Μέσα σε έρημο ακριβή, κάτω απ' την άμμο την ξανθή, κυλούν τα όνειρά τους
Νερό δεν είναι να το πιω, μη να το μαγαρίσω, αίμα της ανατολής φεγγάρι
Πίνει ψυχές, κερνά ευχές, στο δώμα της προόδου
Ίσως να είναι κρασί, που το λογικό του ανθρώπου ταράζει
Παλάτια απόμερα, η απληστία κυβερνά, τα παλιοσέντονα και τα σεντούκια
Σκλάβος θεός, μα τον αέρα μου ακόμα δεν τον κλέβει το άρωμά του
Δούλος στον έρωτα και στον χρυσό, των ματιών σου χρώμα, κόκκινο
Τρόμος στον άπορο εραστή, σαν δαγκωσιά με δόντι ξένο
Θόρυβε συ της πολιτείας, κέρνα τους πλούσιους φτερά, κέρινα σαν τις λύπες μας
Για τα παιδιά που χάσαμε, στους δρόμους των γιγάντων, στις ξανθιές χάντρες της ερήμου
Διψώ ανθρωπιά, τα χείλη μου που σε φιλούσαν να βρέξω, είμαι πνιγμένος στο χρυσό
Μα το μαύρο αίμα νερό δεν γίνεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για μένα.
Με απασχολεί περισσότερο τι σκέφτονται για μένα.
Παρακαλώ να υπογράφετε τα σχόλιά σας..