκεμβρίου του 1996 κυκλοφόρησε ένας δίσκος από το συγκρότημα “Υπέργεια Κατάβαση” με τον τίτλο “Ζήσε τα όλα”, εις μνήμην του Στάθη Ν…

Evil Girls

Αντίθετη κατεύθυνση

"Ορίζουμε διάνυσμα γ παράλληλο στον χ'χ"
Το κρύο με βρίσκει σκυμμένο πάνω από μερικές εξισώσεις,
διανύσματα, ισοδυναμίες, συνεπαγωγές..

"Βρίσκουμε τον συντελεστή διεύθυνσης"
Προσπαθώ ακόμα να βρω την δικιά μου κατεύθυνση,
να παρακολουθήσω, μα τα δάχτυλά μου παίζουν..

Την ώρα εκείνη, δάκρυα θεϊκά αγγίζουν τα χαλίκια του προαυλίου
Η αναταραχή που προκλήθηκε μου επέτρεψε να σκεφτώ ελεύθερα
Λατρεύω την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος το φθινόπωρο
Οι εργάτες των επισκευών, όμως, έφυγαν από τα πόστα τους

Και κύλησε βίαια η οργή του νερού, και παρέσυρε τους άξονες, τις εξισώσεις, τη βρομιά
Και ξέπλυνε τα μαλλιά μας, και καθάρισε τα μάτια μας τα μάταια
Και έφτασε μέχρι την πόρτα μας, σαν καλό νέο που αργεί στα μέσα του Οκτώβρη

"Συνεπάγεται βάση της 1 ότι είναι παράλληλα"
Θυμήθηκα τότε πως πριν από 5 χρόνια, ίδια παιδιά (από) τότε
Πως μας είχε βρει το πρώτο του Οκτώβρη ποτάμι
Όπως κολυμπήσαμε και σ' αυτό, γλυκιά ψυχρολουσία.

Λατρεύω τη βροχή

Σάββατο Ματωμένο Σάββατο

Τι υπέροχο πράγματι του Σαββάτου βράδυ

Την ώρα που οι άλλοι μεθάνε τις τύχες τους,
εδώ μαζί στη λέσχη ανάγνωσης τις ψυχές μας να διαβάζουμε
ή να γράφουμε

Τι ευτυχία άραγε να ματώνεις τα μαλλιά σου με κάτι που αξίζει..

Τι πόνος θεέ μου να ελπίζεις στο ανέλπιστο, τι δύναμη που σου δίνει..

Ευχή προς όλους, γράψτε διαβάστε ακούστε..

Γνώση στοργική να με φροντίσεις του παλατιού σου τα σκαλιά να αγγίξω
Και πιο μέσα δεν θα μπω
Γιατί σαν φάντασμα ήσουν πάντα εκεί όταν σε χρειάστηκα πιο πολύ από νερό.

Μούσα μου, Έμπνευση Έρωτα, κρίμα που σε χάνω ένα ματωμένο Σάββατο,
ήθελα μόνο ένα ακόμα γράμμα να σου γράψω

Γράμμα ερωτικό σημείωμα, ελπίδα του φωτός χαρά μου..

Ματωμένο μου Σάββατο.. Σ' ευχαριστώ

Jacob Armen

Τώρα τον ανακάλυψα. Όπως αναφέρετε και στα σχόλια του youtube, ο κύριος πλέον 26 χρονών δεν παίζει σε συγκρότημα ακόμα.

Πού να τον βάλεις δηλαδή αυτόν..

Jacob Armen στο youtube.com

Αγρίνιο VS Καμήλες

Ανεκδοτάτσι

Γιατί οι αγρινιώτες είναι στο Αγρίνιο και οι καμήλες στη Σαχάρα;;;










Γιατί οι καμήλες επέλεξαν πρώτες.

Giorgakis Summer Tour

Δημιουργία αν δεν κάνω λάθος συνάδελφου blogger salata.wordpress.com . Τα πνευματικά δικαιώματα έχουν κατοχυρωθεί, γελάστε και σκεφτείτε ελεύθερα.

Σαν χώρα ξοδεύουμε, σαν λαός πεινάμε..

• Ξοδεύουμε στην Ελλάδα ετησίως :

Για καλλυντικά 1δισ. ευρώ

Για αγορές σε σούπερ μάρκετ 8,5 δισ. ευρώ

Για κρασί 500 εκατομμύρια ευρώ

Για καπνιστό σολωμό 30 εκατομμύρια ευρώ

Για χαβιάρι 7 εκατομμύρια ευρώ

Για λευκές ηλεκτρικές συσκευές (ψυγεία , πλυντήρια , κουζίνες ) 1 δισ. ευρώ

Για μαύρες ηλεκτρικές συσκευές (τηλεοράσεις , στερεοφωνικά κλπ ) 510 εκατομμύρια ευρώ

Για καφέ 450 εκατομμύρια ευρώ

Για μπισκότα 103 εκατομμύρια ευρώ

Για τσίχλες 122 εκατομμύρια ευρώ

Για σοκολάτες 600 εκατομμύρια ευρώ

Για τσιπς 27 εκατομμύρια ευρώ

Για αναψυκτικά 111 εκατομμύρια ευρώ

Για χαρτί υγείας 94 εκατομμύρια ευρώ

Για χαρτομάντηλα 4 εκατομμύρια ευρώ

Για ασφάλιστρα ζωής 1,35 δισ. ευρώ

Η Ελλάδα κάτω από επίθεση τουριστικών καρτέλ

Την τελευταία βδομάδα του Αυγούστου η Ελλάδα υπέστη μια τις από πιο αποτροπιαστικές καταστροφές στην ιστορία της.
Η Δυτική και η Νότια Πελοπόννησος, η Νότια Εύβοια, αλλά και ορισμένα προάστια της Αθήνας, καταστράφηκαν ολοσχερώς από πυρκαγιές. Εξήντα πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους (μια μάνα απανθρακώθηκε μαζί με τα τέσσερα ανήλικα παιδιά της, θυμίζοντας σκηνικό αρχαίας τραγωδίας), αρκετοί ακόμα και τώρα αγνοούνται, χωριά εξαφανίστηκαν από το χάρτη και εκατομμύρια στρέμματα δασικής και αγροτικής γης μεταβλήθηκαν σε στάχτες και αποκαΐδια.

Πέρα από την απώλεια (πάρα πολλών) ανθρώπινων ζωών, η καταστροφή που προκάλεσαν οι εμπρηστές θα έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες, που θα αρχίσουν να φαίνονται σε βάθος χρόνου. Ο αφανισμός των δασών θα προκαλέσει γενική αύξηση της θερμοκρασίας, πλημμύρες το χειμώνα, διάβρωση του εδάφους και κατολισθήσεις. Επιπλέον οι κατεστραμμένες περιοχές θα σημαδευτούν από ραγδαία αύξηση της ανεργίας, τεράστια εσωτερική μετανάστευση του ντόπιου πληθυσμού στην Αθήνα ή σε άλλες μεγάλες πόλεις, ενώ ολόκληρη η Ελλάδα θα υποστεί γενική πτώση της αγροτικής παραγωγής, καθώς οι περιοχές αυτές ήταν σημαντικές παραγωγοί λαχανικών, φρούτων και, κυρίως, ελαιόλαδου.

Αναμφίβολα λοιπόν πρόκειται για ένα τεράστιο έγκλημα.
Ένα έγκλημα όμως που δεν φαίνεται να είναι και τόσο... ακούσιο. Οι περίπου 290 εστίες φωτιάς που ξέσπασαν σε Πελοπόννησο και Εύβοια για κάθε πολίτη καλής πίστης, για κάθε πολίτη ο οποίος δεν έχει (ή δεν επιθυμεί να έχει) «γραμμή» από κόμματα ή κομματίδια, παραπέμπουν ευθέως σε ένα οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού.
Ποιος έβαλε 290 εστίες φωτιάς; Γριές και γέροι 70-80 χρονών που συνελήφθησαν από τις επίσημες ελληνικές αρχές; Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ), για να κερδίσει πόντους στις εκλογές; Μήπως... αναρχοαυτόνομοι, ξένος δάκτυλος, τρομοκράτες;
Μόνο έλληνες του εξωτερικού μπορούν να «χάψουν» τα διάφορα μυθεύματα που ψιθυρίζονται τον τελευταίο καιρό.

Όσοι ζουν στην Ελλάδα κατάλαβαν, ένιωσαν, υποψιάστηκαν τι μπορεί να συμβαίνει.

Η Ιονία Οδός
Η κατασκευή νέου αυτοκινητόδρομου στην Πελοπόννησο με την ονομασία «Ιονία Οδός» (συγκεκριμένα το νότιο τμήμα της Ιονίας Οδού, καθώς η Ιονία εκτείνεται επίσης στην Κεντρική και στη Νότια Ελλάδα), που συνδέει τις τέσσερις μεγαλύτερες πόλεις της, Κόρινθο, Πάτρα, Πύργο και Καλαμάτα, εμφανίστηκε ως σχέδιο το 1996, αλλά δεν υλοποιήθηκε αμέσως λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, οι οποίοι απορρόφησαν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών πόρων. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υποσχέθηκε το 2004 να ξεκινήσει σύντομα την κατασκευή του νέου αυτοκινητόδρομου. Τελικά η κατασκευή του δημοπρατήθηκε τον Ιούλιο του 2007 στις ελληνικές και πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρείες Vinci - Ελλ. Τεχνοδομική - TEV, Άκτωρ, J&P Avax, Hochtief και Αθηνά και είχε δρομολογηθεί να ξεκινήσει αμέσως, με την προοπτική να ολοκληρωθεί το 2011[i].

Η Ιονία Οδός θα εξασφάλιζε οδική πρόσβαση στις τεράστιες τουριστικές εγκαταστάσεις που κατασκευάζονταν στη δυτική Πελοπόννησο, καθώς και σε εκείνες που σχεδιαζόταν να κατασκευαστούν, και επομένως η ολοκλήρωσή της δεν θα έπρεπε να πάρει περισσότερο από τον απαιτούμενο χρόνο.
Το μόνο πρόβλημα που ανέκυπτε ήταν μερικά «ενοχλητικά» δάση, βιότοποι και οικοσυστήματα, αλλά και ορισμένοι οικολόγοι ή τοπικοί ακτιβιστές. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Ηλεία Γιώργος Κοντογιάννης δήλωνε το 2004: «Πεποίθηση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ είναι ότι η Ιονία Οδός πρέπει να προχωρήσει με πολύ γρήγορο ρυθμό ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες καθυστερήσεις των τελευταίων ετών» [ii].

Η Ιονία είχε αρχικά προγραμματιστεί να περάσει από μέρη υψίστης περιβαλλοντικής σημασίας, όπως η λίμνη Καϊάφα στην περιοχή της Ζαχάρως, η οποία μάλιστα είχε συμπεριληφθεί και στον ευρωπαϊκό περιβαλλοντολογικό κατάλογο Natura 2000, χαρακτηριζόμενη ως περιοχή «υψηλής προστασίας». Όπως μάλιστα επισήμαινε τον Ιούλιο ο πρόεδρος του Συλλόγου Περιβαλλοντικής Προστασίας Ζαχάρως Κώστας Αγραπιδάς: «Ο συνδυασμός χερσαίου και λιμναίου οικοσυστήματος, καθώς και η ταυτόχρονη συνύπαρξή τους με τις αρχαιότητες, τους μυθολογικούς τόπους και την ιαματική πηγή, καθιστά το οικοσύστημα Καϊάφα ένα μοναδικό σύμπλεγμα, το οποίο έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους».

Παρά τις αφόρητες πιέσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ, το νομαρχιακό συμβούλιο Ηλείας, στο οποίο υπάγεται η προαναφερθείσα περιοχή, αρνήθηκε να παραχωρήσει τη λίμνη Καϊάφα για την κατασκευή της Ιονίας Οδού. Σύμφωνα ωστόσο με τους ισχυρισμούς του κ. Αγραπιδά, υπήρχε δυνατότητα εναλλακτικής χάραξης της Οδού, ώστε να μη διέρχεται από την περιοχή. Ενδεχομένως όμως να ήταν μεγαλύτερη σε μήκος (και σε κόστος) [iii]. Τελικά το υπουργείο ενέδωσε στα (αλλεπάλληλα) αιτήματα των κατοίκων και αποφάσισε στις 24 Ιουλίου να ακολουθήσει άλλη χάραξη για την Ιονία, προκειμένου να μη διέρχεται από τη λίμνη και να μη θίγεται έτσι το ευαίσθητο οικοσύστημα της περιοχής[iv].
Ωστόσο τα σχέδια άλλαξαν: μόλις ένα μήνα αργότερα η περιοχή γύρω από τη λίμνη Καϊάφα κάηκε ολοσχερώς. Όλως δε τυχαίως, οι εστίες των περισσότερων πυρκαγιών που ξέσπασαν συμπίπτουν απόλυτα με το αρχικό σχέδιο χάραξης της Ιονίας Οδού...
Αρκεί κανείς να συγκρίνει την εικόνα της φλεγόμενης Πελοποννήσου από δορυφόρο της NASA με το αρχικό σχέδιο της Ιονίας Οδού και θα βγάλει ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα. Τι είδους συμπέρασμα θα είναι αυτό;

Πολύ απλά, το ότι οι κατασκευαστές της Ιονίας Οδού τώρα θα έχουν αντιμετωπίσουν την ελάχιστη δυνατή αντίσταση στην εκμετάλλευση της κατεστραμμένης περιοχής.
«Επενδύσεις» στα αποκαΐδια
Η λίμνη Καϊάφα είχε όμως έλξει το ενδιαφέρον και άλλων «επενδυτών». Το 2003 ο τότε υφυπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Γεωργακόπουλος κατηγορήθηκε ότι πίεζε την Κτηματική Υπηρεσία Ηλείας -απ' όπου και εκλέγεται- να αποχαρακτηρίσει τη λίμνη Καϊάφα από προστατευόμενη περιοχή για να την παραχωρήσει σε μεγάλα τουριστικά τραστ, με σκοπό την ανέγερση ξενοδοχειακών συμπλεγμάτων αλλά και γηπέδων γκολφ.
Ο ίδιος είχε παρουσιάσει μια έκθεση στην οποία προτεινόταν μια επένδυση 150 εκατομμυρίων ευρώ για τον «εκσυγχρονισμό» των ιαματικών λουτρών και την κατασκευή άλλων εγκαταστάσεων στην περιοχή[v]. Παράλληλα, δεν παρέλειπε κάθε λίγο και λιγάκι να αποκαλεί τους οικολόγους που αντιδρούσαν στα σχέδια αυτά «οικοτρομοκράτες» [vi].

Τώρα λοιπόν που ο πανέμορφος αυτός βιότοπος γύρω από τη λίμνη έχει κατακαεί, οι «επενδυτές» (και οι πολιτικοί ατζέντηδές τους) δεν προβλέπεται να αντιμετωπίσουν και πολλά γραφειοκρατικά εμπόδια ή τους ενοχλητικούς «οικοτρομοκράτες» για να την αποχαρακτηρίσουν.
Πέρα όμως από τη λίμνη Καϊάφα, και άλλα μέρη της Δυτικής Πελοποννήσου, μέσα (ή δίπλα) από τα οποία θα περάσει η Ιονία Οδός, θεωρούνται ιδανικά για την ανάπτυξη τουριστικών επιχειρήσεων. Στη Μεσσηνία λ.χ. πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ πρόκειται να επενδυθούν για την κατασκευή έντεκα μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων πέντε αστέρων, πολυτελών εξοχικών βιλών, μονάδων θαλασσοθεραπείας και σπα, ενός συνεδριακού κέντρου, καθώς και τεσσάρων (τεράστιων) γηπέδων γκολφ. Ο κύριος επενδυτής στην περιοχή αυτή φαίνεται ότι είναι ο εφοπλιστής Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, επικεφαλής της εταιρείας Costamare Shipping SA., με έδρα τον Παναμά, αλλά και ισχυροί διεθνείς επιχειρηματικοί όμιλοι. Η πολυεθνική Kempinski, που δραστηριοποιείται κυρίως στη ΝΑ Ασία, πρόκειται να αναλάβει την εκμετάλλευση των μονάδων θαλασσοθεραπείας και σπα, ενώ μεγάλο αμερικανικό γραφείο έχει αναλάβει την εκμετάλλευση των γηπέδων γκολφ[vii].

Ο εν λόγω επιχειρηματίας λέγεται ότι έχει απαλλοτριώσει τεράστιες εκτάσεις αγροτικής γης με ελιές -πολλές φορές χωρίς τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών της-, αλλά και εκτάσεις σε περιοχές δίπλα στη λιμνοθάλασσα του Ναβαρίνου (επίσης προστατευόμενη από τη Natura 2000), παραβιάζοντας, όπως ακούγεται, ανοιχτά το νόμο. Τα λιγοστά «γραφειοκρατικά» προβλήματα σε σχέση με τις άδειες από την Αρχαιολογική και τη Δασική Υπηρεσία που παρέμεναν ξεπεράστηκαν το 2005, ύστερα από μια επίσκεψή του στο προεδρικό μέγαρο και τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή...

Παράλληλα ο ίδιος εξασφάλισε επιχορήγηση(!) 45% από το κράτος για τις «επενδύσεις» του[viii]. Και προφανώς τώρα, που μεγάλο μέρος της Μεσσηνίας καταστράφηκε ολοσχερώς από τις πυρκαγιές, θα έχει πλέον τη δυνατότητα να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του στις κατεστραμμένες περιοχές, απαλλοτριώνοντας μάλιστα και την απαιτούμενη γη σε εξευτελιστικές τιμές...

Ένα άλλο μέρος στη Δυτική Πελοπόννησο που θεωρούνταν «κελεπούρι» εδώ και καιρό από τους «επενδυτές» είναι το Κατάκωλο Ηλείας. Ως παράδειγμα αναφέρουμε ότι στα τέλη Αυγούστου ο διεθνής επιχειρηματικός όμιλος World Trade Center Group έστειλε τον αντιπρόεδρό του, David Η. Lee, στην Ηλεία να επικυρώσει μια συμφωνία με κρατικούς και τοπικούς παράγοντες για την «ανάπτυξη» της περιοχής[ix].
Αλλά και για την περιοχή γύρω από την αρχαία Ολυμπία είχαν γίνει συζητήσεις πιθανής τουριστικής εκμετάλλευσης.

Πλήθος εγχώριων και ξένων «επενδυτών» είχαν προτείνει την αξιοποίηση του περιβάλλοντος χώρου με το να χτιστούν σύγχρονα στάδια, ξενοδοχεία και άλλες εγκαταστάσεις. Επίσης είχαν προτείνει ακόμα και τη χρήση για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων[x]. Ένας από τους λόγους για τους οποίους μέχρι τώρα δεν μπορούσε να γίνει εφικτή η εφαρμογή αυτών των σχεδίων ήταν ότι η περιβάλλουσα περιοχή απλώς τύχαινε να είναι δάσος. Μετά τη φωτιά ωστόσο, την Ολυμπία δεν την περιβάλλει πια δάσος. Το εμπόδιο αυτό έπαψε να υφίσταται...
Κατά τα άλλα, είναι τοις πάσι γνωστό ότι η Δυτική Πελοπόννησος έχει μερικές από τις πιο μαγευτικές ακτές σε όλη τη χώρα. Αρκετοί επίσης γνωρίζουν ότι οι κάτοικοί της είναι από αρχαιοτάτων χρόνων παραδοσιακά προσηλωμένοι στις ιδιοκτησίες τους και ουδέποτε θα επιθυμούσαν να αντίκριζαν μια μέρα τη γη τους να την εκμεταλλεύονται τουριστικά πολυεθνικές «αναπτυξιακές» εταιρείες.
Έχοντας λοιπόν γνώση αυτού του στοιχείου οι τουριστικοί «επενδυτές», αντιλαμβάνονταν ότι για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την περιοχή έπρεπε πρώτα να καταστραφεί οποιαδήποτε πιθανή αντίδραση στα σχέδιά τους.

Ο ρόλος των Γερμανών
Ο Ταΰγετος και ο Πάρνωνας κάηκαν. Ποιος μπορεί να είχε συμφέρον να καούν τα βουνά;
Στις παρακείμενες τοπικές κοινωνίες ήταν από καιρό τοις πάσι γνωστό ότι ισχυρός γερμανικός όμιλος συμφερόντων επιθυμούσε διακαώς να κατασκευάσει πάνω στα δύο αυτά όρη χιονοδρομικά κέντρα και σαλέ. Οι Γερμανοί ενδιαφέρονταν επίσης και για την εκμετάλλευση του Γράμμου στη Βόρεια Ελλάδα, ο οποίος κάηκε μερικώς τον Ιούλιο...

Το γερμανικό κεφάλαιο ήταν παράλληλα δραστήριο στη Δυτική Πελοπόννησο και στην Εύβοια, αγοράζοντας τεράστιες εκτάσεις γης είτε μέσω ιδιωτών είτε μέσω offshore εταιριών. Μία από τις ανάδοχες γερμανικές εταιρίες για την κατασκευή της Ιονίας Οδού, η Hochtief, ανήκει στον κ. Καϊτέλ.
Το γεγονός ότι ο τελευταίος είναι γιος του ομώνυμου και διαβόητου στρατηγού των ναζιστών δεν φαίνεται να βαρύνει και πολύ στη συνείδηση των αρμοδίων: οι περισσότεροι εξάλλου απ' αυτούς είχαν από καιρό αντιληφθεί, νομοτελειακά και με μια δόση μοιρολατρίας, ότι ο γερμανικός ιμπεριαλισμός μπορεί να απέτυχε να υποτάξει την Ελλάδα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κατάφερε όμως το 2007. Χωρίς στρατιωτικές εισβολές, τανκς και βαρέα όπλα, μόνο με μερικές φωτιές, με πακτωλό μάρκων και με τη βοήθεια των σύγχρονων δοσιλόγων, των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας: των κεντρικών και τοπικών αρμοδίων της δημόσιας διοίκησης.

Δεν θα 'πρεπε ίσως εδώ να αγνοηθεί και ο -επίσης σημαντικός- ρόλος Βρετανών και Αμερικανών. Έχοντας σχεδόν «καταλάβει» την Κέρκυρα και την Κρήτη με ξενοδοχεία και γήπεδα γκολφ, άρχισαν να ορέγονται και την Πελοπόννησο. Έτσι, αγόρασαν τεράστιες εκτάσεις γης και τώρα ετοιμάζονται να τις «αξιοποιήσουν» τουριστικά.

Το λόμπι του γκολφ
Ένα από τα ισχυρότερα μπλοκ συμφερόντων -αν όχι το ισχυρότερο- από αυτά που επιθυμούν διακαώς την τουριστική «ανάπτυξη» των ελληνικών ακτών είναι κι εκείνο των κατασκευαστών γηπέδων γκολφ. Η τεραστίου μεγέθους περιβαλλοντική καταστροφή που θα προκαλέσει η κατασκευή τέτοιων γηπέδων (από τη σπατάλη νερού, τη χρήση μεγάλων ποσοτήτων λιπασμάτων και τη διατάραξη των παρακείμενων οικοσυστημάτων) δεν φαίνεται να απασχολεί και πολύ την κυβέρνηση. Τουναντίον, κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να παραχωρηθούν τεράστιες εκτάσεις γης της υπαίθρου σε «επενδυτές» γκολφ.

Έτσι, ο υπουργός Δημόσιων Έργων Γιώργος Σουφλιάς δήλωνε το Μάιο του 2007 σχετικά με το ζήτημα των γηπέδων γκολφ: «Η Ελλάδα έχει μόνο(!) έξι γήπεδα, ενώ η Γαλλία πάνω από 500, η Ιταλία πάνω από 200, η Ισπανία πάνω από 300 και η Πορτογαλία 36». Παράλληλα άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, ο υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας, που όλως τυχαίως είναι και πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Γκολφ, είχε δηλώσει δημόσια το 2005: «Είναι αναγκαία(!) πολύ περισσότερα γήπεδα γκολφ».

Επιπλέον αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, πριν από τις εκλογές του 2004, υποστήριζε την επέκταση της βιομηχανίας γκολφ στην Ελλάδα, ενώ μετά τις εκλογές, τις οποίες έχασε, δεν αντιπολιτεύτηκε καθόλου την πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα αυτό[xi].
Κατά τα άλλα, όλες οι περιβαλλοντικές μελέτες και εκθέσεις, που προειδοποιούσαν για την καταστροφή που θα προκαλούσαν τα γήπεδα γκολφ, αγνοήθηκαν παντελώς.

«Ποιος παρακάμπτει μελέτες για χάρη της τουριστικής ανάπτυξης;» διαμαρτυρόταν έντονα τότε η Ελένη Μπριασούλη, καθηγήτρια στο τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστήμιου Αιγαίου. «Νομίζουν ότι θα γεμίσουν έτσι τα ξενοδοχεία; Το 70% του παγκόσμιου τουρισμού χειραγωγείται από έναν οργανισμό (σ.σ.: Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού). Αυτοί προωθούν το σύμπλεγμα του γκόλφερ και εκβιάζουν κι εμάς να αποδεχτούμε αυτό το μοντέλο. Έτσι έγινε και με τις πισίνες». Ποιο σύμπλεγμα τουρίστα εννοούσε ακριβώς η Ελένη Μπριασούλη; «Το μοντέλο αυτό του τουρισμού είναι ο ξένος που έρχεται και τα κάνει ό-λ-α μέσα στην τουριστική εγκατάστασή του. Δεν βγαίνει έξω, δεν καταναλώνει τίποτα ντόπιο! Και φυσικά τα πάντα παράγονται και κατασκευάζονται από μεγάλες εταιρείες» [xii].

Η μεγάλη ακτογραμμή της Δυτικής Πελοποννήσου φάνταζε ιδανική για την ανέγερση γηπέδων γκολφ. Από το 2005 κιόλας, η Διεθνής Ομοσπονδία Γκολφ ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξη ότι το 2006 και 2007 θα γινόταν το μεγάλο «μπαμ» για το γκολφ[xiii].
Υπήρχε όμως ένα κώλυμα. Ποιο ήταν αυτό; Μέχρι στιγμής ντόπιοι και οικολόγοι αγωνίζονταν σκληρά εναντίον αυτής της «προοπτικής». Τώρα όμως που οι κατεστραμμένες από την πυρκαγιά περιοχές δεν έχουν περιβαλλοντική αξία, αυτό το «μπαμ» δεν προβλέπεται να συναντήσει και πολύ μεγάλη αντίσταση...
Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, ο ίδιος ο Πέτρος Δούκας εμφανίστηκε στην τηλεόραση δυο μέρες μετά την καταστροφή και προσπάθησε να... απαλύνει τον πόνο των κατοίκων των πληγεισών περιοχών με την υπόσχεση ότι ένα μεγάλο αναπτυξιακό τουριστικό σχέδιο (κατασκευή γηπέδου γκολφ...) θα αρχίσει να υλοποιείται αμέσως!
Τα δε ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, παρουσίαζαν το σχέδιο αυτό ως «ευεργεσία»...

Συνενοχή κυβέρνησης και αντιπολίτευσης
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από το 2004 που ανέλαβε την εξουσία, αφιέρωσε εαυτόν στην κατεύθυνση της τουριστικής «αξιοποίησης» της ελληνικής υπαίθρου και των ακτών της, με σκοπό να αυξηθεί η ετήσια εισροή τουριστών στην Ελλάδα.
«Υπάρχουν ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι που ενδιαφέρονται να αγοράσουν θερινή κατοικία στην Ελλάδα» ήταν ένα από τα κύρια επιχειρήματα των κυβερνητικών αξιωματούχων, οι οποίοι συνήθιζαν να αναφέρονται στον τουρισμό ωσάν να είναι η «βαριά βιομηχανία της Ελλάδας» [xiv].
Ως εκ τούτου, το υπουργεία Δημόσιων Έργων και Τουρισμού επεξεργάστηκαν ένα σχέδιο τουριστικής «ανάπτυξης», υπό την ονομασία «Νέο Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό», το οποίο φυσικά προσέφερε αφειδώς γη και ύδωρ στα τουριστικά καρτέλ. Σύμφωνα με το προαναφερθέν σχέδιο, ένας «επενδυτής» μπορεί να αγοράσει γη οπουδήποτε και απλώς ονομάζοντας την επένδυσή του «τουριστική» να πάρει γενναία επιδότηση και να χτίσει τέσσερις φορές περισσότερη έκταση από όση ένας ιδιώτης - με τον όρο βέβαια να πουλήσει το 70% των κατοικιών σε ιδιώτες και να λειτουργήσει το υπόλοιπο 30% ως ξενοδοχείο.

Έχει επίσης τη δυνατότητα να χτίσει σε περιβαλλοντικά προστατευόμενες περιοχές ή βραχονησίδες, αρκεί να τις ονομάσει «τουριστικές»! Μήπως φαντάζει ολίγον τι τριτοκοσμική αυτή η κατάσταση;
Όχι αδίκως, αν λάβουμε υπόψη ότι τέτοιου είδους καταστάσεις συμβαίνουν σε χώρες όπου παρατηρείται παντελής απουσία Εθνικού Κτηματολογίου και Δασολογίου, τα οποία θα κατοχύρωναν τις δασικές εκτάσεις και τους βιοτόπους και θα έκοβαν τυχόν πιθανές «ορέξεις» [xv].
Και η Ελλάδα, αν και έχει λάβει από την ΕΕ τα αναγκαία κονδύλια, δεν έχει προχωρήσει ακόμα στην εκπόνησή του...
Ωστόσο, προκειμένου αυτό το σχέδιο «ανάπτυξης» να είναι απόλυτα επιτυχές, έπρεπε να λάβει χώρα και μια γενικότερη αναθεώρηση της χωροταξίας στην Ελλάδα. Εν ολίγοις να μπορούν να δοθούν άδειες εκχέρσωσης δασικών εκτάσεων.

Έτσι, το 2007 η κυβέρνηση εισηγήθηκε στη Βουλή μια συνταγματική αναθεώρηση σύμφωνα με την οποία το Άρθρο 24 (εγγυάται την πλήρη απαγόρευση οικοδόμησης σε δασικές εκτάσεις) πρακτικά καταργούνταν. Η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ καταδίκασε έντονα την αναθεώρηση και παρεμπόδισε την επικύρωση της αναθεώρησης, αποσύροντας μάλιστα και τους βουλευτές του από την ψηφοφορία. Λίγα χρόνια πριν, είχε εξελιχθεί η ίδια σκηνή, αλλά με... ανάποδους ρόλους: το 2003, που το ΠΑΣΟΚ κατείχε την εξουσία, προσπάθησε να περάσει πανομοιότυπη μεταρρύθμιση, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας αρνήθηκε να την υποστηρίξει...
Το Άρθρο 24 τελικά δεν καταργήθηκε, οι υποψήφιοι εμπρηστές όμως έπαιρναν το πρώτο «πράσινο φως» για να αρχίσουν να υλοποιούν τα σχέδιά τους.
Παράλληλα, το υφυπουργείο Περιβάλλοντος, που τυγχάνει να υπάγεται στο υπουργείο Δημόσιων Έργων και είναι υπεύθυνο για την απορρόφηση των κρατικών κονδυλίων ως προς την προστασία δασών και βιοτόπων, μόνο ενέργειες προς όφελος του περιβάλλοντος δεν έκανε. Τα περισσότερα από τα -ήδη πενιχρά- κονδύλια για την περιβαλλοντική προστασία τα έστελνε πίσω(!) στο υπουργείο Δημόσιων Έργων, για να υποστηριχτούν διάφορα υπό κατασκευήν έργα. Η μόνιμη επωδός που ψιθυριζόταν σαν δικαιολογία για αυτό ήταν: «Το Υφυπουργείο Περιβάλλοντος δεν είναι σε θέση να τα αξιοποιήσει όλα» [xvi]...

Και ένας άλλος όμως παράγοντας φαίνεται ότι βάρυνε καταλυτικά στο πρόσφατο ολοκαύτωμα: ο παραγκωνισμός της Πυροσβεστικής. Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται η εν λόγω υπηρεσία, δεν προχώρησε στις απαιτούμενες προσλήψεις προσωπικού, προτιμώντας να προσλάβει χιλιάδες νέους αστυνομικούς (πιο αναγκαίους, φαίνεται...) αλλά και... αγροφύλακες.
Επιπλέον, σύμφωνα με πληροφορίες μέσα από το Πυροσβεστικό Σώμα, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας έσπευσε να μεταθέσει αξιωματικούς που ήταν μέλη του κυβερνώντος κόμματος σε θέσεις-κλειδιά, οι οποίοι δυστυχώς αποδείχτηκαν αν όχι παντελώς ανίκανοι, τουλάχιστον ανεπαρκείς, στην αντιμετώπιση των πολυάριθμων πυρκαγιών που εκδηλώθηκαν[xvii]. Παράλληλα το υπουργείο φρόντισε να αχρηστεύσει εντελώς και το ρόλο της Δασικής Υπηρεσίας στη δασοπυρόσβεση, παραχωρώντας τον αμιγώς στην Πυροσβεστική, σε μια υπηρεσία που δεν γνώριζε πώς να προσανατολιστεί μες στα δάση αν δεν υπήρχε επαρκής χαρτογράφηση...

Η ώρα είχε πια φτάσει
Τα τουριστικά καρτέλ είχαν από νωρίς «διαγνώσει» όλη αυτήν την ατμόσφαιρα ανεπάρκειας. Και ενθαρρυμένα από το εκρηκτικό κοκτέιλ «υψηλότατες θερμοκρασίες - ισχυροί άνεμοι» των τελευταίων ημερών, διαισθάνθηκαν ότι ήρθε η ώρα τους...
Δεν έμενε πια τίποτα άλλο παρά να βρεθούν και οι φυσικοί αυτουργοί (ίσως οικονομικά εξαθλιωμένοι, με ελαφρώς ελαστική συνείδηση, μετανάστες, τοπικοί παρίες ή γενικώς φτωχοδιάβολοι ή ακόμα -ποιος ξέρει;- και έμμισθοι πράκτορες), των οποίων οι τραπεζικές καταθέσεις θα αυξάνονταν με μερικές χιλιάδες ευρώ. Την κατάλληλη στιγμή τα εμπρηστικά σχέδια μπήκαν σε πλήρη εφαρμογή...

Αποδιοπομπαίοι τράγοι
Μόλις μαίνονταν οι πρώτες φωτιές, όλοι πίστεψαν ότι επρόκειτο για τους συνήθεις οικοπεδοφάγους που καίνε κομμάτια δασικών εκτάσεων κάθε χρόνο με σκοπό να χτίσουν μετά σ' αυτές. Όταν όμως ξέσπαγαν ολοένα και νέες φωτιές, που στην κυριολεξία κατέκαψαν ολόκληρα χωριά και σκότωσαν δεκάδες ανθρώπους, πολλοί άρχισαν να υποψιάζονται ότι κάτι σάπιο συμβαίνει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας...
Ήταν εμφανές ότι η Ελλάδα δεχόταν επίθεση.

Αυτό το πρόσεξε και η κυβέρνηση. Από ποιους όμως; Έπρεπε να βρεθεί γρήγορα ο φταίχτης. ΚαΙ εφόσον η Πυροσβεστική και η πολιτική της ηγεσία αποδείχθηκαν παντελώς ανίκανες, η ΝΔ επιχείρησε να αξιοποιήσει τον όλεθρο που προκάλεσαν τα καρτέλ προς... όφελός της!
Δύο μέρες μετά την πύρινη κόλαση, ο Πρωθυπουργός, ακολουθώντας παραινέσεις επικοινωνιακών του συμβούλων, εμφανιζόταν στην τηλεόραση φορώντας ένα απλό μπουφάν (όπως ο αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου) και δήλωνε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει «οργανωμένη τρομοκρατική απειλή».
Και αν ο ίδιος ούτε καν διανοήθηκε να κατονομάσει δημοσίως τους αληθινούς τρομοκράτες, των οποίων την ταυτότητα προφανώς γνωρίζει, κυβερνητικά μεγαλοστελέχια έβγαιναν υπογείως και κατάγγελναν είτε πασοκικές συνωμοσίες είτε δάκτυλο ξένης χώρας... Ορισμένοι μάλιστα έφτασαν μέχρι το (φαιδρότατο) σημείο να υπονοήσουν ότι τις πυρκαγιές τις έβαλαν άτομα του αναρχοαυτόνομου χώρου, «για να αποσταθεροποιήσουν τη Δημοκρατία»!
Τα δε προσκείμενα στην κυβέρνηση ΜΜΕ επινοούσαν κάθε μ νέους «εχθρούς»: Τούρκους, Αλβανούς, Σκοπιανούς.

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ έσπευσε αμέσως να καταδικάσει όλα αυτά τα σενάρια, σαν θεωρίες συνωμοσίας, αλλά, μην μπορώντας (ή μη θέλοντας) να κατονομάσει το ποιος μπορεί να είναι αυτός που βάζει... 290 εστίες φωτιάς ταυτοχρόνως φρόντισε να ρίξει όλο το φταίξιμο στην κυβέρνηση κατηγορώντας την για ανικανότητα. Η αντιπαράθεση του ΠΑΣΟΚ με τα πανίσχυρα τουριστικά καρτέλ ίσως άλλωστε να του κόστιζε μεγάλες μερίδες ψηφοφόρων στις επικείμενες εκλογές...

Εν τω μεταξύ η Αστυνομία και οι υπαγόμενες σ' αυτήν μυστικές υπηρεσίες έδειξαν ότι θα έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να εντοπιστούν οι αυτουργοί του εγκλήματος. Αποτέλεσμα; Η σύλληψη μιας ηλικιωμένης γυναίκας στη Ζαχάρω για πρόκληση πυρκαγιάς ενώ μαγείρευε στην αυλή της, ενός Αλβανού μετανάστη που επαγγέλθηκε παραπλανητικά ότι είχε βάλει φωτιές με σκοπό να εκδικηθεί τους Έλληνες εργοδότες που τον είχαν κακομεταχειριστεί, αλλά και ενός 62χρονου με ψυχολογικά προβλήματα, παλιού στελέχους του ΠΑΣΟΚ (σ.σ.: βρέθηκε επιτέλους ο ένοχος!), που συνελήφθη στην Αρεόπολη Λακωνίας και ο οποίος εξαναγκάστηκε, όπως αργότερα έγινε γνωστό, να ομολογήσει ότι ήταν ένας από τους εμπρηστές[xviii]...

Πολλοί άρχισαν να αναρωτιούνται μήπως στην περίπτωση αυτή η Αστυνομία δεν δρούσε κατ' ανάγκην με τη (γνωστή) ανικανότητά της, αλλά ίσως να της είχε ανατεθεί μια αποστολή θόλωσης των νερών...
Ο τραγικός επίλογος
Μέρα με τη μέρα, όσο βγαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία στη δημοσιότητα, καθίσταται ολοένα και πιο εμφανής
ο «ύποπτος» ρόλος των τουριστικών καρτέλ σ' αυτήν την υπόθεση.

Όλη δε η Πελοπόννησος βοά πια ότι τουριστικά μπλοκ της Δ. Ευρώπης (και της Αμερικής), με τη συνεργασία Ελλήνων επιχειρηματικών αντιπροσώπων και την ανοχή ντόπιων πολιτικών, από καιρό προσπαθούν να μετατρέψουν την περιοχή τους σε τεράστιο τουριστικό θέρετρο για πλούσιους Ευρωπαίους (και Αμερικανούς) και τους κατοίκους της σε σερβιτόρους.
Αν όμως σκόπευαν να την αξιοποιήσουν, γιατί να φτάσουν στο σημείο να την... κάψουν;
Την απάντηση μας τη δίνει, πάλι, η ίδια η Πελοπόννησος, οι... ιθαγενείς της οποίας δεν έδειχναν και πολύ σύμφωνοι σ' ένα τέτοιο σχέδιο. Το μόνο που δεν ήθελαν οι Πελοποννήσιοι θα ήταν να ξυπνήσουν μια μέρα και να δουν εκποιημένη τη γη τους, κοψοχρονιά, σε μια πολυεθνική και τους εαυτούς τους σε ρόλο σύγχρονων ειλώτων.
Ασκήθηκαν λοιπόν πιέσεις - οικονομικές και άλλου τύπου. Κι αυτές όμως δεν απέδωσαν. Και όταν πια κρίθηκε ότι όλες οι προσπάθειες ναυάγησαν, ένα πράγμα μόνο φαινόταν ότι θα έσωζε τα σχέδια των «επενδυτών»: μια τυχαία πύρινη λαίλαπα...

Η οποία ήρθε.
Μέχρι στιγμής, τα ευρωαμερικανικά καρτέλ φαίνεται ότι έχουν πετύχει το στόχο τους: ερήμωσαν ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας.
Θα καταφέρουν να ερημώσουν και την υπόλοιπη χώρα;
Ο μόνος που μπορεί να απαντήσει σ' αυτό είναι ο ίδιος ο (πληγείς) λαός:
Θα ξαναπάρει στα χέρια του τη γη που του ανήκει
ή θα παραδοθεί αμαχητί στις τουριστικές βιομηχανίες που έ-ρ-χ-ο-ν-τ-α-ι οσονούπω σε Ολυμπία,
Ζαχάρω, Ταΰγετο και Πάρνωνα;
Αυτός θα αποφασίσει...


________________________________________
[i] Έτοιμος μέχρι το καλοκαίρι του 2011 ο αυτοκινητόδρομος Κορίνθου - Πατρών - Πύργου, GoWest.Gr, 24/7/07, http://www.gowest.gr/index2.php?option=com_content&task=view&id=9777...&Itemid=1585
[ii] Η ΝΔ θα θέσει τέλος στο «θέατρο» του ΠΑΣΟΚ για την Ιονία Οδό, Indymedia Athens, 27/8/07, http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=752934
[iii] Ο δρόμος μετακινείται, η λίμνη Καϊάφα όχι, Καθημερινή, 08/07/2007.
[iv] Δηλώσεις Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργου Σουφλιά για την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης για τη Βορειοδυτική Οδό Πελοποννήσου, 24/7/07, http://www.minenv.gr/.../2007-07-24.dilosis.g.souflia.gia.ypografi.symbasis.....doc
[v] Ιαματικές πηγές Καϊάφα, αναζητούνται. επενδυτές, Ριζοσπάστης, 15/4/2003.
[vi] Το έγκλημα με τις 18 τρύπες. Υστερία κατασκευής γηπέδων γκολφ στην Ελλάδα, Ελευθεροτυπία, 3/4/2005.
[vii] Τουρισμός για το Διεθνές Κεφάλαιο, Αριστερά! http://www.koel.gr/index2.php?option=com_content&task=view&id=964...&Itemid=34
[viii] 18 τρύπες σε ένα δάσος, Απηγανιάς: Αξιοποίηση ή Καταστροφή; Ελευθεροτυπία, 1/5/2005
[ix] Συνάντηση Σπ. Σπυρίδων με Διεθνή Επιχειρηματική Αντιπροσωπεία, Δελτίο τύπου, 21/08/2005.
[x] Αναγεννάται η Ολυμπία, Καθημερινή, 6/8/05.
[xi] Το έγκλημα με τις 18 τρύπες. Υστερία κατασκευής γηπέδων γκολφ στην Ελλάδα, Ελευθεροτυπία, 3/4/2005.
[xii] Αυτόθι.
[xiii] Αυτόθι.
[xiv] Ξενοδοχεία-Χωριά προς πώληση ή ενοικίαση, Καθημερινή, 3/5/2007.
[xv] Τι είναι η πατρίδα τους. Πωλείται όπως είναι κατοικημένο, Ελευθεροτυπία, 17/6/2007.
[xvi] Η υποκρισία με τα δάση - 30 εκατομμύρια ευρώ για τις «Προστατευόμενες Περιοχές» προσπάθησε να περικόψει το ΥΠΕΧΩΔΕ, Ελευθεροτυπία, 21/7/2007.
[xvii] Από τις υποσχέσεις Καραμανλή. στις αρρυθμίες Σουφλιά, Ελευθεροτυπία, 28/7/07.
[xviii] Ερωτήματα για τη σύλληψη 62χρονου στην Αρεόπολη για τις πυρκαγιές. In.gr, 30/8/07, http://www.in.gr/news/article...asp?lngEntityID=827585&lngDtrID=244Και ένας άλλος όμως παράγοντας φαίνεται ότι βάρυνε καταλυτικά στο πρόσφατο ολοκαύτωμα: ο παραγκωνισμός της Πυροσβεστικής. Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται η εν λόγω υπηρεσία, δεν προχώρησε στις απαιτούμενες προσλήψεις προσωπικού, προτιμώντας να προσλάβει χιλιάδες νέους αστυνομικούς (πιο αναγκαίους, φαίνεται...) αλλά και... αγροφύλακες.
Επιπλέον, σύμφωνα με πληροφορίες μέσα από το Πυροσβεστικό Σώμα, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας έσπευσε να μεταθέσει αξιωματικούς που ήταν μέλη του κυβερνώντος κόμματος σε θέσεις-κλειδιά, οι οποίοι δυστυχώς αποδείχτηκαν αν όχι παντελώς ανίκανοι, τουλάχιστον ανεπαρκείς, στην αντιμετώπιση των πολυάριθμων πυρκαγιών που εκδηλώθηκαν[xvii]. Παράλληλα το υπουργείο φρόντισε να αχρηστεύσει εντελώς και το ρόλο της Δασικής Υπηρεσίας στη δασοπυρόσβεση, παραχωρώντας τον αμιγώς στην Πυροσβεστική, σε μια υπηρεσία που δεν γνώριζε πώς να προσανατολιστεί μες στα δάση αν δεν υπήρχε επαρκής χαρτογράφηση...

Η ώρα είχε πια φτάσει
Τα τουριστικά καρτέλ είχαν από νωρίς «διαγνώσει» όλη αυτήν την ατμόσφαιρα ανεπάρκειας. Και ενθαρρυμένα από το εκρηκτικό κοκτέιλ «υψηλότατες θερμοκρασίες - ισχυροί άνεμοι» των τελευταίων ημερών, διαισθάνθηκαν ότι ήρθε η ώρα τους...
Δεν έμενε πια τίποτα άλλο παρά να βρεθούν και οι φυσικοί αυτουργοί (ίσως οικονομικά εξαθλιωμένοι, με ελαφρώς ελαστική συνείδηση, μετανάστες, τοπικοί παρίες ή γενικώς φτωχοδιάβολοι ή ακόμα -ποιος ξέρει;- και έμμισθοι πράκτορες), των οποίων οι τραπεζικές καταθέσεις θα αυξάνονταν με μερικές χιλιάδες ευρώ. Την κατάλληλη στιγμή τα εμπρηστικά σχέδια μπήκαν σε πλήρη εφαρμογή...

Αποδιοπομπαίοι τράγοι
Μόλις μαίνονταν οι πρώτες φωτιές, όλοι πίστεψαν ότι επρόκειτο για τους συνήθεις οικοπεδοφάγους που καίνε κομμάτια δασικών εκτάσεων κάθε χρόνο με σκοπό να χτίσουν μετά σ' αυτές. Όταν όμως ξέσπαγαν ολοένα και νέες φωτιές, που στην κυριολεξία κατέκαψαν ολόκληρα χωριά και σκότωσαν δεκάδες ανθρώπους, πολλοί άρχισαν να υποψιάζονται ότι κάτι σάπιο συμβαίνει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας...
Ήταν εμφανές ότι η Ελλάδα δεχόταν επίθεση.

Αυτό το πρόσεξε και η κυβέρνηση. Από ποιους όμως; Έπρεπε να βρεθεί γρήγορα ο φταίχτης. ΚαΙ εφόσον η Πυροσβεστική και η πολιτική της ηγεσία αποδείχθηκαν παντελώς ανίκανες, η ΝΔ επιχείρησε να αξιοποιήσει τον όλεθρο που προκάλεσαν τα καρτέλ προς... όφελός της!
Δύο μέρες μετά την πύρινη κόλαση, ο Πρωθυπουργός, ακολουθώντας παραινέσεις επικοινωνιακών του συμβούλων, εμφανιζόταν στην τηλεόραση φορώντας ένα απλό μπουφάν (όπως ο αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου) και δήλωνε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει «οργανωμένη τρομοκρατική απειλή».
Και αν ο ίδιος ούτε καν διανοήθηκε να κατονομάσει δημοσίως τους αληθινούς τρομοκράτες, των οποίων την ταυτότητα προφανώς γνωρίζει, κυβερνητικά μεγαλοστελέχια έβγαιναν υπογείως και κατάγγελναν είτε πασοκικές συνωμοσίες είτε δάκτυλο ξένης χώρας... Ορισμένοι μάλιστα έφτασαν μέχρι το (φαιδρότατο) σημείο να υπονοήσουν ότι τις πυρκαγιές τις έβαλαν άτομα του αναρχοαυτόνομου χώρου, «για να αποσταθεροποιήσουν τη Δημοκρατία»!

Τα δε προσκείμενα στην κυβέρνηση ΜΜΕ επινοούσαν κάθε μ νέους «εχθρούς»: Τούρκους, Αλβανούς, Σκοπιανούς.

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ έσπευσε αμέσως να καταδικάσει όλα αυτά τα σενάρια, σαν θεωρίες συνωμοσίας, αλλά, μην μπορώντας (ή μη θέλοντας) να κατονομάσει το ποιος μπορεί να είναι αυτός που βάζει... 290 εστίες φωτιάς ταυτοχρόνως φρόντισε να ρίξει όλο το φταίξιμο στην κυβέρνηση κατηγορώντας την για ανικανότητα. Η αντιπαράθεση του ΠΑΣΟΚ με τα πανίσχυρα τουριστικά καρτέλ ίσως άλλωστε να του κόστιζε μεγάλες μερίδες ψηφοφόρων στις επικείμενες εκλογές...

Εν τω μεταξύ η Αστυνομία και οι υπαγόμενες σ' αυτήν μυστικές υπηρεσίες έδειξαν ότι θα έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να εντοπιστούν οι αυτουργοί του εγκλήματος. Αποτέλεσμα; Η σύλληψη μιας ηλικιωμένης γυναίκας στη Ζαχάρω για πρόκληση πυρκαγιάς ενώ μαγείρευε στην αυλή της, ενός Αλβανού μετανάστη που επαγγέλθηκε παραπλανητικά ότι είχε βάλει φωτιές με σκοπό να εκδικηθεί τους Έλληνες εργοδότες που τον είχαν κακομεταχειριστεί, αλλά και ενός 62χρονου με ψυχολογικά προβλήματα, παλιού στελέχους του ΠΑΣΟΚ (σ.σ.: βρέθηκε επιτέλους ο ένοχος!), που συνελήφθη στην Αρεόπολη Λακωνίας και ο οποίος εξαναγκάστηκε, όπως αργότερα έγινε γνωστό, να ομολογήσει ότι ήταν ένας από τους εμπρηστές[xviii]...

Πολλοί άρχισαν να αναρωτιούνται μήπως στην περίπτωση αυτή η Αστυνομία δεν δρούσε κατ' ανάγκην με τη (γνωστή) ανικανότητά της, αλλά ίσως να της είχε ανατεθεί μια αποστολή θόλωσης των νερών...
Ο τραγικός επίλογος
Μέρα με τη μέρα, όσο βγαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία στη δημοσιότητα, καθίσταται ολοένα και πιο εμφανής
ο «ύποπτος» ρόλος των τουριστικών καρτέλ σ' αυτήν την υπόθεση.

Όλη δε η Πελοπόννησος βοά πια ότι τουριστικά μπλοκ της Δ. Ευρώπης (και της Αμερικής), με τη συνεργασία Ελλήνων επιχειρηματικών αντιπροσώπων και την ανοχή ντόπιων πολιτικών, από καιρό προσπαθούν να μετατρέψουν την περιοχή τους σε τεράστιο τουριστικό θέρετρο για πλούσιους Ευρωπαίους (και Αμερικανούς) και τους κατοίκους της σε σερβιτόρους.
Αν όμως σκόπευαν να την αξιοποιήσουν, γιατί να φτάσουν στο σημείο να την... κάψουν;
Την απάντηση μας τη δίνει, πάλι, η ίδια η Πελοπόννησος, οι... ιθαγενείς της οποίας δεν έδειχναν και πολύ σύμφωνοι σ' ένα τέτοιο σχέδιο. Το μόνο που δεν ήθελαν οι Πελοποννήσιοι θα ήταν να ξυπνήσουν μια μέρα και να δουν εκποιημένη τη γη τους, κοψοχρονιά, σε μια πολυεθνική και τους εαυτούς τους σε ρόλο σύγχρονων ειλώτων.
Ασκήθηκαν λοιπόν πιέσεις - οικονομικές και άλλου τύπου. Κι αυτές όμως δεν απέδωσαν. Και όταν πια κρίθηκε ότι όλες οι προσπάθειες ναυάγησαν, ένα πράγμα μόνο φαινόταν ότι θα έσωζε τα σχέδια των «επενδυτών»: μια τυχαία πύρινη λαίλαπα...

Η οποία ήρθε.
Μέχρι στιγμής, τα ευρωαμερικανικά καρτέλ φαίνεται ότι έχουν πετύχει το στόχο τους: ερήμωσαν ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας.
Θα καταφέρουν να ερημώσουν και την υπόλοιπη χώρα;
Ο μόνος που μπορεί να απαντήσει σ' αυτό είναι ο ίδιος ο (πληγείς) λαός:
Θα ξαναπάρει στα χέρια του τη γη που του ανήκει
ή θα παραδοθεί αμαχητί στις τουριστικές βιομηχανίες που έ-ρ-χ-ο-ν-τ-α-ι οσονούπω σε Ολυμπία,
Ζαχάρω, Ταΰγετο και Πάρνωνα;
Αυτός θα αποφασίσει...


________________________________________
[i] Έτοιμος μέχρι το καλοκαίρι του 2011 ο αυτοκινητόδρομος Κορίνθου - Πατρών - Πύργου, GoWest.Gr, 24/7/07, http://www.gowest.gr/index2.php?option=com_content&task=view&id=9777...&Itemid=1585
[ii] Η ΝΔ θα θέσει τέλος στο «θέατρο» του ΠΑΣΟΚ για την Ιονία Οδό, Indymedia Athens, 27/8/07, http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=752934
[iii] Ο δρόμος μετακινείται, η λίμνη Καϊάφα όχι, Καθημερινή, 08/07/2007.
[iv] Δηλώσεις Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργου Σουφλιά για την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης για τη Βορειοδυτική Οδό Πελοποννήσου, 24/7/07, http://www.minenv.gr/.../2007-07-24.dilosis.g.souflia.gia.ypografi.symbasis.....doc
[v] Ιαματικές πηγές Καϊάφα, αναζητούνται. επενδυτές, Ριζοσπάστης, 15/4/2003.
[vi] Το έγκλημα με τις 18 τρύπες. Υστερία κατασκευής γηπέδων γκολφ στην Ελλάδα, Ελευθεροτυπία, 3/4/2005.
[vii] Τουρισμός για το Διεθνές Κεφάλαιο, Αριστερά! http://www.koel.gr/index2.php?option=com_content&task=view&id=964...&Itemid=34
[viii] 18 τρύπες σε ένα δάσος, Απηγανιάς: Αξιοποίηση ή Καταστροφή; Ελευθεροτυπία, 1/5/2005
[ix] Συνάντηση Σπ. Σπυρίδων με Διεθνή Επιχειρηματική Αντιπροσωπεία, Δελτίο τύπου, 21/08/2005.
[x] Αναγεννάται η Ολυμπία, Καθημερινή, 6/8/05.
[xi] Το έγκλημα με τις 18 τρύπες. Υστερία κατασκευής γηπέδων γκολφ στην Ελλάδα, Ελευθεροτυπία, 3/4/2005.
[xii] Αυτόθι.
[xiii] Αυτόθι.
[xiv] Ξενοδοχεία-Χωριά προς πώληση ή ενοικίαση, Καθημερινή, 3/5/2007.
[xv] Τι είναι η πατρίδα τους. Πωλείται όπως είναι κατοικημένο, Ελευθεροτυπία, 17/6/2007.
[xvi] Η υποκρισία με τα δάση - 30 εκατομμύρια ευρώ για τις «Προστατευόμενες Περιοχές» προσπάθησε να περικόψει το ΥΠΕΧΩΔΕ, Ελευθεροτυπία, 21/7/2007.
[xvii] Από τις υποσχέσεις Καραμανλή. στις αρρυθμίες Σουφλιά, Ελευθεροτυπία, 28/7/07.
[xviii] Ερωτήματα για τη σύλληψη 62χρονου στην Αρεόπολη για τις πυρκαγιές. In.gr, 30/8/07, http://www.in.gr/news/article...asp?lngEntityID=827585&lngDtrID=244